مکان های دیدنی و گردشگری ایروان پایتخت ارمنستان
ایروان شهری بسیار قدیمی است که قدمت آن به قرن هشتم پیش از میلاد باز میگردد و ازاینرو، آثار تاریخی فراوانی از دوران گذشته به یادگار مانده و سالانه هزاران گردشگر از اقصی نقاط جهان برای بازدید از این میراث تاریخی راهی پایتخت ارمنستان میشوند.
دیدنی های مرکز ایروان
در حالت کلی، ایروان به سه ناحیه تقسیم میشود؛ کنترون (Kentron)، بخش مرکزی (Centre City) و بخش تجاری (Downtown). از آنجایی که بیشتر جاهای دیدنی ایروان در مرکز شهر قرار دارند، گردشگران خارجی نیز اغلب در این ناحیه تردد میکنند.
دژ اربونی
دژ اربونی یکی از مهمترین جاذبههای تاریخی ایروان است.
قدمت این دژ به دوره پادشاهی آرگیشتی یکم (۷۸۹ قبل از میلاد) بازمیگردد. این قلعه یا دژ که در زمان شکوه خود مرکز مهم سیاسی، اقتصادی و فرهنگی بود، امروزه در ارتفاع ۱۰۱۷ متری حوالی ایروان واقع شده است.
بر اساس بررسیها و شواهد به دست آمده این قلعه زمانی مرکز ساتراپ سیزدهم هخامنشی بود و حکومتهای وقت در این مکان کاخ آپادانا و معبد اهورامزدا بنا کردهاند. آثار مکشوفه زیادی از این مکان به دست آمده که گواهی بر تاریخ غنی ایروان و این منطقه هستند.
میدان جمهوری
میدان جمهوری یکی از معروفترین مکان های دیدنی ارمنستان می باشد. در گذشته نام میدان جمهوری ایروان، میدان لنین بود، طراحی میدان توسط معمار ارمنی به نام الکساندر تامانیان در سال ۱۹۲۴ انجام گرفت و تا سال ۱۹۵۸ تکمیل شد.
یکی از دلایل اهمیت این میدان به غیر از تاریخی بودن آن وجود بناها و ساختمان های دیدنی است که در سه طرف میدان جمهوری ایروان وجود دارند. این ساختمان ها نیز عبارتند از:
- نگارخانه ملی و ساختمان موزه تاریخ
- وزارت دارایی
- خانه دولت
- وزارت ترابری و ارتباطات جمهوری ارمنستان (در جنوب میدان جمهوری قرار دارد)
- هتل ماریوت ارمنستان (در جنوب غربی میدان واقع است)
- وزارت امور خارجه (شمالغربی)
- فوارههای موزیکال میدان جمهوری
خیابان شمالی
این خیابان که در مرکز ناحیه کنترون قرار دارد در سال ۲۰۰۷ ساخته شده و ۴۵۰ متر طول و ۲۷ متر عرض دارد، خیابان شمالی محل قرارگیری خانههای مسکونی مجلل، فروشگاهها، هتلها، رستورانها و کلوبهای شبانه لوکس است.
این خیابان عابرگذر از جمله بخشهای جدید شهر است که در سال ۲۰۰۸ به بهرهبرداری رسیده و خانه اپرا را به میدان جمهوری وصل میکند. خیابان شمالی با سبک معماری رایج در دوره پس از جنگ جهانی دوم ساخته شده و یکی از مراکز خرید در ایروان محسوب میشود.
خیابان آبوویان
یک خیابان در ناحیه کنترون در شهر ایروان، پایتخت جمهوری ارمنستان است. این خیابان در بین سالهای ۱۸۶۸ تا ۱۹۲۰ میلادی خیابان آستافیان نامیده میشد.
این خیابان در سال ۱۸۶۳ ساخته شده و دارای ۱٫۸ کیلومتر طول میباشد. نام این خیابان برگرفته از نام خاچاطور آبوویان نویسنده اهل ارمنستان است.
