به گزارش حقوق نیوز به نقل از ابتکار چند ماه بیشتر به انتخابات ریاست‌جمهوری سیزدهم باقی نمانده است. فضای سیاسی به‌قدری غبارآلود شده که گمانه‌زنی پیرامون آرایش گروه‌های سیاسی در این انتخابات، بسیار سخت شده است. هنوز سایه ناامیدی که انتخابات اسفند سال پیش را تحت تاثیر قرار داده بود، بر سر فضای سیاسی کشور سنگینی می‌کند.
همچنان رخت سیاه ناامیدی بر تن جامعه است و این وضعیت، بسیار خطرناک است. البته یخ این فضا می‌تواند با یک شوک شکسته شود. چند وقتی است که نه در داخل و نه در خارج نشانه مثبتی دیده نمی‌شود و هیچ اتفاق امیدوارکننده‌ای نمی‌افتد. ترامپ فضای سیاست بین‌الملل را چندان سخت کرده که امکان صلح تا اطلاع ثانوی منتفی شده است. هرچند هنوز معتقدم شخص ترامپ به دنبال توافق با ایران است، اما تیمِ او، با ارائه اطلاعات و تحلیل‌های غلط، او را به اشتباهات مهلک کشانده‌اند. لذا بعید است که او بتواند با ایران مذاکره‌ای کند.
کمتر از دو ماه دیگر، انتخابات آمریکا برگزار می‌شود. انتخاباتی که می‌تواند بر آرایش انتخابات ایران تاثیر بگذارد. البته سرنوشت انتخابات آمریکا نیز مانند انتخابات ایران، مبهم و غیرقابل پیش‌بینی است. اما به گمان نگارنده در صورت پیروزی ترامپ مهمترین راهبرد نظام جمهوری اسلامی برگزاری انتخابات با مشارکت حداکثری است چراکه ترامپ با جنایت ترور شهید سلیمانی تمامی پل‌های پشت سر را خراب کرده ولذا امکان توافق با ایران را نزدیک به صفر کرده است. درچنین شرایطی نظام هیچ چاره‌ای جز ارتقاء مشروعیت داخلی از طریق تمهید انتخابات مشارکتی ندارد.
البته این مهم با مقدورات کنونی به‌نهایت مشکل خواهد بود؛ چراکه نتیجه روانی انتخاب ترامپ تعمیق ناامیدیِ کنونی مردم می‌باشد. اما در صورت انتخاب جوبایدن احتمال پمپاژ امید در بین مردم و کنشگران سیاسی ایران وجود دارد. پس در چنین فرضی امکان برگزاری انتخابات مشارکتی و پرشور داخلی دور از انتظار نیست.
در هر حال ما نیاز به انتخابات با مشارکت بالا داریم. بدون تعارف، جامعه اصلاً آمادکی این‌چنین انتخاباتی را ندارد. اگر وضعیت کنونی تغییری نکند، بعید است بتوان انتخاباتی با مشارکتی قابل دفاع برگزار کرد. هیچ بعید نیست ترامپ در انتخابات پیروز شود؛ اگر این اتفاق بیفتد فضا سخت‌تر هم خواهد شد. لذا در هر صورت باید به فکر تمهیداتی برای ایجاد نشاط سیاسی در جامعه بود. جامعه می‌تواند نوسان اقتصادی را تاحدی تاب بیاورد اما اگر این وضعیت با رخوت سیاسی و افق ناامیدکننده همراه شد، دیگر نمی‌توان از تاب‌آوری آن اطمینان داشت.
انتهای پیام
دیدگاه