روسای بد تأثیر منفی بر وضعیت ذهنی کارکنان دارند و قطعاً به عملکرد بهتر شرکت شما نیز کمک نمی کنند.
رئیس بد بودن فقط به این معنا نیست که کارمندان سبک مدیریتی شما را دوست ندارند. در واقع ویژگی های واقعی، تایید شده و علمی اثبات شده ای وجود دارد که اغلب رهبران ناکارآمد به اشتراک می گذارند.
در اینجا آنچه بر اساس علم، بدترین نوع رئیس ها را تشکیل می دهد آورده شده است.
1. رئیس منفعل - تهاجمی یا خرد
یک رئیس منفعل - تهاجمی می تواند تلاش برای موفقیت در محل کار را با عبور از مرز آزار و اذیت یا سوء استفاده تضعیف کند.
این افراد از بحث و گفتگوهای حضوری یا درگیری اجتناب می کنند. آنها بازخورد نامشخصی ارائه می دهند. آنها درام اداری را دامن می زنند، آنها اطلاعات مهم را دریغ می کنند و خصومت را به عنوان طنز، پنهان می کنند.
برخی از این رفتار ممکن است به این دلیل باشد که فکر می کنید می توانید کار کارمند خود را بهتر از آنها انجام دهید. اگر هنوز به وظایف شغلی کارمندان پایبند هستید، باید آن را رها کنید. تا زمانی که سعی می کنید کار آنها را برای آنها انجام دهید، از صرف انرژی برای پروژه های مهم تر و با تصویر بزرگتر جلوگیری می کنید. این فقط پیشرفتی را که شرکت شما باید داشته باشد کند می کند.
2. رئیس خودشیفته
مطالعه‌ای نشان می‌دهد که برخی از خودشیفتگی‌ها می‌تواند یک ویژگی مثبت در رهبران باشد، اما خودشیفتگی بیش از حد می‌تواند مقیاس را به سمت یک رئیس خودخواه که فقط به خودش اهمیت می‌دهد، تغییر دهد.
مقدار سالم خودشیفتگی می تواند منجر به رئیسی شود که اعتماد به نفس و قاطعیت دارد. با این حال خودشیفتگی بیش از حد منجر به رفتار کاری معکوس و تضعیف دیگران می شود.
یک مطالعه قدیمی (2013) که در مجله بین المللی مطالعات اقتصاد، تجارت و مدیریت منتشر شد، نشان داد که اگر سطح خودشیفتگی رئیس افزایش یابد، عدم تعهد کارمندان در محل کار افزایش می یابد. فقدان انگیزه نیز افزایش می یابد و بدتر شدن قابل توجهی در رفتار و نگرش وجود دارد.
3. رئیس تشنه قدرت یا ماکیاولیسم
روسای سهل انگار و و سپس روسای تاریکی وجود دارد. ست ام اسپین، استادیار رفتار سازمانی و منابع انسانی در دانشگاه کنکوردیا، این عبارت را در استرس، رفاه و سمت تاریک رهبری ابداع کرد.
چنانچه برخی از روسا مهارت های مدیریتی ضعیفی داشته باشند، به این معنی نیست که آنها نسبت به کارمندان بدخواه هستند. از سوی دیگر، رئیس‌های تاریک، نماینده کسانی هستند که می‌توانند بد، آزاردهنده و توهین‌آمیز باشند.
کارفرمایان تاریک از درد و رنج کارکنان لذت می برند و هدفشان سخت کردن زندگی روزمره در محل کار است.
آنها اغلب از نادیده گرفتن اخلاقیات و کنار گذاشتن اخلاقیات برای به انجام رساندن چیزی یا به دست آوردن شهرت راحت هستند.
کارفرمایان تاریک ممکن است اعتبار کار دیگران را بگیرند، دروغ هایی می سازند تا همکاران را تضعیف کنند، یا از نظر ذهنی یا جسمی زیردستان را آزار دهند.
4. رئیس روانی
یک رئیس روان پریش شاید سمی ترین برای کارمندان باشد. ویژگی هایی مانند عدم کنترل رفتار، دستکاری و تکانشگری می تواند به یک رئیس روان پریش اشاره کند. افراد روان‌پریش اغلب به‌عنوان فاقد همدلی توصیف می‌شوند.
طبق سه مطالعه ابیگیل فیلیپس، محقق دکترا در مدرسه بازرگانی آلیانس منچستر که بر روانشناسی سازمانی تمرکز دارد، افزایش سطح روان‌پریشی و خودشیفتگی در محل کار مستقیماً با افزایش قلدری در محل کار مرتبط است.
تحقیقات قبلی از همان گروه نشان داد که روسایی که دارای روان‌پریشی بالا هستند، تمایل به عدم همدلی دارند. این می تواند منجر به انتقاد بیش از حد از کارکنان، سوء استفاده از آنها و رفتار پرخاشگرانه در محل کار شود.
روسای روان پریش به قلدر بودن در محل کار نیز شهرت دارند. به دلیل داشتن یک رئیس روان پریش، بسیاری از 1200 کارمند در این مطالعات سطوح مختلفی از افسردگی، استرس و نارضایتی شغلی را گزارش کردند.
دیدگاه