امروز: سه شنبه, ۲۹ اسفند ۱۴۰۲ برابر با ۰۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۱۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 267308
۳۰۱۱
۱
۰
نسخه چاپی
Keratoconus

قوز قرنیه یا کراتوکونوس | برآمده شدن و تغییر شکل دادن قرنیه

کراتوکونوس یا قوز قرنیه یک بیماری قرنیه چشم است. این بیماری معمولاً در سنین نوجوانی یا اوایل دهه سوم زندگی بروز می‌کند.

 قوز قرنیه یا کراتوکونوس

قوز قرنیه یا کراتوکونوس یک بیماری و یک پدیده غیر التهابی قرنیه چشم است.

قوز قرنیه یا کراتوکونوس

در بیماری قوز قرنیه یا کراتوکونوس قرنیه نازک شده و شکل آن تغییر می‌کند. قرنیه به‌طور طبیعی شکلی گرد یا کروی دارد ولی در کراتوکونوس (قوز قرنیه) قرنیه برآمده و مخروطی شکل می‌شود. این تغییر بر روی انکسار نور هنگام ورود به چشم تأثیر گذاشته و سبب کاهش وضوح بینایی می‌شود. کراتوکونوس ممکن است در یک یا هر دو چشم رخ دهد ولی در۹۰٪ موارد در هر دو چشم دیده می‌شود.

این بیماری در نوجوانان و حدود سن بلوغ شروع شده و طی 7 تا 8 سال پیشرفت کرده و بعد تقریباً ثابت باقی می ماند، گرچه این زمان ممکن است تغییر کند. رشد و پیشرفت این بیماری ممکن است ناگهانی یا تدریجی باشد. معمولاً بین 10 تا 30 سالگی شایع تر است.

تغییرات ایجاد شده در قرنیه باعث می‌شود که فرد نیاز به عینک یا لنز داشته باشد. در حقیقت، اگر قوز قرنیه شدید باشد، ممکن است برای بازگرداندن بینایی، نیاز به پیوند قرنیه باشد. جراحی لیزیک برای افراد مبتلا به قوز قرنیه خطرناک است، زیرا می‌تواند باعث تضعیف بیشتر قرنیه شده و بینایی را بدتر کند. حتی اگر شدت قوز قرنیه در فرد کم باشد، نباید جراحی لیزیک را انجام دهد.

علائم و نشانه های قوز قرنیه

تشخیص قوزقرنیه ( کراتوکونوس ) به دلیل پیشرفت آهسته آن در ابتدای  بیماری، به سختی انجام می گیرد اما به مرور زمان آثار و نشانه هایی به شرح زیر نمایان می شوند:

• نزدیک بینی و آستیگماتیسم نامنظم

• عدم وضوح بینایی و تاری دید

• هاله بینی و حساسیت به نور

• تغییر مکرر نمره چشم و تعویض مکرر عینک

• ایجاد حالتهای هیدروپس ( پارگی قرنیه و نفوذ مایع به داخل استروما و در نتیجه سفید شدن قرنیه )

• تغییر ناگهانی بینایی در یک چشم

• بروز دوبینی زمانی که فقط با یک چشم نگاه می‌کنید

• اشیاء دور و نزدیک به نظر کج و کوله بیایند

• لرزش نور

• مشاهده سایه تصاویر به صورت دوگانه یا سه گانه

• مشکل در رانندگی به دلیل تاری دید، به ویژه در شب

دلایل بروز قوز قرنیه

1. تضعیف فیبر‌های کلاژنی

فیبر‌های کوچک پروتئین در چشم که به آن‌ها کلاژن گفته می‌شود به حفظ قرنیه در چشم کمک کرده و مانع از بیرون زدگی آن می‌شوند. زمانی که این فیبر‌ها ضعیف شوند، دیگر نمی‌توانند شکل قرنیه را حفظ کرده و قرنیه به تدریج شکل مخروطی به خود می‌گیرد.

2. کمبود آنتی‌ اکسیدان‌ها

کاهش آنتی اکسیدان‌های حفاظتی در قرنیه باعث ایجاد قوز قرنیه می‌شود. سلول‌های قرنیه محصولات فرعی زیان آوری را تولید می‌کنند. به طور معمول، آنتی اکسیدان‌ها، این محصولات را از بین برده و از فیبر‌های کلاژن محافظت می‌کنند. اگر سطح آنتی اکسیدان‌ها پایین باشد، کلاژن ضعیف شده و قرنیه بیرون خواهد زد.

3. زمینه ارثی

قوز قرنیه می‌تواند ارثی باشد. اگر شما مبتلا به قوز قرنیه هستید و فرزند دارید، بهتر است از سن ۱۰ سالگی، چشم‌های وی را چکاپ کنید. قوز قرنیه می‌تواند به سرعت در افراد مبتلا به بیماری‌های خاص از جمله برخی بیماری‌های آلرژیک پیشرفت کند. این حالت ممکن است به علت مالش شدید چشم ایجاد شود.

نحوه تشخیص قوز قرنیه

بیماری قوز قرنیه در مراحل اولیه به ندرت شناسایی می شود اما در مراحل متوسط و حاد توسط چشم پزشک بوسیله دستگاهی بنام اسلیت لامپ تشخیص داده می شود.

البته در مراحل ابتدایی این بیماری نیز بوسیله روشهای کراتومتری، توپوگرافی، پاکی متری که در آنها ضخامت و ساختار قرنیه اندازه گیری و بررسی و قوز قرنیه تشخیص داده می شود که شناسایی اولیه آن مستلزم مراجعه زود هنگام بیمار می باشد.

