بیماری پیرونی در مردان | بیماری پیرونی چه مشکلاتی برای آلت تناسلی مردان ایجاد می کند؟!

بیماری پیرونی

در این بخش از مجموعه بیماری و پیشگیری حقوق نیوز به بررسی بیماری پیرونی پرداخته می شود.

بیماری پیرونی (Peyronie) از توسعه یافتن بافت فیبروتیک در داخل آلت تناسلی مرد ایجاد می شود که باعث کج شدن آلت و نعوظ دردناک می گردد.

آلت تناسلی مردانه در اشکل و اندازه های متفاوت است. داشتن یک نعوظ با انحنای کم شایع است و لزوما دلیلی برای نگرانی نیست. با این حال، در برخی از مردان بیماری پیرونی باعث خم شدن یا درد قابل توجه می شود.

این بیماری می تواند یک انسان را از داشتن رابطه جنسی منع و یا ممکن است ایجاد و یا حفظ نعوظ (اختلال نعوظ) را دشوار کند. همچنین برای بسیاری از مردان، بیماری پیرونی باعث استرس و اضطراب می شود.

در درصد کمی از مردان، بیماری پیرونی خود به خود از بین می رود. اما در اغلب موارد ، پایدار باقی می ماند و یا بدتر می شود. اگر انحنای آلت تناسلی به اندازه ای شدید باشد که مانع مقاربت جنسی شود درمان ممکن است لازم باشد.

مراحل بیماری پیرونی

بیماری پیرونی اغلب به 2 مرحله تقسیم بندی می شود: مرحله حاد و مرحله مزمن. در طول هر دو مرحله، آلت کج شده/خم شده ممکن است باعث مشکلاتی در رابطه ی جنسی شود.

مرحله حاد

مرحله حاد معمولاً 5 تا 7 ماه طول می کشد، اما در موارد نادر تا 18 ماه طول می کشد. در طول این مدت زمان، پلاک ها در آلت تناسلی تشکیل می شوند، خم شدن/کج شدن آلت تناسلی بدتر می شود و وقتی که آلت تناسلی شما سفت می شود ممکن است احساس درد داشته باشید.

مرحله مزمن

 مرحله مزمن در زمانی می باشد که رشد پلاک ها متوقف می شود و آلت تناسلی دیگر خم نمی شود. اگر در مرحله حاد، در حین نعوظ درد داشته باشید، این حالت، اغلب در مرحله مزمن تمام خواهد شد.

علائم و نشانه های بیماری پیرونی

نشانه‌ها و علائم بیماری پیرونی ممکن است به‌طور ناگهانی یا تدریجی بروز کنند. شایع‌ترین نشانه‌ها و علائم آن عبارت‌اند از:

• بافت اسکار: بافت اسکار مرتبط با بیماری پیرونی را می‌توان زیر پوست آلت تناسلی به‌صورت توده‌های درشت یا رشته‌ای از بافت سخت احساس کرد.

• خمیدگی قابل توجه آلت تناسلی: آلت تناسلی شما ممکن است به بالا، پایین یا طرفین خمیده شود. در بعضی از موارد، آلت تناسلی در هنگام نعوظ دارای باریک‌شدگی، فرورفتگی یا ظاهری شبیه ساعت شنی (ناشی از رشته‌ای تنگ و باریک در اطراف تنه‌ٔ آلت) است.

• مشکلات نعوظ: بیماری پیرونی ممکن است مشکلاتی در کسب یا نگه‌داشتن نعوظ ایجاد نماید (اختلال نعوظ).

• کوتاه شدن آلت: آلت تناسلی ممکن است بر اثر بیماری پیرونی کوتاه‌تر شود.

• درد: ممکن است در هنگام نعوظ یا در مواقع دیگر در آلت خود احساس درد کنید.

خمیدگی آلت ناشی از بیماری پیرونی ممکن است به‌تدریج بدتر شود. البته معمولاً بالاخره در یک وضعیت پایدار می‌ماند.