خانه اپرا
خانه اپرای ایروان که توسط معمار برجسته، الکساندر تامانیان طراحی شده، بهراستی بهترین و واقعیترین مثال از معماری شوروی است. تامانیان دو تالار را در یک ساختمان، با سقف مشترک ساخته است و هر دو سالن از لحاظ آکوستیک عالی هستند. خانه اپرا که با نام آرام خاچاتوریان، اولین اپرانویس ارمنی ثبت شده است، در سال ۱۹۳۳ افتتاح شد و سه سال پس از آن، تامانیان در یک نمایشگاه بینالمللی در پاریس جایزه اول را دریافت کرد.
میدان آزادی
میدان آزادی که تا سال ۱۹۹۱ میلادی میدان تئاتر و میدان اپرا نیز نامیده میشد یکی از میدانهای شهر ایروان، ارمنستان است.
این میدان که در ناحیه کنترون قرار دارد و میدان بخشی از مجموعه تالار اپرای ایروان محسوب میشود.
میدان آزادی توسط چهار خیابان محصور شده است که عبارتند از: خیابان تومانیان، خیابان تریان، خیابان سایاتنووا و خیابان ماشتوتس
تندیسهای هوهانس تومانیان (نویسنده) و آلکساندر اسپندیریان (آهنگساز) در این میدان نصب شده است.
مجسمه مادر
مجسمه مادر ارمنستان (هاختاناکی ایگی) از مهمترین جاهای دیدنی ایروان است و داستان آن به قرن بیستم برمیگردد، یک مجسمه عظیم که نمادی از پیروزی و شادی است و با قرارگیری در پارک پیروزی ایروان، از هر نقطه از شهر قابل مشاهده است.
خیابان ماشتوتس
خیابان ماشتوتس که بین سالهای 1924 و 1990 به عنوان خیابان لنین شناخته میشد، یک خیابان و یکی از جاهای دیدنی ارمنستان است. این خیابان در منطقه مرکزی کنترون ایروان قرار دارد.
خیابان ماشتوتس بیش از 6 کیلومتر طول دارد و یکی از بلندترین خیابانهای ارمنستان به حساب میآید. همچنین با دو خیابان اصلی ایروان، یعنی تومانیان و امیریان تقاطع دارد. ماشتوتس شمال و جنوب ایروان را به هم وصل کرده است و با پل پیروزی در جنوب آغاز و به موزه ماتناداران در شمال ختم میشود.
موزه ماتناداران
موزه ماتناداران یکی از با ارزشترین گنجینههای جهان است که در حدود هفده هزار متن خطی، کتابهای دستنویس یا چاپی به زبان ارمنی و سایر زبانهای مشرق زمین در آنجا نگهداری میشود.
مسجد کبود و آبی
مسجد کبود ایروان یا مسجد جامع ایروانمسجدی در مرکز شهر ایروان، پایتخت ارمنستان است که در دوران ایرانی ارمنستان ساخته شده است.
در ایروان قدیم (دورهٔ ایرانی) ۸ مسجد وجود داشتهاست که اکنون از میان این مساجد، تنها مسجد جامع کبود ایروان باقیماندهاست. این مسجد قبل از اخراج آذربایجانیها از ارمنستان در اختیار و اداره مسلمان شیعه آذری ارمنستان بود.
بازار سرپوشیده
این ساختمان نیز یکی از بناهای قدیمی به سبک معماری نئوکلاسیک است که در آن محصولات غذایی بهصورت تازه و کنسرو به فروش میرسد.
ایستگاه راهآهن
ساختمان ایستگاه نیز یکی دیگر از شاهکارهای معماری نئوکلاسیک است که در میدان دیوید ساسون، قهرمان افسانهای ارمنستان قرار دارد و مجسمه یادبود وی نیز در این ایستگاه نصب شده است.
ایستگاه راه آهن، در جنوب مرکز شهر ایروان قرار گرفته و حدود 2.8 کیلومتر از میدان جمهوری فاصله دارد. همچنین با یک تونل عابر پیاده به ایستگاه مترو دیوید ساسون که در مجاورت آن است، متصل میشود.
این ایستگاه که در دهه 1950 ساخته شده، یادگاری عظیم از گذشته ایروان است. در سال 2010 ، ایستگاه راه آهن دوباره ساخته شد.
پارک عشاق
پارک عشاق یا پارک عاشقان ایروان پارکی است کوچک اما پر از مجسمه های زیبا، مجسمه هایی که هرکدامشان داستانی دارند. چه عاشقی ها که دیده اند، چه بوسه ها که در مقابل چشمان سنگی شان بر نیمکت های پارک عشاق گرفته شده و چه چشم هایی که از ذوق دیدن معشوقشان درخشیده اند و این مجسمه ها که خود عضوی از این پارک عشاق هستند، شاهد آن بوده اند.
پارک عشاق در قرن 18 ساخته شده و ابتدا کوزرن و بعد پوشکین نام گرفته است. در سال 1995 به تصمیم مقامات، نام آن تغییر می کند و می شود پارک عشاق.
پارک راه آهن کودکان
پارک راهآهن کودکان ایروان یکی از یادگارهای دوران اتحادیه جماهیر شوروی است. این پارک در سال ۱۹۳۷ ساخته شد و در سال ۲۰۱۲ مورد بازسازی قرار گرفت. راهآهنی باریک در این پارک وجود دارد که یکی از چندین قطار کودکان دوران شوروی از روی آن عبور میکند. این قطارها بهمنظور آموزش نحوه کار قطار به کودکان و نوجوانان در دوران جماهیر شوروی ساخته شده بودند.
آبنمای موزیکال
این آبنما در میدان جمهوری و در مقابل گالری هنر قرار دارد و از ابتدای بهار تا شروع فصل سرما در پاییز نمایش فوارهها بههمراه موسیقی پاپ، جاز و راک اجرا میشود. تماشای این نمایش زیبا برای عموم آزاد و رایگان است.
موزههای ایروان
بخش سوم جاذبههای ایروان به موزهها اختصاص دارد که گنجینهای ارزشمند از تاریخ ایروان، اسناد تاریخی جهان و نیز آثار هنری هنرمندان گذشته و معاصر در آنها نگهداری میشوند. البته با توجه به تعداد زیاد موزهها فقط تعدادی از آنها به اختصار معرفی شدهاند.
موزه سرگئی پاراجانف
موزه پاراجانف یکی از معروفترین جاهای دیدنی ایروان است. سرگئی پاراجانف در سال ۱۹۹۰ در ایروان و در محلی درگذشت که موزه او در سال بعد، در آن افتتاح شد. در طول چند دهه، این موزه ۶۴ نمایشگاه را در بیش از ۳۰ کشور برگزار کرده است، از جمله کن، آتن، توکیو، مسکو، بوستون، رم، لندن، تهران، پاریس، برزیل، کانادا و...
سرگئی پاراجانف فیلمساز مولفی بود که شاهکارهایش جوایز جهانی را از آن خود کردهاند. در این رابطه، فیلمهای «سایههای اجداد فراموش شده» (۱۹۶۴)، «رنگ انار» یا «سایات نووا» (۱۹۶۹)، «افسانه قلعه سورام» (۱۹۸۵) و «عاشق غریب» (۱۹۸۸) از جمله آثار شاخص او به شمار میروند.
موزه ساریان
خانه موزه مارتیروس ساریان در بزرگداشت زندگی، آثار و یاد یکی از محبوبترین نقاشهای ارمنی، مارتیروس ساریان (ماردیروس ساریان) برپا شده است. این موزه در خانه سابق این هنرمند قرار دارد و مجموعه دائمی آن شامل ۳۰۰ قطعه از آثار او میشود. این مجموعه بازتابی از سیر تکاملی ساریان را به نمایش گذاشته است. همچنین در طبقه پایین این بنای سه طبقه، میتوان استودیو/گالری ساریان را با تعدادی از وسایل شخصی، نامهها، عکسهای خانوادگی و جوایز او مشاهده کرد.
موزه هنرهای معاصر کافسچیان
موزه هنرهای مدرن کافسجیان ایروان به هنرهای مدرن و خلاقانه تعلق دارد. زمانی که به بازدید این موزه میروید، مجسمهها و تابلوهای نصب شدهای را در بخش ورودی این موزه میبینید که به طور کامل هدف این مجموعه را بیان میکند. این موزه که در شهر ایروان کشور ارمنستان قرار دارد، دارای پلههای بسیار زیاد و بزرگی است.
در جلوی درب این موزه حوضچه با فوارههای آب نیز وجود دارد که در خیابان تامانیان قرار دارد و مکانی محبوب برای عبور عابر پیاده است. موزه هنرهای مدرن کافسجیان ارمنستان به جز ارائه هنرهای عصر معاصر به عنوان محل برگزاری بسیاری از سخنرانیها، کنسرتها، فیلمها و طرحهای آموزشی انتخاب میشود. از خاصترین عناصر موجود در این موزه میتوان به اثرهای هنری که با شیشه خلق شدهاند اشاره کرد. یک بخش از این موزه که اهمیت بسیاری دارد داخل آبشاری به شیوه باغ معلق بابل قرار گرفته است. آثار تاریخی که توسط جرارد کافسیجیان جمع آوری شده در قسمت اصلی موزهی هنرهای مدرن کافسجیان نگهداری میشود.
گالری ملی هنر
گالری ملی هنر ارمنستان در سال 1921 میلادی در ایروان، پایتخت ارمنستان تأسیس شد. هنرمندان مشهوری مانند مارتیروس ساریان و الکساندر تامانیان در تأسیس گالری ملی هنر ارمنستان نقش بسزایی داشتند. در ابتدا تنها تابلوهای نقاشی هنرمندان ارمنی در آن به نمایش گذاشته شد. بعدها اعطای هدایای بسیاری از سوی هنرمندان ارمنی به غنیسازی این موزه کمک شایانی کرد.
در سال 1925 حدود 400 قطعه از آثار هنرمندان ارمنی، روس و اسپانیایی در بخش هنر گالری ملی ارمنستان به نمایش در آمد و یک سال بعد بخش هنر به موزه هنر تغییر نام یافت. همچنین در سال 1978 میلادی یک ساختمان 8 طبقه برای این مجموعه در نظر گرفته شد. این مجموعه پس از استقلال ارمنستان به گالری ملی ارمنستان تبدیل گردید. جالب است بدانید امروزه 26000 قطعه از آثار هنرمندان در قالب 4 بخش گالری ملی هنر ارمنستان در معرض نمایش قرار گرفته است.
موزه تاریخ ایروان
موزهٔ تاریخ ایروان موزه تاریخ شهر ایروان پایتخت کشور ارمنستان میباشد. این موزه در سال ۱۹۳۱ بنیانگذاری شد. ساختمان نو موزه در سال ۲۰۰۵ در جنب ساختمان شورای شهر ایروان بنا شد. معمار این ساختمان جیم توروسیان بود. در این موزه بیش از ۸۷٬۰۰۰ شی به نمایش گذاشته میشود.
کلیساهای ایروان
کلیسای کاتولیک (مریم مقدس) ایروان
کلیسای کاتولیک ایروان یکی از جاهای دیدنی ارمنستان، یک کلیسای حواری ارمنی است که در ناحیه کنترون شهر ایروان قرار دارد. ساخت این بنا در سال ۱۲۶۴ میلادی به پایان رسید. اگر به نوشتههای حک شده روی دیوارههای کلیسا توجه کنید، میتوانید بفهمید که متعلق به قرون وسطی و قرن 13 میلادی است.
این کلیسا در واقع به این منظور ساخته شد که نیایشگاه باشد. کلیسای کاتولیک ۷.۵ متر طول و ۵.۴ عرض دارد. چون مساحت و ابعاد آن بسیار کوچک بود، کلیسای سنت آنا در سال ۲۰۱۴ در کنار این کلیسا ساخته شد. کلیسای مریم مقدس در ارمنستان به عنوان قدیمیترین و کوچکترین عبادتگاه شناخته میشود.
کلیسای جامع سنت گریگور روشنگر
ارمنستان یکی از قدیمیترین کشورها است که مسیحیت را به عنوان یک آیین دولتی پذیرفت. در واقع در جشن 1700 سالگی اعلام مسیحیت، کلیسای جامع سنت گریگور لووساوریچ را به عنوان ادای احترام به سنت گریگور روشنگر، که مسیحیت را به ارمنستان آورد، ساختند.
سنت گریگور حامی قدیس و اولین رئیس رسمی کلیسای رسولان ارمنستان و یک رهبر مذهبی بود که آیین ارمنستان را از بت پرستی به مسیحیت در سال 301 میلادی تغییر داد. ساخت بنای کلیسا در سال ۱۹۹۷ میلادی به پاس کار گریگور، شروع شد و در سال ۲۰۰۱ میلادی به پایان رسید و به احترام او، نام این کلیسا را سنت گریگور گذاشتند.
کلیسای جامع سارکیس مقدس
کلیسای جامع سنت سارکیس که در بالای صخرهای مشرف به رودخانه هرازدان و رو به ویرانههای قلعه اریوان قرار دارد، در قرن شانزدهم به عنوان یکی از جاهای دیدنی ارمنستان ساخته شد. مردم محلی برای دعا به اینجا میآیند و شمع روشن میکنند. در امتداد طاقهای ورودی و بالای درهای این بنا حکاکیهای منحصربهفردی به چشم میخورد.
با بنای فعلی که بین سالهای 1835 و 1842 در محل کلیسای قبلی ساخته شده، این کلیسای جامع، همچنین مقر اسقف اعظم آراراتین کلیسای رسولان ارمنستان را در خود جای داده است. فضای داخلی نئو کلاسیک کلیسای جامع دارای تعدادی نقاشی است.
کلیسای سنت آستواتساتین نورک
کلیسای سنت آستواتساتسین که قبلا سنت مارینوس نامیده میشد، در ارتفاعات منطقه نورک ایروان قرار دارد. همراه با سایر بناهای یادبود نورک، این کلیسا در اثر زلزله فاجعه بار سال 1679 میلادی تخریب شد. اما در آغاز قرن 18 با کمکهای برادران ترآوستیکیان، تاجران مشهور، این کلیسا مرمت شد.
کلیسای سنت آستواتساتین نورک از قدیمیترین کلیساهای شهر ایروان است. در هنگام بازسازی این کلیسا، به دلیل درگذشت سرمایهگذار اصلی آن، نیمهکاره رها شد. پس از اعلام استقلال جدید در ارمنستان در سال 1991، ساکنان نورک با حمایت مالی اتحادیه هموطنان نورک-مرعش، بازسازی کلیسا را آغاز کردند. در سال 1995 کلیسای سنت آستواتساتسین درهای خود را به روی مومنان و گردشگران گشود.
کلیسای جامع زوارنتوس
کلیسای جامع زوارنتوس یکی از جذابترین مکان های دیدنی ارمنستان است. اگر به دیدن این کلیسای جامع میروید انتظار دیدن یک بنای کامل را نداشته باشید، اما هنوز هم ستونهای آن که یادگار این بنای باشکوه هستند، تمام قد ایستادهاند. زوارنتوس به معنای فرشته نگهبان است و این کلیسا در نزدیکی شهر واغارشاپات بنا شده است.
زمان ساخت کلیسا به اواسط قرن هفتم برمیگردد. جالب است بدانید که تا اوایل قرن بیستم بقایای این کلیسا و تمام ستونهای آن در زیر خاک بود. تا اینکه در حفاریهای سال 1900 پایههای کلیسای جامع، خرابههای ارگ جاثلیق و کارخانه شراب سازی از خاک و دل تاریخ سر بیرون آوردند.
۱ دیدگاه