عزت نفس | عزت نفس فرزندان

عزت نفس و رابطه آن با با تربیت فرزندان یکی از مهمترین اموری است که باید توسط والدین مورد توجه زیادی قرار گیرد.

مطالعه ای نشان داده که تقریبا نیمی از بچه ها قبل از فارغ التحصیل شدن از دبیرستان بیش از ده هزار پیام منفی می شنوند. پیام هایی مثل: احمق، خفه شو، بی عرضه. چطور می توانیم به جای تخریب ارزش های بچه هایمان بخشی از عوامل سازنده ی آن ها باشیم؟

می دانیم که عزت نفس پایه ای از انگیزش، رشد ذهنی و ارتباطات سالم است. بچه ای با خودپنداری مثبت می تواند روی تکالیف مدرسه تمرکز کند، به فعالیت های جدید بپردازد، دوست پیدا کند و استرس ها و تغییرات زندگی را کنترل کند. او احساس می کند می تواند و مایل است مسئولیت بپذیرد. او می آموزد خشمش را کنترل کند. تصمیمات عاقلانه بگیرد، در مقابل فشار همسالان مقاومت کند و از استعدادها و مهارت هایش بیشترین استفاده را ببرد. بچه هایی که احساس ارزشمند بودن می کنند در همه ی این کارهای مهم موفق تر هستند.

در مقابل، بچه ای که عزت نفس پایینی دارد، در مدرسه مشکل دارد، با معلمان کنار نمی آید و در دوست یابی ضعیف عمل می کند و در خطر سوءمصرف مواد و ناکامی های مکرر در کلاس درس و بازار مشاغل است.

ارتباط امن و قابل اعتماد والد و کودک سنگ زیربنای احساس خود ارزشی کودک است. سال اول زندگی، بچه ها شروع به رشد تصویر ذهنی از کسی که هستند می کنند و این تصویر در سراسر طفولیت به رشد خود ادامه می دهد. و در همه ی فعالیت ها، آیین ها و روال روزانه ی زندگی خانوادگی، فرصت های زیادی برای رشد و تقویت عزت نفس بچه ها داریم. در حالی که آن ها را با تشویق، عشق، پذیرش، محبت، درک و فهم سیراب می کنیم، آن ها با این احساس که خواستنی و مورد احترام هستند، بزرگ می شوند. پس زمانی که بچه هایمان با موانع و  چالش ها و حتی گاهی با ناکامی رو به رو می شوند، بازخورد مثبت و تشویقی به دست می آورند و دارای انگیزه می شوند که دوباره شروع کنند.

1. آداب و سنتی برای فرزندانتان در نظر بگیرید و برای او خاطرات خوبی تدارک ببینید. همانطور که ادیت اسچفر می گوید:«برای به وجود آوردن آداب و سنن و خاطرات خوب باید برنامه ریزی و انتخاب کرد و بودجه ای به آن اختصاص داد. آداب و سنن باید تشخیص داده شود و زمان مناسبی به آن ها اختصاص داده شود، باید از آن ها مراقبت کرد و نباید بیهوده آن ها را هدر داد و آداب و سنن باید به نسل بعد انتقال داده شود.»

2. جو کودرت:«وقتی کسی از عزت نفس خود محروم شده است، از چیزی محروم شده که باعث می شد احساس کند ارزش عشق و محبت را دارد.»

3. برای کودکتان آواز بخوانید. به موسیقی گوش کنید و خانوادگی آواز بخوانید تا همه ی بچه ها این تم آهنگ را با ابزاری ساده حفظ کنند.

4. مجموعه ای از کلمات و عبارات مثبت و تشویق کننده را در طول روز به بچه هایتان بگویید. سعی کنید در روز بعد این کلمات را افزایش دهید.

5. از برچسب هایی همچون «شلخته»، «وراج» یا دیگر واژه های منفی اجتناب کنید. بچه ها اغلب همان چیزی می شوند که والدین و معلمشان از آن ها توقع دارند.

6. در خانه به فرزندتان کارهای روزانه و متناسب با سنش را واگذار کنید تا به خانواده کمک کند و حس توانایی و مسئول بودن را در او شکل دهید.

7. در روز مسابقات ورزشی فرزندتان، روز اولیاء و مربیان، نمایش های مربوط به تئاتر، موسیقی و مراسم اهدای جوایز شرکت کنید.

8. بهترین کارهای مدرسه ای فرزندتان را در پوشه ها نگهداری کنید. روی پوشه ها اسم، تاریخ و سن فرزندتان را بنویسید. هر از گاهی پوشه ها را بیرون بیاورید و با فرزندتان به نقاشی، دست خط ها، ریاضی و دیگر مهارت ها نگاه کنید.

9. معیارهایی تعیین کنید که حسی از واحد خانوادگی را شکل می دهد، مانند «ما در خانوادمان با حرف های بی ادبانه یک دیگر را آزار نمی دهیم؛ بلکه یک دیگر را خوشحال می کنیم» یا «در خانواده ی ما هرکسی به نعهداتش عمل می کند و ما کاری را که شروع کرده ایم، تمام می کنیم.»

10. شب ها، تا جایی که می توانید میز غذا را تزئین کنید. گلدان گل، مقداری سیب، یا سبدی از تخم مرغ های تزئین شده. شمع روشن کنید و از فرزتدانتان (و ویژگی های خاص در هر فرزند) تشکر کنید و این که همه ی شما عضو یک خانواده هستید.

11. به جای تأکید روی موارد منفی، به موارد مثبت توجه نشان دهید: به هشتاد امتیازی که در امتحان گرفته است، به یک امتیازی که در یک مسابقه کسب کرده و نه چهار امتیازی که از دست داده است. هروقت کاری انجام می دهد به جای تأکید روی نقاط ضعف به نقاط مثبت او توجه نشان دهید.

12. اغلب دست فرزندتان را بگیرید، روی شانه هایش بزنید، وقتی با هم قدم می زنید دستش را بگیرید و حسی از امنیت درونی خلق کنید. (در نوجوانی، گرفتن دست ممکن است خوشایند نباشد، اما بچه های کوچک آن را دوست دارند.)

13. برای خوردن، انجام کارها، خوابیدن، مطالعه و با هم بودن یک روال منظم داشته باشید.

14. به فرزندانتان کمک کنید تا در چیزی تخصص یا مهارت کسب کند (درباره ی موضوعی که علاقه دارد از همه ی اعضای خانواده یا حتی همکلاسی هایش بیش تر بداند.)

15. برای فرزندتان، یادداشت هایی که حاوی عبارات تشویق کننده باشد، بنویسید. عباراتی مثل، «اتاقت را خوب مرتب کردی!» یا «دوستت دارم. بیا بعد از مدرسه با هم بازی کنیم.» آن ها را روی ظرف غذا یا جعبه ی مداد رنگی اش بچسبانید.

16. برای نحوه ی رفتار در خانه، محدوده های روشن و مشخصی تعیین کنید.

17. هر سال عید، نامه ای برای فرزندتان بنویسید و برای آن چه هست، برای رشد و پیشرفت هایی که در طول سال کسب کرده و ترکیبی از خصوصیات ذهنی، اجتماعی، روحی و جسمانی اش قدردانی کنید.

18. در محیط خانوادگی تابلوی اعلانات یا در یخچال مکانی الهام بخش است. چیزهای مثبتی روی آن ها خواهید یافت، مانند، «یک اشتباه را دوباره مرتکب نشوید» یا «تسلیم نشوید به تلاش ادامه دهید. همیشه این احتمال وجود دارد که با موقعیتی فوق العاده برخورد کنید.»

19. ماهی یک بار با فرزندتان در رستوران مدرسه غذا بخورید.

20. به جنبه های مهم و حیاتی تأکید کنید، در حفظ اصول و قوانین پایبند باشید اما پیوسته به انجام اصولی که در خانوادتان تعیین کرده اید، مصر باشید.

21. به فرزندتان بروید سری به کلاس درس او بزنید. خواه با بردن کیک و شیرینی برای جشن باشد یا برای کمک در پیشبرد یک طرح. درباره ی آن چه او در مدرسه انجام می دهد و آن چه دوست دارد بیش تر بیاموزد، مطلع باشید.

22. هرگز کاری را که او می تواند برای خودش انجام دهد، برایش انجام ندهید.

23. وقتی از فرزندتان سؤالی می پرسید، به جای این که جملات یا جواب هایش را کامل کنید، صبور باشید و فرصت پاسخگویی به او بدهید.

24. به طور منظم در دسترس فرزندتان باشید تا او بداند که می تواند برای زمانی که به گوش شنوایی نیاز دارد یا زمانی که برای برطرف کردن مشکلی به کمک نیاز دارد، می تواند روی شما حساب کند.

25. به فرزتدتان کمک کنید این موضوع را درک کند که اعمال و تصمیم هایش پیامدهایی برای خودش و دیگران دارد.