دردی که هنگام نعوظ احساس می‌شود معمولاً بعد از یک تا دو سال بهبود می‌یابد ولی بافت اسکار و خمیدگی آلت اغلب باقی می‌مانند. در بعضی از موارد هم درد و هم خمیدگی آلت ناشی از بیماری پیرونی بدون درمان بهبود می‌یابند.

دلایل بروز بیماری پیرونی

علت ایجاد بیماری پیرونی به‌طور کامل شناخته نشده ‌است ولی ظاهراً تعدادی از عوامل در ایجاد آن دخیل‌اند.

به نظر می‌ رسد بیماری پیرونی به‌طور کلی در نتیجه‌ٔ وارد شدن آسیب‌های مکرر به آلت تناسلی ایجاد می‌گردد. آلت تناسلی ممکن است در رابطه‌ٔ جنسی، فعالیت ورزشی یا بر اثر تصادف آسیب ببیند. البته در بیشتر موارد فرد آسیب‌دیدگی آلت را به خاطر نمی‌آورد.

در طی فرآیند بهبودی، بافت اسکار به‌صورت نامنظم تشکیل می‌شود. این امر ممکن است منجر به ایجاد گره‌ای قابل لمس یا خمیدگی آلت شود.

در هر یک از طرفین آلت تناسلی، لوله‌ای اسفنجی (جسم غاری) وجود دارد که حاوی تعداد زیادی عروق خونی کوچک است. هر یک از این دو لوله در غلافی از بافت الاستیک به نام تونیکا آلبوژینه قرار دارد که در طی نعوظ کشیده می‌شود.

وقتی شما از لحاظ جنسی تحریک می‌شوید، جریان خون این لوله‌ها افزایش می‌یابد؛ وقتی این لوله‌ها از خون پر شدند، آلت تناسلی بزرگ و راست می‎شود و نعوظ رخ می‌دهد.

در بیماری پیرونی، وقتی آلت تناسلی راست می‌شود، ناحیه‌ای که حاوی بافت اسکار است کشیده نشده و آلت دچار خمیدگی می‌شود و از ریخت می‌افتد؛ این امر ممکن است دردناک باشد.

در بعضی از مردان بیماری پیرونی به‌تدریج ایجاد می‌شود و به نظر نمی‌رسد ناشی از یک آسیب‌دیدگی باشد. محققان در تلاش‌اند تا ببینند آیا بیماری پیرونی با صفات وراثتی یا بعضی از بیماری‌ها مرتبط است یا خیر.

عوامل خطر بیماری پیرونی

آسیب‌دیدگی خفیف آلت تناسلی همیشه منجر به بیماری پیرونی نمی‌شود. البته عوامل متعددی وجود دارند که می‌توانند باعث ترمیم نامناسب آسیب‌ها و تجمع بافت اسکار شوند؛ این عوامل می‌توانند منجر به بیماری پیرونی شوند و عبارت‌اند از:

• وراثت: اگر پدر یا برادرتان دچار بیماری پیرونی باشد، خطر ابتلا به آن در شما افزایش می‌یابد.

• اختلالات بافت همبند: به نظر می‌رسد مردانی که دچار اختلالات بافت همبند هستند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری پیرونی قرار دارند؛ برای نمونه: تعدادی از مردان مبتلا به بیماری پیرونی، دچار انقباض دوپویترن (Dupuytren’s contracture) نیز هستند (وجود نوعی ضخیم‌شدگی در کف دست که موجب کشیده شدن انگشتان به سمت داخل می‌شود).

• سن: شیوع بیماری پیرونی با افزایش سن – به‌خصوص در مردان بالای ۵۵ سال – افزایش می‌یابد.

عوامل دیگر از قبیل: بعضی از بیماری‌ها، استعمال دخانیات و بعضی از انواع جراحی‌های پروستات، ممکن است به بیماری پیرونی مرتبط باشند.

