امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 265506
۱۰۲۱۲
۱۱
۰
نسخه چاپی
آی کی دو (Aikido)

درباره ورزش آی کی دو (Aikido) چه می دانید؟

به صورت فیزیکی آی‌کی‌دو هنری است که با تغییر مسیرها و جنبش‌های گوناگون نیروی حریف را بازگردانده و در انتها به قفل مفصل‌های حریف می‌انجامد. این ورزش از دایتو ریو آیکی جوجیتسو مشتق شده که گفته می‌شود موریهه اوشیبا در اواخر سال ۱۹۲۰ میلادی به خاطر عقاید دین اوموتو کیو این واگرایی را انجام داده است. برخی دیگر از تکنیک‌ها و گرفتن‌ها نیز از کنجوتسو ناشی شده است.

درباره ورزش آی کی دو (Aikido) چه می دانید؟

ورزش رزمی آی‌ کی‌ دو

ورزش رزمی آی‌ کی‌ دو (Aikido) به معنای ایجاد هماهنگی میان روح و روان و انرژی درونی فرد می باشد. آی کی دو تزکیه  فنون هنرهای رزمی و ترکیب آن با فلسفه متعال روح است. همچنین روشی برای تهذیب روح و جسم اما فلسفه روحانی آن به معنی  اجتناب از نیرنگ و تقلب و دوری از صفت های حیوانی جهت غلبه بر حریف می باشد.

بنیانگذار این هنر رزمی، موریهه اوشیبا نام دارد. در ۱۴ دسامبر سال ۱۸۸۳ در ژاپن و در منطقه واکایاما که امروزه بنام تانابه شناخته می شود در خانواده ای کشاورز بدنیا آمد. در بین پنج فرزند خانواده او تنها پسر بود. از پدرش یوروکو او ظاهر سامورائی و علاقه به کارهای جمعی را به ارث برده بود و از مادرش دلبستگی شدید به مذهب، شعر و هنر را. در دوران کودکی موریهه آنقدر ضعیف و مریض بود که ترجیح داده می شد تا بجای بازی کردن بیرون از خانه درخانه بماند و کتاب بخواند. او عاشق گوش دادن به افسانه های شگفت انگیز درباره قدیس های خارق العاده اینوگیوجا و کوبو دایشی و شیفته مراسم محرمانه بودائی ها بود. موریهه حتی یکبار به این فکر کرده بود که یک کشیش بودایی شود. هدف اوشیبا از خلق هنر رزمی آی‌کی‌دو، دفاع بدون آسیب زدن به حریف بود.

 آی کی دو یک هنر رزمی است که بیشتر بر دفاع تمرکز می کند و حرکات تهاجمی بسیار محدودی دارد. در آی‌کیدو به دفاع کردن از خود بدون رساندن آسیب جدی به حریف باور دارند. این هنر رزمی به طرفدارانش می آموزد تا ضربات حریف را دریافت کنند و از نیروی حریف برای غلبه بر او استفاده کنند.

تمرکز ورزش آی‌کی‌دو در مشت و لگدزدن به حریف نیست، بلکه با استفاده از انرژی حریف برای بدست آوردن کنترل حریف(ها) یا دور کردن آن‌ها از خود است. آی‌کی‌دو یک هنر ایستا نیست، بلکه تاکید فراوانی بر حرکات و جنبش‌های داینامیک دارد.

در آیکیدو فرد به نحوه قفل کردن مفاصل و تغییر جهت نیروی مهاجم تسلط می یابد و حرکت مستقیم مهاجم را به حرکت دورانی تغییر می دهد و سپس با یک حرکت پرتابی فرد مهاجم را زمین گیر می کند با وجود تکنیک های خطرناک و قدرتمند آیکیدو، اما میزان صدمه در آن ناچیز است و فرد آیکیدوکا سعی می کند تا با آرامش و در موضع قدرت و بدور از خشونت اقتدار خود را نشان دهد.