26. محیطی در خانه به وجود آورید که بچه ها بتوانند در انتقال هرچیزی به شما بدون ترس از انتقاد یا تنبیه، احساس امنیت کنند.

27. الگویی مثبت باشید. آن چه در زندگی تان انجام می دهید و الگوی رفتاری ای که امید دارید در فرزندتان ببینید، از اصولی که تعیین می کنید یا آن چه می گویید مهم تر است چون بچه های با تقلید بهتر می آموزند.

28. توقعات و آرزو های عالی برای فرزندانتان داشته باشید. بچه ها گرایش دارند که با اعتبار خودشان و توقعات ما همراه شوند یا نشوند.

29. با فرزندتان پینگ پنگ یا شطرنج یا بازی هایی از این قبیل انجام دهید و پیوسته امتیازات و نتیجه ی بازی ها را ثبت کنید.

30. به فرزندتان کمک کنید تا ببیند که صفات خدادادی منحصر به فردی دارد، چیزهایی که می تواند در کلاس یا گروه ها منعکس کند و خصوصیاتی که دیگران را جذب کند.

31. به طور مکرر به فرزندتان لبخند بزنید. بچه ها خودشان را در آینه ای که ما از تأیید یا عدم تأیید به آن ها منعکس می کنیم، می بینند.

32. وقتی مشکلی در مدرسه پیش می آید، به جای فکر بد درباره فرزندتان، فکر خوب داشته باشید و قبل از اخذ هرگونه نتیجه گیری ای، دید او را از موقعیت در نظر بگیرید.

33. به فرزندتان نشان دهید که چه طور از معلم یا مرجعی در کتابخانه درباره ی موضوعی اطلاعات کسب کند و او را تشویق کنید وقتی به کمک نیاز دارد از دیگران درخواست کمک کند.

34. به فرزندتان نشان دهید که چه طور با دست دادن، بیان کلمات محبت آمیز یا لبخندی گرم با دیگران ارتباط خوب برقرار کند.

35. فرزندتان را تشویق کنید که افکار یا تصورات منفی اش را درباره ی آن چه ممکن است با حداقل احتمال رخ دهد، حفظ کند و درباره ی شرایط نگران نباشد یا اغراق نکند.

36. به فرزندتان کمک کنید تناسب اندام داشته باشد. تشویقش کنید به طور منظم ورزش کند. مثل شنا، پیاده روی یا دویدن.

37. علاوه بر فرصت های مربوط به مدرسه، پیوسته با یادگیری چیزهای جدید ذهن فرزندتان را برای رشد به چالش بکشید: در یک دوره ی آموزش کامپیوتر شرکت کند، در کلاس های آشپزی شرکت کند و درباره موضوعات جدید مطالعه کند.

38. در حیاط خانه چادر بزنید و به فرزندتان اجازه دهید برخی از شب ها با خواهر یا برادر یا یکی از دوستانش، اردو بزند.

39. از گلدان گلی ناتمامی که فرزندتان در کلاس هنر درست کرده برای گل های باغچه تان استفاده کنید.

40. به فرزندتان کمک کنید روی کارهایش تمرکز کند و هنگام حل یک جدول، بازی کردن یا کار کردن یا تمام کردن کاردستی اش قبل از اینکه به کار دیگری بپردازد، تکلیف انتخاب شده را به پایان برساند.

41. نقاط ضعف و قدرت فرزندتان را بپذیرید به طوری که او بتواند خودش را همان طور که هست بپذیرد.

42. فرزندتان را تشویق کنید اشتباهاتش را مدنظر قرار دهد (همه ی ما اشتباه می کنیم و در واقع آدم های موفق زیادی در مسیرشان به سوی موفقیت ناکام می شوند.) بر موانع غلبه کند و حتی از فرایند کوشش و خطا در امر یادگیری لذت ببرد.

43. عاشق فرزندتان باشید به خاطر کسی که او هست و نه کسی که دوست دارید باشد.

44. احساسات و ایده های فرزندتان را جدی بگیرید، با عباراتی همچون «بزرگ می شی یادت می ره» یا «آن قدر ها هم که فکر می کنی بد نیست» او را تحقیر نکنید.

45. در منزل فضای خاصی به فرزندتان بدهید، حتی اگر گوشه ی اتاقی باشد که با خواهر یا برادرش شریک باشد. اجازه بدهید یادگاری هایش را در قفسه ها بگذارد، دیوار را به دلخواه خودش تزئین کند و تصمیم بگیرد که چه طور از فضایش نگهداری کند.

46. برای شروع مدرسه اسم فرزندتان را روی مدادهایشان حک کنید.

47. آداب معاشرت را به فرزندتان آموزش دهید، مثل گفتن:«لطفا» و «متشکرم» برای استفاده از آن ها اصرار کنید و با ملزم کردن خودتان به استفاده از آن ها، الگویی برای او تعیین کنید.

48. قبل از خواب زمانی را برای گوش کردن، خواندن یا آگاهی یافتن از روزی که فرزندتان سپری کرده، اختصاص دهید. بدون این که او را مسخره کنید یا در پی اصلاح رفتار یا عملکردش باشید، به او توجه غیر مشروط نشان دهید.

49. اجازه دهید فرزندتان روی حیوان خانگی تان اسم بگذارد.

50. در روز تولد فرزندتان صبحانه دلخواهش را درست کنید و در حالی که به سینی صبحانه اش بادبادکی چسبانده اید، اجازه دهید آن را در تخت خوابش میل کند.

51. هیچ کسی معروف یا گمنام، وجود ندارد که تحت تأثیر قدردانی صادقانه قرار نگیرد. ما نیاز مبرمی داریم که مورد تعریف و تمجید قرار بگیریم و بدانیم چه طور از دیگران تعریف کنیم. فلتون اویسلر

52. به مشکلات فرزندتان، کوچک یا بزرگ، گوش کنید.

53. به جای این که فرزندتان را با دیگران مقایسه کنید یا به او یادآوری کنید که شبیه عمع جودی است، به او کمک کنید تا درک کند که فرد منحصر به فردی است.

54. وقتی فرزندتان مریض است و در تخت دراز کشیده، مهربانی تان را به او نشان دهید. زمانی را به محبت کردن به او اختصاص دهید، به آرامی با هم بازی کنید، کتاب بخوانید، غذاهای مناسب را با هم و در یک سینی رنگی همراه با گل بخورید، مطمئن شوید که برای رفتن به مدرسه آماده است.

55. بدون قید و شرط عاشق فرزندتان باشید.

56. از فرزندتان توقعات واقع بینانه و قابل دسترس داشته باشید. نباید از او توقع داشته باشید که در هر فعالیتی برنده باشد یا از کودک دو ساله توقع داشته باشید که مثل بچه ی ده ساله عمل کند.

57. فهرستی از مواردی که در فرزندتان وجود دارد و از وجود آن ها سپاسگزار هستید، تهیه کنید. وقتی خصوصیات و نقاط قوت جدیدی در او کشف می کنید، آن ها را به فهرست اضافه کنید و روش هایی را بنویسید که بتواند مهارت هایش را به طور سازنده به کار ببرد و رشد دهد.

58. محیط خانه را برای فرزندتان امن کنید.

59. درست همانطور که وقتی یک بزرگسال با شما صحبت می کند به او احترام می گذارید، زمانی که فرزندتان با شما صحبت می کند به او توجه زیادی نشان دهید.

60. بچه ها برای رشد فردی سالم نیاز به تحسین روزانه دارند. مطمئن باشید که وقتی عملکرد خوبی دارد، پیشرفت می کند، تصمیمات عاقلانه می گیرد، یا تلاش های خوبی از خودش نشان می دهد، حتما از او تعریف و تمجید می کنید. تعریف هایی که مبنای واقعی ندارند، بی تأثیرند در حالی که تحسین های خالصانه باعث تشویق می شوند.

61. شوخ طبع باشید. به موقعیت های روزمره با دیدی مهربانانه نگاه کنید، نه سخت و خشن. به فرزندتان نیز کمک کنید تا شوخ طبع باشد. در پی یافتن فیلم های کمدی باشید و با هم شوخی کنید.

62. تشویق و تحسین فرزند به معنای لوس کردن او نیست. کودکی که برای کار ارزشمندی که انجام داده تحسینی دریافت نمی کند، در جست و جوی روش های نامناسب دیگری برای کسب تحسین است. از این رو وقتی گروه های خلاف کار او را برای تقلب و دزدی تحسین می کنند، او به طور طبیعی در پی آن است که در این حیطه متبحر شود. جان ام. دریشر

63. اگر روی شکست ها، رفتار های ناخوشایند و ناکامی های فرزندان تان تمرکیز کنید، اعتماد به نفسشان را از دست می دهند؛ اما اگر به پیشرفت های شان اشاره کنیم، آن ها سخت تر تلاش می کنند.

