امروز: جمعه, ۱۰ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۸ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۹ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 277292
۱۴۳۶
۱
۰
نسخه چاپی
خوابگردی (somnambulism)

اختلال خوابگردی | هر آنچه که باید از اختلال خوابگردی بدانید!

خوابگردی قدم زدن و انجام دادن کارهایی به صورت نیمه‌ خودکار در ضمن خواب است بی‌ آنکه شخص در بیداری آنچه را انجام داده به یاد آورد. اصولاً خوابگردی منشأ خانوادگی دارد و ارثی است.

اختلال خوابگردی

خوابگردی یا سامبنابولیسم، و یا راه رفتن در خواب رفتاری است که به نظر می رسد شما در طول شب از خواب بیدار می شوید و راه می روید یا فعالیت های دیگری را انجام می دهید، بدون اینکه هیچ گونه خاطره ای از انجام فعالیت ها بعد از بیدار شدن داشته باشید.

اختلال خوابگردی

خوابگردی به معنای نشستن، ایستادن یا راه رفتن در طول خواب است. این اختلال خواب در کودکان و جوانان از شیوع بالاتری برخوردار است و معمولا در سال‌های نوجوانی بروز می‌کند. عموما خوابگردی مشکلی جدی در سلامت به وجود نمی‌آورد با این حال در صورتی که به طور مکرر اتفاق بیفتد نشان دهنده اختلال اساسی در خواب است و می‌تواند کیفیت بهداشت روانی فرد را در طول روز نیز تحت تأثیر قرار دهد.

وقوع خوابگردی در سنین بزرگسالی به احتمال بیشتری با سایر اختلالات خواب همراه است و ممکن است برخی مشکلات پزشکی را نیز به همراه داشته باشد. اگر یکی از اعضای خانواده‌ شما به اختلال خوابگردی مبتلا می‌باشد، مراقبت از وی در برابر خطرات احتمالی بسیار اهمیت دارد. به همین خاطر بهتر است با یک متخصص در این زمینه مشورت کنید.

علائم و نشانه های خواب گردی

علاوه بر بیرون آمدن از تختخواب و راه رفتن، سایر علائم راه رفتن در خواب عبارتند از:

• نشستن در تختخواب و داشتن حرکات تکراری مانند مالیدن چشم ها یا صاف کردن پیژامه

• نگاه مبهم به نقطه ای نامعلوم (چشم های شخص باز است، اما نگاهش با حالت عادی فرق دارد)

• رفتارهای عجیب و از سر بی احتیاطی

• پاسخ ندادن وقتی با اون صحبت می‌شود یا پاسخ هایی که معنی نمی‌دهند

• دشواری در بیدار شدن

• حرف زدن در خواب

• ادرار کردن در محل نادرست (برای مثال، کمد)

• برخلاف آنچه در فیلم ها در مورد خوابگردی نشان داده می‌شود، دست های شخص روبه جلو کشیده نشده است.

• کودکانی که دچار این مشکل هستند در طول سن 4 تا 5 سالگی دچار بی قراری خواب هستند و در سال های اول عمر خود به دفعات در طول شب بیدار می‌شوند.

• احساس خستگی در صبح، بدن درد، وجود کبودی های بدون توضیح در بدن (در اثر ضربه در طول خواب)

• بیدار شدن در جایی که شب قبل آنجا به خواب نرفته اید

• گاهی فردی که دچار خوابگردی است به فعالیت های روزمره مانند لباس پوشیدن، غذا خوردن، رانندگی و حتی برقراری رابطه جنسی نیز می‌پردازند.

• به یاد نیاورن آنچه در طول شب بر او گذشته است.

علل بروز اختلال خوابگردی

علل مختلفی برای این مشکل ذکر می‌شود، از جمله:

• وراثت

• فقدان خواب کافی و خستگی زیاد

• مختل شدن خواب در اثر اختلالی مانند آپنه

• تب یا بیماری

مصرف مواد مخدر یا الکل

• برخی داروها مانند داروهای خواب

استرس و اضطراب

• به خواب رفتن با مثانه پر

• صدا یا لمس بدن

• تغییر در محیط (خوابیدن در هتل)

میگرن

• آسیب به سر

• اختلال اضطراب، استرس پس از سانحه یا پانیک

عوارض اختلال خوابگردی

خوابگردی به خودی خود نگران کننده نیست، اما شما در حالت خوابگردی احتمال دارد:

• خواب دیگران را مختل کنید.

• باعث ایجاد احساس خجالت و بروز مشکلات در روابط اجتماعی شما گردد.

• اختلال در خواب باعث خواب آلودگی بیش از حد در طول روز و ایجاد اختلال در زندگی روزمره شما شود.

• در حین خوابگردی به دیگران آسیب برسانید، البته آسیب به دیگران در حین خوابگردی به ندرت رخ می دهد.

• به خودتان آسیب برسانید (به ویژه اگر در نزدیکی پله ها راه بروید، از خانه خارج شوید، رانندگی کنید یا چیز نامناسبی بخورید.)

اختلال خوابگردی

تشخیص اختلال خوابگردی

برای تشخیص راه رفتن در خواب، پزشک تاریخچه پزشکی و علائم شما را بررسی می کند. ارزیابی شما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• معاینه بدنی: پزشکتان می تواند معاینه جسمی را برای تایید یا ردکردن شرایطی که ممکن است با خوابگردی اشتباه گرفته شود، مانند تشنج در شب، سایر اختلالات خواب یا حملات هراس توصیه کند.

• مشورت در مورد علائم شما: در صورتی که شما تنها زندگی می کنید شاید از راه رفتن در خواب خودتان بی اطلاع باشید و خوابگردی بیشتر توسط اطرافیان شما دیده می شود. برای همین پزشکتان ممکن است از اطرافیان شما بخواهد پرسشنامه ای راجع به رفتارهای خواب شما پر کنند. در صورت داشتن سابقه خانوادگی در مورد خوابگردی حتما به پزشکتان بگویید.

• مطالعه خواب شبانه (پلی مونوگرافی): در بعضی موارد، پزشکتان احتمال دارد یک مطالعه شبانه را در یک محیط آزمایشگاهی خواب توصیه کند. در پلی مونوگرافی، گیرنده های قرار داده شده بر روی بدن شما امواج مغزی، میزان اکسیژن موجود در خون، ضربان قلب و تنفس و حرکات چشم و پا را هنگام خواب ضبط و کنترل می کنند. حتی امکان دارد از شما فیلم گرفته شود تا بتوانید رفتار خود را در طول خواب مشاهده کنید.

راه های درمان اختلال خوابگردی

برای کنترل این اختلال می‌توانید از راهکارهای خانگی استفاده کنید، از جمله:

• خواب کافی

• مدیتیشن و تمرینات آرامش بخشی

• پرهیز از محرک های سمعی و بصری قبل از خواب

• خوابیدن در جای امن

• کاهش مصرف کافئین و تخلیه مثانه و روده قبل از خواب

• قرار دادن زنگ هشدار باز شدن برای تمام درها و پنجره ها

• عدم مصرف مایعات در ساعت های منتهی به خواب

• آرام نگه داشتن محیط خواب، کم کردن نور و نویز

دارو درمانی

راه رفتن در خواب می‌تواند به دلیل وجود یک بیماری زمینه ای مانند رفلاکس معده، آپنه خواب، بیماری پای بیقرار، یا تشنج باشد. دارودرمانی زمانی ضروری است که:

• احتمال بروز آسیب جدی است.

• رفتارهای فرد موجب بیخوابی خانواده و کاهش کیفیت خواب در طول روز شده است.

• سایر روش های درمانی موثر نبوده است.

مصرف دارو معمولا 3 تا 5 هفته کافی است.

بیداری پیش بینی شده

در این روش، حدود زمان خواب گردی فرد در نظر گرفته می‌شود و 10 تا 20 دقیقه قبل از آن شخص را بیدار می‌کنند و در طول مدتی که معمولا راه رفتن در خواب ادامه می‌یابد، او را بیدار نگه می‌دارند.