ریشه‌ شناسی و فلسفه عمومی کلمه آی‌کی‌دو

کلمه آی‌کی‌دو از سه حرف کانجی تشکیل شده است:

Ai | آی | 合: به معنای به هم پیوستن، هماهنگی

Ki | کی | 気: به معنای روح، نیروی درونی، انرژی طبیعی بدن

Do | دو | 道: به معنای راه و روش

بنابراین، از دیدگاه صرفا زبانی، آی‌کی‌دو به معنی شیوه ترکیب نیرو است و بر اساس قانون آیکی که در مورد هنرهای رزمی صحبت میکند این واژه را به معنی راه هایی برای کنترل مهاجم با حداقل تلاش و نیرو تعبیر می کند. این بدین معنی ست که باید از ریتم و زمان حمله حریف آگاهی پیدا کنیم و آن را درک کنیم که این شبیه اصولی است که جیگارو کانو (کانو جیگورو) بنیانگذار جودو معرفی کرده است.

تاریخچه آیکیدو

آیکیدو یعنی هماهنگی بین روح، ذهن و انرژی درونی که در ابتدای قرن نوزدهم، به وسیله استاد فقید اوشیبا در ژاپن بنیان گذاشته شده است. یکی از ریشه های رشته ی آیکیدو سبکی به نام "دایتو ریو" است. این سبک کهن، اختصاصاً در خاندانی از سلحشوران سامورایی، نسل به نسل آموزش داده میشده است. هنر آموزان این سبک فرا می گرفتند که چطور در نبرد با دست خالی، حریفی مسلح را خلع سلاح کنند و این یعنی نبردی میانه ی مرگ و زندگی که یا طعمه ی شمشیری بُرّان می شدند یا رقیب را به کنترل خود در می آوردند.

بعید بنظر میرسد که سبک دایتو ریو، میراث آیکیدو باشد و آیکیدو بی کاربرد باشد! به نوعی میتوان گفت آی کی دو، استیل خاص موریهه وشیبا است. برای شناخت آیکیدو، مطالعه در دو موضوع بسیار ضروری است:۱- سابقه آیکیدو (که همان دایتو ریو است) ۲- سرگذشت موریهه وشیبا. اینکه به چه دلیل موریهه وشیبا با وجود اینکه به درجه بالایی در سبک دایتوریو رسیده بود و این آمادگی را داشت تا جانشین استادش شود، ولی سوابقش را رها کند و سیستمی جدید را توسعه دهد.

ورزش آیکیدو

آیکیدو در ایران

هنر رزمی آیکیدو در سال ۱۳۷۴ توسط جناب استاد علی معروفی زیر نظر فدراسیون جودو بطور رسمی بنیان گذاری گردید و بعد از آن به وسیله ایشان، انجمنی در فدراسیون ورزش های همگانی برای کلاس های مربی گری آیکیدو برپا شد. بعد از به رسمیت شناخته شدن آیکیدو در ایران، این ورزش در کل کشور توسعه و گسترش یافت و بخاطر خصوصیت های خاص آیکیدو، بانوان زیادی هم تابحال در ایران به فراگیری آن پرداخته اند.

سبک های آیکیدو

• آی کی کای (سبک اصلی)

• آیکیدو یوشینکان

• شین شین تویستو

• تومیکی ریو

• جیوشینکای آیکیبودو (شاخه ای از سبک تومیکی ریو)

• ایواما آیکیدو

ورزش رزمی آی‌ کی‌ دو

فنون آی‌ کی‌ دو

فنون آی کی دو به دو دسته ( کاتامه وازا ) و ( ناگه وازا ) تقسیم می گردد.

فنون کاتمه وازا یا نگه دارنده غالباٌ بر روی مفاصل متمرکز است.

فنون ناگه وازا یا پرتابی با تغییر نیروی حریف واستفاده از آن باعث عدم تعادل حریف وپرتاب آن می شود.

در آی کی دو دفاع در برابر چوب ، چاقو ، شمشیر وهمچنین دفاع در مقابل چند حریف نیز آموزش داده می شود.

تمرین و پرورش آیکیدو

در آیکیدو، همان طور که تقریباً در تمام هنرهای رزمی ژاپنی دیده می شود، هر دو جنبه “جسم” و “روح و روان” مورد پرورش قرار می گیرد. پرورش جسمی در آیکیدو متنوع است به طوریکه برای این منظور در هر جلسه با تمرینات عمومی و حتی تمرین های خاصی این مسئله را پوشش می دهند. با توجه به اینکه بخش چشمگیر از هر جلسه آیکیدو شامل پرورش جسمی و فکریست، نخستین چیزی که اغلب دانش آموزان یاد می گیرند نحوه پرتاب شدن، سقوط و یا به اصطلاح اوکمی است. برای این منظور روش های خاصی برای حمله هر دو نفر پیش بینی شده است. بعد از آموختن تکنیک های پایه، هنرجویان دفاع آزاد علیه رقیب های گوناگون و تکنیک هایی برای دفاع در مقابل سلاح و حتی دفاع با سلاح را تمرین می کنند.

جنبه های احتیاطی در آموزش آیکیدو

۱) هدف از آموزش و تمرین آیکیدو آن است که ذهن و جسم را در هم ذوب نموده، ریخته گری کنیم و یک وجود واحد از آن بسازیم. تکنیک ها از شخصی به شخص دیگر بر مبنای یک پایه واحد انتقال می یابد و باید بدون تبعیض به تازه واردها نشان داده شود، همینطور تکنیکها نباید برای مقاصد شیطانی مورد استفاده قرار گیرند.

۲) تکنیک های آیکیدو میتوانند شدیداً کشنده باشند، بدین ترتیب در موقع آموزش دیدن در هر زمان، مشاهده دقیق جهت های حرکت مربی از ضروریات است نه این که درگیر به کار بردن زور و فشار بشویم.

۳) آیکیدو هنری است که در آن یک شخص برای ضربه زدن به چند نفر به کار می رود. در تمرینات روزانه با حرکات پایه کار را شروع کنید و بدن را بکشید بدون این که فشار بیش از حد بخود وارد کنید. به درستی خودتان را گرم کنید، با این روش ترسی از آسیب دیدن حتی برای افراد مسن هم وجود نخواهد داشت. در زمان تمرین از تمرین کردن لذت ببرید و تشنه درک هدف واقعی و جوهر آیکیدو باشید.

۴) در آیکیدو حملاتی که از چهار یا هشت جهت انجام می شود آگاه باشید.

۵) همیشه با حالتی با طراوت و لذتبخش آیکیدو را تمرین کنید.

۶) مربی، تنها میتواند بخش کوچکی از آموزش را به شما نمایش دهد و بگوید. تنها با تمرین های مداوم شما میتوانید تجربه لازم برای زنده نگه داشتن هنر آیکیدو را به دست آورید.

سلاح های آیکیدو

سلاح ها در آیکیدو مشتمل بر یک چوب نسبتا کوتاه (۱۲۰ سانتی متری) به نام جو (Jo)، شمشیر چوبی (کن یا بوکن Bokken) و چاقو به نام تانتو (Tanto) است که امروزه در بعضی از باشگاه ها استفاده از سلاح های گرم و خلع سلاح هم مطرح شده است. در بعضی سبک ها مانند ایواما و موریهیرو سایتو زمان زیادی را صرف تمرین با چوب و شمشیر تحت نام آیکیجو و آیکیکن می کنند. آیکیدو بر مبنای دست خالی در مقابل شمشیر و نیزه پیشرفته است پس اساس تمامی تکنیک ها همین منشاء است.

سلاح های آیکیدو

لباس و رتبه بندی ورزش آیکیدو

اگرچه در بعضی از کلاس ها رنگ های مختلفی استفاده می شود، ولی در آیکیدو  رنگ کمربند "سفید" و "مشکی" است که بیانگر رده "کیو" و رده "دان" است. معمولاً در کلاس ها به افراد زیر ۱۶ سال اجازه بستن کمربند مشکی یا ورود به آزمون رده "دان" داده نمی شود.

لباس مورد استفاده در آیکیدو "آی کی دوگی" نام دارد که بسیار شبیه لباس "کیکوگی" است که برای خیلی از ورزش های رزمی مدرن امروزی استفاده می شود که شامل یک بالاپوش و شلوار و کمربند است. در سیستم های آی کی دو در رده های بالا (معمولاً رده دان و کمربند مشکی) از شلواری سنتی و پلیسه دار به نام هاکاما (همان لباسی که در کن‏ دو و ای آی دو استفاده می شود) بعنوان مکمل لباس استفاده می شود.

لباس و رتبه بندی ورزش آیکیدو

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید