مجازات مزاحمت برای بانوان و اطفال در اماکن عمومی و معابر

ایجاد مزاحمت برای بانوان از جمله «متلک» گفتن، طبق قانون جرم است و مرتکبان آن باید مجازات شوند.

مجازات جرم مزاحمت برای بانوان

 قانون، مزاحمت‌های خیایانی برای بانوان را جرم می‌داند و حبس و شلاق تعزیری را نیز به عنوان مجازات برای این مجرمان در نظر گرفته است. ایجاد مزاحمت برای بانوان تعریف حقوقی و قانونی مشخصی دارد و بر طبق قانون، ارتکاب آن جرم محسوب شده و مجازات دارد.

شهادت شهود، اقرار مجرم و یا سایر قراینی که به وسیله آن قاضی بتواند جرم مرتکب شده را محرز بداند را از جمله راهکارهای اثبات این جرم است.

به طور کلی بر اساس ماده 608 قانون مجازات اسلامی توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک، چنانچه موجب حد قذف نباشد، به مجازات شلاق تا (74) ضربه و یا پنجاه هزار‌ تا یک میلیون ریال جزای نقدی خواهد بود.

ماده 638 قانون مجازات اسلامی هر کس علنا در انظار و اماکن عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا (۷۴)‌ ضربه شلاق محکوم میگردد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نمی‌باشد ولی عفت عمومی را جریحه‌دار نماید فقط به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا (74) ضربه شلاق محکوم خواهد شد.

اما به طور خاص ماده 619 قانون تعزیرات درباره ایجاد مزاحمت برای بانوان در معابر و اماکن عمومی می باشد.

ايجاد مزاحمت برای بانوان با كارهايی مانند متلك گفتن، كشيدن لباس خانم‌ها، لمس كردن جزئی بدن آنها در خيابان و اماكن عمومی يا داخل وسايل نقليه مانند تاكسی، مترو و اتوبوس، ارائه شماره تلفن، تعقيب كردن خانم‌ها (چه به صورت پياده و چه به وسيله خودرو) و امثال اين كارها، طبق ماده 619 قانون مجازات اسلامی، جرم است و برای آن، مجازات دو تا شش ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق در نظر گرفته شده است.

طبق ماده 619 قانون تعزیرات: هر کس در اماکن عمومی یا در معابر یا متعرض یا مزاحم اطفال یا بانوان بشود یا با الفاظ و حرکات مخالف شئون و حیثیت به آنان توهین نماید به حبس از دو تا شش ماه وتا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد.

منظور از اطفال در این ماده کودکانی هستند که به سن بلوغ شرعی نرسیده‎اند و منظور از معابر محل های رفت و آمد داخل یا خارج از شهر و منظور از اماکن عمومی کلیه اماکنی است که رفت وآمد یا حضور اشخاص در آنجا برای مردم یا طبقات خاصی از مردم آزاد باشد، مثل مساجد و هتل و دانشگاه و سینما و نظایر آن.

دلیل پیش بینی این ماده آسیب پذیر بودن بالقوه قربانیان این جرم است و از سویی ارتکاب این جرم به نظم و اخلاق عمومی و عفت جامعه آسیب وارد می کند و به این خاطر است که این جرم غیر قابل گذشت شناخته شده است. شرط تحقق این جرم آن است که توهین مغایر با شان و حیثیت قربانی جرم باشد.

به موجب ماده 104 قانون مجازات اسلامی این جرم غیر قابل گذشت است.

جرایم غیرقابل گذشت، جرایمی‌ است که تعقیب آنها به شکایت شاکی خصوصی نیاز ندارد و اگر شاکی نیز اعلام رضایت کند، مراجع قضایی نمی‌توانند به استناد رضایت شاکی، امر تعقیب و محاکمه و اجرای حکم را متوقف کنند.

به موجب تبصره 2 ماده 100 قانون مجازات اسلامی جرم غیر قابل گذشت جرمی است که شکایت شاکی و گذشت وی در شروع به تعقیب و رسیدگی و ادامه آن و اجرای مجازات تاثیری ندارد پس گذشت شاکی فقط می‌تواند به عنوان یکی از علل تخفیف مجازات یا تبدیل آن به نوع دیگری که مناسب‌تر به حال متهم باشد مورد استناد دادگاه قرار گیرد.

نکته دیگری که باید به خاطر داشت این است که تشدید مجازات این جرم در صورتی که با توطئه قبلی و دسته جمعی واقع شده باشد در این مورد مجازات هر یک از مرتکبان بر اساس ماده 620 حداکثر مجازات مقرر خواهد بود.

در صورت وقوع جرم توهین، قربانی جرم یعنی کسی که به او توهینی روا داشته شده است باید برای پیگیری موضوع و تحت تعقیب قرار دادن کسی که اقدام به توهین کرده است به دادسرای محل وقوع جرم مراجعه و با ابراز دلایل خود از جمله شهادت شهود موضوع را ثابت و متهم را به مجازات قانونی محکوم کند.

نحوه شکایت و رسیدگی به جرم مزاحمت برای بانوان

اثبات مزاحمت های خیابانی معمولا کار سختی است و به همین دلیل بسیاری از قربانیان این مزاحمت ها از شکایت منصرف می شوند. اما چنانچه شدت و نوع جرم به صورتی است که قربانی قصد پیگیری قانونی آن را داشته باشد باید اقداماتی زیر صورت گیرد:

1- متوقف کردن مجرم: قربانی باید مجرم را متوقف کند که این امر می تواند با بالا بردن صدا و درخواست کمک از دیگر عابران صورت گیرد.

2- اطلاع به پلیس: تماس با پلیس 110 برای برخورد با مجرم و پیگیری جرم از اهمیت زیادی برخوردار است.

3- ثبت پلاک خودرو یا موتورسیکلت مجرم: چنانچه مجرم سرنشین خودرو یا موتور سیکلت است پلاک وسیله نقلیه را با عکس گرفتن ثبت کنید.

4- شهادت شهود: از افرادی که شاهد اتفاق بوده اند درخواست کنید که به همراه شما حضور پیدا کنند و برای شما شهادت کتبی بدهند. در صورت عدم اقرار متهم، بدون شهادت شهود در اکثر موارد اثبات جرم غیرممکن است.

پس از ارائه گزارش به کلانتری و تکمیل اطلاعات پرونده جهت رسیدگی به دادسرا ارسال می شود و در دادسرا تحقیقات لازم در رابطه با پرونده انجام می شود. سپس به شعب بازپرسی ارسال می شود و در نهایت بازپرس با مشاهده محتویات پرونده وقتی را برای حضور متهم در دادسرا و تحقیق از وی در نظر می گیرد.

در دادسرا شاکی می تواند درخواست تحقیقات محلی نماید که در صورت لزوم بازپرس اقدام به تحقیق محلی می نماید.

بازپرس در طول رسیدگی به پرونده، در قالب اخطاریه متهم را مطلع می کند. شاکی نیز در این مرحله شاهدان را به مرجع رسیدگی معرفی نماید. سپس بازپرس از متهم، شاکی و شاهدان تحقیق می کند و اظهارات آن ها را بررسی می نماید در خصوص شهود اگر ثابت شود که اظهارات آن ها در خصوص مزاحمت از سوی متهم صحت دارد شهادت شاهد به صورت کتبی قید شده و به امضای حاضران در جلسه و بازپرس می رسد.

در مرحله ی بعد پرونده ی کیفری به دادگاه فرستاده می شود پرونده ثبت می گردد و قاضی با مشاهده ی جزییات پرونده دستور تعیین وقت جلسه رسیدگی را به طرفین شکایت و نماینده ی دادستان می دهد. در نهایت جلسه ی دادگاه تشکیل می شود و نماینده ی دادستان نیز حضور یافته و اظهارات خود را بیان می نماید. در آخرین مرحله رای دادگاه توسط قاضی با امضای صورت جلسه توسط طرفین شکایت و قضات اعلام می شود.