تمام اطلاعات درباره سادیسم یا دیگر آزاری

سادیسم یا دیگر آزاری نوعی اختلال شخصیت است که به صورت رفتار ظالمانه، تحقیر آمیز و پرخاشگرانه نسبت به دیگران نمود پیدا می کند و موجب آرامش جسمی، روانی و جنسی در شخص آزارگر می شود.

سادیسم یا دیگر آزاری

سادیسم شامل علاقه به آزار دادن دیگران به صورت جسمی، روانی و جنسی، به گونه ای که این آزار رساندن، موجب لذت و آرامش فرد آزاررسان است. این افراد از تحقیر و تمسخر و آزار روحی یا جسمی یا جنسی افراد به خصوص در حضور دیگران لذت زیادی می‌برند و گاهی رفتارهای پرخاشگرانه یا در شکل حاد آن جنایتکارانه از خود بروز می‌دهند.

نشانه های سادیسم دیگر آزاری

بر اساس راهنمای تشخیصی و آماری بیماری های روانی، بروز مکرر چهار مورد از موارد زیر از ابتدای بزرگسالی به بعد در تشخیص این اختلال ضروری است.

1. خشونت بی رحمانه بدنی به منظور تسلط در یک رابطه

2. تحقیر کردن کسی در حضور دیگران

3. تأدیب خشونت بار و نامعمول کسی که تحت فرمان است

4. لذت یا تفریح از آزار فیزیکی یا روانی دیگران

5. دروغ گفتن به منظور صدمه زدن یا آزار دادن دیگران (نه به سایر دلایل)

6. اجبار دیگران به انجام کاری با تهدید و ترساندن جدی آن ها

7. ایجاد محدودیت های شدید فردی برای نزدیکان

8. شیفتگی به خشونت

9. صدمه رساندن یا شکنجه دادن و مجذوب . مسحور اسلحه و ورزش های رزمی بودن

تقسیم‌بندی اختلال شخصیت سادیسم

طبق دسته‌بندی تئودور میلون چهار نوع اختلال سادیسم وجود دارد که هر فرد مبتلا به این اختلال ممکن است یک یا چندتا از این انواع را در خود داشته باشد. توجه داشته باشید که این امکان نیز وجود دارد که فرد مبتلا هیچ یک از این انواع را از خود بروز ندهد.

سادیسم قانونی: این دسته از افراد سادیست معمولا می‌توانند در مقام‌های محتلف قدرت قرار گیرند، مانند سربازان نظامی، افسران پلیس، بازرسان زندان و یا اساتید دانشگاه. این افراد در وضعیتی قرار دارند که احساس می‌کنند باید مسئولیت کنترل، نظارت و مجازات افراد قانون‌شکن را بر عهده داشته باشند. در این گونه موارد آن‌ها بدترین مجازات ممکن را که برای یک مجازات خاص باید انجام بدهند را انجام می‌دهند. این افراد قصد دارند منصفانه باشند اما نمی‌توانند رفتارها و احساسات سادیستی خود را کنترل کنند. با این حال رفتارهای آن‌ها ممکن است خیلی جلب توجه نکند چرا که در محدوده‌ی قانون قرار دارند و به طور روزمره این رفتارها را از خود بروز می‌دهند.

سادیسم انفجاری: افرادی که دارای اختلال شخصیت سادیسم انفجاری هستند هنگامی که از زندگی و شرایط کلی خود احساس ناامیدی کردند به صورت ناخودآگاه و غیرقابل پیش‌بینی رفتارهای سادیستی از خود بروز می‌دهند. آن‌ها هنگامی که تحقیر و یا ناامید می‌شوند کنترل خود را از دست می‌دهند و به دنبال مقصر بدبختی خود می‌گردند. رفتارهای خشونت‌آمیز او از راه ایجاد ترس و وحشت و بداخلاقی نسبت به اطرافیان خود بروز می‌کند.

سادیسم استبدادی: این نوع از شخصیت سادیستی نسبت بقیه‌ی انواع بی‌رحمانه‌تر و ترسناک‌تر محسوب می‌شود. به نظر می‌رسد که این دسته از افراد از شکنجه‌ی دیگران و تهدید آن‌ها لذت می‌برند. در این شرایط فرد مبتلا به این اختلال از چهره‌ی هراسان افراد و عدم تمایل آ‌ن‌ها به انجام کارهایی که او مجبور به انجام دادنشان کرده است لذت می‌برد. این گونه افراد نیز تا حدی مشابه اختلال شخصیت سادیسم انفجاری بوده و از عدم اعتماد بنفس و احساس ناامنی رنج می‌برند.

سادیسم ترسو: این نوع سادیسم کاملا با سه نوع سادیسمی که به آن‌ها اشاره شد متفاوت هستند، زیرا آن‌ها بسیار ناامن بوده و همچون بزهکاران رفتار می‌کنند. این افراد معمولا خطرات و ریسک‌های احتمالی را پیش‌بینی می‌کنند. اگرچه این افراد معمولا می‌ترسند اما در زمان ترس نیز سعی دارند که افراد دیگر را بترسانند.

انواع سادیسم یا دیگر آزاری

دیگر آزاری ذهنی (Mental Sadism)

گونه ای از دیگر آزاری است که در آن فرد مبتلا، یا نمی تواند و یا به دلایلی نمی خواهد که به دیگران آسیب بزند. در این حالت به تصور صحنه های اعمال دیگر آزارانه نظیر خون، شکنجه ی فردی خاص، تجاوز جنسی به دیگران، سوزاندن افراد و ... می پردازد و با غرق شدن در خیالات خود و تجسم حالاتی از رنج و درد در دیگران به لذت می رسد.

مشکلاتی که افراد مبتلا به دیگر آزاری ذهنی در صورت تثبیت و عدم پیشروی، ممکن است ایجاد کنند به صورت هرزه نگاری در قالب نوشتار، نقاشی، عکاسی و انتشار در مجلات و روزنامه ها و یا سایت های اینترنتی خواهد بود. به علاوه خطر ابتلای چنین فردی به دیگر بیماری های روانی از قبیل ترس و اضطرای مرضی، وسواس، پارانویا و در اغلب موارد عادات ناپسند رفتاری از قبیل خود ارضایی به شدت افزایش می یابد.

دیگر آزاری سمبولیک (Symbolic Sadism)

نوعی اختلال دیگر آزاری است که فرد در اثر ابتلا به آن سعی می کند از راه های غیر متعارف به لذت برسد. برای مثال رئیسی که از کارمند خود می خواهد برای اخراج نشدن دست او را ببوسد و از این طریق به رضایت خاطر دست می یابد.

دیگر آزاری واقعی (Real Sadism)

در این نوع از دیگر آزاری آن چه صورت می پزیرد آزار مستقیم و واقعی افراد توسط آزارگر است. تفاوت این نوع از دیگر آزاری با دیگر آزاری ذهنی در این است که در مورد اخیر، فرد فقط تصور آزار دادن دیگران را دارد اما در این نوع، واقعا نسبت به آزار جسمی و روحی افراد مبادرت می ورزد. تفاوت دیگر آزاری واقعی با دیگر آزاری سمبولیک نیز در این است که فرد برای آزار دادن دیگران به شیوه غیر معمولی روی نیاورده و از مکانیزم های ایجاد درد جسمی و روحی بی واسطه به رضایت می رسد. مثلا به جای مجبور کردن دیگران به بوسیدن دستش، یا به آزار دادن بدن قربانی می پردازد یا با گفتار و رفتار خود و قرار دادن افراد در شرایط روحی خاص، روان آن ها را مورد آزار و اذیت قرار می دهد.

آن چه از منظر جرم شناسی، روان شناسی جنایی و اصولا حقوق کیفری حائز اهمیت است دیگر آزاری واقعی است که معمولا مصادیق آن، عناوین مجرمانه هستند. زیرا در دیگر آزاری ذهنی، رفتار مجرمانه فرد منحصر به اوهام، خیالات و انگیزه های درونی وی است که نمود خارجی نمی یابد. در دیگر آزاری سمبولیک نیز فرد عمدتا راه های غریبی را برای کسب لذت برمی گزیند که معمولا نه تنها مجرمانه نیستند، بلکه در راستای ارتباط عقلانی با کسب لذت حیوانی و شهوانی نیز قرار ندارند و فرد به علت انحراف ذهنی و اخلاقی خود از مسأله ای بی ربط به ارضا دست می یابد. همانند فردی که از دیدن سرفه بیماران مسلول به ارضا می رسیده است.