رایج‌ترین روش برای این کار، استفاده از "توپوگرافی قرنیه" است که شعاع انحناء قرنیه را در عرض چند ثانیه آنالیز می‌کند. کودکانی که والدین آن‌ها مبتلا به قوز قرنیه هستند باید از سن ۱۰ سالگی، هر سال توپوگرافی قرنیه را انجام دهند. حتی اگر نتایج توپوگرافی قرنیه طبیعی باشد، مهم است که این آزمایش سالانه انجام شود. ممکن است تغییرات ظریفی در طول زمان ایجاد شود که نشان دهنده شروع بیماری است. با آزمایش سالانه، پزشک می‌تواند متوجه این تغییرات شود.

راه های درمان قوز قرنیه

عینک یا لنز نرم

در انواع خفیف بیماری، عینک یا لنز نرم ممکن است کمک کننده باشد، ولی با پیشرفت بیماری و نازک تر شدن و تغییر شکل بیشتر قرنیه، این درمان‌ها دیگر چندان کارساز نخواهد بود.

لنزهای سخت

درمان بعدی بیماری، استفاده از لنزهای سخت دارای قابلیت نفوذ گاز است. این لنزها قابلیت بیشتری برای اصلاح آستیگاتیسم نامنظم ناشی از کراتوکونوس (قوز قرنیه) دارند. قرار گیری مناسب لنز بر روی قرنیه مبتلا به کراتوکونوس (قوز قرنیه) کاری ظریف و زمان گیر است.

به همین دلیل مراجعات مکرر برای تنظیم لنز و اصلاح نسخه، غیر قابل اجتناب است. این فرایند با نازک تر شدن و تغییر شکل بیشتر قرنیه، نیاز به تکرار داشته و نسخه بیمار باید مجددا تغییر داده شود.

عمل جراحی

در صورتی که قرنیه قادر به تحمل لنز سخت نبوده و یا لنز توانایی اصلاح دید بیمار را نداشته باشد، قدم بعدی، پیوند قرنیه است.

استفاده از حلقه های داخل قرنیه

یکی دیگر از درمان های جراحی که برای قوز قرنیه وجود دارد، می باشد. این نوع از درمان در بعضی از قوزهای خفیف تا متوسط که کنتاکت لنز را نمی توانند تحمل کنند، کاربرد دارد.

مطالعه بر روی این روش در چند سال اخیر در جریان بوده و نتایج نشان دهنده بهبود نسبی بیماران است، هر چند نشان داده نشده است که این روش مانع پیشرفت بیماری شود. این حلقه ها با کاهش میزان آستیگماتیسم نامنظم به بهبود بینایی کمک می کنند.

اما باید دانست که میزان موفقیت در حلقه های داخل قرنیه بسیار متغیر و از فردی به فرد دیگر متفاوت خواهد بود و در صورت عدم موفقیت درمانی، نهایتا بیمار نیاز به پیوند قرنیه خواهد داشت.

در بیماران قوز قرنیه این عمل باعث می شود، بیماری که قبل از عمل با عینک دید خوبی نداشته است پس از قرار دادن رینگ به دلیل کاهش نامنظمی های قرنیه، با عینک جدید دید بهتری نسبت به قبل از عمل داشته باشد.

پیوند متقاطع بین رشته های کلاژن قرنیه

یکی از درمان های جدید که در چند سال اخیر مطرح شده، پیوند متقاطع بین رشته های کلاژن قرنیه با استفاده از اشعه ماورای بنفش و داروی ریبوفلاوین است. این کار باعث افزایش پیوندهای متقاطع بین رشته های کلاژن قرنیه و در نتیجه افزایش استحکام قرنیه می شود.

این روش باعث می شود، پیوند قرنیه نیاز نباشد و یا به تاخیر بیفتد. در این روش که در حال حاضر جدیدترین روش درمان قوز قرنیه است، بر خلاف سایر روش های درمانی، در اکثر موارد نه تنها از پیشرفت بیماری جلوگیری می شود، بلکه بینایی فرد با و بدون عینک بهبود یافته و میزان آستیگماتیسم، کاهش قابل ملاحظه ای خواهد داشت.

بهترین داوطلبان این روش عبارتند از: بیمارانی که به تازگی برای آنها تشخیص کراتوکونوس داده شده، افراد جوان و میانسالی که بیماری آنها پیشرونده است و همچنین کسانی که لنز تماسی روی چشمشان قرار نمی گیرد.

در صورت پیشرفت بیشتر بیماری، مرحله ای فرا می رسد که دیگر استفاده از لنزهای تماسی و قطعات حلقه داخل قرنیه هم باعث افزایش دید نمی شود و در اثر کدورت قرنیه، استفاده از لنزهای تماسی ممکن نیست و عدم تحمل نسبت به لنز تماسی پیدا می شود. در این مرحله باید از پیوند قرنیه کمک گرفته شود.

پیوند قرنیه

از سال ها قبل، عمل پیوند قرنیه در این بیماران انجام می شد. این عمل با موفقیت (شفافیت قرنیه) حدود 95 درصد همراه است، ولی حدود 10 تا 20 درصد از بیماران کراتوکونوس نیازمند عمل پیوند خواهند بود.

پس از عمل قرنیه، 60 درصد بیماران نیازمند استفاده از لنزهای تماسی جهت اصلاح دید خواهند بود و عود کراتوکونوس بعد از پیوند نیز به ندرت رخ می دهد. در ضمن امکان پس زدن پیوند تا آخر عمر برای بیمار باقی می ماند.

  • منبع
  • بیتوته
  • ستاره

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید