هفت قانون معنوی موفقیت - دیپاک چوپرا
«کارما» گواه جاودان آزادی انسان است. اندیشه ها و گفتار و کردارمان تار های پیله یی است که پیرامون خود می تنیم.
قانون سوم: قانون کارما
سومین قانون معنوی موفقیت، قانون کارما است. «کارما» هم عمل است و هم نتیجه آن عمل؛ هم علت است و هم معلول؛ زیرا هر عملی نیرویی را تولید می کند که به همان شکل به ما باز می گردد. درباره قانون کارما چیز ناشناخته یی وجود ندارد. همه این اصطلاح را شنیده اند که :« هر چه بکاری همان را درو می کنی.»
بدیهی است اگر بخواهیم در زندگیمان شادمانی ایجاد کنیم، باید بیاموزیم که بذر شادمانی را بکاریم. بنابراین، مفهوم ضمنی «کارما» انتخاب آگاهانه است.
من و شما اساساً انتخاب کنندگانی نامحدودیم. در هر لحظه از هستی خود، - در آن حیطه تمامی امکانات - به بیکرانگی انتخاب ها دسترسی داریم. بعضی از این انتخاب ها آگاهانه اند و ما بقی به طور ناخود آگاه صورت گرفته اند. اما بهترین راه برای فهمیدن و به حداکثر رساندن استفاده از قانون کارما، هوشیاری آگاهانه لز انتخاب های هر لحظه است.
خواه به مذاقتان خوش بیاید و خواه نه، هر آنچه که در این لحظه پیش می آید نتیجه انتخاب هایی است که در گذشته به آن دست زده اید. بدبختانه، بسیاری از ما به طور ناخود آگاه انتخاب می کنیم. بنابر این، فکر نمی کنیم که آن ها انتخاب بوده اند، حال آن که بوده اند.
اگر به شما توهین می کردم، به احتمال زیاد انتخاب می کردید که برنجید. اگر شما را تحسین می کردم، به احتمال زیاد انتخاب می کردید که خشنود شوید یا به خود ببالید. اما درباره اش بیندیشید: همچنان یک انتخاب است.
می توانستم شما را برنجانم و به شما توهین کنم؛ و شما هم می توانستید انتخاب کنید که نرنجید. می توانستم شما را تحسین کنم و شما می توانستید انتخاب کنید که به خود نبالید.
به عبارت دیگر، بیشتر ما - با اینکه انتخاب کنندگانی نا محدودیم - به توده یی از پاسخ های شرطی شده بدل شده ایم که مدام توسط مردم و موقعیتها به صورت رفتار هایی قابل پیش بینی برانگیخته می شود. این پاسخ های شرطی شده مانند شرطی کردن پاولوف است. علت شهرت پاولوف این است که نشان داد اگر هر بار که به سگی خوراکی می دهید زنگی را به صدا در آورید، چندی نخواهد گذشت که همین که زنگ را به صدا در آورید، بزاق دهان سگ ترشح خواهد کرد زیرا محرکی را با محرکی دیگر هم معنا دانسته است.
بیشتر ما در نتیجه شرطی شدن نسبت به محرک های محیط خود، پاسخ هایی مکرر و قابل پیش بینی داریم. چنین به نظر می رسد که واکنش های ما خود به خود توسط مردم و موقعیت ها برانگیخته می شوند، و آنگاه فراموش می کنیم که این ها را نیز خودمان در هر لحظه از هستی خود انتخاب می کنیم. منتها به طور ناخود آگاه به این انتخاب ها دست می زنیم.
اگر لحظه یی گامی به پس بردارید و در لحظه یی که به انتخابی دست می زنید به آن بنگرید، آنگاه خود این نظاره کردن سبب می شود که کل فرآیند را از حیطه ناهشیار به حیطه هشیار بیاورید. این روش انتخاب آگاهانه و نظاره آن بسیار قدرت بخش است.
به هنگام هر انتخاب، می توانبد دو سؤال را از خود بپرسید. نخست اینکه:« عواقب این انتخاب چیست؟ «بی درنگ در ژرفای دل خود از عواقب آن آگاه خواهید شد. دوم اینکه:« آیا این انتخاب برای خودم و اطرافیانم شادمانی خواهد آورد؟» اگر پاسخ مثبت بود، آن گاه به آن انتخاب دست بزنید. اگر پاسخ منفی بود و آن انتخاب برای خودتان یا اطرافیانتان تنش و فشار می آورد، به آن انتخاب دست نزنید. به همین سادگی.
میان انتخاب های نامحدودی کهدر اختیار ماست، در هر لحظه فقط می توان به یک انتخاب دست زد؛ انتخابی که برای خودتان و همچنین برای اطرافیانتان شادمانی خواهد آورد. و هنگامی که به آن یگانه انتخاب دست بزنید، به رفتاری خواهد انجامید کهعمل درست خود انگیخته خوانده می شود: پاسخ درست به هر وضعیتی که پیش می آید. عملی که به خودتان و به هر کس که تحت تأثیر آن قرار می گیرد خوراک می رساند.
کائنات، مکانیسم در خور توجهی دارد که می تواند کمکتان کندتا به انتخاب های خود انگیخته درست دست بزنید. این مکانیسم به حس های جسمتان مربوط است. جسمتان دو گونه حس راتجربه می کند: یکی حس راحتی و دیگری حس ناراحتی. وقتب آگاهانه دست به انتخابی می زنید، به جسمتان توجه کنید و از جسمتان بپرسید:« اگر به این انتخاب دست بزنم چه پبش می آید؟» اگر جسمتان پیام آسودگی بفرستد، آن انتخاب دزست است. اگر جسمتان پیام ناآسودگی بفرستد، آن انتخاب مناسب نیست.
در مورد بعضی از اشخاص پیام راحتی یا ناراحتی در ناحیه شبکه خورشیدی (بالای ناف) احساس می شود، اما در مورد بیشتر افراد در ناحیه قلب پیش می آید. آگاهانه توجه تان را به قلب خود معطوف کنید و از آن بپرسید که جه کنید. آنگاه در انتظار پاسخ بمانید. شاید کمرنگ ترین احساس باشد - اما وجود دارد - و در جسم شماست.
بیشتر مردم فکر می کنند که قلب، نرم و سست و احساساتی است. اما چنین نیست. دل، شهودی و کل نگر و آگاه از قراین و نسبت هاست. فاقد نگرش برنده بازنده است. به کامپیوتر کیهانی - حیطه توانایی مطلق و دانش مطلق و قدرت نظام دهنده نامحدود - راه میابد و همه چیز را مد نظر قرار می دهد. گاهشاید عقلانی ننماید، اما توانایی محاسبه یی را دارد که بسیار دقیق تر و جامع تر از محدودیت های اندیشه عقلانی است.
می توانید - هرگاه که بخواهید - از قانون کارما برای ایجاد ثروت و فراوانی و به جریان افکندن همه موهبت های نیکو به سوی خود سود جویید. اما نخست باید هشیارانه آگاه شوید که انتخاب هایی که در هر لحظه از زندگیتان به آن ها دست می زنید آیندتان را می سازد. اگر به طور منظم به این امر بپردازید، از قانون کارما به طور کامل استفاده می کنید.
هرچه انتخاب های خود را بیشتر به سطح هشیار آگاهیتان بیاورید، بیشتر به انتخاب هایی دست خواهید زد که به طور خود انگیخته - هم برای خودتان و هم برای اطرافیانتان - درست هستند.
اما در مورد کارمای گذشته و این نکته که چگونه بر اکنون شما تأثیر می گذارد؟ در مورد کارمای گذشته سه کار می توانید بکنید. یکی از آن ها پرداخت دیون کارمایی گذشته تان است. بیشتر مردم - البته به طور ناخود آگاه - این را انتخاب می کنند. البته می توانید آگاهانه آن را انتخاب کنید. گاه پرداخت آن دیون با رنج بسیار همراه است. اما قانون کارما می گوید که در عالم هیچ یک از دیون، پرداخت نشده باقی نمی ماند. در کائنات، نظام محاسبه یی بی نقص و کامل وجود دارد و همه چیز مبادله مدام «پیش و پس» نیروست.
دومین کاری که می توانید بکنید تبدیل یا تحول کارمای خود به تجربه یی خوشایند تر است. این فرآیندی بسیار جالب توجه استکه به هنگام پرداخت دیون کارمایی می توانید از خود بپرسید:« از این تجربه چه چیز را می توانم بیاموزم؟ چه امری در حال وقوع است و کائنات چه پیامی برایم دارند؟ چگونه می توانم این تجربهرا برای همنوعانم سودمند سازم؟»
با این کار، به جستجوی بذر مجالها می روید و آنگاه بذر مجالها را با دارمای خود - غایت زندگیتان که در هفتمین قانون معنوی موفقیت درباره اش گفت و گو خواهیم کرد - پیوند خواهید زد. اینامر به شما اجازه خواهد داد تا کارما را به تجلی تازه یی بدل کنید.
مثلا اگر به هنگام ورزش پایتان بشکند، می توانید بپرسید:« از این تجربه چه چیز را می توانم بیاموزم؟ کائنات چه پیامی برایم دارد؟» شاید پیام این باشد که باید از سرعت خود بکاهید و دفعه بعد نسبت به جسمتان محتاط تر و دقیقتر باشید. و اگر دارمای شما این باشد که آنچه را که می دانید به دیگران بیاموزید، آنگاه با پرسیدن اینکه:« چگونه می توانم این تجربه را برای همنوعانم سودمند بسازم؟» شاید تصمیم بگیرید آنچه را که آموخته اید با نوشتن کتابی درباره شیوه های ایمن ورزش، با دیگران تسهیم کنید. یا شاید کفش هایی ویژه یا ساق بند هایی را طراحی کنید تا از آن گونه صدمه یی که خود تجربه کردید ممانعت به عمل آورند.
به این طریق، در حالی که دیون کارمایی خود را می پردازید، وضعیت مخالف را نیز به موهبتی تبدیل کرده اید که برایتان ثروت و توفیق می آورد. این تبدیل کارمای خود به تجربه یی مثبت است. در واقع از شر کارمای خود نرهیده اید، اما می توانید از این حادثه کارمایی، کارمای تازه و مثبتی به وجود آورید.
سومین راه کنار آمدن با کارما، فرا رفتن از آن است. فرا رفتن از کارما یعنی جدا شدن از آن. راه فرا رفتن از کارما این است که به تجربه ی فاصله یا تجربه ضمیر یا جان خود ادامه بدهید. مانند شست و شوی جامه یی چرک در رودخانه است. هر بار که آن را می شویید، چند لکه ی آن را پاک می کنید. بارها و بارها آن را میشویید و هر بار اندکی تمیز تر می شود. هر بار که به آن فضای خالی می روید و از آن باز می گردید، بذر های کارمای خود را می شویید یا از آن فرا می روید. البته این امر از طریق تمرین مراقبه پیش می آید.
همه اعمال، حوادثی کارمایی اند. نوشیدن فنجانی قهوه نیز حادثه ای کارمایی است. این عمل خاطره ایجاد می کند، و خاطره این توانایی یا قدرت بالقوه را داراست که آرزو تولید کند. نرم افزار عملیاتی روحتان، کارما و خاطره و آرزوست. روحتان توده یی از آگاهی است که بذر های کارما و خاطره و آرزو را دارد. با هشیاری از این بذر های تجلی، تولید کننده آگاه واقعیت می شوید. وقتی انتخاب کننده ای آگاه شدید، دست یازیدن به اعمالی را آغاز می کنید که موجب تکامل خودتان و اطرافیانتان می شود. و تنها کاری که باید بکنید همین است.
مادامی که کارما - هم برای ضمیرتان و هم برای هرکس که تحت تأثیر ضمیرتان قرار می گیرد - تکاملی باشد، ثمره کارما شادمانی و موفقیت خواهد بود.
منبع: هفت قانون معنوی موفقیت - دیپاک چوپرا - ترجمه گیتی خوشدل
دیدگاه