بوی خوش زن Scent of a Woman فیلمی به نویسندگی و کارگردانی مارتین برست و محصول ۱۹۹۲ سینمای آمریکا است. فیلمی که باعث دیده شدن آل پاچینو در مقام برنده مجسمه اسکار شد. فیلمِ بازیگر محورِ مارتین برست، تمام ضعف های فیلم نامه اش را بر دوش بازیگری میاندازد که استاد است. آل پاچینو از همان نسلی است که خود سینما هستند. آری آل پاچینو وزن فیلم بوی خوش زن را به دوش میکشد. و چه هنرمندانه دیدگان را محصور میکند.
فیلم بوی خوش زن
«بوی خوش زن» یا «Scent of a Woman» محصول سال ۱۹۹۲ آمریکا که بازسازی اثری درست به همین نام محصول کشور ایتالیا و اکران در سال ۱۹۷۴ بوده، همان فیلمی است که بالاخره هدیه بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای آل پاچینو به ارمغان آورده است و بهتر از اثر اورجینال خود عمل کند. مارتین برست کارگردانی این اثر را به عهده داشت و آل پاچینو به همراه کریس اُدانل زوج بازیگری فیلم را ایفا میکردند. «بوی خوش زن» در اسکار ۱۹۹۳ در چهار رشته نامزد شد –در شاخههایی چون بهترین کارگردانی و بهترین فیلم- و توانست در شاخه بهترین بازیگر نقش اول مرد موفق به دریافت جایزه شود. رمان این اثر توسط جیوانی آرپینوی ایتالیایی در سال ۱۹۶۹ منتشر شد و دو اقتباس سینمایی نیز از آن صورت گرفت.
بوی خوش زن Scent of a Woman فیلمی درام است که داستانِ جوانی دبیرستانی به نام چارلی سیمز با نقش آفرینی کریس ادنیل را روایت میکند که با سختی مشغول تحصیل در دبیرستانی ممتاز است. چارلی که دانش آموزی با استعداد است، از نظر مالی سخت با مشکل رو به روست. و بدین منظور مجبور به قبول شغل های پاره وقت به منظور کسب در آمد و پس انداز است. در آخر هفته ای چالز آگهی مراقبت از سالمندی را مشاهده میکند که پول دریافتی از این کارِ آخرِ هفته کمک شایانی برای تهییه بلیط هواپیما برای روز کریسمس به وی میکند. اما شخص نیاز به مراقبت، سرهنگِ بازنشسته ای به نام فرانک اسلید با بازی آل پاچینو است. شخصی پرخاش جو و مستبد. کسی که تحملش برای اطرافیان نیز دشوار است. در ضمن سرهنگ نابینا نیز هست و همین دلیل به تلخی بیش از حد وی افزوده است.
اما چارلی علاوه بر مشکل سرو کله زدن با سرهنگ، مشکل بزرگتری در مدرسه برایش نا خواسته رغم میخورد. شاهد ماجرایی میشود که شهادت دادن یا ندادنش دردسر های خود را برایش همراه دارد. مدیر مدرسه آقای ویلیس که فیلیپ سیمور هافمن فقید نقش آن را بازی میکند به چارلی تا پایان عید پاک فرصت میدهد تا شهادت بدهد و چارلی با چنین جنگ و اندوهی درونی تعطیلات خود با سرهنگ را آغاز میکند.
بوی خوش زن Scent of a Woman فیلمی انسانی است. فیلمی که به دنبال معنا و هدف بخشیدن یا به عبارتی ایجاد معنا برای زندگی است. سرهنگی که پس از نابینایی تماما به عقده تبدیل گشته است. انتقامی که تلاش میکند هر ثانیه از خود و آدم ها بگیرد. آنقدر تلخ و بی معنی شده است که هر لحظه به عذابی الیم میماند. اما اینک در اواخر عمرش تصمیم به عقده گشایی میگیرد. میخواهد بی پروا باشد. خوشگذرانی میان زن ها، سواری با ماشین فراری و نوشیدنی های گران قیمت. انتقامی که از چشم خودش از زندگی میخواهد بگیرد. اما چارلی، اخلاق مداری موجه، که وی هم در نوعی پوچی و بی معنایی سر در گم است. مکمل شخصیتی خوبی برای سرهنگ است.
بوی خوش زن Scent of a Woman مشکل فیلمنامه دارد. اما باعث نشده است که تماشای آن خسته کننده باشد. به لطف شخصیت پردازی خوب سرهنگ و چارلی و مدل بازیگر محور بودن فیلم، توانسته مخاطب را بیش از ۲ ساعت با فیلم همراه کند. آل پاچینو در این فیلم بی نظیر است. یکی از برجسته ترین سکانس های فیلم، صحنه سخنرانی بسیار تاثیرگذار سرهنگ در دبیرستان در دفاع از چارلی است که در ادامه می توانید آن را مشاهده کنید.
دیدگاه