سن رابطه جنسی در ایران کاهش یافته است و این معضلی است که باید فارغ از هر تعصب به آن پرداخته شود و در جامعه در مورد آن اطلاع رسانی و فرهنگ سازی گردد. باید والدین و مسئولان آموزش و پرورش به این امر خطیر توجه داشته باشند که جوانان و نوجوانان در دوران کنونی دیدگاهی متفاوت نسبت به مسائل جنسی در مقایسه با نسل های پیش از خود دارند.
آگاهی جنسی در نوجوانان
انواع وبسایت ها و فیلم های پورنوگرافی و صفحات مجازی با انواع و اقسام اطلاعات در مورد مسائل جنسی علیرغم تمام سختگیری و محدودیت‌ها، آگاهی های عموما ناقص و غیرعلمی را در اختیار جوانان و نوجوانان قرار می دهند که در بسیاری موارد باعث انجام رفتارهای پر خطر جنسی زودرس و مبتنی بر اطلاعات اشتباه در میان آنها می شود که می تواند لطمات و آسیب های جبران ناپذیر روحی و جسمی را برای آنها به دنبال داشته باشد. به خصوص در حوزه جسمی ابتلا به بیماری های مقاربتی، هپاتیت و به خصوص ویروس HIV را بسیار باید جدی گرفت.
رشد سریع جسمانی در دوره نوجوانی که البته با رشد شناختی و اجتماعی مناسب همراه نیست و نیز بالاتر بودن ویژگی‌هایی همانند خطرپذیری و هیجان خواهی در این دوره نسبت به دوره‌های دیگر عمر، می‌تواند زمینه‌های درگیر شدن نوجوانان در رفتارهای پرخطر گوناگون را فراهم کند.
نتایج پژوهشی که در خصوص رفتارهای پرخطر در بین دانش آموزان نوجوان دختر و پسر شهر تهران انجام شده نشان می‌دهد تجربه قلیان کشیدن، استعمال سیگار، تجربه رابطه جنسی با میل خود، کتک کاری در بیرون از خانه (جز مدرسه) و تجربه مصرف الکل در بین این دسته از افراد جزو رفتارهای پرخطر شایع است.
در میان رفتارهای پر خطر رابطه جنسی به عنوان سومین مورد از این رفتارها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است و اطلاع رسانی در این زمینه و بالا بردن سطح آگاهی افراد جامعه بویژه دانش آموزان، والدین و مسئولان مدارس ا اهمیت بسیار زیادی برخوردار است.
بر اساس بررسی های صورت گرفته بیش از ۱۵درصد از دانش‌آموزان قبل از دوره متوسطه رابطه جنسی را تجربه می‌کنند. این موضوع به خوبی وظیفه خطیر مدارس را در بالا بردن سطح آگاهی های جنسی دانش آموزان نشان می دهد.
در گزارشی درباره مسائل جنسی و وضعیت آن در ایران که از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با عنوان ازدواج موقت و تاثیر آن بر تعدیل روابط نامشروع جنسی و در ۸۲ صفحه عرضه شده بود، به بحث پیرامون وضعیت روابط جنسی در ایران پرداخت. از جمله آماری که در این گزارش آمده بود، میزان روابط جنسی در بین دانش آموزان دوره دبیرستان در ایران بود.
این گزارش با استناد به نامه‌ای از وزارت آموزش و پرورش و بر اساس نتایج تحقیق بر روی ۱۴۱ هزار و ۵۵۵ دانش‌آموز دختر و پسر دوره متوسطه در سال تحصیلی ۱۳۸۷-۱۳۸۶، اعلام کرد که ۱۰۵ هزار و ۴۶ نفر دانش آموز یعنی نزدیک به ۷۵ درصد دارای رابطه «غیر مجاز با جنس مخالف» بوده اند.
همانگونه که مشاهده می شود این آمار مربوط به سال های 1387-1386 می باشد و امکان افزایش این آمار در سال های اخیر بسیار محتمل است. حال سوال این است آیا اقدامات آموزشی در مدارس و خانواده ها نیز اقزایش یافته است؟ با توجه به امکانات مختلف حقیقی و مجازی، امکان کسب اطلاعات جنسی به راحتی میسر است و پیش آمده است که خود نوجوانان نیز به کسب آموزش جنسی اشتیاق نشان داده اند.
در تحقیقی که بین ۲۶۰۰ نفر از دانش‌آموزان دختر و پسر دبیرستانی شهرهای تبریز، ارومیه و اردبیل صورت گرفته است، ۷۲ درصد دانش‌آموزان به لزوم آموزشهای جنسی نگرش مثبت بالا، ۱۳ و نیم درصد نگرش مثبت متوسط و نزدیک به ۱۴ و نیم درصد نگرش مثبت پایینی داشتند. بر این اساس و در تحقیقی که در زمینه منابع کسب اطلاعات جنسی در میان نوجوانان اول دبیرستان انجام شده است، آمار‌ها نشان می‌دهد، ۴۴ درصد دوستان، ۲۰ درصد کتاب، ۱۳ درصد والدین، ۱۱ درصد معلمان و ۹ درصد رسانه‌های مختلف مانند ماهواره و اینترنت را منبع کسب اطلاعات جنسی معرفی کرده اند.
اما مساله این است که در ایران مساله آموزش جنسی به نوجوانان عملا مغفول است و بر خلاف کشورهای پیشرفته و توسعه یافته که مساله آموزش جنسی را از دوره کودکی آغاز می‌کنند، در ایران این مساله به فراموشی سپرده می‌شود. این فراموشی یا به عبارت دیگر غفلت اغلب اوقات نتایجی فاجعه‌بار به دنبال دارد.
در این میان دختران نوجوان بسیار بیشتر در معرض خطرات ناشی از عدم آموزش جنسی قرار دارند. دختران و پسران نوجوان در سنینی كه ما فكرش را نمی‌كنیم، درگیر مسائل جنسی می‌شوند و نداشتن آگاهی و دانش كافی درباره این مسائل، اثرات مخرب آنها را تشدید می‌كند.
موانع بيان مسائل جنسی بين فرزندان و والدين
عدم آشنایی با مفاهیم و آموزش های جنسی و اطلاعات محدود در زمینه روابط جنسی موجب شده است که والدین نتوانند با کودکان خود در این مورد صحبت کنند. از سوی دیگر بسیاری از والدین تصور می‌کنند که صحبت در رابطه با مسائل جنسی ممکن است به ترغیب کودکان برای کسب تجربه‌های نامطلوب جنسی منجر شود.
سه مانع اساسی را در بيان مسائل جنسی بين فرزندان و والدين می توان در نظر گرفت:
1- فقدان آگاهی والدين از چگونگی تعاليم جنسي وعدم راحتی آنها در پاسخ دادن
2- ترس ازشكستن حريم خانوادگی
3- عدم آگاهی از زمان مناسب ارائه آموزشهای جنسی
مطالعات متعدد، چه در کشورهای توسعه یافته و چه در کشورهای در حال توسعه، نشان داده‌اند که آموزش مناسب در سن مقتضی، نه تنها باعث تشویق رفتار پرخطر نشده است، بلکه فرزندانی که از نظر جنسی به درستی آموزش دیده‌اند حتی در نوجوانی و جوانی فعالیت جنسی را به مراتب دیرتر شروع کرده اند.
بیان مسائل جنسی نوجوانان در کشورهای مختلف
در کشوری پیشرفته و توسعه یافته مانند آلمان آموزش مسائل جنسی در مدارس وجود دارد و بخشی از درس زیست‌شناسی محسوب می‌شود: «اطلاعات عمومی در مورد اندام‌های جنسی و کارکرد آنان، بلوغ و تغییرات اندام‌های جنسی در طول سال‌های زندگی، روابط جنسی زن و مرد، حاملگی و زایمان، بیماری‌های جنسی و راه‌های جلوگیری از آنها، خشونت و سوءاستفاده جنسی» از رئوس مطالبی هستند که به دانش‌آموزان در مدارس آلمان آموزش داده می‌شود. این نکته برای آلمانی‌ها بدیهی ست.
چون امروزه ارتباطات به حدی گسترده شده است و دسترسی به اطلاعات مختلف به حدی راحت شده است که پنهان کردن مسائل جنسی از نوجوانان شوخی به نظر می‌رسد! مجله جوانان «براوو» که در آلمان به چاپ می‌رسد، طبق بک پژوهش متوجه شده است که از هر سه کودک ۱۱ تا ۱۲ ساله یک نفر عکس یا فیلم پورنوگرافی را از طریق اینترنت، در کامپیو‌تر و یا تلفن دستی خود دیده است.
در انگلیس، آموزشهای جنسیتی را از دوران ابتدایی شروع می‌كنند. مثلا برای بچه‌ها، گل‌ها را مثال می‌زنند كه نر و ماده دارند، بینشان لقاح انجام می‌شود و گل تازه‌ای به‌وجود می‌آید. بعد كم‌كم كه بچه‌ها بزرگ‌تر می‌شوند، جانوران را برایشان مثال می‌زنند و با افزایش سن، شروع می‌كنند به آشناكردن آنها با خودشان؛ یعنی متناسب با افزایش سن افراد، آموزش‌ها را گسترش می‌دهند نه اینكه از همان اول بیایند مسائل جنسی و آمیزشی را برایشان بگویند.
اما در ایران متاسفانه جلب موافقت مسئولان مدارس برای برگزاری كلاس‌هایی تحت عنوان «آموزش بهداشت بلوغ» كار آسانی نیست. بسیاری از مدیران با این امر مخالفت می نمایند و با بستن چشم بر واقعیت‌های موجود ،نیاز چنین برنامه های آموزشی را کتمان می نمایند. علت مخالفت بیشتر مخالفان این است كه به‌اشتباه تصور می‌كنند آموزش بهداشت جنسی به معنی آموزش آمیزش جنسی است و می‌ترسند با مطرح‌شدن این مسائل، چشم و گوش دانش آموزان باز شود و به فساد كشیده شوند.
به طور کلی پرداختن به بهداشت جنسی نوجوانان وجوانان به معنی توانمندسازي شناخت خطرات وحفاظت ازخود،اتخاذ نگرشهای سالم از جنس و جنسيت ،ايجاد اعتمادبه نفس و قدرت (نه)گفتن،كسب توانايي تجزيه وتحليل مسائل جنسی، داشتن رفتارهاي طبيعی،سالم وبموقع جنسی و مصون بودن ازاختلالات وبيماری ها،کسب مهارت های زندگی،دسترسی به مشاوره وخدمات مورد نياز می باشد.
دیدگاه