اختلال قماربازی
اختلال قماربازی نوعی میل غیرقابل کنترل برای ادامه به قمار کردن با وجود صدمات جبران ناپذیر به زندگی است. قمار بدان معنی است که فرد مایل به ریسک کردن در به دست آوردن چیز با ارزشی است.
قمار نیز می تواند مانند مواد مخدر یا الکل باعث تحریک سیستم مغزی و منجر به اعتیاد شود. اگر دچار تکانه های قماربازی شوید، ممکن است به طور مداوم شرط بندی کنید که منجر به ضرر و زیان، از دست دادن پس انداز، بدهی، و یا حتی سرقت برای ادامه دادن به این اعتیاد، شود.
اختلال قماربازی یک بیماری جدی است که می تواند زندگی را نابود کند. اگر چه درمان تکانه های قماربازی چالش برانگیز است، اما بسیاری از افراد مبتلا به این عارضه از طریق درمان حرفه ای می توانند با این بیماری مبارزه کنند.
علائم و نشانه های اختلال قماربازی
ویژگی اصلی اختلال قمار، رفتارهایی ناسازگارانه، دائمی و مکرر هستند که باعث مختلشدن زندگی شخصی، خانوادگی و یا شغلی میشوند. به طور مثال ممکن است فرایندی به نام دنبال کردن باختها (chasing one’s losses) به وجود آید که طی آن، فرد برای جبران یک باخت یا یک سری باختهای متوالی خود به قمار ادامه میدهد. بسیاری از قماربازان ممکن است باختهای خود را برای مدتی کوتاه دنبال کنند اما معمولا دنبال کردن طولانی مدت است که خصوصیت اصلی اختلال قمار محسوب میشود.
ملاک های تشخیص اختلال قمار:
• برای رسیدن به هیجان مطلوب، فرد مجبور است به تدریج پول بیشتری وسط بگذارد.
• در تلاش برای کاهش قمار یا متوقف کردن آن، بیتاب و بیقرار یا عصبی و تحریکپذیر میشود.
• برای کنترل قمار، کاستن از آن یا متوقف ساختن آن بارها تلاش نافرجام داشتهاست.
• بسیاری اوقات، وقتی احساس رنج میکند؛ به قمار روی میآورد.
• دروغ میگوید تا میزان آلودگی خود به قمار را پنهان کند.
• بعد از باختن پول خود، معمولا روز بعد مراجعه میکند تا آن را جبران کند.
• به دلیل قمار، روابط میانفردی مهم، شغل یا فرصت شغلی یا تحصیلی خود را به خطر انداخته یا به کلی از دست دادهاست.
• برای بیرونآمدن از وضعیت مالی وخیم خود که به علت قمار به وجود آمدهاست به کمک دیگران نیاز دارد.
عوامل تشدیدکننده اختلال قماربازی
اگر چه بسیاری از افرادی که پاستور بازی یا شرط بندی می کنند هرگز دچار اختلال قمار بازی نمی شوند، اما در اغلب اوقات عوامل خاصی با اختلال قماربازی مرتبط است، از جمله:
• اختلالات روانی: افرادی که دچار اختلال قمار بازی می باشند اغلب دچار مشکلاتی مانند سوء مصرف مواد، اختلالات شخصیتی ، افسردگی و اضطراب هستند . اختلال قمار بازی نیز ممکن است با اختلال دوقطبی، اختلال وسواس فکری و عملی (OCD) و یا نقص توجه بیش فعالی / (ADHD) در ارتباط باشد.
• سن: اختلال قماربازی در افراد جوان و میانسال شایع تر است. قمار کردن در دوران کودکی یا نوجوانی خطر ابتلا به قمار این عارضه را افزایش می دهد. گرچه ، اختلال قماربازی در میان بزرگسال نیز می تواند یک مشکل جدی باشد.
• جنسیت: اختلال قماربازی در مردان نسبت به زنان شایعتر است. اما زنانی که به طور معمول شروع به قمار کردن می کنند ممکن است در مراحل بعدی زندگی دچار اعتیاد به قمار شوند . اما الگوهای قمار در میان مردان و زنان به طور فزاینده ای مشابه است.
• نفوذ خانواده و یا دوستان: اگر اعضای خانواده تان و یا دوستانتان دچار این مشکل باشند، شانس ابتلا به این اختلال در شما بیشتر خواهد بود .
• داروهای مورد استفاده در درمان سندرم بی قراری پاها و بیماری پارکینسون: داروهایی به نام آگونیست های دوپامین عوارض نادری دارند که ممکن است منجر به تکانه های رفتارهای از جمله قمار، در برخی از افراد شود.
• ویژگی های خاص شخصیتی: داشتن رقابت شدید ، اعتیاد به کار ، ضربه زدن ، بی قرار و یا خستگی مفرط ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد.
شیوع اختلال قماربازی
هنوز آمار جهانی جامعی در مورد اختلال قماربازی تهیه نشده است اما مطالعات حاکی از آن است که این اختلال در مردان و جوانان شایعتر از زنان و سالمندان است.
شیوع اختلال قماربازی در افراد دچار اختلال مصرف مواد بالاتر است و پیمایشهای مختلف نشان دادهاند ۱۰ تا ۱۸ درصد بیمارانی که سوءمصرف مواد دارند، دچار قماربازی بیمارگون نیز هستند.
در سوابق خانوادگی قماربازان میزان سوءمصرف مواد و اختلالات افسردگی بالاتر از جمعیت عمومی میباشد. اغلب یکی از والدین یا بستگان تأثیرگذار بیمار دچار اختلال قماربازی بوده است.
