ارث نبردن فرزند نامشروع یکی از موضوعات مهم است. وارث به رابطه‌ای گفته می‌شود که میان شخص فوت شده و خویشان او وجود دارد و سبب می‌شود که بازماندگان شخص بعد از فوت وی از او ارث ببرند.
ارث نبردن فرزند نامشروع
با توجه به احکام فقهی و قانون، یکی از موانع ارث بردن، به دنیا آمدن فرزند از رابطه نامشروع و زنا است. بنابراین ارث نبردن فرزند نامشروع در قانون و احکام شرعی بیان شده است.
• بر اساس ماده ۸۸۴ قانون مدنی، «ولدالزنا از پدر و مادر و اقوام آنان ارث نمی‌برد.»
بنابراین ماده، فرزند حاصل از زنا و رابطه نامشروع و زن و مردی که با یکدیگر رابطه نامشروع دارند، نمی‌توانند از پدر و مادر و خویشاوندان خود ارث ببرند.
محرومیت فرزند نامشروع از ارث به دلیل آن است که عمل زنا مانع ایجادشدن نَسَب قانونی و مشروع است.
شرایط ارث بردن فرزند نامشروع
طبق ماده ۸۸۴ قانون مدنی «ولدالزنا از پدر و مادر و اقوام آنان ارث نمی‌برد؛ لکن اگر حرمت رابطه‌ای که طفل ثمره آن است نسبت به یکی از ابوین ثابت و نسبت به دیگری به‌واسطه اکراه یا شبهه زنا نباشد، طفل فقط ازیک‌طرف و اقوام او ارث می‌برد و بالعکس.»
• در‌صورتی‌که مرتکب فعل زنا و رابطه نامشروع هنگام ارتکاب آن در اشتباه باشد و نداند عملی که انجام می‌دهد نسبت به او ممنوع است، زنا واقع نمی‌شود و در این صورت، طفل متولد از این رابطه «ولد به شبهه» نامیده می‌شود.
• در چنین حالتی، فرزند با شخصی که در شبهه یا اشتباه بوده است، نسبت قانونی خواهد داشت و از او ارث می‌برد.
• اگر هم هر دوی زن و مرد در شبهه باشند، عمل انجام شده نسبت به هیچ‌کدام از آن‌ها زنا نیست و طفل متولد شده، دارای نسب قانونی با هر دوی آن‌ها خواهد بود.
دیدگاه