64. هنگام صرف شام زمانی اختصاص دهید تا درباره ی آن چه فرزندتان در مدرسه می آموزد، فعالیت هایی که انجام می دهد و نگرانی هایی که دارد، صحبت کنید.

65. خودتان را تا سطح کودک تان پایین بیاورید، به فرزندتان توجه کنید و وقتی با شما صحبت می کند به چشم هایش نگاه کنید.

66. علامت رنگی ای درست کنید که می گوید:«تو می توانی آن را انجام دهی!» یا «پی گیر آن باش. ما پشت تو هستیم!» تا حمایت تان را از زمینه ای که فرزندتان در آن فعالیت دارد، نشان دهید.

67. وقتی فرزندتان اشتباهی کرد، به جای گفتن:«من که به تو گفته بودم»، یا «دوباره گند زدی» سعی کنید بپرسید:«فکر می کنی از این اشتباه چه چیزی می توانی بیاموزی؟»

68. به فرزندتان برای چیدن دوباره ی مبلمان اتاق خوابش یا مرتب کردن کمد یا اسباب بازی هایش، پیشنهاد کمک دهید.

69. طوری برنامه ریزی کنید که به عنوان خانواده حداقل یک وعده ی غذایی را با هم بخورید. تلویزیون را خاموش کنید، دوشاخه ی تلفن را قطع کنید و به مکالمه ی بین خودتان بها دهید.

70. به رشد کلامی فرزند یا نوجوانان تان با ضبط صدایش توجه کنید. شما نقش مصاحبه گر را بر عهده بگیرید و درباره ی اولین خاطرات، اولین خانه، اولین زخم ها، تجربه های اردو، دوستان و دیگر ماجراها از او سوال کنید.

71. خطا کردن مختص انسان است. از فرزندتان توقع کامل بودن نداشته باشید.

72. با انجام کارهای بزرگ خانه با یک دیگر، حسی از کار گروهی در او ایجاد کنید. مانند تمیز کردن انبار یا جاروی برگ ها. سپس برای خوردن بستنی بیرون روید و برای انجام کارها با هم جشن بگیرید.

73. اسم کودک تان را با رنگ مورد علاقه اش روی لوازم تحریرش بنویسید، تمبر و پاکت نامه را در اختیارش بگذارید و او را تشویق کنید که به یکی از دوستانش که اسباب کشی کرده یا اقوامی که دور از شما هستند، نامه بنویسد.

74. بهترین کاردستی و هنری فرزندتان را قاب کنید و در جایی که قابل دیدن است، آویزان کنید.

75. زمانی که والدین بر سر اصول و راهبردهای خانوادگی با هم توافق دارند، بچه ها تبدیل به انسان هایی سالم تر و با اعتماد به نفس بیشتری می شوند.

76. به فرزندتان اجازه دهید که مکان خاص و زمان خصوصی خودش را داشته باشد و مورد احترام همه ی اعضای خانواده باشد؛ قبل از وارد شدن به اتاق خوابش در بزنید. همه ی ما گاهی نیاز به تنها بودن و زمانی برای کسب آرامش داریم.

77. با فرزندتان کارت بازی کنید.

78. در سنت های تعطیلات خانوادگی که سازنده ی حس تعلق است و خاطرات خوشایندی خلق می کند، مشارکت کنید. مانند تزئین درخت، کمک به نیازمندان، پختن کیک و تهیه ی هدایای دست ساز با یک دیگر.

79. شعارهای مثبت در اتاق فرزندتان بگذارید تا او بتواند آن ها را بیاموزد، مانند، «اگر در ابتدا موفق نشدی، باز هم سعی کن!» «رویای غیرممکن را به واقعیت تبدیل کن!» یا «خداوند چیزی بی ارزش خلق نمی کند.»

80. از گفتن «نه» به فرزندتان نترسید.

81. با فرزندتان صحبت کنید و اهداف بلند مدت و کوتاه مدتی را که او می خواهد در طول این ماه به دست بیاورد، بنویسید. مثال: در طی یک هفته دو کتاب بخواند، بیاموزد که غذایی کامل بپزد و سرو کند و غیره.

82. آلبوم عکس خانوادگی تان و کتاب های دوران کودکی فرزندتان را بیرون بیاورید و به او بگویید چه طور خودتان را برای ورود و روز تولدش آماده کرده بودید و مشتاق و خوش حال بودید.

83. فرزندتان را برای صرف غذا و گفت و گو بیرون ببرید -فقط شما و فرزندتان- هر ماه یک یا دو بار این کار را انجام دهید.

84. اولین های خاص فرزندتان را جشن بگیرید: اولین دندانی که می افتد، اولین روز مدرسه یا تعطیلات تابستانی، اولین تک نوازی، یا اولین جایزه ی مدرسه.

85. غذایی برای فرزندتان بپزید که بیان می کند:«امروز خیلی خاص هستی» و یادگیری او برای دوچرخه سواری، تشکیل گروه یا گرفتن نمره ی خوب در امتحاناتش را جشن بگیرید.

86. چیزی پیدا کنید که شما و فرزندتان از انجام آن با یک دیگر لذت ببرید مثل نقاشی، جمع آوری سنگ ها، فوتبال یا هر چیزدیگری.

87. سعی نکنید به تمام سوالات فرزندتان با عجله جواب دهید. به او کمک کنید با یافتن اطلاعات، مطالعه ی لغت نامه یا کتاب ها یا تبادل اطلاعات جوابش را کشف کند.

88. جعبه یا سبدی را تزئین کنید و آن را به عنوان مکانی برای شکرگزاری و قدردانی در نظر بگیرید. و هر ماه برای نعمت های خداوند، کارهای خوبی که اعضای خانواده انجام داده اند و خصوصیات مثبتی که به دست آورده اید، یادداشت قدردانی بنویسید و داخل سبد بیندازید. هنگام صرف غذا، به نوبت این یادداشت ها را بخوانید.

89. فرزندتان را تشویق کنید بیرون از خانه به همسایه کمک کند تا مسئولیت پذیری و استقلال را بیاموزد. مثلا، در غیاب همسایه از حیوان خانگی او مراقبت کند، به باغچه ی همسایه رسیدگی کند یا از فرزندش نگه داری کند. او می تواند برای این کارها تبلیغ کند.

90. به جای نق زدن، فریاد زدن یا ایجاد ناکامی از برچسب های زرد رنگ برای نوشتن یادآوری کننده ها استفاده کنید، «سلام کریس، می دانم خیلی مشغول تکالیف مدرسه و ورزش هستی، اما فراموش نکن که به گربه غذا بدهی. دوستت دارم، مامان» یا «بعد از بازی مراقب کارل باش. متشکرم، پدر.»

91. با گفتن:«چرا نمی توانی مثل خواهرت نمره ی خوب بگیری؟» یا «چرا مثل دوستت سوزان رفتار نمی کنی؟» از مقایسه ی فرزندتان با دیگری -در خانواده یا بیرون از خانواده- اجتناب کنید. فرزندتان نیاز دارد بداند که چون خودش است مورد پذیرش و صحبت قرار می گیرد.

92. به جای تغییر و اصلاح مقاله ها و داستان هایی که فرزندتان برای مدرسه نوشته است، او را تشویق کنید نوشته اش را بلند بخواند و بعد از این که به نکته ای خوب اشاره کردید، درباره ی روش هایی برای بهبود مقاله اش صحبت کنید.

93. به فرزندتان پیشنهاد کنید که دوستانش را به خانه دعوت کند و از قبل لوازم پذیرایی را آماده کنید.

94. از عبارت مثبت مختلفی درباره ی فرزندتان مانند، «هنرمند خانواده ی ما»، «نقشه خوان و راهنمای ما»، یا «تاریخدان خانواده» استفاده کنید.

95. به فرزندتان کمک کنید تا برای اشخاصی که کار مفیدی برای او انجام داده اند یا به او محبت کرده اند، یادداشت تشکر آمیزی بنویسد و برای آن ها بفرستد و در یادداشتش حداقل به دو نکته ی خوب درباره ی آن فرد اشاره کند.

96. برای اصلاح رفتار فرزندتان، رفتارش را در مکان خصوصی و نه جلو دوستانش اصلاح کنید.

97. نام فرزندتان را در دوره هایی که علاقه یا مهارت دارد، بنویسید: خوش نویسی، ورزش، هنر، تئاتر، هنرهای رزمی و غیره.

98. دفترچه ای برای فرزندتان تهیه کنید تا داستان ها، خاطرات، امیدها، ماجراها و تجربه های مسافرتی اش را بنویسید.

99. زمانی که فرزندتان خیلی بدخلق، لجباز و منفی است، او را در آغوش بگیرد.

100. برای فرزندتان در بانک حساب پس انداز باز کنید و برای هدفی که انتخاب کرده پول پس انداز کنید.

101. به فرزندتان آموش دهید که قبل از بازی باید کارش را تمام کند.

102. بدون صرف زمان برای کسی که دوستش دارید، نمی توانید ابراز عشق کنید. برای بچه ها، عشق به معنای صرف زمان با آن هاست.

103. بدانید که فرزندتان مشتاق محبت، عشق، توجه و راهنمایی های تان است.

104. مشوق فرزندتان باشید: تلایش هایش را تحسین کنید و از حرکت هایش به سوی موفقیت تجلیل کنید.

105. شب ها با فرزندتان درباره ی ترس ها، مشکلات و چالش هایش در آینده ی نزدیک دعا کنید.

106. به فرزندتان کمک کنید با یکی از بزرگان فامیل مصاحبه کند و از برخی پیشینه های خانوادگی فیلم تهیه کند. با این کار تعلق و میراث خانوادگی را در او بپرورانید.

107. برخی از روز ها فرزندتان را با خودتان سرکار ببرید. او می تواند ببیند که شما چه کاری انجام می دهید و با همکاران تان آشنا می شود.

108. وقتی تکالیف مدرسه ی فرزندتان را به طور هفتگی یا هر شب بررسی می کنید، چیزهایی خاص را ذکر کنید. مثل:«تکلیف ریاضی که هر بعداز ظهر انجام می دهی، خوب است!»

109. مشوق گفت و گو باشید. درباره ی کشمکش ها، ناامیدی ها و موفقیت هایی که در زمان بچگی داشتید و این که چطور بر آن ها غلبه یافتید، با هم صحبت کنید.

110. به فرزندتان بگویید که به او صددرصد باور دارید، پشتیبان او هستید تا از او در انجام بهترین ها حمایت کنید.

111. وقتی به فرزندتان آموزش می دهید کارهای خانه را انجام دهد، کارها را به مراحل چندگانه تقسیم کنید؛ لوازم مورد نیاز را در اختیارش بگذارید و روش درست انجام کارها را به او نشان دهید.

112. قبل از این که فرزندتان از اردو یا تعطیلات به خانه بیاید، پوستری با این مضمون که «به خانه خوش آمدی» روی در بچسبانید و استقبال گرمی از او به عمل آورید.

113. وقتی فرزندتان می خواهد با شما صحبت کند، گوش شنوای خوبی برای او باشید.

114. وقتی فرزندتان می آموزد که می تواند با شما صحبت کند به طوری که نادیده نشود و مورد تمسخر قرار نگیرد، در بیان نگرانی ها و شک و تردیدهایش احساس امنیت می کند و دیگر چنین احساساتی را پیش خود نگه نمی دارد.

115. به فرزندتان فرصت دهید که تصمیم گیری را تمرین کند: انتخاب مکانی که خانواده می خواهد برای گردش به آن جا برود و تقسیم کارهای خانه به طور منصفانه برای هر عضو.

116. به فرزندتان کمک کنید سرگرمی ای را که از آن لذت می برد، رشد دهد.

117. فرصت هایی برای فرزندتان مهیا کنید که فعالیت های زیادی را تجربه کند و درک کند دوست دارد چه چیزی را انجام دهد و در چه چیزی خوب است. و بدین طریق با استعدادهای واقعی اش آشنا شود.

118. اجازه بدهید فرزندتان شکست بخورد. به او کمک کنید اشتباهات و شکست هایش را به عنوان موانعی ببیند که به او در مسیر رشد و بهبود کمک می کند و این که دفعه ی بعد بهتر می تواند عمل کند.

119. از فرزندتان در مقابل همه ی پیامدها حمایت نکنید. گاهی بچه ها باید روش دردناک را بیاموزند و نتایج اعمالشان را تجربه کنند.

120. فرزندتان را با ارزش های تان آشنا کنید و تجربه هایی از زندگی تان را توصیف کنید که به تعیین اعتقادات تان و تصمیم هایی که برای پذیرش باورهای خاصی گرفته اید، کمک کرده اند.

121. برای فرزندتان ادبیات کلاسیک بخوانید، او را تشویق کنید نقش بازی کند و او را به تئاتر ببرید و بدین طریق خلاقیت و تصوراتش را رشد دهید.

122. به فرزندتان آموزش دهید که چطور با دیگران مذاکره کند، اختلاف ها را برطرف کند و با دوستان و خواهر و برادرهایش به خوبی کنار بیاید.

123. به جای اینکه به فرزندتان بگویید چه رفتاری را نمی خواهید انجام دهد، رفتاری که می خواهید انجام دهد به او بگویید:« صندلی برای نشستن است» یا «ما باید در کتابخانه آهسته صحبت کنیم»

124. وقتی مرتکب اشتباهی می شوید که باعث آزار فرزندتان می شوید، آن را بپذیرید و عذرخواهی کنید و درخواست بخشش کنید، از این رو او می تواند یاد بگیرد که چطور اشخاصی را که به او توهین کرده اند، ببخشد و چطور اشتباهاتش را بپذیرد و طلب بخشش کند.

125. به قول تان عمل کنید.

126. به فرزندتان شک و تردید نداشته باشید. فرض کنید که او شایسته است و می تواند مسائل مختلف را کنترل کند. رفتارهای شما اعتمادتان را به او انتقال می دهد.

127. سفر تفریحی جالبی را با فرزندتان تدارک ببینید. حتی اگر فرزندتان تنها نیاز به کوله پشتی و کتانی ورزشی دارد، برای خوردن نوشیدنی توقف کنید، درباره چگونگی سال جدید در مدرسه صحبت کنید و از زمانی که با هم هستید لذت ببرید.

128. فرزندتان را تهدید نکنید.

129. از کلمات مثبتی که قدردانی را نشان می دهد، استفاده کنید. «دنیا را برایم زیبا کردی»، «سرشار از شور و نشاط هستی!» یا «روزم را کامل کردی.»

130. وقتی فرزندتان اشتباهی می کند به جای سرزنش یا دشنام دادن (چرا همیشه خرابکاری می کنی؟)، به او کمک کنید روی آن چه رخ داده و آن چه نیاز است انجام دهد تا موقعیت را بهبود بخشد، متمرکز شود:«می بینم که مقداری رنگ کف انباری ریخته است. تو نیاز به یک اسفنج و مقداری ماده ی پاک کننده ی رنگ داری تا کف انبار را پاک کنی.»

131. ماهی یک بار «شب استعداد خانوادگی» داشته باشید که در آن هر عضو خانواده جلو دیگران بلند می شود و آواز می خواند، حرکات کاراته را به اجرا می گذارد، موسیقی می نوازد، شعر می سراید و بعد از هر «عملکردی» فقط بازخورد مثبت بدهید، تشویق کنید و لذت ببرید.

132. فرزندتان را با قهرمانی از گذشته و حال آشنا کنید تا بتواند الگویی از کسی که جرأت داشته بر موانع غلبه کند و تأثیر مثبتی بر جامعه داشته، آشنا شود. برای معرفی این قهرمان ها به فرزندتان، می توانید از کتاب ها، فیلم ها و روزنامه ها استفاده کنید. مثل فضا نوردان -سالی راید، بانی صلیب سرخ- گلارا بارتون و ...

133. شغل واقعی حین آموزش، مدت ها قبل از آن که بچه ها وارد مدرسه شوند، شکل می گیرد. شما باید کاری کنید که بچه ها درباره ی خودشان احساس خوبی داشته باشند، احساس اعتماد به نفس کنند و آماده ی یادگیری باشند. دکتر تری برازلتون

134. فرزندتان را به یک سفر شغلی ببرید. شغل های زیادی وجود دارد که او می تواند با توجه به علایقش با آن ها آشنا شود. متخصصان کامپیوتر، مهندسان، پرستاران، خدمات اضطراری قضاوت، هنرمندان و اساتید دانشگاه.

135. بچه ها از طریق کنترل کشمکش ها و غلبه یافتن بر آن ها اعتماد به نفس شان را رشد می دهند.

136. بجای این که فقط روی نمرات درسی و کارنامه ی تحصیلی فرزندتان توجه داشته باشید، روی آن چه او در داخل و خارج از کلاس درس می آموزد نیز تأکید کنید.

137. به جای اینکه فرزندتان را خوب یا بد بنامید یا برچسبی به او بزنید، رفتارش را توصیف کنید:«باید کثیف کاری در آشپزخانه را متوقف کنی.» یا «دعوای شما دو نفر عملی ناپسند است و باید چنین رفتاری را کنار بگذارید.»

138. اگر جلو در خانه را سیمان می کنید، بگذارید اثر انگشت، اسم و تاریخ تولدش را روی آن ثبت کند.

139. با صحبت و گوش کردن زیاد در خانه، خواندن کتاب ها با صدای بلند و گقت و گو در زمان شام به فرزندتان در رشد مهارت های زبانی کمک کنید.

140. از اغراق در تعریف و تمجید برای کارهایی که فرزندتان انجام می دهد، امتناع کنید. «تو شگفت انگیزی. تو برنده ی طلای المپیک خواهی شد. تو در دنیای سینما فوق ستاره خواهی شد.» اگرچه کودک برای کارهایی که می کند نیاز به تحسین دارد تا درک کند از پیشرفت هایش قدر دانی می شود، تحسین اغراق آمیز مداوم می تواند باعث ترس از شکست شود.

141. فرزندتان را با معیارهای تحصیلی معقولانه اما در سطح بالا ترغیب کنید و با آموزش چگونگی تعیین وقت برای مطالعه و آموزش مهارت های مطالعه برای کمک به پیشرفتش، از رسیدن او به اهدافش حمایت کنید.

142. به فرزندتان کمک کنید رویاها و اهدافی را که می خواهد به آن ها برسد، مکان هایی را که می خواهد برود و چیزهایی را که می خواهد روزی انجام دهد، رشد دهد. حتی به رویاهای بزرگ او توجه کنید، برای برطرف کردن اهدافش تبادل نظر کنید و به او اطمینان دهید که می تواند هرچه را که مایل است، انجام دهد و پشتکار داشته باشد.

143.ببینید فرزتدتان در انجام چه کاری خوب عمل می کند و فرصت هایی برای او پیدا کنید تا کارهایی بیش تر از همان نوع انجام دهد. مثلا شوت کردن توپ، نقاشی، طراحی، فروش یا کمک به نیازمندان.

144. به فرزندتان نشان دهید که چطور ارتباط با دوستانش را تقویت کند-تلاش کند مهربان باشد، وقتی اتفاق خوبی برای دوستش رخ می دهد اظهار شادمانی کند (مثلا یادداشت تبریک بفرستد)، اسرار دوستش را حفظ کند، روز تولدشان را به یاد داشته باشد.

145. با فرزندتان درباره ی مضرات مواد مخدر و معیارهای رفتاری تان صحبت کنید.

146. فعالیت های فردی مثل تنیس، نواختن آلت موسیقی، دویدن و یا شنا کردن، اغلب از فعالیت های گروهی برای کودکان کمال گرا بهتر است.

147. برای فرزندتان یادداشت تشویقی بنویسید. یادداشت نباید طولانی باشد. عبارتی صادقانه و خاص برای اوقاتی که فرزتدتان را در حین انجام کارهایش یا در حال پیشرفت می بینید و بابت آن ها از او سپاسگزار هستید. یادداشت را روی در اتاق خوابش یا روی آینه ی اتاقش بچسبانید.

148. طبق برنامه ای منظم فرزندتان را به مراسم معنوی ببرید.

149. به فرزندتان بگویید که مشتاق شنیدن ایده ها و نظراتش درباره ی چیزهای مختلف هستید: رخدادها، دوستان، کتاب ها و موضوعات جاری.

150. به فرزندتان کمک کنید تا کشف کند آیا با دیدن و خواندن مطالب (دیداری) و صحبت درباره ی آن ها (شنیداری) یاد می گیرد یا با لمس و حرکت کردن می آموزد (جنبشی) تا از توانایی اش برای مطالعه و یادگیری استفاده کند.

151. با هر انتقادی که از فرزندتان می کنید چهار جمله یا واژه ی تشویق کننده به کار ببرید.

152. فرزندتان را تشویق کنید تا کلکسیونی از آن چه دوست دارد، تهیه کند: سنگ ها، کارت ها، صدف ها، یا سکه ها. تا بتواند از وسایلی که این مجموعه ها را حفظ می کند، استفاده کند.

153. سعی کنید واژه های منفی مثل «نمی شود»، «نمی توانید» و «اشتباه است» را با واژه هایی مانند، «می توانی آن را انجام دهی، داری پیشرفت می کنی، بیا نگاهی به این مشکل بیندازیم» جابه جا کنید.

154. به فرزندتان کمک کنید بیهوده وقتش را صرف نقاط ضعفش نکند و در عوض نقاط قوتش را تقویت کند.

155. به فرزندتان کمک کنید تا فعالیت های برنامه ریزی شده اش مانند فعالیت های درسی و گروهی را با زمان بازی، استراحت و فعالیت های دیگرش متعادل کند.

156. با کمک به فرزندتان برای نظم و ترتیب بخشیدن به مطالعات و کارهایش، از موفقیت او در کلاس درس حمایت کنید.

157. به فرزندتان کمک کنید برای دوستان و خانواده اش هدیه تهیه کند.

158. با معلم فرزندتان ارتباط مثبتی شکل دهید.

159. به فرزندتان یادآوری کنید که موفقیت در هر حیطه ای از سخت کوشی، تمرین و پشتکار می آید اما شما باید در این مسیر او را حمایت کنید.

160. برای انتخاب های عاقلانه ای که فرزندتان درباره ی استفاده از زمان، انجام تکالیف و کارهایش یا کنترل مشکلاتش کرده، او را تشویق کنید.

161. با فرزندتان مانند فردی ارزشمند رفتار کنید. جان درسچر

162. به درست خوردن و سلامت بدنی تأکید کنید.

163. عشق اشتباهات را می بخشد؛ نق زدن درباره ی اشتباهات پیوند دوستی را از هم می گسلد. کنیس تیلور

164. ببینید فرزندتان از چه چیزی لذت می برد و راه هایی را پیدا کنید که او بتواند بیش تر چیزهایی را که لذت می برد، تجربه کند.

165. با فرزندتان بادبادک هوا کنید، توپ بازی کنید، قدم بزنید و به او فرصتی بدهید تا حرف های دلش را برای شما بازگو کند و نگرانی هایتان را بشنود. زمانی که سرگرم فعالیتی یا بازی است، برای او راحت تر است که احساساتش را ابراز کند.

166. سرحال، بشاش و شوخ طبع باشید. به طور غیره منتظره آواز بخوانید و لطیفه های جالب برای فرزندتان تعریف کنید.

167. مهارت هایی را که فرزندتان به دست می آورد و به سرعت می آموزد، مدنظر قرار دهید. این مهارت ها حیطه هایی از توانایی او هستند که باید تقویت شوند.

168. وقتی فرزندتان ترسیده است، نیاز دارد که به حرف هایش گوش دهید و به او ابراز محبت کنید. به او بگویید که ترس هایش واقعی هستند و با هم می توانید راه حل هایی پیدا کنید و با مشکلات روبه رو شوید.

169. اگر به نظر می رسد فرزندتان «دیر رشد» است، مطمئن باشید که وقتی زمان مناسب از راه برسد، رشد خواهد کرد.

170. برخی شب ها اجازه دهید که فرزندتان بیشتر بیدار بماند و ضمن خوردن تنقلات از یک دیگر سؤالاتی مانند، «چه چیزی کسی را قهرمان می سازد؟»، «قهرمان شما چه کسی است؟»، «برای دوست بودن با کسی چه کاری انجام می دهید؟»، «ترسناک ترین چیزی که برای شما رخ داده چیست؟» یا دیگر جنبه های مورد علاقه ی یکدیگر را بپرسید.

171. با بیان خاطراتی از دوره ی نامزدی و ازدواج پدر بزرگ و مادر بزرگش، لحظات شاد و دشواری های شان، یا با استفاده از عکس های قدیمی، پیوند خانوادگی را تقویت کنید. درخت خانوادگی و جایگاه او را روی این درخت به فرزندتان نشان دهید.

172. بذر های اعتماد به نفس را در فرزندتان بکارید. بدین طریق او دیدی مثبت از توانایی هایش به دست خواهد آورد، به ویژه وقتی با چالش یا دشواری جدید روبه رو می شود. به او بگویید:«حق با توست. می دانم می توانی از پس این کار بر بیایی. اگر به من نیاز داشته باشی می توانم کمک کنم اما کارت عالی است!»

173. برای حل مشکلات به فرزندتان کمک کنید. وقتی قرار است تصمیمی گرفته شود، با هم فهرستی از مواردی را که باید مدنظر قرار دهید، تهیه کنید. انتخاب ها و پیامدهای احتمالی را بسنجید و به او کمک کنید برای مشکلی تصمیم بگیرد یا راه حلی پیدا کند.

174. وقتی رفتار مثبتی در فرزندتان می بینید، با گفتن جملاتی مثل «از این رفتارت خوشم می آید» یا «از این که به مامان کمک می کنی خیلی احساس رضایت می کنم»، یا «این رفتارت را که به دوستانت توجه ویژه نشان می دهی دوست دارم»، به او بگویید که او و هر کس دیگری در طول یک فرآیند متوالی رشد و پیشرفت می کند.

175. به فرزندتان کمک کنید درک کند که او برای هدفی ساخته شده است، درست همانطور که هست- خواه بلند قد یا کوتاه قد باشد، ورزشکار باشد یا نباشد، توانایی تحصیلی یا استعداد های دیگری داشته باشد یا نداشته باشد- و به او کمک کنید این هدف را پیدا کند.

176. قبل از خواب، دور هم جمع شوید و بهترین بخش روز را با هم مطرح کنید. هر شخصی آن چه را که بهترین بخش یا مطلوب ترین اتفاق روزش بوده، با خانواده در میان می گذارد، در حالی که بقیه گوش می دهند. به نوبت صحبت کنید، فرد صحبت کننده جلو دیگران می ایستد و موارد مثبتی را که آن روز رخ داده، بیان می کند.

177. اجازه دهید فرزندتان با استفاده از عکس های دوران طفولیتش تا حالا و چسباندن آن ها روی یک دفترچه، کتاب خودش به نام «همه چیز درباره من» را درست کند. او می تواند زیر عکس هر کس داستانی از زندگی اش را بنویسد و هر عکس را توضیح دهد.

178. برای بچه هایی که ناتوانی جسمی دارند، فعالیت هایی را در نظر بگیرید که می دانید در انجام آن ها موفق می شوند. مثلا خط های درشتی روی کاغذ ترسیم کنید که به راحتی بتوانند آن ها را قیچی کنند.

179. با فرزندتان بازی کنید. حتی ده تا پانزده دقیقه بازی با کلمات، قایم باشک، یا سرگرمی های بیرون از خانه ارتباط تان را تقویت می کند.

180. اجازه دهید فرزندتان عقیده ی خودش را داشته باشد حتی اگر از عقده ی شما متفاوت است. بپذیرید که به روشی دوستانه با هم توافق نداشته باشید.

181. اجازه دهید فرندتان بداند که حضورش تفاوتی در خانواده ایجاد کرده است: یعنی شما با به کار بردن ایده های خلاقانه اش برای حل مشکلات یا انجام کارها، و یا برای اطلاعاتش درباره ی موضوعات مهم خانواده ارزش قائل هستید.

182. خانه را مرکز یادگیری کنید، جایی که منابع و دلایل کافی برای خواندن و نوشتن وجود دارد و عشق و علاقه به یادگیری را رشد می دهد.

183. با مشارکت هر عضو خانواده، کوچک و بزرک، در برنامه ریزی برای اهداف، مسافرت ها و حل مشکلات «گروه خانوادگی تان» را بسازید.

184. به فرزندتان آموزش دهید تا بتواند کاری را که دیگران به خوبی انجام داده اند و کمکی را که دریافت کرده است، تشخیص دهد. الگویی از شیوه ی تعریف و تمجید را برای او ارائه دهید.

185. فرزندتان را با نگرانی هایی درباره ی از دست دادن شغل تان، مشکلات با همسرتان یا دیگران یا گرفتاری های مالی تان دلواپس نکنید.

186. محبت تان را به فرزندتان نشان دهید: وقتی می خواهد به مدرسه برود روی بازویش بزنید و بگویید:«دوستت دارم»، قبل از خواب پشتش را ماساژ دهید، یا در طول دعای شبانگاهی دستش را بگیرید.

187. روشی از فرزندپروری را در پیش بگیرید که در آن کنترل امر در دست تان است اما به فرزندتان نیز گوش می کنید، حمایت گر هستید، مهربان هستید و ارتباط برقرار می کنید.

188. دوستان فرزندتان را بشناسید. از حضور آن ها برای صرف شام استقبال کنید و مکانی را برای آن ها در نظر بگیرید که احساس راحتی کنند.

189. با فرزندتان زمانی را در کتابخانه سپری کنید. کتاب هایی را با هم انتخاب کنید و بخوانید، یا از نوار صوتی استفاده کنید و در ماشین به آن گوش دهید.

190. اگر فرزندتان در مدرسه بر سر موضوعی کشمکشی دارد یا علی رغم تلاشی که می کند نمره ی پایین کسب می کند، به منظور جبران خلأ اطلاعاتی اش برای او معلم خصوصی بگیرید و ابزارهای لازم برای موفقیت را در اختیارش قرار دهید.

191. از محکم و راسخ بودن در ارتباط با فرزندتان نترسید. بیشتر بچه ها این نوع رفتار را ترجیح می دهند چون باعث ایجاد احساس امنیت در آن ها می شود.

192. به فرزندتان آموزش دهید تا خودشان را با یک دیگر مقایسه نکنند. در عوض به استعدادها و توانایی های خاصی که هر فرد دارد، اشاره کنید.

193. در روز تولد فرزندتان جشن خانوادگی خاصی بگیرید. عکس هایی از سنین و مراحل مختلف زندگی اش گردآوری کنید و درباره رشد و پیشرفت هایش و شادی اش که به خانواده بخشیده، صحبت کنید.

194. مکانی را برای نمایش کارهای هنری، داستان ها، پاداش ها، یادداشت های تشویق، فعالیت ها و عکس های بچه ها و والدین اختصاص دهید.

195. در مدرسه ی فرزندتان حضور فعال داشته باشید. راهی پیدا کنید که هفته ای یکبار، ماهی یکبار یا ترمی یک بار در مدرسه مشارکت کنید.

196. اگر فرزندتان با حالت افسرده از مدرسه به خانه می آید یا دچار ترس و اضطراب می شود، درباره ی مشکل با فرزندتان و معلمش صحبت کنید و برنامه ای عملی جهت برطرف کردن آن تدارک ببینید.

197. سعی نکنید فرزندتان را از هر مشکلی در مدرسه یا ورزش نجات دهید. در عوض از او حمایت عاشقانه به عمل آورید.

198. به او اجازه دهید هیجانات و احساساتش را بپذیرد بدون آن که از او انتقاد کنید یا سعی کنید احساسات منفی اش را اصلاح کند.

199. وقتی به دیدار پدربزرگ یا مادربزرگ در خانه ی سالمندان می روید، او را ترغیب کنید برای دیگر آدم های پیر آن جا نیز چیزی مثل شیرینی، تصویری که نقاشی کرده، یا کیکی که در پختن آن کمک کرده بیاورد و به همه ی ساکنین آن جا سلام کند.

200. با فرزندتان در طرحی شرکت کنید تا به آدم های نیازمند کمک کنید. سری به خانه ی سالمندان بزنید، به بی خانمان ها کمک کنید.

201. غذاهای مقوی به فرزندتان بدهید و هنگام آشپزی، تمیز کردن سبزیجات و غذا خوردن درباره ی تغذیه سالم صحبت کنید.

202. همانطور که دکتر جیمز دابسون می گوید:«به طور تدریجی به فرزندتان استقلال و حس مسئولیت پذیری بدهید، به طوری که وقتی دیگر در کنترل شما نیست (در دانشگاه) محتاج آن نخواهد بود.» به نوجوان تان اجازه دهید وسایل شخصی اش را انتخاب کند، نوجوان 15 ساله می تواند از پس خرید لباسش بربیاید و نوجوان 17 ساله می تواند پول پس انداز تابستانی اش را برای بیمه ی موتورش بپردازد.

203. برای رویارویی با استرس، مهارت های سازگارانه ی مناسبی را الگو کنید. مانند صحبت به جای نشان دادن ناکامی، حمایت یا اختصاص زمانی برای تفریح و آرامش.

204. به فرزندتان نشان دهید که چطور با کلمات تصویر سازی کند و بدین طریق احساساتش را ابراز کند. (از این رو مجبور نخواهد بود داد و فریاد راه بیندازد) مانند:« در طول امتحانات نهایی ام آن قدر تحت استرس بودم که انگار پیچک ها دور گردنم پیچیده بودند و داشتند مرا خفه می کردند.» یا «آن قدر از اولین مسابقه ی فوتبالم هیجان زده بودم که شبیه بادکنکی در حال ترکیدن شده بودم.»

205. به فرزندتان کمک کنید که درک کند استرس طبیعی است و مشکلات بخشی از زندگی هستند و او می تواند بیاموزد که چطور تمام آن ها را کنترل کند.

206. یکی از بهترین فرصت هایی که بتوانید فرزندتان را حمایت کنید، زمانی است که با ناکامی و شکست رو به رو شده است. این شرایط زمانی خوبی است که بگویید:«می دونم احساس ناامیدی می کنی. فرصت های دیگری در روزهای دیگر خواهی داشت. ت. همیشه برای من خاص و مهم هستی.»

207. ترانه مورد علاقه تان را به فرزندتان معرفی کنید و بعد از این که با هم به ترانه گوش کردید، توضیح دهید که چرا این ترانه برای شما مهم است. سپس از فرزندتان بخواهید یکی از ترانه های مورد علاقه اش را برای شما بخواند و سپس درباره اهمیت آن صحبت کنید.

208. برخی از بهترین خصوصیات بزرگسالان، وقتی در بچه ها نمود پیدا می کند، عصبانی کننده یا منفی به نظر می رسد. کودکی که جر و بحث می کند، ممکن است استعدادهای تحلیلی داشته باشد. یا پسری که کنترل گرانه رفتار می کند، توانایی طبیعی برای کنترل یک شرکت مهم را نشان می دهد.

209. فرزندتان نیاز به مروت و انسانیت شما دارد. با او روراست باشید. این رفتار به او کمک می کند تا انسانیت خودش را بپذیرد و نیز الگویی به او می دهد که بتواند تمام بخش های خودش را بپذیرد. بدین ترتیب با خودش یا دیگران بیگانه نخواهد شد. دوروتی کورکیل بریجز

210. برای انجام کارهای خلاقانه با فرزندتان از قبیل، طراحی، نقاشی یا مجسمه سازی با گل وقت بگذرانید. لذت بردن از انجام کارهای هنری با هم، درک شما را از یک دیگر گسترش می دهد.

211. فرزندتان را تشویق کنید تا مهارت های اولیه ی ورزشی را که دوست دارد، کسب کند و به آن ورزش ادامه دهد.

212. اگر نمی توانید در مراسم مدرسه ی فرزندتان شرکت کنید، از والد دیگری بخواهید که مراسم را فیلم برداری کند و آخر هفته همراه با فرزندتان آن را تماشا کنید.

213. به فرزندتان نحوه ی پس انداز کردن، خرج کردن و تعیین هزینه ها را آموزش دهید. او باید حق داشته باشد که با پولش آن چه را که می خواهد، بخرد.

214. فرزندتان را تشویق کنید به دیگر بچه ها به ویژه بچه هایی که در مدرسه تازه وارد هستند یا از نظر جسمانی معلول هستند، کمک کند.

215. وقت بگذارید تا فرزند کودکستانی یا کلاس اولی تان را که هر روز بعد از مدرسه مشغول انجام نقاشی ها و کارهایش می شوند و گاهی هم غر می زند، تماشا کنید.

216. از خودگویی های منفی فرزندتان آگاه باشید و به او کمک کنید. «امتحان ریاضی را خراب کردم. خیلی کودنم.» «از عهده ی انجام هیچ کاری برنمی آیم» «نمره ای که در ریاضی می خواستم نگرفتم، اما دفعه ی بعد بیش تر تلاش می کنم.»

217. فرزندتان را تشویق کنید به شما بگوید چه چیزهایی را دوست دارد و از چه چیزهایی متنفر است و چرا. درباره ی غذا، کارتون و حتی کتاب مورد علاقه اش.

218. لمس و نوازش کردن قدرت مثبتی در جهت کمک به بچه دارد تا احساس کند اهمیت دارد، دوست داشتنی است و احساس امنیت کند.

219. به فرزندتان آموزش دهید که وقتی همسالان یا بزرگ سالی از او می خواهد سیگار یا مواد مخدر مصرف کند، نه بگوید. خودتان هم الگویی برای او باشید و اجازه دهید ببیند که در مقابل مواد اعتیاد آور نه می گویید.

220. می توانید به ورزش یا دیگر فعالیت های فرزندتان توجه نشان دهید تا او بداند که تکالیف و سخت کوشی هایش برای شما مهم هستند.

221. سعی کنید فعالیت های تحصیلی فرزندتان را با دیگر فعالیت های زندگی اش که برای رشد او مهم هستند، متعادل کنید: هیجانی، هوشی، ذهنی و روحی.

222. فرزندتان را تشویق کنید به طور ناشناس به دیگران کمک کند. وقتی پدر سرکار است کفش هایش را واکس بزند، برای مادر در آشپزخانه یادداشت و گل بگذارد، برگ های خانه ی همسایه را جارو کند.

223. در هفته، یک شب، «شب خانوادگی» داشته باشید. درباره آن چه می خواهید با هم انجام دهید به توافق برسید. به سینما و تئاتر بروید، بازی کنید و غذاهای مورد علاقه تان را بخورید.

224. با هم تقویمی تهیه کنید که در آن رخدادهای مهم، تعطیلات، فعالیت های مدرسه و برنامه های خانوادگی را مشخص کنید.

225. تماشای تلویزیون را محدود کنید؛ برخی از برنامه های با کیفیتی را که او می تواند هرهفته تماشا کند، انتخاب کنید، از این رو خلاقیت و استعدادش را رشد و تقویت کنید.

226. در دوره ی یادگیری مهارتی جدید شرکت کنید. اجازه دهید فرزندتان ببیند که شما از کنجکاوی تان لذت می برید و از تجربه های جدیدتان چیزهای زیادی می آموزید.

227. وقتی فرزندتان می خواهد مطالب درسی اش مثل، تمرین یادگیری کلمات انگلیسی را بیاموزد به او پیشنهاد بدهید اما او را مجبور نکنید.

228. بافندگی، قلاب دوزی یا مهارت های دیگری را که به آن ها مسلط هستید، به فرزندتان آموزش دهید.

229. فیلمی از فرزندتان در حال نواختن موسیقی، خواندن داستان، یا آواز خواندن ضبط کنید.

230. برای فرزندتان وسایل شخصی تهیه کنید. حفظ و نگهداری آن ها بر عهده ی خودش است.

231. در جلسات اولیا و مربیان مدرسه ی فرزندتان شرکت کنید.

232. به فرزند سه سالتان حق انتخاب بدهید: کدام کتاب را بخواند، چه بازی ای کند، از آبرنگ استفاده کند یا مداد رنگی.

233. الگویی مثبت از دوست پیدا کردن، حفظ و تداوم دوستی ها را به فرزندتان منعکس کنید.

234. از هدیه ای که فرزندتان در روز تولد به شما داده استفاده کنید، مثل پیراهن، جوراب و ...

235. به عنوان یک خانواده، بیش تر روی بخشنده و دهنده بودن تمرکز کنید تا گرفتن.

236. به فرزندتان کمک کنید با خشمش کنار بیاید در غیر این صورت وقتی عصبانی می شود از این که او را تأیید نکنید یا طردش کنید، خوشحال نخواهد شد. به او کمک کنید خشمش را با کلمات بیان کند و منبع آن را پیدا کند.

237. همه ی بچه ها نیاز به محدودیت هایی دارند تا احساس امنیت کنند.

238. در مراسم مهم مربوط به فرزندتان از قبیل فارغ التحصیلی از کودکستان، ابتدایی و دبیرستان حضور داشته باشید. و این دوره ها را با هم جشن بگیرید.

239. به فرزندتان نشانه های کلامی بدهید که به درکش از یک مکان یا فعالیت کمک کند (مثال، ده دقیقه دیگر به مدرسه خواهیم رفت، یا بازی ات را تمام کن یا تا زمان خواب بیست دقیقه ی دیگر مانده)

240. تلفن محل کارتان را به فرزندتان بدهید و به اوبگویید که می تواند به شما تلفن کند.

241. اجازه دهید فرزندتان بداند که شما نسبت به زندگی اش متعهد هستید:« من دوستت دارم و هر اتفاقی هم بیفتد در کنارت هستم و از تو حمایت می کنم!»

242. مادر یا پدری که مدت طولانی به مدرسه ی فرزندشان نرفته اند، می توانند با او تبادل افکار کنند. « می توانی هر روز چیزی به من بگویی که بتوانم هر روز چیزی جدید بیاموزم؟» سپس فرزندتان می تواند در مسیر خانه تا مدرسه یا در زمان صرف شام درباره ی مطلب جدیدی که آموخته است، صحبت کند.

243. در حالی که فرزندتان را تربیت می کنید، تعادلی بین سخت گیری و سهل گیری ایجاد کنید.

244. زمانی که بچه ها کم تر شایسته ی عشق و محبت هستند، در واقع زمانی است که باید بیش تر به آن ها عشق بورزید.

245. فیلم هایی را که مناسب است تهیه کنید و با فرزندتان تماشا کنید. سپس درباره ی شخصیت های فیلم با هم صحبت کنید. همچنین درباره ی این که کدام شخصیت را دوست دارد و چرا او را دوست دارد و چرا او را دوست دارد نیز صحبت کنید. سپس شما هم شخصیت مورد نظرتان را مطرح کنید.

246. کاری کنید که فرزندتان درک کند که تحصیلاتش برای شما مهم است.

247. دریافت کودک از ارزش فردی هرگز عمیق تر از ارزشی نیست که خانواده اش در او می یابد.

248. با شروع عید، به فرزندتان پیشنهاد کنید یادداشتی حاکی از قدردانی برای معلمش بنویسید و از او بابت تمام تلاش هایی که برای آموزش او کرده، سپاسگذاری کند.

249. به معلم ها، مدیر و معاون مدرسه ی فرزندتان احترام بگذارید و از فرزندتان نیز بخواهید به آن ها احترام بگذارد.

250. درباره رشد بچه ها مطالعه کنید. بنابراین می دانید فرزندتان در هر سن چه توانایی هایی دارد و این که می توانید چه توقعی از نظر ذهنی، بدنی و احساسی از او داشته باشید.

251. گروهی برای فرزندتان پیدا کنید که با آن ها مشارکت داشته باشد تا حس همکاری، کار گروهی و مهارت های رهبری را بیاموزد: گروه موسیقی، گروه های معنوی و ...

252. درباره ی آینده و شغل های جالب با فرزندتان صحبت کنید و به او کمک کنید در مورد آن چه دوست دارد باشد و انجام دهد، فکر کند.

253. اگر فرزندتان می خواهد کاری را انجام دهد که به نظر می رسد برای او کار بزرگی است، اجازه دهید آن را امتحان کند، و اغلب با خوشحالی اظهار تعجب کنید.

254. با همسایه های مهربان، معلم، دوستان خانوادگی نزدیک یا اقوام، یک شبکه ی حمایتی قوی برای فرزندتان تشکیل دهید. حضور بزرگسالان دیگر در زندگی فرزندتان (به ویژه در شرایط بحرانی یا پر اضطراب) به حفظ ثبات هیجانی اش کمک می کند.

255. احساس اعتماد به مهارت های والدین را در فرزندتان به وجود آورید.

256. وقتی فرزندتان رمانی را در کلاس می خواند، چند صفحه از رمان را بخوانید تا مطالبی جهت بحث و گفت و گو با او داشته باشید.

257. جان ترنت می گوید: «نقاط پیوند» را به «نقاط توجه و محبت» تبدیل کنید. همان طور که مادر جان ترنت خواهر و برادرهای او را با چشم هایی شادمان نگاه می کرد و از دیدن آن ها آن قدر خوشحال می شد که انگار آن ها دوستانی بودند که مدت هاست یک دیگر را ندیده اند.

258. با فرزندتان حافظه بازی کنید و به او نشان دهید چه طور اطلاعات مهم را به یاد می آورید.

259. وقتی فرزندتان اشتباهی می کند یا عمل احمقانه ای انجام می دهد، به او نخندید یا مسخره اش نکنید.

260. بیش تر اوقات در باغ زندگی بچه های مان به جای اینکه گل ها را پرورش دهیم، درصدد هرس علف های هرز هستیم.

261. با فرزندتان خانه ای درختی درست کنید و اجازه دهید در کوبیدن میخ و ساخت آن کمک کند.

262. برای فرزندتان در حیطه ای که علاقه دارد، مربی ای خوب پیدا کنید. اگر به دارو علاقه دارد، او را با یک دکتر آشنا کنید؛ اگر به طراحی علاقه مند است، ببینید آیا می تواند با یک هنرمند همکاری کند.

263. آلبوم جشن نوروز خانوادگی درست کنید که در آن عکس های بچه ها، خودتان و همه ی اقوامی که در آن تاریخ از شما دیدن می کنند، در آن آلبوم قرار بگیرد.

264. با یافتن فعالیت های مثبت و درگیرانه، بچه هایی را که انرژی بالایی دارند، مورد توجه قرار دهید.

265. وقتی فرزندتن اشتباه می کند، برای اشتباهش جریمه یا پیامدهای مناسبی در نظر بگیرید. اگر نوجوانی یک ساعت دیر می کند، این جریمه که فردا باید یک ساعت زودتر بیاید، از جریمه کردن او به مدت یک ماه مناسب تر است.

266. رشد بچه را مانند یک ساعت در نظر بگیرید. برخی ساعت ها جلو هستند؛ برخی ساعت ها عقب هستند؛ برخی مدتی کار نمی کنند و سپس خیلی سریع به حرکت ادامه می دهند.

267. در کیف تان و روی میزتان عکسی از فرزندتان قرار دهید.

268. به خودتان و ارزش تان به عنوان یک والد باور داشته باشید. بدانید که چیزهای ارزشمند، مهارت های زیاد و عشق فراوان دارید که آن ها را به فرزندتان انتقال دهید.

269. یک ذره تشویق می تواند بیش تر از ده ایرادگیری مفید واقع شود. و اگر در جست و جوی رفتاری ارزشمند باشید، می توانید آن را در هر بچه ای پیدا کنید.

270. برای تهیه ی غذا، با استفاده از دستوالعمل متفاوتی برنامه ریزی و خرید کنید.

271. وقتی فرزندتان در رقابتی شکست می خورد یا در تلاشی ناکام می ماند، واکنش افراطی نشان ندهید یا خیلی ناراحت نشوید و به او کمک کنید تا پشتکار را بیاموزد.

272. صدای فرزندتان را ضبط کنید و درباره آنچه او اخیرا انجام داده و به آن علاقه مند است صحبت کنید. وقتی او بزرگ تر می شود شنیدن صدای ضبط شده اش خیلی جالب خواهد بود.

273. در پی یافتن مواردی باشید که باعث تضعیف عملکرد فرزندتان در مدرسه می شود. آن ها را پیدا و حذف کنید.

274. تا سن پانزده سالگی بچه ها تقریبا 500/000 سوال می پرسند. با نشان دادن علاقه به سوالات بچه ها از این لحظات آموزش دهنده نهایت استفاده را ببرید.

275. در حل مشکلات فرزندتان به او کمک کنید، اما حل مشکل را بر عهده نگیرید. کمک و اطلاعاتی را که در ارتباط با اشتباهات و مشکلاتش نیاز دارد، در اختیار او بگذارید.

276. به فرزندتان بگویید که به او اعتماد دارید و می دانید به قول هایی که داده متعهد می ماند و حقیقت را به شما می گوید.

277. بدانید چه چیزی اضطراب فرزندتان را کاهش می دهد. آیا فعالیت جسمانی، گوش کردن به موسیقی آرام، خوردن تنقلات و یا قدم زدن می تواند مؤثر باشد؟

278. وقتی فرزندتان احساس می کند به خانواده نیاز دارد، فرصتی عالی برای ساخت عزت نفس اوست. وقتی شما نیاز به کمک دارید، به عملکرد فرزندتان اعتماد کنید و تأیید کنید که کارش را خوب انجام داده است.

279. آن چه را که باعث تحقیر فرزندتان جلو دیگران می شود، بشناسید و از انجام آن ها اجتناب کنید.

280. با دیگر والدین مدرسه ارتباط برقرار کنید تا برای کارهایی که بچه ها باید بعد از مدرسه و آخر هفته ها انجام دهند، هماهنگ شوید و برای جهت دادن به بچه ها با هم تبادل نظر کنید.

281. وقتی فرزندتان رقابتی در پیش دارد و برای انجام آن مضطرب است، او را تشویق کنید که خودش را در انجام درست و موفقیت آمیز آن عمل تجسم کند خواه خواندن آواز یا کر باشد یا مسابقه ی کشتی. تصور کردن موفقیت و اعتماد به نفس او را می سازد.

282. الگویی از سخت کوشی و پیشرفت ارائه دهید و از کارتان شکایت نکنید.

283. وقتی فرزندتان ابزار موسیقی اش را می نوازد، کنارش بنشینید و به موسیقی اش گوش دهید. سپس درباره قطعه ی نواخته شده و بهبودی عملکردش چیزی مثبت و خاص بگویید.

284. وقتی فرزندتان در عملکرد مهمی موفق نمی شود، اجازه دهید احساسات بدش را تجربه کند؛ سپس به او اطمینان دهید که علی رغم نتیجه ی به دست آمده همچنان برای خانواده دوست داشتنی است.

285. با تک تک فرزندانتان وقت صرف کنید. برای بستنی خوردن و قدم زدن با هم بیرون بروید، با هم ماشین را بشویید، پرنده ها را تماشا کنید یا در بازار قدم بزنید.

286. اگ والدین با هم پیام های یکسان و مثبتی درباره فعالیت و توقعات مدرسه بدهند، احتمال این که بچه ها پیشرفت کنند بیش تر است.

287. وقتی فرزندتان را در انجام فعالیتش -مانند دلسوزی، تلاش، مهربانی، کمک و محبت- می بینید به خصوصیات شخصیتی مثبت فرزندتان توجه کنید.

288. جشنی در خانه بگیرید و از چند خانواده که فرزندی همسن فرزند شما دارند، یا از بهترین دوستانش و خانواده هایشان دعوت به عمل می آورید.

289. برخی از علایق و نقاط قوت فرزندتان را با معلمش در میان بگذارید و بپرسید آیا راهی هست که علائقش را با موضوعات مورد مطالعه پیوند دهد یا نه.

290. در انتهای سال، پوستری از خانواده تهیه کنید که نشان دهنده بهترین خاطرات و رخدادها باشد. هر کسی می تواند روی این پوستر هرچه می خواهد بنویسد یا تصویری از بهترین اوقاتی را که با هم بودید، بچسبانید.

منبع: فرزندان دارای عزت نفس - چری فولر، الهام آرام نیا، شمس الدین حسینی