نظریه انحرافهای غریزی و کژخویی فطری دوپره
نظریه دوپره از جمله نظریه هایی است که بر نقش هدایت گر غریزه ها در رفتار و شخصیت تاکید دارند. نظریه فروید و مکدگال از مهم ترین این نظریه ها به حساب می آیند. دوپره بر این اعتقاد بود که حیات انسانی به وسیله سه غریزه اصلی هدایت می شود.
1- غریزه صیانت نفس(ذات)
2- غریزه صیانت نوع یا نسل یا غریزه جنسی
3- غریزه اجتماعی بودن
در کژخویی های رفتاری و شخصیتی، دست کم یکی از این غرایز منحرف شده و یا اساساً تحول نیافته اند. دوپره منحرفان و مبتلایان نقص در غریزه صیانت نفس را دچار عادت های شراب خواری، شکمبارگی، اعتیاد به مواد مخدر، لثامت و مال دوستی، کم رویی، متمایل به خودکشی و...می دانست که بعضاً در رفتار آنها قابل مشاهده است. مازوخیسم یا آزارپذیری و یا خودآزاری و تشفی از این طریق، در طیف این دسته از ابتلائات قرار می گیرد.
انحراف در صیانت نسل موجب ارتکاب جرایمی نظیر انحراف ها و جرایم جنسی، تجاوز به عنف، اعمال خلاف عفت عمومی، فحشا، هم جنس بازی و قتل می گردد. سادیسم یا دگرآزاری و آزارگری که تشفی به واسطه آسیب رسانیدن به غیر است، در ردیف این دسته از اختلال هاست.
سرانجام، انحراف از غریزه اجتماعی، موجب ناتوانی و بی تمایلی به زندگی اجتماعی، فقدان ارتباط های انسانی و عاطفی، ناتوانی در صمیمیت و نزدیکی به دیگران، ناتوانی در پایبندی های اجتماعی و عاطفی، خیانت در ارتباط ها و تعامل های اجتماعی و نهایتاً رفتارهای بزهکارانه و ضداجتماعی می گردد.
منبع: عدالت کیفری و اطفال - دکتر باقر شاملو
دیدگاه