امروز: سه شنبه, ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۰۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۱۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 266661
۵۵۴۱
۱
۰
نسخه چاپی
آبسه یا عفونت پستان ( breast abscess )

آبسه یا عفونت پستان | علائم و راه های درمان آبسه یا عفونت پستان

آبسه پستان معمولا به علت عفونت باکتریایی است. مجرای شیر مسدود می شود معمولا در اطراف نوک پستان، رخ میدهد. ورم و آبسه پستان به علت عفونت در خانم های شیرده، شایع است.

آبسه یا عفونت پستان

آبسه پستانی تجمع دردناک عفونت و چرک در پستان میباشد که توسط باکتری ها ایجاد می شود.

آبسه یا عفونت پستان

آبسه پستان معمولا به علت عفونت باکتریایی است. مجرای شیر مسدود می شود معمولا در اطراف نوک پستان، رخ می دهد. ورم و آبسه پستان به علت عفونت در خانم های شیرده، شایع است. ورم پستان نیز ممکن است به علت عفونت های ویروسی یا مزمن رخ دهد که توسط پزشک تشخیص داده می شود.

از دیرباز عفونت های پستان از مشکلات شایع این عضو در بین زنان بوده است.

 علائم عفونت و التهاب شامل درد، قرمزی، تب، تورم و گاه لمس توده در آنها دیده می شود. اهمیت عفونت های ناشایع پستان در تشخیص افتراقی آنها با سرطان ها به علت بروز علائم شبیه سرطان است. به همین دلیل شناخت عفونتهای پستان از ابعاد مختلفی چون علائم، تشخیص و درمان اهمیت می یابند.

انواع عفونت های پستان

بطور کلی عفونت های پستان را می توان به دو دسته اصلی تقسیم کرد:

• عفونت های پستان در دوران شیردهی

• عفونت های پستان در دوران غیر شیردهی

عفونت های پستان ممکن است محدود به پستان باشند یا به دنبال یک بیماری عمومی در بدن، ظاهر شوند.

عفونت های پستان در دوران شیردهی

التهاب و آبسه پستان در دوران شیردهی شایع است. البته در حال حاضر با مصرف آنتی بیوتیک ها در هنگام زایمان، میزان بروز این عفونت ها کاهش یافته است، ولی با این حال هنوز هم بسیاری از مادران شیرده دچار این مشکل می شوند. توجه و مراقبت کافی از پستان در دوران حاملگی و شیردهی می تواند شانس ابتلا به این عفونت ها را کاهش دهد. این مراقبت ها شامل بهداشت مناسب، جلوگیری از پرشدن شیر در پستان و جلوگیری از بروز خراش‌های نوک پستان هستند.

در دوران شیردهی، شستشوی پستان ها قبل و پس از شیردادن به کودک لازم است. نوک پستان بایستی خشک و تمیز نگاه داشته شود و بایستی توجه کرد که تمام قسمت های پستان نیز کاملاً تمیز شود. رعایت این نکات در پیشگیری از بروز عفونت های پستان بسیار مؤثر است.

عامل میکروبی شایع در بروز عفونت های پستان، نوعی باکتری بنام «استافیلوکوک اورئوس» است. که معمولاً از طریق خراش های نوک پستان وارد بافت پستان می شود. وجود شیر در پستان، محیط غذایی مناسبی برای رشد میکروب فراهم می کنند و به تدریج، تهاجم میکروب به قسمت های اطراف باعث گسترش بیماری در پستان می شود.

در مراحل اولیه بیماری، عفونت محدود به قسمت کوچکی از پستان است ولی با پیشرفت بیماری، قسمت های دیگر پستان نیز درگیر می شوند، بنابراین حتی الامکان باید از بروز خراشهای نوک پستان جلوگیری کرد. شیر دادن صحیح به نوزاد می تواند از بروز این خراش ها جلوگیری کند. همچنین در صورت بروز این خراش ها، تخلیه مکرر پستان از شیر و رعایت بهداشت نوک پستان برای جلوگیری از عفونت پستان باید انجام شود.

رعایت بهداشت پستان ها در دوران بارداری و شیردهی، شانس ابتلا به عفونتهای پستان را در دوران شیردهی کاهش می دهد.

مادران شیرده در دو مرحله از دوران شیردهی مستعد ابتلا به عفونت پستان هستند:

• در طی ماه اول شیردهی بعد از اولین حاملگی: در این زمان به خاطر عدم آگاهی و تحربه کافی مادر نوک پستانها بیشتر در معرض صدمه هستند. بهداشت پستان ها کمتر رعایت می شود و مراقبت کافی از پستان ها به عمل نمی آید. به این ترتیب حدود ۷۵% از آبسه های پستان در دوران شیردهی، در ماه اول پس از زایمان اتفاق می افتند.

