وسعت و تنوع روانشناسی را می توان با نگاهی به برخی از شناخته شده ترین متفکران آن مشاهده کرد. در حالی که هر نظریه پردازی ممکن است بخشی از یک مکتب فکری مهم بوده باشد، هر یک دیدگاه منحصر به فرد را به حوزه روانشناسی آورده است.
فهرست زیر تصویری از حرفه 10 روانشناس برجسته و مهم ترین مشارکت آنها در این زمینه را ارائه می دهد. هدف این فهرست ارائه نگاهی اجمالی به برخی از دیدگاه‌های نظری اصلی است که نه تنها بر روانشناسی، بلکه بر فرهنگ بزرگ‌تر نیز تأثیر گذاشته‌اند.
بی.اف.اسکینر
رفتارگرایی سرسخت بی اف اسکینر او را به نیرویی مسلط در روانشناسی و تکنیک های درمانی بر اساس نظریه های او تبدیل کرد که امروزه نیز به طور گسترده از جمله اصلاح رفتار استفاده می شود. اسکینر به خاطر مفاهیم شرطی سازی عامل و برنامه های تقویتی به یاد می آید.
ژان پیاژه
نظریه رشد شناختی ژان پیاژه تأثیر عمیقی بر روانشناسی، به ویژه درک رشد فکری کودکان داشت. تحقیقات او به رشد روانشناسی رشد، روانشناسی شناختی، معرفت شناسی ژنتیکی و اصلاحات آموزشی کمک کرد.
آلبرت انیشتین زمانی مشاهدات پیاژه در مورد رشد فکری و فرآیندهای فکری کودکان را یک کشف توصیف کرد: «به همین سادگی، فقط یک نابغه می‌توانست به آن فکر کند.»
فروید زیگموند
وقتی مردم به روانشناسی فکر می کنند، بسیاری به زیگموند فروید فکر می کنند. کار او از این باور حمایت می کرد که همه بیماری های روانی دلایل فیزیولوژیکی ندارند. او همچنین شواهدی ارائه کرد که نشان می‌دهد تفاوت‌های فرهنگی بر روانشناسی و رفتار تأثیر می‌گذارد. کار او به درک ما از رشد انسانی، شخصیت، روانشناسی بالینی و روانشناسی غیرعادی کمک کرد.
آلبرت بندورا
کار آلبرت بندورا بخشی از انقلاب شناختی در روانشناسی است که در اواخر دهه 1960 آغاز شد. نظریه یادگیری اجتماعی بندورا بر اهمیت یادگیری مشاهده ای، تقلید و مدل سازی تاکید می کند.
بندورا در کتاب خود در سال 1977 با عنوان "نظریه یادگیری اجتماعی" توضیح داد که اگر افراد مجبور باشند فقط به تأثیرات اعمال خود تکیه کنند، یادگیری بسیار دشوار خواهد بود.
لئون فستینگر
لئون فستینگر نظریه های ناهماهنگی شناختی و مقایسه اجتماعی را برای توضیح راه هایی که شرایط اجتماعی بر رفتار انسان تأثیر می گذارد، توسعه داد. ناهماهنگی شناختی حالت ناراحتی است که هنگام داشتن دو باور متضاد احساس می کنید. ممکن است سیگار بکشید حتی اگر می دانید برای سلامتی شما مضر است.
تئوری مقایسه اجتماعی او می گوید که شما ایده های خود را با مقایسه آنها با آنچه دیگران باور دارند ارزیابی می کنید. همچنین احتمال بیشتری وجود دارد که به دنبال افرادی بگردید که در باورها و ارزش های شما مشترک باشند.
ویلیام جیمز
روانشناس و فیلسوف ویلیام جیمز اغلب به عنوان پدر روانشناسی آمریکایی شناخته می شود. آموزه ها و نوشته های او به تثبیت روانشناسی به عنوان یک علم کمک کرد. از جمله دستاوردهای بسیار او، انتشار متن 1200 صفحه ای «اصول روانشناسی» بود که به سرعت به یک اثر کلاسیک در این زمینه تبدیل شد.
علاوه بر این، جیمز به کارکردگرایی، عمل گرایی کمک کرد و بر بسیاری از دانشجویان روانشناسی در طول دوره 35 ساله تدریس خود تأثیر گذاشت.
ایوان پاولوف
ایوان پاولوف یک فیزیولوژیست روسی بود که تحقیقاتش روی رفلکس های شرطی و شرطی سازی کلاسیک بر ظهور رفتارگرایی در روانشناسی تأثیر گذاشت. روش‌های تجربی پاولوف به دور شدن روانشناسی از درون‌نگری و ارزیابی‌های ذهنی به اندازه‌گیری عینی رفتار کمک کرد.
کارل راجرز
کارل راجرز بر پتانسیل انسانی تأکید داشت که تأثیر زیادی بر روانشناسی و آموزش داشت. او با درمان مشتری محور خود به یکی از متفکران اصلی اومانیست تبدیل شد و تأثیری نامشخص در درمان داشت.
دخترش، ناتالی راجرز، او را به عنوان "الگویی برای شفقت و آرمان های دموکراتیک در زندگی خود، و در کارش به عنوان یک مربی، نویسنده و درمانگر توصیف کرد.
اریک اریکسون
نظریه مرحله ای رشد روانی-اجتماعی اریک اریکسون به ایجاد علاقه و تحقیق در مورد رشد انسان در طول عمر کمک کرد.
یک روانشناس ایگو که با آنا فروید مطالعه کرده است. اریکسون نظریه روانکاوی را با کاوش در رشد در طول زندگی، از جمله رویدادهای کودکی، بزرگسالی و پیری گسترش داد.
لو ویگوتسکی
لو ویگوتسکی معاصر برخی از روانشناسان شناخته شده از جمله پیاژه، فروید، اسکینر و پاولوف بود، با این حال آثار او هرگز در طول زندگی‌اش به همان برتری دست نیافتند. این عمدتاً به این دلیل است که بسیاری از نوشته‌های او تا همین اواخر برای جهان غرب غیرقابل دسترس باقی مانده بود.
از دهه 1960 و تا دهه 1990 بسیاری از نوشته‌های او از روسی ترجمه شد، اما آثار او در دهه‌های اخیر به‌ویژه در زمینه‌های روانشناسی تربیتی و رشد کودک بسیار تأثیرگذار شده‌اند.
در حالی که مرگ زودهنگام او در سن 38 سالگی کارش را متوقف کرد، او به یکی از پربارترین روانشناسان قرن بیستم تبدیل شد.
دیدگاه