سخنان نفرت انگیز یا نفرت پراکنی چیست؟

مفهوم سخنان مشوق عداوت و تنفر واقعاً سؤالات دشوار بسیاری را ایجاد می کند: «نفرت» در سخنان مشوق عداوت به چه چیزی اشاره دارد؟ آیا سخنان تنفرآمیز می تواند متوجه گروه های مسلط شود یا طبق تعریف جوامع تحت ستم یا به حاشیه رانده شده را هدف قرار می دهد؟ آیا سخنان تنفرآمیز همیشه «سخنرانی» است؟ مضرات سخنان نفرت انگیز چیست؟ و شاید چالش برانگیزتر از همه، برای مقابله با سخنان نفرت انگیز چه کاری می توان یا باید انجام داد؟

تا حدودی به دلیل این پیچیدگی ها، سخنان نفرت انگیز ادبیات گسترده و بین رشته ای را ایجاد کرده است. علمای حقوق، فیلسوفان، جامعه شناسان، مردم شناسان، نظریه پردازان سیاسی، مورخان و دیگر دانشگاهیان هر کدام با علاقه ای بیش از حد به این موضوع پرداخته اند.

حمایت از آزادی بیان برای جوامع باز که به حقوق بشر احترام می گذارند بسیار مهم است. معاهدات حقوق بشر، سخنان توهین آمیز را زمانی که خطر یا تهدیدی برای دیگران به همراه داشته باشد، غیرقانونی می دانند. گفتاری که به سادگی توهین آمیز است اما خطری برای دیگران ندارد، معمولاً نقض حقوق بشر محسوب نمی شود.

در زبان رایج، «سخنان مشمئز کننده نفرت» به گفتمان توهین آمیز اشاره دارد که یک گروه یا یک فرد را بر اساس ویژگی های ذاتی - مانند نژاد، مذهب یا جنسیت- هدف قرار می دهد و ممکن است صلح اجتماعی را تهدید کند.

سخنان تنفرآمیز در صورتی که به تبعیض، خصومت یا خشونت علیه یک فرد یا گروهی که بر اساس نژاد، مذهب، قومیت یا عوامل دیگر تعریف شده است، به نقض حقوق بشر تبدیل شود.

بر اساس قانون بین‌المللی حقوق بشر، هیچ تعریف جهانی از نفرت پراکنی وجود ندارد، زیرا این مفهوم هنوز به طور گسترده مورد مناقشه است، به ویژه در رابطه با آزادی عقیده و بیان، عدم تبعیض و برابری.

با هدف ارائه چارچوبی یکپارچه برای سیستم سازمان ملل متحد برای رسیدگی به این موضوع در سطح جهانی، استراتژی و برنامه اقدام سازمان ملل متحد در مورد سخنان مشوق تنفر، سخنان مشوق عداوت و تنفر را این گونه تعریف می کند... هر زبان تبعیض آمیز با اشاره به شخص یا گروهی بر اساس هویت آنها، به عبارت دیگر، بر اساس مذهب، قومیت، ملیت، نژاد، رنگ، تبار، جنسیت یا سایر عوامل هویتی.

در حالی که موارد فوق یک تعریف قانونی نیست و گسترده تر از مفهوم "تحریک به تبعیض، خصومت یا خشونت" است - که طبق قوانین بین المللی حقوق بشر ممنوع است - سه ویژگی مهم را برجسته می کند:

1- سخنان نفرت انگیز را می توان از طریق هر شکلی از بیان، از جمله تصاویر، کارتون، اشیا، حرکات و نمادها منتقل کرد و می توان آن را به صورت آفلاین یا آنلاین منتشر کرد.

2- سخنان تنفرآمیز - تبعیض آمیز - مغرضانه، متعصبانه، نابردبار - یا توهین آمیز - به عبارت دیگر، تعصب آمیز، تحقیرآمیز یا تحقیرآمیز - برای یک فرد یا گروه است.

3- سخنان تنفرآمیز به «عوامل هویتی» واقعی، ادعا شده یا منتسب یک فرد یا یک گروه به معنای وسیع اشاره می‌کند: «مذهب، قومیت، ملیت، نژاد، رنگ، تبار، جنسیت» و همچنین هر ویژگی دیگری که هویت را منتقل می‌کند، مانند مانند زبان، منشأ اقتصادی یا اجتماعی، ناتوانی، وضعیت سلامتی، یا گرایش جنسی، در میان بسیاری دیگر.

توجه به این نکته مهم است که سخنان تنفرآمیز فقط می‌تواند متوجه افراد یا گروه‌هایی از افراد شود، بنابراین، شامل ارتباطات در مورد نهادهایی مانند دولت‌ها و دفاتر یا نمادهای آنها، مقامات دولتی، یا رهبران مذهبی، یا اصول اعتقادی نمی‌شود.