مطالبه وجه توسط زوجه بر اساس ماده 30 قانون حمایت از خانواده
بر اساس ماده 30 قانون حمایت از خانواده در مواردی که زوجه در دادگاه ثابت کند به امر زوج یا اذن وی از مال خود برای مخارج متعارف زندگی مشترک که برعهده زوج است هزینه کرده و زوج نتواند قصد تبرع زوجه را اثبات کند، می‌تواند معادل آن را از وی دریافت نماید.
در بررسی این ماده توجه به چند نکته حائز اهمیت است.
اول: بر اساس قانون، مخارج متعارف زندگی مشترک که از نظر حقوقی نفقه نام دارد بر عهده زوج (مرد) می باشد، لذا زن مسئولیتی در قبال آن ندارد.
دوم: چنانچه زوجه (زن) به امر و اذن زوج (مرد) از مال خود که یا از طریق کار کردن و یا ارث به دست آورده برای مخارج متعارف زندگی که بر عهده ی مرد بوده، هزینه کرده باشد می تواند معادل آن را از زوج مطالبه کند.
سوم: شرط مطالبه وجه توسط زوجه این است که او بتواند در دادگاه اثبات کند که نه به اختیار و یا به قصد تبرع بلکه به اذن و دستور زوج مجبور به پرداخت هزینه ها شده است. (تبرع بذل مال یا منفعتى به دیگرى به قصد احسان و بدون چشم‌داشت چیزى در قبال آن).
چهارم زوجه در صورتی می تواند در دادگاه مطالبه وجوه پرداختی را درخواست کند که زوج نتواند اثبات کند، زوجه نه به دلیل دستور یا اذن مرد بلکه به قصد تبرع هزینه هایی را در زندگی مشترک پرداخت کرده است. در واقع چنانچه مرد بتواند در دادگاه اثبات کند که زوجه تحت فشار یا اذن وی نبوده و به قصد تبرع هزینه هایی را از مال خود متقبل شده است، درخواست زن برای پرداخت وجه پذیرفته نیست.
اگر زن به اذن شوهر مالی را هزینه کرده باشد می تواند مطالبه کند، ولی اگر قصد تبرع باشد نمی تواند مطالبه ای داشته باشد.
دیدگاه