به مادران جوان توصیه می شود:

1. هنگام شیردادن به نوزاد، قسمت هاله و نوک پستان را وارد دهان نوزاد کنید. در صورتی که فقط نوک پستان وارد دهان نوزاد شود، احتمال ایجاد خراشهای نوک پستان بیشتر است.

2. قبل و پس از شیردادن به نوزاد نوک پستان ها را با آب گرم بشوئید.

3. همواره نوک پستان و هاله اطراف آن را تمیز و خشک نگاهدارید.

4. هر گاه نوزاد شما گرسنه بود، به او شیر بدهید. با این کار نه تنها شیر شما زیاد می شود، بلکه بعلت تخلیه مکرر شیر احتمال عفونت های پستان کاهش می یابد.

• در زمان گرفتن کودک از شیر: در این دوران به خاطر تجمع بیشتر شیر در پستان ها و همچنین به خاطر وجود دندان در دهان کودک و صدمه به نوک پستان، امکان بروز عفونت افزایش می یابد.

در هر حال در صورت بروز بیماری، بیمار از قرمزی و تورم دردناک پستان شاکی است که اغلب با علائمی مثل تب همراه است. در مراحل اولیه تنها التهاب و قرمزی مختصری در پوست دیده می شود و در صورتی که درمان آبسه پستانی انجام نشود، با پیشرفت بیماری آبسه تشکیل شده و پوست روی آن ممکن است حالت زخمی پیدا کند. در بیمارانی که تحت درمان آنتی بیوتیکی قرار گرفته اند ممکن است علائم معمول بیماری وجود نداشته و تنها توده ای قابل لمس باشد، بنابراین بیماری می تواند از نظر بالینی در دو مرحله باشد:

• التهاب بافت نرم (سلولیت) بدون تجمع چرک

• آبسه

در مرحله التهاب بافت نرم، قرمزی مختصر روی پوست، حساسیت در لمس و درد در آن منطقه وجود دارد. پوست روی محدوده مبتلا کمی گرمتر از سایر نقاط لمس می شود. در صورت عدم درمان و پیشرفت عفونت، همان گونه که قبلاً ذکر شد، حفره ای حاوی چرک تشکیل می شود که همان آبسه پستان است. در این حالت علائم پوستی واضحتر و درد شدیدتر است.

در این میان، ممکن است یک مرحله بینابینی نیز مشاهده شود. این مرحله هنگامی است که بیمار تحت درمان با آنتی بیوتیک قرار گرفته است و علائم مرحله حاد بیماری فروکش کرده، ولی کاملاً بهبود نیافته است. ممکن است در این مرحله تنها یک توده لمس شود. در این مرحله باید معاینه دقیق پستان انجام شود و در صورت لزوم از روشهای تشخیص مثل سونوگرافی کمک گرفته شود و بر حسب شرایط بیمار، درمان مناسب انجام شود.

عفونت های پستان در دوران غیر شیردهی

این عفونت ها در مقایسه با عفونت های دوران شیردهی، در سنین بالاتری دیده می شوند و تنوع میکروبی نیز در آنها بیشتر است. عفونتهای غیر شیردهی را می توان به دو دسته عفونت های قسمت مرکزی و اطراف هاله پستان و عفونتهای قسمت محیطی پستان تقسیم بندی کرد.

عفونت های قسمت مرکزی پستان

در این بیماران عفونت مربوط به مجاری شیری در زیر هاله پستان است. این عفونتها در خانم هایی که در سنین باروری هستند (۴۵–۱۵ سالگی) دیده می شوند و از نظر میکروبی معمولاً بطور همزمان حاوی چند نوع میکروب هستند. بررسیهای جدید نشان داده اند که کشیدن سیگار نقش مهمی در ایجاد این نوع عفونت پستان دارد.

تظاهرات بیماری ممکن است به صورت التهاب اطراف هاله پستان همراه یا بدون توده التهابی، یا به صورت آبسه باشد. درد قسمت مرکزی پستان، توکشیدگی نوک پستان و ترشح از نوک پستان نیز ممکن است دیده شود. درمان آبسه پستانی شامل استفاده از آنتی بیوتیک مناسب و در صورت وجود آبسه، تخلیه آبسه با روش جراحی است. آبسه های همراه با اینگونه عفونت ها تمایل بیشتری برای عود کردن دارند.

اگر توده التهابی پس از درمان مناسب و صحیح از بین نرود، باید به وجود توده سرطانی شک کرد، اگر چه این حالت شایع نیست.

گاهی اوقات ممکن است بین پوست پستان در ناحیه اطراف هاله و یک مجرای شیری بزرگ در زیر هاله پستان، یک مسیر ارتباطی برقرار شود که به آن فیستول می گویند. فیستول ممکن است به دنبال شکافتن آبسه غیر شیردهی، به دنبال ترشح خودبه خودی یک توده التهابی در اطراف هاله و یا به دنبال نمونه برداری از یک توده التهابی اطراف مجرای شیری ایجاد شود.

درمان فیستول برداشت آن قسمت از مجرای آسیب دیده و مصرف آنتی بیوتیک مناسب است. عود بعد از جراحی شایع است و کمترین میزان عود و بهترین نتایج از نظر زیبایی در مراکز تخصصی پستان به دست می آید.

عفونت ها و آبسه های قسمت محیطی پستان

این آبسه ها شیوع کمتری از نوع قبلی دارند و معمولاً در سنین بالاتری دیده می شوند. در خانم های یائسه آبسه های محیطی پستان اغلب به صورت ناگهانی و بدون هیچ بیماری زمینه ای، خود را نشان می دهند. علت بروز آنها مشخص نیست و در بررسیهای انجام شده، اتساع مجاری پستان در سنین یائسگی را در بروز آن مؤثر دانسته‌اند. درمان آبسه پستانی در این حالت تخلیه چرک به روش جراحی است.

همچنین آبسه های محیطی پستان در افراد دچار بیماری های زمینه ای مثل دیابت، مصرف داروهای کورتونی و نیز به دنبال ضربه دیده می شوند. این آبسه ها نیز با تخلیه جراحی بهبود می یابند. در این آبسه ها عود شایع است و گاه نیاز به تخلیه  مکرر چرک وجود دارد. همچنین در صورت عدم بهبود علائم با درمان آنتی بیوتیکی باید به فکر بدخیمی بود. نمونه برداری از جدار آبسه جهت رد بدخیمی ضروری است.

عفونت پستان در افراد دچار نقص ایمنی

این عفونت ها بطور معمول در افرادی که از داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی استفاده می کنند یا در بیماران دچار نقص ایمنی اکتسابی (ایدز) دیده می شود. بروز آبسه پستان شایع است و تنوع میکروبی نیز در این موارد بیشتر است.

میکروب سل نیز یک عامل بروز آبسه پستان در این بیماران است و ممکن است جزو اولین تظاهرات بسیاری باشد. بنابراین وجود آبسه در غیر دوران شیردهی بررسی دقیق بیمار را ایجاب می کند. در بیماران مبتلا به ایدز آبسه پستان به سرعت پیشرفت نموده و در بعضی موارد می تواند منجر به مرگ بیمار شود.

آبسه های به دنبال اعمال جراحی سرطان پستان و رادیوتراپی

این نوع آبسه از نظر درمانی به طور متوسط حدود ۵ ماه پس از درمان ایجاد شوند. علت بروز این آبسه ها می تواند فضای خالی بزرگ در محل نمونه برداری، وجود عفونت پستان قبل از انجام نمونه برداری و تجمع مایع در محل عمل (سروما) باشد. درمان این نوع آبسه ها نیز تجویز آنتی بیوتیک همراه با تخلیه چرک است.

آبسه پستان در دوران نوزادی

این نوع از آبسه پستان در دوران شیرخوارگی ایجاد شده و در ۲۰% موارد با استفاده از آنتی بیوتیک، بیمار بهبود می یابد. در بقیه موارد احتیاج یه تخلیه چرک با استفاده از سوزن یا جراحی و سپس درمان آنتی بیوتیکی پیدا می کنند و عود پس از درمان آبسه پستانی دیده نشده است. نکته مهم در درمان بیماران این است که در صورت بروز آبسه در دوران شیرخوارگی مراقبت کافی از نظر جلوگیری از صدمه بافت پستان ضرورت دارد زیرا تخریب بافت پستانی ناشی از التهاب و عفونت و همچنین تخلیه چرک به روش جراحی می تواند در آینده از نظر رشد پستان های بیمار، مشکل ایجاد کند.

عفونت های قارچی پستان

بعضی از قار چها می توانند باعث بروز عفونت در پستان شوند. علامت بالینی شایع به صورت بروز توده ای در پستان است که ممکن است با سرطان اشتباه شود. درمان مناسب با داروهای ضدقارچ در بسیاری از موارد بسیار مؤثر است. در بعضی موارد احتیاج به دخالت جراحی می شود. در بعضی مادران شیرده که دچار درد نوک پستان می شوند می تواند عامل قارچی دخیل باشد.

در خانم های با پستان های بزرگ و آویزان، گرفتاری قارچی در قسمت های زیرین پستان ایجاد شده که با رعایت بهداشت و درمان دارویی مناسب قابل درمان است.

