متافیزیک از نگاه فیزیک (قسمت پایانی)

پایگاه خبری حقوق نیوز

وقتی حرکتی می کنید، همه چیز در جهان شما تاثیر می پذیرد

حتی زمانی که چیزی را مشاهده می کنید، آن چیز و حتی خودتان تغییر می کنید

کوانتوم انرژی حاصل از یک منبع انرژی بر روی شیء اثر گذاشته و باعث می شود اتم ها به ارتعاش درآمده و به صورتی نامحسوس شیء را تغییر دهند.

انرژی بازتاب شده از شیء مشاهده کننده را متاثر ساخته دچار تغییر می کند.
 

امکان دارد که تنها تفکر در مورد شیء بتواند آن شیء و خودتان را تغییر بدهد.

وقتی که یک فرد درباره شیئی فکر می کند، این امر سبب تغییر تابع موج کوانتومی اش می گردد که مستقیما پتانسیل کوانتومی را تحت تاثیر قرار داده و بر تابع موج کوانتومی شیء اثر می گذارد.

شیء پس از « دریافت» نیروی آنی کوانتومی که در خارج دیواره نور عمل می کند به صورتی نامحسوس دستخوش تغییر می شود.
 

همه جهان زنده است؛ تمامی جهان به هم پیوسته است.

ساختار میکروسکوپیک فضای 3 بعدی شبیه ساختار یک پنیر سوئیسی است که مدام در حال تغییر است.

اطلاعات با سرعتی متداول از درون کرمچاله ها انتقال می یابند ( سرعتی که برای مشاهده کننده از بیرون از کرمچاله، بیش از سرعت نور به نظر می رسد) و ارتباط همه نقاط فضا با همدیگر را با تعداد نامحدودی از الگوهای امکان پذیر، که به طور ثابتی با فرکانس غیر قابل باوری در حد 10 به توان 43 بار در ثانیه در حال تغییر هستند برقرار می سازند!

{ تفسیر علمی 15 : شاید قدیمی ترین پرسشی که مطرح شده این باشد: « زندگی چیست؟» ، مرز جدایی موجودات جاندار و بی جان در کجاست؟ احساس من این است که هیچ مرز حقیقی ای وجود ندارد. کل جهان زنده است، و بر مبنای ارتباط اینشتینی؛ در واقع فقط یک کل پیوسته وجود دارد که وقتی به صورت مجزا دیده شود، تصویر معمول از جهان را داریم که در آن، من و شما نقش ظاهرا کوچکی را بازی می کنیم.
از جمله توانایی های جالب تمامی موجودات زنده، خودساختاردهی است. در این حالت چه اتفاقی می افتد؟ خودساختاردهی چیست؟ جواب را می توان در معضل آشنای اشخاص خانه دار یافت. با اینکه هر چند وقت یک بار خانه را تمیز می کنید، دوباره کثیف می شود. کثیفی چیزی نیست غیر از چیزهایی که در جای خود نیستند؛ به عبارت دیگر، تمیز کردن، همان دوباره منظم کردن و کثیف شدن، از بین رفتن نظم است. موجودات زنده نسبت به موجودات معروف به غیر زنده، این توانایی را دارند که « تمیز می کنند». هر قدر آگاهی « موجود» ی بالاتر باشد، توانایی او در « تمیز کردن» خودش بیشتر است. حیات، توازن ظریفی میان نیروهای « کثیف» و نیروهای « تمیز» است. هر اندازه میزان پیچیدگی این مرز جداکننده بالاتر باشد، « زنده بودن» موجود بیشتر است. اشیاء بی جان ممکن است مرز کثیف - تمیزی سطح پایین تری داشته باشند. }

جهان های خود سازمانده

الگوهای پنیر سوئیسی کیهانی، خود را به شیوه ای مشابه مغز انسان سازمان می دهند.

خودسازماندهی برای مفهوم علمی کنونی حیات ما ضروری است.

بدین ترتیب اگر همه چیز از پنیر سوئیسی کیهانی ساخته شده باشد:

آیا حیات در هر چیزی هست؟

در سطوح بسیار کوچک جهان، هر چیزی در حال حرکت، تغییر، ارتعاش، شکل گیری و فروپاشی است.

{ تفسیر علمی 16 : چه چیزی تعیین کننده ی درجات متفاوت آگاهی است؟ اگر همه چیز زنده است، به چه دلیل آگاهی همه به یک اندازه نیست؟ یک جواب، پیچیدگی است. شاید نسبت به بقیه ی جهان پیچیده تر و به همین سبب آگاه تریم و قادر به برقراری ارتباط های بیشتری میان وقایع هستیم. یکی از نظرات جالب در این مورد، در قضیه اِوِرت به چشم می خورد. وی نشان داد که میزان پیچیدگی می تواند بر حسب نظریه اطلاعات برآورده شود. او این پیچیدگی را همبستگی می نامد.

به بیانی دیگر، همبستگی میان دو شیء ارتباطی آمیخته با مشارکت است . بدین معنی که دانش یک شیء اطلاعاتی در مورد شیء دیگر به شما می دهد. اِوِرت نشان داد که هر چه تعداد همبستگی ها بیشتر باشد، اطلاعات قابل دستیابی افزون تر می شود، و این بیانگر بالاتر بودن پیچیدگی است. سپس اِوِرت نظریه اطلاعات را در مورد فیزیک کوانتومی اعمال کرد و متوجه شد که پیوستگی کوانتومی باعث ایجاد همبستگی می شود. او بیان نمود، هر قدر با جهان بر هم کنش بیشتری داشته باشید، بیشتر می دانید و نشان داد که چرا چنین است. }

{ تفسیر علمی 17 : کشف بعدی اِوِرت این بود که تصحیح و بهسازی، پیچیدگی بیشتر و بنابراین اطلاعات بیشتری ایجاد می کند. این مطلب ناشی از آن است که به عنوان نتیجه ای از بهسازی و اصلاح، همبستگی های بیشتری ایجاد شده و بدین ترتیب سطح عمیق تری از زندگی اتفاق می افتد. اصلاح و بهسازی چیست؟ به عنوان مثال، اتاقی پر از انسان را در نظر بگیرید. چراغ ها خاموش اند و افراد اجازه ندارند با هم صحبت کرده یا حضور دیگران را احساس کنند. درباره ی این اتاق چه می توانیم بگوییم؟ جواب این است که اتاق پر از آدم است. اکنون در حالی که چراغ ها خاموش اند و هیچ صدایی ایجاد نمی شود، اجازه می دهیم افراد یکدیگر را لمس کنند. اکنون چه چیزی را در می یابیم؟ مشخصا، برهم کنش افراد، اطلاعات بیشتری به وجود آورده است. مثلا اینکه تعدادی زن و مرد در اتاق هستند. پس از مدتی، توزیع جمعیت در اتاق تغییر می کند که این بیانگر حس جاذبه و دافعه ای است که افراد نسبت به یکدیگر دارند. احساس، باعث نوعی اصلاح در توزیع جمعیت اتاق می شود. با روشن کردن چراغ، چیزهای بیشتری می آموزیم. مشاهده، موجب ایجاد اصلاحات بیشتری می شود و باعث نوع دیگری از برهم کنش می گردد. در صورتی که افراد شروع به صحبت با هم کنند، موارد بیشتری را در می یابیم. حالا ممکن است اتاق به چند ناحیه از افراد مشابه تقسیم شود، آن هایی که امور را به روشی مشابه مشاهده می کنند، آنان که در مورد یکدیگر احساسی مشابه دارند و به همین منوال...، ولی آیا می توانیم تا ابد به این اصلاح ادامه دهیم (بدون پایان)؟
به نظر می رسد که پاسخ منفی باشد. حدی برای تصحیح وجود دارد که بر مبنای اصل عدم قطعیت است. شاید ما کمال جهان باشیم. اصلاح بیشتر، موجودات کامل تری به وجود نخواهد آورد. بدین معنی که تکامل تدریجی ممکن است تنها محدود به تغییر شکل شود، برخورداری از پیچیدگی های بیشتری که از آغاز بوده اند . }

برای فهم این قسمت ، حتما لازم است که قسمت های دیگر و تفسیرهای علمی هر بخش را مطالعه نمایید.

بیشتر بخوانید:

متافیزیک از نگاه فیزیک(قسمتهای دیگر)

منبع: متافیزیک از نگاه فیزیک ( زمان ها و جهان های موازی/فضا، زمان، ماوراء) - فرد آلن ولف / باب توبن - ترجمه از شهریار تقی شهرستانی

پایگاه خبری حقوق نیوز