بکارت و مفهوم فقهی
بکارت و مفهوم فقهی آن
بکاره (با تای گرد) و به فتح باء و سکون کاف، مصدر ثلاثی مجرد از ریشه « ب ک ر» بوده و کلمه «بکر» صفت مفرد به معنای دست نخورده و مترادف «عـذراء» اسـت و جـمع آن «ابکار» و یا «بکار» مـی باشد. مفهوم فقهی آن بکارت از لحاظ لغوی غیر از معنای مذکور به…۵ سال پیش