عوارض بیماری پیرونی

عوارض ثانویه‌ٔ بیماری پیرونی ممکن است شامل موارد زیر شوند:

• ناتوانی در برقراری رابطه‌ٔ جنسی

• اختلال نعوظ (دشوار بودن کسب یا نگه ‌داشتن نعوظ)

• استرس و اضطراب راجع به توانایی‌های جنسی و ظاهر آلت تناسلی

• استرس راجع به رابطه‌ با شریک جنسی

• دشواری پدر شدن، به دلیل دشوار یا غیرممکن بودن برقراری رابطه‌ٔ جنسی

تشخیص بیماری پیرونی

معاینه فیزیکی اغلب برای شناسایی حضور فیبروز در آلت تناسلی و تشخیص بیماری پیرونی کافی است. به ندرت، شرایط دیگر باعث بروز علائم مشابه می شود.

• معاینه فیزیکی: پزشک شما آلت تناسلی را هنگامی که نعوظ نیست لمس خواهد کرد تا به تشخیص برسد. او همچنین ممکن است طول آلت تناسلی را اندازه گیری کند. پزشک ممکن است از شما بخواهد تا از آلت خود در حالت نعوظ در خانه عکس  بگیرید. این می تواند درجه انحنا، محل بافت اسکار و یا اطلاعات دیگری که ممکن است به شناسایی بهترین روش درمان کمک کند تعیین کند.

• دیگر تست ها: پزشک شما ممکن است سونوگرافی یا آزمایش های دیگر به منظور بررسی آلت تناسلی زمان نعوظ درخواست کند. قبل از گرفتن تصاویر آلت تناسلی،  یک تزریق به آلت تناسلی  خواهید کرد که باعث می شود نعوظ ایجاد شود.

سونوگرافی رایج ترین آزمون مورد استفاده برای اختلالات آلت تناسلی است. آزمون سونوگرافی از امواج صوتی برای تولید تصاویر بافت نرم استفاده میکند. این آزمایشات می تواند حضور بافت اسکار، جریان خون به آلت تناسلی و هر گونه اختلال دیگر نشان می دهند.

راه های درمان بیماری پیرونی

شاک ویو تراپی

شاک ویو تراپی با تأثیر در سطح سلولی باعث افزایش جریان خون و بازسازی عصبی می‌شود. شاک ویو تراپی روند طبیعی درمان در بدن را تحریک و فعال کرده و منجر به رشد رگ‌های خونی جدید می‌شود. شاک ویو تراپی متمرکز نسبت به شاک ویو رادیال در بهبود اختلال نعوظ دارای عملکرد مناسب‌تری است. بر خلاف امواج صوتی رادیال که انرژی زیادی بر روی پوست ایجاد می‌کنـد، شاک ویو متمرکز انرژی را در بافت مورد نظر آزاد می‌کند. همچنین شاک ویو رادیال باعث ایجاد درد می‌شود و نیاز به بی‌حسی موضعی دارد؛ در حالی که شاک ویو متمرکز دردی ایجاد نخواهد کرد و نیازی به استفاده از مواد بی‌حس‌کننده ندارد.

سرعت امواج ایجاد شده در روش شاک ویو ۱۵۰۰ متر بر ثانیه می‌باشد. امواج تولید شده توسط ابزار مخصوص شاک ویو رادیال با سرعت ۲۰ متر بر ثانیه حرکت می‌کنند که بسیار آهسته‌تر از سرعت صوت می‌باشد.

شاک ویو متمرکز باعث ایجاد درد نمی‌شود و هیچ گونـه عوارضـی نـدارد. هر جـلسه درمانی کمتر از ۳۰ دقیـقه طـول می‌کشد. شاک ویو تراپی یک روش درمانی سرپایی است و شخص می‌تواند پس از پایان جلسه درمانی فعالیت‌های روزانه خود را ادامه دهد. اکثر بیماران به چندین جلسه درمانی در طول مدت زمان ۳ تا ۶ هفته نیاز دارند.

به طور کلی، شاک ویو متمرکز در بهبود بیماری پیرونی مؤثر است. مانند هر روش درمانی دیگر، نتیجه حاصل از شاک ویو تراپی به عوامل متعددی بستگی دارد و امکان دارد تأثیر این گزینه درمانی در هر فردی متفاوت باشد.

