امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 271782
۲۴۵۱
۱
۰
نسخه چاپی

آزمایش شنوایی | انواع شنوایی سنجی

آزمایش شنوایی در مرکز شنوایی (آديومتری) و به وسیله متخصص شنوایی سنجی (ادیولوژیست) و یا در دانشکده پزشکی، یا به وسیله پرستار، تکنیسین ادیومتری، متخصص گفتار درمانی، یا روان شناس انجام می شود

آزمایش شنوایی | انواع شنوایی سنجی

آزمایش های شنوایی

آزمایش شنوایی (اودیومتریک) بخشی از معاینه گوش است که توانایی فرد برای شنیدن را از طریق اندازه گیری درست رسیدن صدا به مغز ارزیابی می کند.

صداها، در واقع ارتعاش هایی با شدت و فرکانس های متفاوت هستند که در فضای اطراف ما وجود دارند و از طریق مجاری گوش و استخوانچه های آن و استخوان جمجمه به مغز می رسند و در آن جا« شنیده» می شوند. آزمایش های شنوایی، میزان کاهش شنوایی و عامل ایجاد کننده آن را مشخص می کنند. این آزمایش ها نوع کاهش شنوایی را با اندازه گیری توانایی فرد برای شنیدن صداهایی که از راه مجرای گوش به گوش داخلی می رسند (صداهایی که از طریق هوا هدایت شده اند) و صداهایی که از راه استخوان انتقال یافته اند تعیین می کنند.

در اکثر آزمایش های شنوایی از فرد خواسته می شود به یک سری از تون ها با کلمات و اکنش نشان دهد ولی در بعضی از آزمایش های شنوایی، نیاز به واکنش وجود ندارد.

- پیش از شروع آزمایش شنوایی، مجرای گوش ها از نظر وجود سرومن (واكس) داخل گوش معاینه می شوند و هر نوع واکس سفت شده بیرون آورده می شود. واکس گوش می تواند با شنیدن تون ها با کلمات در طول انجام آزمایش تداخل کند.

- در آزمایش هایی که از هدفون استفاده می شود باید عینک، گوشواره، یا گیره ی مو را برداشت زیرا با قرار گرفتن هدفون تداخل دارند.

- چنان چه از سمعک استفاده می کنید در بعضی از آزمایش ها باید آن را کنار بگذارید. ممکن است از شما خواسته شود قبل از انجام آزمایش واکنش شنوایی ساقه مغز موهای خود را با شامپو بشویید.

- درباره خطرات، چگونگی انجام و نتایج حاصل از آزمایش شنوایی از مسئول انجام آزمایش سؤال کنید.

آزمایش شنوایی در مرکز شنوایی (آديومتری) و به وسیله متخصص شنوایی سنجی (ادیولوژیست) و یا در دانشکده پزشکی، یا به وسیله پرستار، تکنیسین ادیومتری، متخصص گفتار درمانی، یا روان شناس انجام می شود.

آزمایش های شنوایی در موارد زیر انجام می شوند :

- یافتن نوزادان و بچه های کوچکی که دچار مشکلات شنوایی هستند به نحوی که این مشکلات با توانایی یادگیری، صحبت کردن یا درک زبان «گویش» آن ها تداخل می کند. بسیاری از مراکز بهداشتی و پزشکان، انجام غربالگری (بیماریابی) عمومی را برای یافتن نوزادان و کودکان ناشنوا و کم شنوا توصیه می کنند.

- به منظور یافتن کودکان و نوجوانان مبتلا به کاهش شنوایی آزمایش شنوایی باید به وسیله متخصص، در مراکز بهداشتی انجام شود. شنوایی طبیعی در کودکان، برای رشد کامل و صحیح گویش اهمیت بسیار دارد. برخی مشکلات گفتاری، رفتاری و آموزشی کودکان با مشکلات شنوایی آن ها ارتباط دارد. به این دلیل، بسیاری از مدارس به طور معمول، در نخستین سال ورود کودک به مدرسه از او آزمایش شنوایی به عمل می آورند.

آکادمی متخصصان اطفال آمریکا توصیه می کند آزمایش شنوایی به طور رسمی در 4، 5، 6، 8، 10، 12 ،15 و 18 سالگی انجام شود.

- به عنوان بخشی از معاینه جسمانی معمولی (روتین) به طور کلی، مگر در صورت مشکوک بودن به کاهش شنوایی، فقط آزمایش ساده «نجوا» (Whispered speeh test) در خلال معاینه جسمانی روتین انجام می شود.

