ادبیات فمینیستی چیست؟

ادبیات فمینیستی، داستان، غیرداستانی، نمایشنامه یا شعر است که از اهداف فمینیستی در تعریف، ایجاد و دفاع از حقوق مدنی، سیاسی، اقتصادی و اجتماعی برابر برای زنان حمایت می کند. اغلب نقش‌های زنان را نابرابر با مردان – به‌ویژه از نظر موقعیت، امتیاز و قدرت – شناسایی می‌کند و عموماً پیامدهای آن را برای زنان، مردان، خانواده‌ها، جوامع نامطلوب نشان می‌دهد.

«فمینیسم» مجموعه وسیعی از نظریه های اجتماعی، جنبش های سیاسی و فلسفه های اخلاقی است. معنی و بیان آن در طول زمان تغییر کرده است.

در فمینیسم زنان انتخاب می کنند که این  نظر یا فلسفه را در زندگی خود بپذیرند و ممکن است به عنوان الهام بخش دیگران برای پیروی از آن عمل کنند. به طور کلی، مأموریت آن مقابله، مقاومت و در نهایت حذف سنت‌های یک جامعه مردسالار به نفع برابری برای همه است.

ادبیات فمینیستی صدای این جنبش ها بود و از پذیرفته شدن نویسندگان زن به عنوان منابع مشروع بیان خلاق حمایت کرد (برای بسیاری از نویسندگان زن قرن نوزدهم رایج بود که برای جدی گرفتن نام مستعار مردانه استفاده می کردند).

ادبیات فمینیستی به دنبال نشان دادن راه های متعددی است که با زنان باید به طور یکسان رفتار شود، و پیامدهایی که همه ما در صورت عدم چنین رفتاری با آن مواجه هستیم. کلاسیک ها در این ژانر روابط، جاه طلبی و مادری را زیر ذره بین قرار می دهند. تبعیض جنسی، خشونت، و استانداردهای دوگانه بدون عذرخواهی آشکار می شوند. در مرکز همه چیز: یک زن، تلاش برای تعادل و خوشبختی، هر طور که او آن را تعریف کند.

آثار ادبی خاصی به عنوان متون کلیدی فمینیستی شناخته شده اند. دفاع از حقوق زن (1792) اثر مری ولستون کرافت، یکی از اولین آثار فلسفه فمینیستی است. اتاقی از خود (1929) اثر ویرجینیا وولف، در استدلال خود برای فضای واقعی و مجازی برای نویسندگان زن در یک سنت ادبی تحت سلطه مردسالاری مورد توجه قرار گرفته است. خواجه زن اثر ژرمن گریر (1970) نقش خود محدودکننده زن خانه دار را زیر سوال می برد.

دفاع از حقوق زنان مسلماً مهمترین کار ولستون کرافت است. او در بیانیه ای این موضوع را مطرح می کند که حقوق مردان باید به زنان نیز تعمیم یابد. اگر قرار است زنان، همسران، مادران و اعضای جامعه مؤثر باشند، آموزش، به ویژه باید در اولویت قرار گیرد. او این ایده را رد می کند که زنان باید بر اساس ظاهرشان قضاوت شوند، و در عوض از توانایی ذاتی زنان برای معقول بودن در همه زمان ها حمایت می کند. در زمان خود، اینها ایده های انقلابی در مورد نقش زنان در خانواده و جامعه بود.