مصرف داروهای خوراکی و موضعی

در گذشته جهت درمان بیماری پیرونی از داروهای خوراکی، گیاهان دارویی و ویتامین‌های مختلفی استفاده می‌شده است. داروهای خوراکی در بیشتر موارد تاثیری در درمان بیماری پیرونی ندارند. پمادها و روغن‌های موضعی نیز در بهبود این بیماری مؤثر نمی‌باشند. با این وجود در برخی از موارد داروهای خوراکی می‌توانند باعث بهبود بیماری پیرونی در مراحل اولیه شوند.

تزریق داخل ضایعه‌ای

تزریق داخل ضایعه‌ای زیافلکس یا وراپامیل در بهبود بیماری پیرونی در بسیاری از مردان مؤثر است. تزریق بایستی توسط متخصص ماهر و با تجربه انجام شود.

در روش تزریق داخل ضایعه‌ای پزشک داروی مورد نظر را به طور مستقیم در پلاک تزریق می‌کند. پیش از تزریق، آلت تناسلی با استفاده از تزریق لیدوکائین در اعصاب موجود در پایه آلت، بی‌حس می‌شود. نحوه تزریق در دستیابی به نتیجه رضایت‌بخش بسیار مؤثر است و تزریق بایستی توسط متخصص انجام شود. به طور کلی جهت بهبود این بیماری از جلسات متعدد درمانی به همراه مدل‌سازی پلاک (خم کردن آلت در جهت مخالف خمیدگی) استفاده می‌شود. صرف نظر از نحوه تزریق داخل ضایعه‌ای یا داروی مورد استفاده جهت دستیابی به بهترین نتیجه، مدل‌سازی پلاک بایستی در منزل انجام شود.

استفاده از دستگاه کشش آلت تناسلی

قابلیت ارتجاعی آلت تناسلی در اثر بیماری پیرونی، دیابت و یا اختلال نعوظ کاهش پیدا می‌کند. بیمار می‌تواند جهت بازیابی قابلیت ارتجاعی و انعطاف آلت ، از دستگاه کشش آلت تناسلی استفاده کند. پیش از استفاده از این دستگاه بایستی جهت جلوگیری از آسیب‌دیدگی آلت تناسلی با پزشک مشورت شود؛ خصوصاً اگر بیمار از تزریق داخل ضایعه‌ای استفاده کرده باشد.

دستگاه کشش و وکیوم باعث بازیابی انعطاف‌پذیری آلت تناسلی می‌شوند. استفاده مداوم از این دستگاه‌ها به کاهش زاویه خمیدگی آلت ناشی از بیماری پیرونی کمک می‌کند.

جراحی

در صورتی که خمیدگی آلت تناسلی شدید باشد و یا درمان به کمک تزریق داخل ضایعه‌ای مؤثر نباشد و همچنین در صورت وجود بیماری پیرونی به همراه اختلال نعوظ، از جراحی استفاده می‌شود.

در مورد مردانی که دچار اختلال نعوظ نمی‌باشند، جهت رفع خمیدگی آلت تناسلی از روش پلیکاسیون استفاده می‌شود. در این روش پزشک جهت از بین بردن خمیدگی آلت از بخیه استفاده می‌کند. پلیکاسیون در اتاق عمل انجام می‌شود و روش موثری در رفع خمیدگی آلت تناسلی محسوب می‌شود؛ ولی با این حال تقریباً در تمامی موارد باعث کوتاه‌ تر شدن آلت می‌شود. گزینه دیگر جراحی شامل برش یا برداشتن پلاک می‌باشد. البته با توجه به این که پلاک در غشاء آلت تناسلی وجود دارد، استفاده از این روش باعث ایجاد یک فضای خالی می‌ شود که  جهت حفظ قابلیت نعوظ و پوشش دادن این فضا از بافت جدید استفاده می‌شود. به این منظور معمولاً از بافت حیوانی استفاده می‌شود. استفاده از این روش در برخی از موارد باعث کاهش قابلیت نعوظ و یا کاهش حس در آلت تناسلی می‌شود.