- برای ارزیابی کاهش شنوایی احتمالی در هر فردی که در یک یا هر دو گوش خود مشکل شنوایی پایدار حس می کند یا در درک کلمات محاوره ای مشکل دارد.

- به منظور یافتن مشکلات شنوایی در بزرگسالان . کاهش شنوایی در بزرگسالان اغلب با کاهش گنجایش ذهنی اشتباه می شود (به عنوان مثال در صورتی که به نظر برسد فرد به صحبت دیگران گوش نمی کند یا به آن واکنش نشان نمی دهد).

- به منظور یافتن موارد کاهش شنوایی در افرادی که به طور مکرر در معرض صداهای بلند قرار دارند یا آنتی بیوتیک های خاصی مثل جنتاماسین مصرف می کنند.

- برای تشخیص نوع و میزان کاهش شنوایی (هدایتی، حسی عصبی ، یا هر دو). در کاهش شنوایی هدایتی، حرکت صدا (هدایت صدا) مسدود می شود یا به داخل گوش داخلی عبور نمی کند. در کاهش شنوایی حسی عصبی، صدا به گوش داخلی می رسد ولی وجود مشکلی در اعصاب گوش، یا به ندرت در خود مغز از شنیدن ممانعت به عمل می آورد.

در موارد زیر به پزشک مراجعه کنید:

1- چنان چه اخیرا" در معرض هر نوع صدای بلند و دردناک و یا صدایی که موجب زنگ زدن گوشتان شده است قرار گرفته اید. ۱۶ ساعت قبل از انجام آزمایش شنوایی از مواجهه با صداهای بلند خود داری کنید

2- چنان چه آنتی بیوتیک هایی مصرف کرده یا می کنید که می توانند شنوایی را دچار اختلال کنند (مثل

جنتاماسین).

3- در صورت داشتن هر نوع مشكل در شنیدن صحبت های با تون معمولی یا وجود هر نوع علایم احتمالی کاهش شنوایی.

4- در صورتی که اخیرا به سرما خوردگی یا عفونت گوش مبتلا شده اید.

آزمایش شنوایی | انواع شنوایی سنجی

چرا شنوایی‌سنجی انجام می‌شود؟

تست شنوایی‌سنجی انجام می شود تا مشخص شود چقدر خوب می‌توانید بشنوید. آن ممکن است به عنوان بخشی از  تست‌های غربالگری شنوایی یا برای تعیین نوع و میزان کم شنوایی انجام شود.

علل شایع کم شنوایی شامل موارد زیر است:

- نقائص هنگام تولد
- عفونت مزمن گوش میانی
- بیماری‌های ارثی، مانند اتواسکلروز، در این بیماری رشد غیرطبیعی استخوانچه‌ها در گوش میانی اتفاق می‌دهد، به‌طوری‌که مانع از عملکرد صحیح گوش می‌شود.
- صدمه به گوش
- بیماری‌های گوش داخلی، مانند بیماری منییر یا بیماری خود ایمنی که گوش داخلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
- قرار گرفتن در معرض سر و صداهای بلند
- پارگی پرده گوش

آسیب دیدن گوش یا قرار گرفتن در معرض صداهای بلند برای مدت طولانی می‌تواند باعث کم شنوایی شود. صداهای بلندتر از 85 دسی‌بل، مانند آنچه در کنسرت پاپ یا راک می‌شنوید، می‌تواند بعد از چند ساعت باعث کم شنوایی شود. اگر به‌طور مرتب در معرض موسیقی با صدای بلند یا صداهای صنعتی قرار دارید، بهتر است از محافظ‌‌های شنوایی (earplug یا earmuff) استفاده کنید.

آزمایش شنوایی | انواع شنوایی سنجی

بعضی از آزمایش های شنوایی سنجی

شنوایی سنجی یا نوار گوش و یا ادیوگرام نموداری است که نتایج آزمایش شنوایی شما را نشان می دهد. ممکن است شبیه دسته ای از خطوط نامشخص باشد اما همین که یاد بگیرید چگونه اودیوگرام خود را بخوانید و تفسیر کنید، کاهش شنوایی خود را بهتر درک خواهید کرد. متخصص شنوایی از نمودار شنوایی سنجی برای تعیین بهترین نوع سمعک برای شما نیز استفاده می کنند.