انواع دیگر آزاری واقعی عبارتند از :

جسمی - جنسی

در این نوع از دیگر آزاری تمامی اقدامات آزارگرانه با هدف ارضای جنسی صورت می گیرد و مستقیما جسم قربانی را هدف قرار می دهند. اقدامات دیگر آزارانه جسمی-جنسی می توانند فی نفسه اقدامی جنسی باشند مثل تجاوز به عنف، یا غیر از آن، همانند آسیب زدن به اندام های جنسی افراد و یا نهایتا ایجاد درد از طریق کتک زدن و دیگر آسیب های جسمی همزمان با یک رابطه جنسی.

از آن جایی که افراد نسبت حریم جنسی خود از حساسیت فراوانی برخوردارند، هرگونه آسیب و آزار می تواند علاوه بر مشکلات جسمی و افزایش ریسک ابتلا به بیماری ها، تبعات روحی و اجتماعی شدیدی دربرداشته باشد که فرد قربانی برای اجتناب از آن ها معمولا به التماس توأم با زاری و درخواست عدم انجام چنین اقداماتی از فرد دیگر آزار می پردازد که این اعمال بیشترین حد ارضا را برای دیگر آزار به ارمغان می آورند. مضافا آزارگر با عدم توجه به درخواست قربانی و انجام رفتارهای وحشیانه خود سطح دیگری از رضایت را که برآمده از ارضای حس قدرت است تجربه می کند.

جسمی - غیر جنسی

در این نوع از اختلال، دیگر آزار از دیدن درد کشیدن دیگران ارضا می شود، اما این اقدامات دارای ماهیت جنسی نیستند. رفتارهایی از قبیل ضرب و جرح، شلاق زدن، سوزاندن بدن قربانیان، فرو بردن میخ و سوزن در بدن آن ها، ریختن آب جوش یا اسید و دیگر اقدامات رنج آور جسمی نمونه های بارز این نوع از دیگر آزاری هستند. اما رفتارهای دیگر آزارانه جسمی غیر جنسی همیشه شامل موارد وحشتناک و حادی که عنوان شد نیست، بلکه در جریان زندگی روزمره نیز می توان شاهد مصادیق این نوع از دیگر آزاری در رفتار افراد بسیاری بود که شاید هیچگاه دیگر آزارانه بودن رفتارهایشان به اثبات نرسد.

اجتناب از غذا دادن به زندانی توسط پلیس، شیر ندادن مادر به فرزند، عدم اجازه به کودکان برای رفتن به دستشویی توسط معلم، تنبیه بدنی نامتعارف توسط والدین، بی حس نکردن کامل دندان توسط دندان پزشکان، رفتارهای وحشیانه در جریان مسابقات ورزشی و ... تماما مثال های ساده ای هستند که در اطراف همه انسان ها  وجود دارند و می توانند نشانه هایی از ابتلا به دیگر آزاری در افراد و یا وجود زمینه مساعد برای این اختلال شخصیتی باشند.

روحی - جنسی

شاخه ای از دیگر آزاری است که در آن دیگر آزار، بدون ورود به بعد جسمانی آزار و اذیت سعی می کند روح و روان قربانی را مورد آزار و شکنجه قرار دهد. دیگر آزاری روحی-جنسی یا توسط آزارگر و با استفاده از بیان کلمات رکیک و مسائل جنسی، وارد نمودن تهمت های ناموسی، تهدید به تجاوز جنسی، تصویربرداری غیر اخلاقی و تخریب روح و روان قربانی از طریق مذکور به کمال می رسد یا توسط فرد قربانی، با وادار نمودنش به بیان کلمه ناشایست یا تعریف مسائل غیر اخلاقی شکل می گیرد. این نوع از دیگر آزاری در صورت تداوم می تواند منجر به دیگر آزاری جسمی-جنسی نیز بشود. از نمونه های رایج دیگر آزاری روحی-جنسی می توان به سادیسم خیابانی که اصطلاحی رایج برای مزاحمت هایی است که در خیابان برای بانوان با استفاده از شوخی های سخیف و الفاظ رکیک ایجاد می شود و مزاحمت تلفنی با الفاظ جنسی اشاره کرد.

روحی - غیر جنسی

از شایع ترین و در عین حال ساده ترین انواع دیگر آزاری است که در آن دیگر آزار به آزار روحی و روانی افراد از طریق تمسخر، عیب جویی افراطی، فحاشی، خوار کردن در مقابل جمع، تهدید به ارتکاب جرائم گوناگون علیه فرد، داد زدن بی دلیل بر سر کودکان و زنان، قرار دادن افراد در موقعیت هایی که از آن می ترسند یا یادآور خاطرات عذاب آوری برای آنان است می پردازد. از بارزترین نمونه های آن می توان به نوشتن الفاظ توهین آمیز بر درب منزل افراد یا مزاحمت های تلفنی بدون استفاده از الفاظ رکیک اشاره کرد.

این نوع از دیگرآزاری می تواند به صورت نوشتار یا سخنرانی عمومی نیز آشکار شود، به نوعی که فرد دیگرآزار با استفاده از ستون روزنامه یا تریبونی که در اختیار دارد به تحقیر، اهانت و نقدهای غیرمنصفانه ای با هدف آزار افراد بپردازد یا در قالب کلمات، نسبت به رنج و آزاری که به فرد یا گروه خاصی وارد شده ابراز خرسندی کند –مفهومی که امروزه به ژورنالیسم دیگر آزارانه (Sadistic Journalism) شهرت دارد- این موارد معمولا پشت عناوینی مثل صراحت، نگاه منتقدانه و... پنهان می مانند.

علل بوجود آمدن علائم سادیسم

اختلال سادیسم یک بیماری غیرمعمول است و بنابراین علل خاصی را نمی‌توان برای آن برشمرد. مسائل حل نشده مربوط به دوران کودکی یا بدرفتاری‌های شدید در حق کودک می‌تواند اصلی‌ترین عامل پیدایش علائم سادیسم در افراد باشد. البته عوامل بیولوژیکی نیز بی تاثیر نیستند.

احساس شدید عدم امنیت می‌تواند دلیل دیگر بروز اختلال سادیسم باشد. اگر فردی که بسیار به یک کودک نزدیک است به طور مداوم از او سواستفاده کند یا او را آزار دهد تاثیر روانی منفی بزرگی بر او می‌گذارد. کودک ممکن است در بزرگسالی به سادیسم مبتلا شود. با این حال دیده شده کودکانی که در خانواده‌ای خوب رشد کرده‌اند نیز علائم سادیسم را از خود نشان داده‌اند.

نحوه درمان اختلال سادیسم

روان‌ درمانی تحلیلی و رفتاردرمانی تا حدودی موثر هستند. ملاک‌ های شخصیتی از قبیل مکانیسم ‌های کپی ‌برداری، باورها و ویژگی ‌های رفتاری مدت زمان طولانی برای تثبیت شدن نیاز دارند و به کندی تغییر می ‌کنند.

رفتارهایی از قبیل بی‌ توجهی، گوشه‌ گیری و پایین بودن اعتماد به نفس در ایشان با چند ماه درمان، قابل تغییر هستند. شرکت در گروه‌ های خود یاری و همچنین خانواده درمانی نیز می‌ توانند موجب تغییر در رفتارهای فرد شوند.

کاهش استرس‌ های محیطی می ‌تواند موجب کاهش اضطراب یا افسردگی در مبتلایان شود.

داروها اثر محدودی دارند و در عین حال که می ‌توانند سوء مصرف شوند و یا در اقدام به خود کشی استفاده شوند، اضطراب و افسردگی ایجاد شده را درمان می‌ کنند.