اسکار وایلد شاعری با طبع ناآرام و رسوایی های اجتماعی

اسکار وایلد یکی از نمادین ترین چهره های جامعه اواخر دوره ویکتوریا است. با لذت بردن از صعود شهاب‌آمیز به بالای جامعه، شوخ طبعی و هوش او در نمایشنامه‌ها و نوشته‌هایش می‌درخشد. با این حال، به دلیل تمایلات جنسی، او دچار خواری و شرم زندان شد.

نام او برای مدت طولانی مترادف با رسوایی و دسیسه بود. با این حال، با تغییر نگرش های اجتماعی، از او با محبت بیشتری به خاطر انتقاد اجتماعی گزنده، شوخ طبعی و مهارت های زبانی اش یاد می شود.

بیوگرافی کوتاه اسکار وایلد

اسکار وایلد در 16 اکتبر 1854 در دوبلین ایرلند به دنیا آمد. پدر و مادر او به خوبی شناخته شده بودند و به دلیل سبک زندگی اسراف آمیز خود مورد شایعات زیادی قرار گرفتند. در سال 1864، پدرش ویل وایلد به دلیل خدماتش در پزشکی به عنوان شوالیه لقب گرفت.

اسکار وایلد ثابت کرد که دانش آموز با استعدادی است. بورسیه تحصیلی به کالج ترینیتی دوبلین به او اعطا شد. او در اینجا آثار کلاسیک را مطالعه کرد، به ویژه علاقه خود را به فیلسوفان یونانی و دیدگاه هلنیستی به زندگی توسعه داد. او از کالج ترینیتی بورسیه ای را برای کالج مگدالن در دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. او از اوقات خود در آکسفورد لذت برد و توانست احساسات شاعرانه و عشق به ادبیات خود را توسعه دهد. او همچنین نسبت به ماهیت دوجنسی خود بیشتر آگاه شد.

برای لباس زنانه‌اش اغلب از دانشجویان سنتی آکسفورد تنبیه دریافت می‌کرد. او دانشمندی باهوش بود اما به طور فزاینده ای سرکش بود.

در یک سال تحصیلی، او سه هفته پس از شروع ترم به کالج رفت. بدین ترتیب پس از مدتی علاقه خود را برای ادامه تحصیل در آکسفورد از دست داد و به لندن رفت.

در لندن بود که او توانست ماهرانه وارد جامعه عالی شود و به زودی به عنوان یک نمایشنامه نویس شوخ طبع شناخته شد. اسکار وایلد در سراسر جامعه لندن مشهور شد.

او یکی از مشاهیر اولیه بود - از برخی جهات به شهرت معروف بود. لباس او هدفی برای طنز در کارتون ها بود، اما وایلد ظاهراً برایش مهم نبود. در واقع، او هنر خودآگاهی را آموخت و به نظر می رسید حداقل تا زمان محاکمه اش در سال 1898 از آن لذت می برد.

محاکمه اسکار وایلد

وایلد تقریباً در همان دورانی که از بزرگترین موفقیت ادبی خود برخوردار بود، با مرد جوانی به نام لرد آلفرد داگلاس رابطه عاشقانه برقرار کرد. در 18 فوریه 1895، پدر داگلاس، مارکیز کوئینزبری وایلد را به لواط متهم کرد. وایلد یک افترا خصوصی علیه کوئینزبری به دلیل افترا آغاز کرد. کوئینزبری دستگیر شد و به همین دلیل یک کارآگاه خصوصی را استخدام کرد تا شواهدی مبنی بر دست داشتن وایلد در رفتارهای همجنسگرایانه با مردان جوان پیدا کند.

هنگامی که محاکمه وایلد در ماه مارس آغاز شد، کوئینزبری و وکلای او شواهدی مبنی بر همجنس گرایی وایلد ارائه کردند - بخش هایی از آثار ادبی او و همچنین نامه های عاشقانه او به داگلاس - که به سرعت منجر به رد پرونده افترای وایلد و دستگیری او به اتهام بی حیایی فاحش شد. وایلد در 25 می 1895 مجرم شناخته و به دو سال زندان محکوم شد.

وایلد در سال 1897 از زندان بیرون آمد، از نظر جسمی تحلیل رفته، از نظر عاطفی خسته و کاملاً شکسته بود. او به تبعید در فرانسه رفت و در آنجا در هتل‌های ارزان قیمت و آپارتمان‌های دوستانش زندگی کرد. وایلد در این سال‌های گذشته بسیار کم نوشت.

از میان این نوشته‌ها شعر او «تصنیف دروازه ریدینگ» شاید شناخته شده‌ترین شعر او باشد که بعد جدیدی را در نوشته‌های وایلد نشان می‌دهد.

اگرچه وایلد نتوانست به سطح قبلی نویسندگی خود بازگردد، اما در عین حال که هوش تیز خود را حفظ کرد، ظرفیت های جدیدی را توسعه داد.

مرگ و میراث وایلد

وایلد در 30 نوامبر 1900 در سن 46 سالگی بر اثر مننژیت درگذشت. بیش از یک قرن پس از مرگش، وایلد هنوز به خاطر زندگی شخصی اش - شخصیت پرشور، هوش کامل و زندانی شدن بدنام به خاطر همجنس گرایی - بیشتر از زندگی ادبی و دستاوردهای او به یاد می آید. با این وجود، آثار شوخ‌آمیز، تخیلی و غیرقابل انکار زیبای او، به‌ویژه رمان «تصویر دوریان گری» و نمایشنامه‌اش «اهمیت جدی بودن» از شاهکارهای ادبی بزرگ اواخر دوره ویکتوریا محسوب می‌شوند.