هدف از تست شنوایی سنجی یا نوار گوش اندازه گیری توانایی شنوایی شما در طیف وسیعی از فرکانس های مختلف است. تست برای هر گوش به طور مستقل انجام می شود. این آزمایش نموداری را ایجاد می کند که به آن ادیوگرام گفته می شود.

شنوایی سنجی یا نوار گوش، آستانه شنوایی شما را در یک محیط آرام، با گوش دادن به صداهایی در فرکانس های مختلف ثبت و اودیوگرام مختص شما را ترسیم می کند. آستانه شنوایی به عنوان آهسته ترین صدایی که شما قادر به درک و شناسایی آن در حدود 50 درصد از زمان تعریف شده است. بنابراین اگر احساس می کنید برخی از بوق ها را در حین تست شنوایی از دست داده اید تعجب نکنید.

نکته مهمی که باید بخاطر بسپارید این است که شنوایی سنجی روشی کمی است و نه کیفی. یعنی از یک سیستم عددی خاص برای اندازه گیری توانایی شنوایی فرد در فرکانس های مختلف در داخل اتاقی ساکت استفاده می کنند. این روش به طور ذهنی کیفیت توانایی شنوایی شما را ارزیابی نمی کند. همچنین نمی تواند میزان دقیق ضعف شنوایی را تشخیص دهد

آزمایش نجوا

1. فرد آزمایش کننده، در فاصله ۳۰ تا ۶۰ سانتی متری پشت مراجعه کننده، ابتدا در طرف گوش راست وی قرار می گیرد به نحوی که مراجعه کننده قادر به دیدن لب های آزمایش کننده نباشد.

2. فرد آزمایش کننده از مراجعه کننده می خواهد که با یک انگشت، گوش چپ خود را ببندد.

3. فرد آزمایش کننده کلمه ی دو سیلابی ای را در سمت گوش راست مراجعه کننده نجوا می کند.

4. فرد آزمایش کننده از مراجعه کننده می خواهد که کلمه مزبور را تکرار کند.

5. این آزمایش برای گوش چپ تکرار می شود.

6. فرد باید بتواند کلمه دو سیلابی را تکرار کند.

آزمایش رینه

1. در این آزمایش ، شنوایی از راه هدایت هوایی و استخوانی با یکدیگر مقایسه می شوند.

2. فرد آزمایش کننده، دیاپازون ۵۱۲ هرتزی را به آرامی به ارتعاش در می آورد و آن را برای روی قاعده استخوان ماستوئید ( استخوان واقع در پشت و پایین لاله گوش فرد مورد آزمایش قرار می دهد.

3. از فرد مورد آزمایش خواسته می شود وقتی دیگر صدای ارتعاش دیاپازون را نمی شنود اعلام کند.

4. فرد آزمایش کننده به فاصله زمانی توجه می کند و بلافاصله دیاپازون را در مقابل سوراخ گوش فرد مورد آزمایش می گیرد.

5. از فرد مورد آزمایش خواسته می شود وقتی دیگر صدای ارتعاش دیاپازون را نمی شنود اعلام کند.

6. فرد آزمایش کننده به فاصله زمانی و یافته های خود توجه می کند.

الف) در افراد دارای شنوایی طبیعی، شنوایی از راه هدایت هوایی دو برابر بیش از هدایت استخوانی طول می کشد.

ب) در کاهش شنوایی هدایتی، شنوایی از راه هدایت استخوانی بیش از شنوایی از طریق هدایت هوایی طول می کشد و یا مساوی با آن است.

پ) در کاهش شنوایی حسی عصبی، شنوایی از راه هدایت هوایی بیش از شنوایی از طریق هدایت استخوانی در گوش مبتلا، ولی کمتر از نسبت ۲ به ۱ طول می کشد.

آزمایش وبر

1. در این آزمایش، شنوایی هدایتی از شنوایی حسی عصبی افتراق داده می شود.

2. فرد آزمایش کننده، دیاپازون ۵۱۲ هرتز را به آرامی به ارتعاش در می آورد و آن را بر روی قسمت میانی سر مراجعه کننده قرار می دهد و از او می خواهد بگوید که آیا صدای ارتعاش در هر دو گوش یکسان است یا در یکی، قوی تر از دیگری است؟

الف) بلندی صدا در صورت طبیعی بودن شنوایی یا در صورت کاهش شنوایی متقارن، در هر دو گوش مساوی است.

ب) در صورت وجود کاهش شنوایی حسی عصبی در یک گوش، گوش سالم صدا را بلندتر می شنود.

