امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 264020
۹۰۴
۱
۰
نسخه چاپی

آیا ایمنی را فرو گذاشته کار را حواله به خدا کرده ایم؟!+ فیلم

ایمنی عبارتست از فرار از موقعیتهائی که می تواند باعث مرگ ، جراحت ، بیماری های شغلی ، صدمه و یا خسارت به اموال و تجهیزات گردد. به عبارت دیگر شرایطی است که منابع انسانی را از عوامل مضری که می تواند سلامتی آن را به خطر اندازد مصون می دارد

آیا ایمنی را فرو گذاشته کار را حواله به خدا کرده ایم؟!+ فیلم
 

به گزارش حقوق نیوز واژه تسلیت، واژه ای است که مدت زمان کاربرد آن در ایران به قدری در حال کاهش است که گاهی نیازی نیست که فکر کنی آخرین بار چه زمان آن را به کار برده ای. هنوز تسلیت ها برای داغ جان باختگان کشتی سانچی فراموش نشده که تسلیت برای سقوط هواپیمای تهران - یاسوج و درخواست صبر برای بازماندگان این حادثه  آغاز می شود، اما در خواست صبر و تسلیت های ما هیچکدام پاسخگوی این سوال نیست که چرا کاربرد واژه ایمنی و ایمن سازی در کشور به اندازه واژه تسلیت کاربرد ندارد. آیا ما ایمنی را فرو گذاشته و کار را حواله به خدا کرده ایم.

ایمنی عبارتست از فرار از موقعیتهائی که می تواند باعث مرگ ، جراحت ، بیماری های شغلی ، صدمه و یا خسارت به اموال و تجهیزات گردد. به عبارت دیگر شرایطی است که منابع انسانی را از عوامل مضری که می تواند سلامتی آن را به خطر اندازد مصون می دارد.

ایمنی یکی از پرکاربردترین واژه‌هایی است که در رابطه با انسان و در زمینه‌هایی چون پزشکی، صنعت و مواردی از این قبیل استفاده می‌شود. ایمنی شاخه‌ای از علم است که به تجزیه و تحلیل عوامل مخاطره‌آمیز می‌پردازد و آنرا آنالیز کرده و راهکارهای کنترل و کاهش آنرا پیگیری می‌کند.

خطر در گستره علم ایمنی شرایطی است که پتانسیل صدمه به افراد ، خسارت به تجهیزات و ساختمانها و از میان بردن مواد را داشته و یا آنکه موجب کاهش قدرت و کارائی یک عملکرد شود.

در ایران حوادث ناشی از کار به حدی از نگران کنندگی رسیده، که تبعات انسانی و اقتصادی آن مانعی جدی بر سر راه توسعه کشور به حساب می آید. اما سؤال اینست، که چگونه می توان این مسئله را به دغدغه شماره یک تصمیم گیران و فعالان اجرایی کشور تبدیل کرد؟

درست است که خدا و خواست و مشیت او مقدم بر هر چیزی است اما آیا این به معنای فراموش کردن وظایف مسئولان در برابر ایمنی مردم و مسئولیت در برابر جان آنها می باشد. البته این سوال فقط متوجه مسئولان نیست بلکه خود ما مردم نیز باید پاسخگوی این سوال باشیم. به عنوان مثال وقتی تلفات جاده ای در ایران بر اساس آمار بسیار بالاتر از استاندارد ها می باشد آیا به جز عدم ایمنی خودرو ها و جاده ها، نحوه رانندگی ما و عدم توجه به حفظ ایمنی در بروز حوادث رانندگی مؤثر نیست.

هنوز دلایل قطعی سقوط هواپیمای تهران - یاسوج مشخص نشده است اما یک موضوع قطعی است. این هواپیما یک بار دیگر در سفرش نقص فنی داشته است. آیا همین موضوع کافی نبود تا مسئولان ذیربط با حساسیت بیشتری در مورد پرواز آن عمل می کردند و با در نظر گرفتن شرایط ایمنی نسبت به اجازه پرواز آن اقدام می کردند.

سوالی که ذهن ها را در چنین حوادثی مشغول می دارد این است که آیا بهتر نیست جان انسان ها آنچنان ارزشمند تلقی شود که حتی با در نظر گرفتن کمترین احتمال بروز حادثه اجازه پرواز به چنین هواپیمایی داده نشود؟

به گزارش خبرگزاری آنا یک مهندس پرواز آشنا به سیستم‌های پروازی هواپیمای ATR در گفتگو با این خبرگزاری گفت: واقعیت این است که این هواپیما به درد شرایط آب و هوایی ایران نمی‌خورد؛ فرودگاه یاسوج در ارتفاع بالایی از سطح دریا قرار دارد و فرودگاه مناسبی برای فرود اینگونه هواپیما نیست. وی گفت: فرودگاهی مانند یاسوج یا ایلام برای اپروچ هواپیما مناسب نیستند، خلبان باید باند فرودگاه را برای فرود مشاهده کند اما در شرایطی که هوا مثل امروز نامساعد است، کل مسیر پرواز هواپیما در داخل ابرها است. اگر ارتفاع کمتر شود، احتمال برخورد با کوه وجود دارد و بیش از این هم امکان افزایش ارتفاع وجود ندارد.

این مهندس پرواز اضافه کرد: حداکثر قدرت پرواز هواپیمای ATR تا سطح ارتفاع 22 تا 24 هزار پایی است که هواپیمای سقوط کرده نیز در ارتفاع 19 هزار پایی مشغول پرواز بوده است؛ در این ارتفاع پرواز، کل مسیر پرواز در داخل ابرها است و خلبان دیدی نسبت به اطراف و شرایط پروازی ندارد.

وی با تاکید بر اینکه هواپیمای مذکور مشکل رادار هواشناسی داشته است، گفت: اگرچه چک‌های دوره‌ای و ماهانه بر روی اینگونه هواپیماها انجام می‌شود، اما این چک کردن‌ها بعضا واقعی و مطابق با استاندارد نیست و برای همین هم مشاهده می‌شود که گاهی بعد از انجام چک‌های سنگین، بازهم هواپیما با مشکل مواجه می‌شود. این مهندس پرواز، گفت: خلبان حجت‌الله فولاد که متاسفانه در پرواز امروز هدایت این هواپیما را هم بر عهده داشت، یک بار دیگر هم با همین هواپیما پس از تیک‌آف از فرودگاه یاسوج یکی از موتورهای هواپیما را از دست می‌دهد که در بار قبلی با توجه به سردی هوا و کم بودن مسافران، موفق می‌شود، فوری به یاسوج برگشته و با موفقیت فرود بیاید اما این بار، مشکلی که پیش آمده منجر به سقوط هواپیما شده است.

با این توضیحات به سوال اصلی باز می گردیم که مسئولیت در نظر گرفتن ایمنی مسافران بر عهده چه نهاد و مسئولی است. آیا نباید با کارشناسی دقیق نوع هواپیما برای مسیرهای مختلف و توجه به سابقه نقائص فنی هواپیما بیش از پرواز به موضوع ایمنی آنها اندیشیده می شد.

 


 

 

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید