در کتیبه چهارم داریوش در تخت‌جمشید داریوش‌شاه می گوید: این کشور پارس که اهورامزدا به من ارزانی داشت، زیباست و دارای اسبان خوب و مردم خوب است. به خواست اهورامزدا و من داریوش‌شاه، این کشور از دشمن نمی‌هراسد.
داریوش‌شاه گوید: اهورامزدا و خدایان خاندان شاهی مرا یاور باشند. اهورامزدا این کشور را بپاید از سپاه دشمن، از خشکسالی و از دروغ. به این کشور نیاید نه سپاه دشمن، نه خشکسالی و نه دروغ.
داریوش شاه قرن ها قبل دشمن، خشکسالی و دروغ را در زمره بدترین بلایا برای سرزمین پارس قلمداد نمود و از اهورمزدا خواست تا این کشور از ای بلایا در امان باشد. اما در موقعیت کنونی این سرزمین که هدیه نیکان ما می باشد در معرض تهدید هر سه این بلایا قرار دارد.
در خاورمیانه دشمنان ایران کم نیستند که باید با هوشیاری با آنها رفتار نمود تا گزندی به این خاک وارد نیاد. البته ایرانیان از چنان دلیری برخوردار هستند که دشمن جرأت چشمداشت به این سرزمین را نداشته باشد اما مهم است که ذکاوت و هوشیاری را با دلیری همراه نمود.
کم آبی و خشکسالی نیز بلای دیگری است که کشور ما با آن مواجه است. خشک شدن بسیاری از تالاب ها و رودخانه ها و کاهش شدید سفره های آب زیر زمینی در اثر مصرف بی رویه در کنار بی توجهی مردمان ایران زمین به مصرف بهینه، سرزمین پارس را در معرض خشکسالی شدید قرار داده است.
اما بلای بسیار بزرگتر این سرزمین دروغ است. دروغ که داریوش دور بودن آن از این سرزمین را از اهورامزدا می خواهد، در زمانه کنونی بلایی است که به شکلی گسترده در میان مردمان نفوذ کرده است. دروغ برای فرار از مسئولیت ها، کسب منفعت مادی، دور زدن قانون و...همه نشان از فراگیر شدن این بلا در کشور ما دارد.
فرهنگ سال جدید در سرزمین پارس فقط فرهنگ هفت سین و دید و بازدیدهای فامیلی و خانه تکانی نیست که البته آن هم به جای خود نیکوست، اما فرهنگ مهمتری که باید به کودکانمان بیاموزیم و خود به آن عمل کنیم دور کردن خود و سرزمینمان از بلایای دشمن، خشکسالی و دروغ است. به کودکانمان فرهنگ دلیری در کنار هوشیاری، توجه به خطر خشکسالی در کشور را بیاموزیم و به آنها یاد دهیم که دروغ از دشمنان سرزمین ماست که همچون موریانه می تواند از درون فرهنگ و هنجارهای ما را از میان تهی کند.
دیدگاه