علت ایجاد اختلال قماربازی
عوامل روانی و اجتماعی
عواملی مانند مواجهه یا دسترسی به امکانات قمار در سنین نوجوانی یا جو رقابتی، مادیگرایانه و مملو از تحسین پول در خانواده میتواند در پیدایش اختلال قماربازی نقش داشته باشد.
همچنین نظریه روانکاوی بر تعدادی از مشکلات محوری شخصیت تأکید کرده است. فروید معتقد است که قماربازان میل ناخودآگاه به باختن دارند و برای رفع احساس ناخودآگاه گناه دست به قماربازی میزنند.
نظر دیگر در مورد اختلال قماربازی این است که قماربازها افراد خودشیفتهای هستند که خیالپردازیهای خودبزرگبینیشان باعث میشود باور کنند میتوانند رویدادها را کنترل کنند.
نظریههای یادگیری قماربازی کنترل نشده را بهصورت نتیجهای از ادراکهای نادرست مربوط به کنترل تکانهها میدانند.
عوامل زیستی
چندین مطالعه نشان دادهاند که رفتار خطرپذیر قماربازان ممکن است یک علت زمینهای عصبی و زیستی داشته باشد. این نظریات بر هر دو دستگاه گیرندهای سروتونرژیک و نورآدرنرژیک تأکید کردهاند. مردان مبتلابه اختلال قماربازی ناهنجاریهایی را در فعالیت مونوآمین اکسیداز نشان دادهاند. بیماران مبتلابه این اختلال اغلب در آزمونهای عصبی – روانشناختی سطوح بالایی از رفتارهای تکانشی را نشان میدهند. البته اثبات این یافتهها به مطالعات بیشتری احتیاج دارد.
تشخیص افتراقی اختلال قماربازی
قماربازی غیربیمارگون
اختلال قماربازی باید از قماربازی حرفهای و اجتماعی متمایز شود. در قماربازی حرفهای، مخاطرات محدود هستند و انضباط اهمیت زیادی دارد. قماربازی اجتماعی معمولاً با دوستان یا همکاران و برای مدتزمان محدود با باختهای قابلقبول روی میدهد.
دوره مانیک
فقدان قضاوت و قماربازی افراطی ممکن است در طول دوره مانیک روی دهند. تشخیص اضافی اختلال قماربازی فقط در صورتی داده میشود که رفتار قماربازی با دورههای مانیک بهتر توجیه نشود؛ مانند سابقه رفتار قماربازی ناسازگارانه در زمانی غیر از دوره مانیک.
اختلالات شخصیت
مشکلات مربوط به قماربازی ممکن است در افراد مبتلابه اختلال شخصیت ضداجتماعی و اختلالات شخصیت دیگر روی دهند. اگر ملاکها برای هر دو اختلال برآورده شده باشند، هر دو میتوانند تشخیص داده شوند.
بیماریهای جسمانی دیگر
برخی بیماران که داروهای دوپامینرژیک مصرف میکنند، برای مثال برای بیماری پارکینسون، ممکن است میل شدید به قماربازی را تجربه کنند. اگر وقتیکه مقدار مصرف داروهای دوپامینرژیک کاهشیافته یا قطع شده باشد، این نشانهها ناپدید شوند، در این صورت تشخیص اختلال قماربازی داده نخواهد شد.
روش های درمان اختلال قماربازی
درمان اختلال قمار بازی می تواند چالش برانگیز است و تا حدودی اکثر مردم به سختی قبول می کنند که این مشکل نوعی بیماری است .از اجزاء اصلی درمان اذعان به این که یک قمار باز تکانه ای هستید، است.
اگر خانواده تان و یا کارفرمایتان برای درمان به شما فشاروارد کنند، ممکن است شما با درمان این مشکل مخالفت کنید. اما درمان این مشکل می تواند در بدست آوردن احساس کنترل، التیام روابط آسیب دیده و یا امور مالی کمک کند.
درمان اختلال قماربازی شامل موارد زیر می شود:
درمان: رفتاردرمانی و یا درمان رفتار شناختی مفید و موثر است. در رفتار درمانی از روش سیستماتیک استفاده می شود و به فرد یاد داده می شود که چگونه با میل و اشتیقاق به قمار کردن مبارزه کند و این میل را کاهش دهد. درمان رفتاری شناختی بر شناسایی باورهای غیرمنطقی، ناسالم و منفی تمرکز می کند و آنها را با باورهای سالم، مثبت جایگزین می کند. خانواده درمانی نیز ممکن است موثر واقع شود.
دارو درمانی: داروهای ضد افسردگی و تثبیت کننده های حالت که برای افسردگی، نقص توجه و بیش فعالی که اغلب با اختلال قماربازی بهمراه است، موثر است. بعضی داروهای ضد افسردگی در کاهش میل به قماربازی موثر است. داروهایی به نام نارکوتیک آنتاگونیستها که در درمان سوء مصرف مواد مفید هستند ، ممکن است در درمان این اختلال نیز موثر باشد.
گروه های خودیاری: برخی از افراد احساس می کنند که با صحبت کردن با فردی که دچارمشکل قماربازی است می تواند موثر باشد و بخشی از درمان محسوب شود. برای پیوستن به گروههای خودیاری، مانند قماربازان گمنام و سایر گروهای درمانی، می توان از روانپزشکتان کمک بگیرید.
درمان این بیماری شامل یک برنامه سرپایی، بستری و یا یک برنامه درمانی مسکونی می شود و این به نیاز فردی بستگی دارد. درمان سوء مصرف مواد، افسردگی، اضطراب و یا هر اختلال روانی ممکن است بخشی از برنامه درمانی اختلال قمار بازی محسوب شود.
دیدگاه