یک مطالعه جدید نشان می دهد که بیش از 5 میلیارد نفر - تقریباً 63 درصد از جمعیت فعلی جهان - در پی یک جنگ هسته ای تمام عیار بین ایالات متحده، روسیه و متحدان آنها از قحطی خواهند مرد.
به گفته محققان، این درگیری آتش‌سوزی‌های گسترده‌ای ایجاد می‌کند که می‌تواند تا 165 میلیون تن دوده را به جو زمین پرتاب کند و منجر به کاهش محصول در ایالات متحده و روسیه می شود که باعث کاهش شدید تولید کالری در جهان تا 90 درصد می گردد.
این مطالعه که در 15 آگوست در ژورنال Nature Food منتشر شد، جدیدترین تحقیق در چهار دهه اخیر است که تلاش کرده است خطر یک جنگ هسته ای را ترسیم کند.
بر اساس آخرین گزارش موسسه تحقیقات صلح بین المللی استکهلم، از حدود 12705 کلاهک هسته ای جهان، روسیه 5977 کلاهک و ایالات متحده دارای 5428 کلاهک هستند.
کشوری که سومین کلاهک هسته ای را در اختیار دارد، چین با 350 کلاهک است. هند و پاکستان به ترتیب 160 و 165 کلاهک هسته ای دارند.
آلن روبوک، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد علوم آب و هوا در دانشگاه راتگرز در نیوجرسی، روز دوشنبه (15 اوت) در یک کنفرانس خبری گفت که یک جنگ هسته ای تمام عیار "تغییرات آب و هوایی را ایجاد می کند که در تاریخ بشر بی سابقه است." در جنگ هسته‌ای آمریکا و روسیه، افراد بیشتری در هند و پاکستان [از قحطی] می‌میرند تا در کشورهایی که واقعاً درگیر جنگ هستند.
از زمان پرتاب بمب اتمی ایالات متحده به نام پسر کوچولو در شهر هیروشیما در ژاپن در 6 آگوست 1945، فوری ترین اثرات هر جنگ هسته ای، حداقل برای کسانی که در یک شهر هدف قرار دارند، به طور عمومی شناخته شده است.
این بمب تنها در طی پنج ماه پس از انفجار، حدود 140000 نفر را کشت و بیش از 60000 ساختمان از حدود 90000 ساختمان شهر را ویران کرد یا به شدت آسیب دید.
شش گزارش شاهد عینی که توسط روزنامه‌نگار جان هرسی گردآوری و در سال 1946 منتشر شد، از ویرانی آنی حمله و پیامدهای فوری آن حکایت دارد.
اول، نور بمب به صورت فلاش بی صدا و کورکننده به روشنی خورشید ظاهر شد. سپس موج ضربه ای وارد شد و اجساد را زیر ساختمان های در حال فرو ریختن پرتاب کرد. پس از آن، سایه‌های روشن و سیاه مرده‌های تبخیر شده روی دیوارها و خیابان‌ها دیده می‌شد و بازماندگانی که از نزدیک در معرض انفجار قرار داشتند، برهنه بیرون آمدند، در حالی که پوست‌شان در اثر گرمای انفجار از بین رفته بود و در شهر ویران و حیرت زده سرگردان شدند.
از سال 1947 مطالعاتی برای مستندسازی درد و رنج پس از حمله که برای بسیاری تا پایان عمر ادامه داشت آغاز شد. باران رادیواکتیو محصول جانبی واکنش شکافت هسته ای که به بمب پسر کوچولو قدرت فاجعه بار آن را داد، منطقه را پوشانده بود.
در هیروشیما و ناکازاکی که سه روز بعد بمباران شد، افزایش نرخ سرطان، آب مروارید و سایر شرایط بهداشتی برای سال‌ها در بازماندگانی که نزدیک به کانون بمب‌ها بودند ادامه داشت.
اما چهار دهه دیگر طول می کشد تا دانشمندان شروع به یادگیری و بحث در مورد مرگبارترین و ترسناک ترین نتیجه یک جنگ هسته ای به اصطلاح زمستان هسته ای در مقیاس کوچک کنند.
در این سناریوی قیامت، غبار و دود رادیواکتیو بخش قابل توجهی از نور خورشید را مسدود می کند. با کاهش دما، بسیاری از محصولات زراعی جهان که در تاریکی خفه شده اند، می میرند و قحطی جهانی ایجاد می کنند و میلیاردها نفر را از بین می برند.
محققان برای مدل‌سازی چگونگی تأثیر این رویداد آخرالزمانی بر توانایی سیاره برای حفظ حیات، میزان دوده‌ای را که از شش سناریو جنگ هسته‌ای بالقوه تولید می کنند محاسبه کردند.
از پنج سناریو مبتنی بر یک جنگ محدود بین هند و پاکستان بر سر منطقه کشمیر که 5.5 تا 52 میلیون تن دوده تولید می‌کند، بسته به مقیاس درگیری تا جنگ هسته ای تمام عیار جهانی شامل ایالات متحده و روسیه، که باعث ایجاد آتش سوزی های بی شماری می شود که آسمان را با 165 میلیون تن دوده می پوشاند.
با فرض توقف تجارت بین‌المللی و احتکار نشدن منابع باقی‌مانده، دانشمندان متعاقباً محاسبه کردند که چگونه زمستان هسته‌ای کالری تولید شده در سرتاسر جهان و همچنین تعداد افرادی را که در نتیجه از گرسنگی می‌میرند، کاهش می‌دهد.
محققان دریافتند که در بدترین سناریوی جنگ هسته ای بین ایالات متحده و روسیه، دمای سطح زمین تا 29 درجه فارنهایت (16 درجه سانتیگراد یا بیش از سه برابر اختلاف دمای فعلی و آخرین عصر یخبندان کاهش می یابد) و 5 میلیارد نفر از بین خواهند رفت. در شدیدترین جنگ بین هند و پاکستان، تولید کالری جهانی می تواند 50 درصد کاهش یابد و باعث مرگ 2 میلیارد نفر شود.
به گفته دانشمندان، مناطقی که بیشترین آسیب را خواهند دید، کشورهای واردکننده غذا در آفریقا و خاورمیانه خواهند بود. استرالیا و نیوزلند در عین حال بهترین عملکرد را خواهند داشت، زیرا آنها از بیشتر بمب هایی که در نیمکره شمالی پرتاب می شوند اجتناب می کنند و به محصولات گندمی که می توانند در آب و هوای سردتر رشد بهتری داشته باشند، تکیه می کنند.
برای مطالعه ی متن کامل مقاله اینجا را کلیک کنید
دیدگاه