داستان تغییر ساعت چیست؟/آیا دلیل جلو و عقب کشیدن ساعت را میدانید؟

چرا ساعت ها را عقب و جلو می کشند؟

تغییرات شب و روزمسیر ظاهری حرکت خورشید در آسمان طوری است که در نیمه اول سال، خورشید بالاتر از استوای آسمان حرکت می‌کند و به قطب شمال سماوی نزدیک‌تر می‌شود و در نیمه دوم، خورشید به پایین استوای سماوی می‌آید و به قطب جنوب سماوی نزدیک‌تر می‌شود. متناسب با این تغییرات، مسیر روزانه حرکت خورشید بر فراز افق نیز بلندتر و کوتاه‌تر می‌شود و درنتیجه طول روز نیز تغییر می‌کند. این تغییرات به عرض جغرافیایی و موقعیت خورشید در آسمان ربط دارد.

روی خط استوا، طول روز و شب تغییر زیادی نمی‌کند و همان 12 ساعت روز و 12 ساعت شب باقی می‌ماند. در نواحی استوایی که بین مدارهای راس‌السرطان (21.5 درجه شمالی) و راس‌الجدی (21.5 درجه جنوبی) قرار دارند نیز این تغییرات زیاد نیست؛ به‌طوری‌که بین 13.2 ساعت و 10.8 ساعت تغییر می‌کند و این یعنی اگر طلوع آفتاب در روز اول بهار ساعت 6 صبح باشد، در اول تابستان ساعت 5:24، در اول پاییز ساعت 6 و در اول زمستان ساعت 6:36 خواهد بود.

در نواحی قطبی اما ماجرا کاملا برعکس است. در خود قطبین شش ماه اول سال روز و شش ماه دوم، شب است و این روند برای دیگر نقاط مدار قطبی (عرض‌های جغرافیایی 66.5 تا 90) به‌تدریج ضعیف‌تر می‌شود به‌طوری‌که در خود مدار قطبی (66.5 درجه) روز اول تابستان طول روز 24 ساعت، روزهای اول بهار و پاییز 12 ساعت و روز اول زمستان طول روز 0 ساعت است. (بدیهی است که طول شب برابر است با کسر طول روز از 24 ساعت)

شرایط میانیدر عرض‌های میانی، این تغییرات در بازه‌های بین دو مقدار حدی استوایی و قطبی متغیر است. در کشورهای جنوبی‌تر، تغییرات طول‌روز کمتر است و در کشورهای شمالی‌تر، این تغییرات بیشتر است. برای مثال، در شهر تهران با عرض جغرافیایی 35.6 درجه شمالی، طول روز از حدود 14 ساعت و 15 دقیقه تا 9 ساعت و 45 دقیقه متغیر است. این بدان معنی است که اگر در تهران در اول بهار خورشید در ساعت 6 صبح طلوع کند، در اول تابستان ساعت 4:52، در اول پاییز ساعت 6 و در اول زمستان ساعت 7:08 طلوع می‌کند (بدون احتساب تغییرات ساعت و اثر شکست نور در جو زمین).

در شهرهای شمالی اروپا که عرض جغرافیایی آنها حدود 52 درجه است، طول روز از 15.7 ساعت تا 8.3 ساعت متغیر است؛ یعنی اگر طلوع آفتاب در اول بهار ساعت 6 صبح باشد، در اول تابستان حدود ساعت 4 و در اول زمستان حدود ساعت 8 طلوع می‌کند.

همان‌طور که می‌بینید، خورشید در تابستان زودتر طلوع می‌کند و در زمستان دیرتر؛ به همین دلیل برای استفاده بیشتر از انرژی خورشید و صرفه‌جویی در مصرف انرژی در عرض‌های میانی، ساعت‌ها را در تابستان یک ساعت جلو می‌کشند تا زمان استفاده از نور خورشید در طول روز بیشتر شود.

یک مثال شهر تهران را در نظر بگیرید. اگر ساعت رسمی یک ساعت به جلو کشیده شود، در اول تابستان خورشید ساعت 5:52 صبح طلوع می‌کند که در مقایسه با ساعت 4:52 در وضعیت عدم تغییر ساعت، بدان معنی است که در وضعیت ساعت تابستانی، یک ساعت بیشتر از نور روز بهره‌مند می‌شوید. در سوی دیگر، خورشید در وضعیت عدم تغییر ساعت حوالی 19:08 غروب می‌کرد؛ اما در وضعیت ساعت تابستانی، این اتفاق ساعت 20:08 اتفاق می‌افتد. بنابراین هم صبح‌ها خیلی زود روشن نمی‌شود و روشنایی خورشید به هدر نمی‌رود و هم شب‌ها یک ساعت کمتر از انرژی برق استفاده می‌شود.

البته توجه به یک نکته ضروری است و آن، این‌که تمام این حساب‌وکتاب‌ها در شرایطی تاثیرگذار است که وضعیت کاری بر اساس ساعت و نه روشنایی روز تنظیم شده باشد. بدیهی است در فعالیت‌هایی مانند کشاورزی و دامداری که نور خورشید عامل اصلی تنظیم چرخه‌های طبیعی است، این تغییرات خودبخود اعمال می‌شوند و نیازی به این تغییرات نیست؛ اما در زندگی شهرنشینی که همه کارها بر اساس ساعت تنظیم می‌شود، این تغییرات به صرفه‌جویی بیشتر در انرژی می‌انجامد.

ایده تغییر ساعت از کجا آمده است؟

ایده تغییر ساعت اولین بار در سال 1784 توسط بنیامین فرانکلین در مقاله ای که در فرانسه به چاپ رسیده بود پیشنهاد شد، نظر او این بود که مردم در روزهای تابستان زودتر از خواب بیدار شوند تا در نور شمع ها صرفه جویی شود.
این مسئله بعدها در سال 1907 توسط یک مرد گلف باز انگلیسی به نام ویلیام ویلت به پارلمان انگلیس ارائه شد.دولت در سال 1908 ایده عقب و جلو کشیدن ساعت ها را بررسی کرد اما بسیاری از مردم این مسئله را دوست نداشتند و قانونی نشد.ویلت زندگی خود را صرف تلاش برای متقاعد کردن مردم کرد تا به آن ها ثابت کند این ایده بسیار خوب است اما یک سال بعد از مرگ او این موضوع دوباره مطرح شد.

این آلمانی ها بودند که سال 1916 و در جنگ جهانی اول برای اولین بار و درست قبل از انگلیس ساعت را تغییر دادند و کشورهای دیگر از جمله آمریکا نیز بعدها آن را عملی کردند، اگرچه این طرح در آمریکا تا سال 1966 به عنوان قانون تصویب نشد.
طی سال های بعد از جنگ جهانی دوم ایالت ها و مجامع مختلف خودشان تصمیم می گرفتند که آیا می خواهند از این طرح استفاده کنند و در این صورت چه زمانی این کار را انجام دهند و این باعث اختلاف زمانی میان برخی شهرهایی شد که تنها چند کیلومتر با هم فاصله داشتند.

تغییر ساعت البته همیشه همین یک ساعت به جلو در آغاز نیمه گرم و یک ساعت به عقب در آغاز نیمه سرد سال نبوده است،‌ در برخی کشورها ساعت را تنها 30 دقیقه جا به جا می کردند، بعضی کشورها ساعت را دو ساعت به عقب و جلو می بردند،‌ در بعضی زمان ها هم ساعت تابستانی دو ساعت و 40 دقیقه جلو می آمد و در زمستان به جای اولش بر می گشت.

تغییر ساعت در ایران

تغییر ساعت زمستانی و تابستانی در ایران هم به همان دلایلی که در همه دنیا عملی شد،‌ یک قاعده رسمی بود که تا انقلاب 57 اجرایی می شد،‌ بعد از انقلاب،‌ این قاعده به فراموشی سپرده شد؛ تا 1370 زمانی که اکبر هاشمی رفسنجانی رییس جمهور بود و اعلام شد که با تغییر ساعت می توان روزانه در ساعت اوج مصرف تا 100 مگاوات ساعت،‌ برق صرفه جویی کرد و در نتیجه هیات دولت در مصوبه ای اعلام کرد که تغییر ساعت تابستانی و زمستانی دوباره در دستور کار قرار دارد.

با این وجود در زمان دولت محمود احمدی نژاد در همان اسفند ماه سال 1384،‌ هیات دولت اعلام کرد که مصوبه تغییر ساعت سال 70 را ملغی کرده است و دیگر ساعت ها را جلو و عقب نخواهند برد،‌ استدلال این بود که این کار به کاهش بار ترافیک کمک می کند و با نزدیک کردن ساعت ناهار و نماز،‌ از اتلاف وقت در میانه روز جلوگیری می کند. در همین زمان اما مدیر دفتر مدیریت مصرف برق شرکت توانیر اعلام کرده بود که با تغییر ساعت در اول فرودین مصرف برق در سرتا سر کشور به صورت میانگین 1.5 درصد کاهش پیدا می کند.

این تصمیم دولت البته خیلی پایدار نماند،‌ در سالهای 85 و 86 مجلس تلاش‌هایی برای برگرداندن ساعت تابستانی و زمستانی کرد و در نهایت در مرداد 86،‌ قانونی در این زمینه تصویب شد که دولت را مکلف می کرد هر سال دوبار ساعت رسمی کشور را متناسب با وضعیت کره زمین تغییر دهد،‌ اول فرودین ساعت را یک ساعت به جلو ببرد و در پایان شهرویور آن را یک ساعت عقب برگرداند.

تغییر ساعت در سایر کشورها

بیشتر کشورهای دنیا از قاعده تغییر ساعت تابستانی و زمستانی استفاده می کنند،‌ تمام اروپا به غیر از بلاروس،‌ ایسلند، ‌گرجستان و ارمنستان ساعت تابستانی و زمستانی دارند.‌ در آسیا، ‌چین برنامه ای برای تغییر ساعتش متناسب با فصل ها ندارد. روسیه کشوری که بین شرق و غربش حدود 11 ساعت اختلاف زمان وجود دارد از این قاعده پیروی نمی کند، ‌اما سوریه،‌ ترکیه و اردن ساعت‌ها را در آغاز نیمه اول و دوم سال جابه جا می کنند. در آمریکای شمالی، بیشتر ایالت ها ساعت تابستانی و زمستانی دارند اما در مورد این که هر کدام این ساعت را چه زمانی اعمال کنند اتفاق نظر وجود ندارد، ‌بنا براین برخی ایالت ها ساعت را در یک روز عقب می کشند و برخی در یک روز دیگر. استرالیا و نیوزلند هم ساعت را تغییر می دهند.

اما درآمریکای جنوبی هنوز بیشتر کشورها از این قاعده تبعیت نمی کنند که با توجه به عرض جغرافیایی و نزدیکی شان به مدار استوا آنقدرها هم بعید نیست با این وجود در آفریقا، مراکش و کشورهای غرب صحرای آفریقا ساعت را تغییر می دهند.به این ترتیب نگرانی های کمتری برای پیاده روی بچه ها تا مدرسه در صبح های زود وجود دارد،‌ در مصرف برق و انرژی صرفه جویی می شود،‌ بعضی کشورها می گویند تغییر ساعت و استفاده بیشتر ازنور روز به آن ها درکاهش جرم و جنایت در ساعت‌های اولیه صبح کمک کرده است و بعضی ها هم ادعا می کنند که این کار انگیزه مردم را برای ورزش های بیرون از خانه در ساعت های اولیه صبح بیشتر می کند.

تغییر ساعت چه فایده ای دارد؟

صرفه جویی در نور روز برای کسانی که در مناطق دور از خط استوا زندگی می کنند و ساعات روز آن ها در تابستان بسیار طولانی تر از زمستان است مزایای زیادی به دنبال داشته است اما در مناطق نزدیک استوا که ساعات شب و روز تقریبا در تمام طول سال یکسان است فایده چندانی ندارد، به همین دلیل بسیاری از شهرها و کشورهای استوایی در این طرح وارد نشده اند.طرفداران این طرح معتقدند ساعت تابستانی علاوه بر کاهش جرایم و تصادفات خودرو باعث کاهش مصرف انرژی نیز شده است.

در حالی که مخالفان بر این باورند کاهش مصرف انرژی در دوره تابستانی با افزایش انرژی که در ماه های پاییز و زمستان وجود دارد خنثی می شود، همچنین مجبور هستند صبح ها در حالی که هوا هنوز تاریک است بچه ها را به مدرسه بفرستند که خطرات زیادی به همراه دارد. آن ها معتقدند این قانون تاثیر چندان خوبی روی سلامت انسان ها ندارد.