متافیزیک از نگاه فیزیک (قسمت دوم)

در این مقاله سعی شده است، علاوه بر آن که واقعیت های متافیزیکی مرتبط با انسان، با زبان فیزیک و بعضی از قوانین و فرضیه های آن شرح داده شود، قدرت نامحدود انسان را اثبات کند.

آیا اندیشه قادر است امواج کوانتومی را تحت تاثیر قرار دهد؟

{ تفسیر علمی 5 : به نظر من اندیشه موجب تغییر شدت تابع موج کوانتومی می شود ( به تفسیر علمی 3 رجوع کنید). بدین ترتیب، شدت موج کوانتومی، معیاری برای احتمال وقوع رویدادهاست. به عقیده ی من، هر چه آگاهی و هوشیاری فرد مشاهده کننده بیشتر باشد، احتمال وقوع رویداد هم بالاتر است. یوجین ویگنر، یکی از اولین فیزیکدانانی بود که گفت آگاهی، موج کوانتومی و در نتیجه جهان فیزیکی را دگرگون می کند. او که در سال 1967 جایزه نوبل را برد چنین می نویسد:
در مکانیک کوانتومی، آگاه بودن، باید نقش متفاوتی نسبت به ابزارهای اندازه گیری بی جان داشته باشد... به عبارت دیگر، آنچه یک فرد حین عمل متقابل بدست می آورد و نتیجه مشاهده نامیده می شود، تابع موج سیستم را تغییر می دهد. به علاوه، تابع موج تغییر یافته، قبل از دریافت اثر عکس العملی که وارد آگاهی اش شده است، غیر قابل پیش بینی است. ورود یک اثر و به آگاهی درآمدن آن است که تابع موج را دگرگون می کند، چرا که این امر، ارزیابی ما را از احتمال تاثیرات متفاوتی که توقع دریافت آن ها را درآینده داریم تغییر می دهد. در اینجاست که آگاهی به صورتی اجتناب پذیر و غیر قابل تغییر وارد نظریه می گردد.
خصوصیات و شرایط فیزیکی شیمیایی نه تنها آگاهی را به وجود می آورند، بلکه به طور عمیقی احساسات (موجودات) را تحت تاثیر قرار می دهند. اما آیا آگاهی نیز تاثیری بر شرایط فیزیکی شیمیایی دارد؟ به عبارت دیگر، آیا با مطالعه طبیعت می توان نتیجه گرفت که بدن انسان از قوانین فیزیک تبعیت نمی کند؟ پاسخ متداول به این پرسش،« نه» است. بدن بر ذهن اثر می گذارد، ولی ذهن بر بدن تاثیری نمی گذارد.
درک اینکه اجسام فیزیکی و ارزش های معنوی کیفیتی یکسان از هستی اند تا حدودی باعث آرامش ذهنی من شده است... هر چه باشد، این تنها نگرش شناخته شده ای است که با ساختار کوانتومی سازگاری دارد. }

آیا واقعیت موجود را از تمامی زمان شکل داده ایم؟

همه آنچه می توانیم بیندیشیم یا دریافت کنیم، به واسطه افکار فردی مان به مرحله آگاهی آورده شده اند.

( در این ارتباط تفسیر علمی 2 و 5 در همین مطلب را مطالعه نمایید.)

ساختار هر یک از جهان های منفرد متاثر از تعداد نامحدودی از جهان های دیگر، به همراه همه دگرگونی ها و تمام احتمالات آن هاست.

{ تفسیر علمی 6 : یکی از هیجان انگیزترین عقاید منتج از فیزیک کوانتومی، قضیه ی اِوِرِت درباره ی جهان های موازی است. اِوِرِت در پایان نامه ی دکترای خود بر آن شد که موج کوانتومی را به عنوان نشانگر احتمال وقوع اتفاق در نظر نگیرد، بلکه آن را چیزی بداند که حقیقتا واقع می شود.بدین علت این مسئله تا این حد گیج کننده است که موج، جریان را در فضا-زمان همه ی رویدادهای محتمل نمایش میدهد؛ حتی اگر رویدادها با هم در تناقض باشند! مثلا،وقتی سکه ای را به هوا می اندازید، از یک طرف بر زمینمینشیند وشما یک روی آن را می بینید، هرگزهمزمان دو روی سکه دیده نمی شوند.ولی موج کوانتومی سکه ، همیشه احتمال برابری از نمایش هر دو روی آن ارائه می دهد. چگونه موج می تواند واقعیت را نمایش دهد؟ اِوِرِت و پیروانش به این نتیجه رسیدند که برای هر احتمالی، جهان هایی موازی وجود دارد که در آن جا تمامی احتمالات مختلف به صورت حقیقی اتفاق می افتد. بنابراین، در یک جهان، سکه از یک رو برزمین می افتد و در جهان دیگر از روی دیگرو حتی شگفت انگیزتر اینکه، شما در هر دو جهان نظاره گر سرنوشت سکه هستید! در هر دو جهان حاضرید.
ولی آیا این جهان های مجزا بر هم اثر نمی گذارند؟ در حقیقت اثر میگذارند. این اثرگذاری متقابل آن هاست، یا به تعبیر بهتر، جمع اثر آن هاست که احتمال های جدید را می آفریند. به عبارت دیگر، با افزودن شاخه های متفاوت موج به یکدیگر، جایی که هر شاخه ی موج مربوط به جهان خودش است، می توانیم جهانی جدید ایجاد کنیم. با افزودن آن ها به هم، اگر بتوان چنین چیزی را گفت، یعنی افزودن امواج یک روی سکه و امواج روی دیگر، سکه ای ایجاد می کنیم که بر روی لبه اش می ایستد. چنین جمع آثاری است که فرآیند را همواره در تغییر و همیشه تازه می سازد. }

طی یک روند مستمر، هر جهان منفردی تمامی جهان های دیگر را شکل می دهد و هر یک از جهان ها با دیگری و با تمامی جهان های دیگر مرتبط است