عفونت های ویروسی پستان

التهاب پستان ها به دنبال بیماری های ویروسی نظیر اریون نیز دیده شده است که بصورت تورم دردناک پستان بروز می کند و علائم بیمار با بهبودی بیماری ویروسی فروکش می کند.

آبسه یا عفونت پستان

علل بروز آبسه پستان

عامل میکروبی شایع در بروز عفونت‌های پستان، نوعی باکتری بنام «استافیلوکوک اورئوس» است؛ که معمولاً از طریق خراش‌های نوک پستان وارد بافت پستان می‌شود. وجود شیر در پستان، محیط غذایی مناسبی برای رشد میکروب فراهم می‌کنند و به‌تدریج، تهاجم میکروب به قسمت‌های اطراف باعث گسترش بیماری در پستان می‌شود.

وارد شدن باکتری‌ها از راه نوک پستان (معمولاً از راه زخم‌های کوچک روی نوک پستان که در روزهای اولیه شیردهی ایجاد می‌شوند).

عوامل افزایش‌ دهنده خطر

• عفونت لگنی پس از زایمان

• دیابت (مرض قند)

• آرتریت روماتوئید

• استفاده از داروهای استروییدی

• سیگار کشیدن به مقدار زیاد

• سابقه برداشتن قسمتی از پستان همراه با اشعه درمانی

• پستان مصنوعی سیلیکونی

علائم و نشانه های آبسه پستان

• درد

• حساسیت به لمس

• قرمزی و سفتی پستان

• تب و لرز

• احساس ناخوشی عمومی

• دردناک شدن گره‌های لنفاوی زیر بغل

تشخیص عفونت پستان

تشخیص عفونت پستان اغلب با خودآزمایی پستان یا معاینه فیزیکی پستان صورت می‌گیرد.

اگر تشخیص توده‌ی حاوی مایع از توده جامد مشکل باشد ممکن است لازم باشد سونوگرافی انجام شود، همچنین سونوگرافی ممکن است درتشخیص ماستیت ساده و آبسه کمک کننده باشد.

گرفتن کشت از ترشحات پستان می‌تواند باعث تشخیص ارگانیسمی که باعث ایجاد عفونت شده، شود.این اطلاعات می تواند برای تصمیم گیری درباره ی تجویز نوع آنتی بیوتیک  کمک کننده باشد.

اغلب اوقات ارگانیسم استافیلوکوک اورئوس می باشد و برخی عفونت ها ممکن ناشی از استافیلوکوک اورئوس مقاوم به درمان باشند که به آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند.

 زنانی که در دوران شیردهی نیستند و ماستیت دارند یا آنانی که به درمان جواب نمی دهند، ممکن است لازم باشد ماموگرافی یا بیوپسی پستان انجام دهند. این اقدامات تشخیصی ضروری هستند زیرا انواع نادری از سرطان های پستان می‌‌توانند علائم ماستیت داشته باشند.

 آبسه یا عفونت پستان

راه های درمان آبسه یا عفونت پستان

از پارچه یا حوله آب گرم برای تخفیف درد و تسریع التیام استفاده کنید (اگر آب سرد را امتحان کردید و دیدید بهتر است ، از آب سرد استفاده کنید).

تا زمان خوب شدن عفونت پستان، شیردهی به نوزاد را از آن پستان متوقف کنید. به طور منظم از یک پمپ مخصوص پستان برای خارج ساختن شیر از پستان عفونی شده استفاده کنید، تا زمانی که بتوانید شیردهی را مجدداً از آن پستان از سر بگیرید.

جراحی برای تخلیه آبسه (معمولاً انجام نمی شود).

داروها

• آنتی بیوتیک ها در صورت لزوم، برای مبارزه با عفونت

• استفاده از داروهای ضد درد معمولاً تنها برای ۷-۲ روز پس از انجام عمل جراحی لازم است.

فعالیت

پس از درمان، فعالیت های عادی خود را به محض رو به بهبود گذاشتن علایم از سر گیرید.

رژیم غذایی

هیچ رژیم خاصی توصیه نمی شود.

در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید:

اگر شما یا یکی از اعضای خانواده تان علایم آبسه پستان را دارید.

اگر یکی از مشکلات زیر به هنگام درمان رخ می دهد: تب ؛ شدید شدن درد؛ گسترش عفونت علی رغم درمان؛ علایم در عرض ۷۲ ساعت رو به بهبود نگذارند.

اگر دچار علایم جدید و غیرقابل کنترل شده اید. داروهای مورد استفاده در درمان ممکن است عوارض جانبی به همراه داشته باشند.

  • منبع
  • پارسی طب
  • جم لایف
  • خلایق

    دیدگاه

    شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



    کد امنیتی کد جدید