پ) اگر یک گوش دچار کاهش شنوایی هدایتی باشد، صدا در آن گوش بلندتر شنیده می شود زیرا سروصدای معمولی زمینه ای را که از طریق هوا انتقال می یابد نمی شنود و فقط ارتعاش های دیاپازون را از راه هدایت استخوانی دریافت می کند.

آزمایش شنوایی | انواع شنوایی سنجی

شنوایی سنجی با تون خالص

هنگامی که سوژه‌ی آزمایش در اتاق مخصوص قرار گرفت، از او خواسته خواهد شد که به صداهای مختلفی گوش دهد. آزمایش به گونه‌ای طراحی شده است که اصواتی که توسط سوژه‌ی آزمایش به سختی شنیده می‌شوند، مشخص گردند. این بخش از آزمون شنوایی‌سنجی معمولا با نام شنوایی‌سنجی تون خالص (Pure Tone Audiometry – PTA) شناخته می‌شود. در حالتی که فرد مورد آزمایش شک داشته باشد که صدایی شنیده است یا خیر، باید این موضوع را به متخصص شنوایی اطلاع دهد. در صورتی که این اتفاق به دفعات زیاد رخ دهد، متخصص شنوایی این نکته را به فرد متذکر خواهد شد. این بخش از آزمون به متخصص شنوایی‌سنجی امکان می‌دهد تا مشخص کند چه اصواتی با چه فرکانس‌هایی بیشتر باعث بروز مشکل می‌شوند.

آزمایش انتشار شنوایی

آزمایش انتشار شنوایی (OAE) اغلب برای غربالگری شنوایی نوزادان انجام می شود. این آزمایش با قرار دادن یک میکروفن کوچک و نرم در مجرای گوش نوزاد صورت می گیرد. سپس صدا با استفاده از یک میله قابل انعطاف کوچک که در داخل گوش قرار داده شده است تولید می شود. میکروفن، واکنش گوش داخلی در برابر صدا را مشخص می کند. این آزمایش قادر به تشخیص میان کاهش شنوایی هدایتی و حسی عصبی نیست.

آزمایش واکنش شنوایی ساقه مغز

در آزمایش واکنش شنوایی مغز (ABR) ، کاهش شنوایی حسی عصبی تشخیص داده می شود. در این آزمایش، الکترودهایی را بر روی پوست سر ونرمه هر گوش قرار می دهند. سپس صداهای کلیک مانندی از راه هدفون پخش می شوند. الکترودها، پاسخ مغز به این صداها را پایش و بر روی منحنی ثبت می کنند.

آزمایش های شنوایی معمولا" با ناراحتی یا خطری همراه نیستند.

تمپانومتری

تمپانومتری، روشی برای اندازه گیری سختی پرده صماخ و آزمایشی سریع است که بخشی از اغلب ارزیابی های مقدماتی شنوایی را تشکیل می دهد و به وسیله آن می توان اطلاعات مفید زیادی را درباره گوش میانی در یک آزمایش کوتاه به دست آورد. تهیه تمپانو گرام، روشی بسیار ساده است که تقریبا هر فردی می تواند بعد از حدود ۵ دقیقه آموزش آن را یاد بگیرد.

تمپانو متری عبارت است از اندازه گیری مقداری از صدا که در هنگام عبور فشار از مجرای گوش منعکس می شود.

تمپاتمپانومتری همچنین می تواند پرده های صماخی را که به طور طبیعی سفت شده اند اغلب به دلیل وجود مایع در پشت آن ها، ایجاد بافت جوشگاهی یا اسکار، یا سخت شدگی گوش که به آن اتواسکلروز گفته می شود) و نیز پرده های صماخ شل و غیر طبیعی را (که معمولا" در اثر تمیز کردن بیش از حد گوش ایجاد می شوند) تشخیص دهد.

نوعی از تمپانومتری را می توان برای تشخیص اختلال عملکرد لوله استاش به کار برد.

از تمپانومتری می توان برای تشخیص انقباض های غیر طبیعی استخوان سندانی و عضلات کشنده پرده صماخ استفاده کرد. این کار به دستگاهی نیاز دارد که بتواند به مدت ۳۰ ثانیه تمپانوگرام را با فرکانس واحد ادامه دهد و نوسان های منحنی را جستجو کند.

  • منبع
  • حقوق نیوز
  • سمعک ساعی

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید