در چه مواردی بازپرس میتواند بدون احضاریه متهم را جلب کند؟
مطابق ماده 168 قانون آیین دادرسی بازپرس نباید بدون دلیل کافی برای توجه اتهام، کسی را به عنوان متهم احضار و یا جلب کند که بر اساس تبصره این ماده تخلف از آن موجب محکومیت انتظامی تا درجه چهار است.
همچنین مطابق ماده ماده 169 قانون مذکور احضار متهم به وسیله احضاریه بهعمل میآید. احضاریه در دو نسخه تنظیم می شود که یک نسخه از آن به متهم ابلاغ میگردد و نسخه دیگر پس از امضاء به مأمور ابلاغ مسترد می شود.
اما بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری در مواردی بازپرس می تواند بدون فرستادن احضاریه دستور جلب متهم را صادر کند که این موضوع در ماده 180 قانون آیین دادرسی کیفری پیش بینی شده است.
بر اساس ماده 180 قانون آیین دادرسی کیفری در موارد زیر بازپرس میتواند بدون آنکه ابتداء احضاریه فرستاده باشد، دستور جلب متهم را صادر کند:
الف – در مورد جرایمی که مجازات قانونی آنها سلب حیات، قطع عضو و یا حبس ابد است.
ب – هرگاه محل اقامت، محل کسب و یا شغل متهم معین نباشد و اقدامات بازپرس برای شناسایی نشانی وی به نتیجه نرسد.
پ – در مورد جرایم تعزیری درجه پنج و بالاتر در صورتیکه از اوضاع و احوال و قرائن موجود، بیم تبانی یا فرار یا مخفی شدن متهم برود.
ت – در مورد اشخاصی که به جرایم سازمانیافته و جرایم علیه امنیت داخلی و خارجی متهم باشند.
دیدگاه