اگر با وجود تغییرات و استفاده از روش های فوق، تغییری در خوابگردی فرد به وجود نیاید، مراجعه به روانشناس بالینی ضروری به نظر می‌رسد. روانشناس با بررسی عوامل زمینه ساز راه رفتن در خواب نظیر اضطراب‌ و ارائه راهکارهایی برای مدیریت استرس به رفع این مشکل کمک خواهد کرد. در صورت نیاز به دارو درمانی، روانشناس شما را به روان پزشک ارجاع خواهد. روان پزشک با تجویز داروهای آرام بخش و ضدافسردگی به بیمار کمک می‌کند.

یادگیری خود هیپنوتیزم

در طول یادگیری خود هیپنوتیزم، که توسط یک متخصص باتجربه انجام می شود، افراد امکان دارد با رسیدن به یک حالت عمیق آرامش از این طریق بتوانند فعالیت های ناخواسته در هنگام خوابگردی را تغییر دهند.

مشاوره

یک روانشناس می تواند با راهکارهای در مورد بهبود خواب، تکنیک های مدیریت استرس، خود هیپنوتیزم و آرامش به درمان خوابگردی شما کمک کند.

اختلال خوابگردی

درمان های خانگی اختلال خوابگردی

• محیط منزل را ایمن کنید: اگر امکان دارد خوابگردی منجر به آسیب شوند، این موارد احتیاطی را در نظر بگیرید:

• قبل از خواب تمام پنجره ها و درهای بیرونی را ببندید و قفل کنید. حتی در صورت امکان درهای داخلی را قفل کرده یا آلارم یا زنگ روی درها قرار دهید.

• درها یا راه پله ها را مسدود کنید و سیم های برقی و سایر خطرات را از دسترس دور کنید. در صورت امکان در طبقه همکف بخوابید. اگر کودک شما دچار خوابگردی است، اجازه ندهید که او تنها بخوابد.

• به آرامی فرد را که در حال خوابگردی است به رختخواب هدایت کنید. لازم نیست فرد را بیدار کنید. چون احتمال سردرگمی و آشقتگی فرد وجود دارد و می تواند دردسر ساز باشد.

• خواب کافی داشته باشید. خستگی می تواند در بروز خوابگردی نقش داشته باشد. در صورت امکان، از سر و صدای اضافی هنگام خواب یا سایر محرک های مختل کننده خواب، خودداری کنید.

• قبل از خواب یک روال منظم و آرامش دهنده مانند خواندن کتاب، حمام آب گرم انجام دهید. قبل از خوابیدن تمرین مراقبه را امتحان کنید چون می توان برای داشتن یک خواب آرام و راحت به شما کمک کند.

• استرس را از بین ببرید. مواردی که باعث استرس می شود و راه های مقابله با استرس را شناسایی کنید. در مورد آنچه شما را آزار می دهد با اطرافیان خود صحبت کنید.

• از مصرف الکل خودداری کنید. نوشیدن الکل می تواند در خواب شبانه اختلال ایجاد کرده و محرکی برای خوابگردی باشد.

روش های مفید دیگری که ممکن است بتوانید خوابگردی در کودکان را کاهش دهید، عبارتند از:

• از مصرف کافئین نزدیک به زمان خواب خودداری کنید.

• برنامه خواب منظمی را تنظیم کنید و کنار آن ها بخوابید.

• به کودک خود آموزش دهید تا با گوش دادن به موسیقی آرام در به هنگام خواب آرام باشد.

• اطمینان حاصل کنید که اتاق خواب کودک شما ساکت، آرام و به اندازه کافی تاریک است.

• اگر تصور می شود استرس در بروز این مشکل نقش دارد، مشاوره ممکن است کمک کند. ممکن است هیپنوتیزم یا بیوفیدبک نیز مورد بررسی قرار گیرد.

• مقدار مایعاتی که فرزندتان در شب مصرف می کند را کم کنید و مطمئن شوید که او قبل از خواب به دستشویی می رود (مثانه پر خوابگردی را تحریک می کند.)

• در موارد نادر، پزشک ممکن است برای کمک به خواب کودک شما دارویی تجویز کنند.

  • منبع
  • سیمیاروم
  • پزشکت
  • هنرزندگی

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید