معماری متابولیسم
متابولیسم یک جنبش معماری مدرن است که از ژاپن شروع شده و تاثیرگذارترین آن در دهه 1960 است که تقریبا از اواخر دهه 1950 تا اوایل دهه 1970 میلادی رشد کرده است.
کیشو کوروکاوا (متولد 8 آوریل 1943 – درگذشته 12 اکتبر 2007) یکی از معمارن برجسته ژاپن در قرن بیستم بود. وی به عنوان یکی از شناخته شده ترین بنیان گذاران سبک متابولیست (Metaolist) در دهه 60 میلادی به شمار می رفت. کوروکاوا در طول دوران حرفه ای فعالیت خود رویکرد فلسفی خاصی برای درک معماری و پروژه های خود در نظر گرفته بود. کوروکاوا پس از گذراندن تحصیلات خود در دانشگاه توکیو زیر نظر کنزو تانگه در سال 1959، جنبش متابولیست را به وسیله یک گروه آزاد به نام های: کیونوری کیکوتاکا، فومیهیکو ماکی و شخص کنزو تانگه آغاز نمود. اصول کار متابولیست به اندیشه های ناپایداری و تغییر می پرداخت و پیش تر به عنوان سبکی با فرآیندهای طبیعی در نظر گرفته می شد.
متابولیسم کلمه فرایند حفظ سلول های زنده را توصیف می کند. طراحان جوان ژاپنی پس از جنگ جهانی دوم از این کلمه برای توصیف باورهای خود درباره نحوه طراحی ساختمان ها و شهرها، تقلید از یک موجود زنده استفاده کردند.
بازسازی پس از جنگ در شهرهای ژاپن ایده های جدیدی درباره آینده طراحی شهری و فضاهای عمومی ایجاد کرد.
معماران و طراحان متابولیسم معتقدند که شهرها و ساختمان ها نهاد های ایستا نیستند، بلکه با تغییر متابولیسم با "متابولیسم" جای می گیرند. ساختارهای پسا جنگی که رشد جمعیت را در نظر داشتند، عمر محدودی داشتند و باید طراحی و ساخته شوند تا جایگزین شوند. معماری طراحی شده با متابولیسم در اطراف زیرساخت های ستون فقرات مانند قطعات پیش ساخته، جایگزین سلول ساخته شده است - به آسانی متصل و آسان قابل جابجایی زمانی که طول عمر خود را تمام شده است. این ایده های آوانگارد 1960 به عنوان متابولیسم مشهور شد.
تاریخچه متابولیسم
جنبش متابولیستی در سال 1959، زمانی که معماری مدرن (CIAM)، که در سال 1928 توسط لوکوربوزیه و دیگر اروپایی ها تاسیس شد، خالی گذاشت.
در کنفرانس طراحی جهانی 1960 در توکیو، ایده های قدیمی اروپایی در مورد شهرنشینی استاتیک توسط یک گروه از معماران جوان ژاپنی به چالش کشیدند. متابولیسم 1960: پیشنهادات برای شهری جدید، ایده ها و فلسفه های فومیحیکو مکی، ماساتو اوتاکا، کیونیتی کیکوتاکی و کیوش کورکاوا را تایید کرد. بسیاری از متابولیستها تحت آزمایش Kenzo Tange در آزمایشگاه Tange دانشگاه توکیو تحصیل کرده بودند.
رشد جنبش متابولیسم
بعضی از برنامه های شهری متابولیستی، مانند شهرهای فضایی و غلاف های چشم انداز معلق در شهر، به طرز مبهمی بودند که هرگز به طور کامل متوجه آن نشدند. در کنفرانس طراحی جهانی در سال 1960، معمار Kenzo Tange تاسیس شد و طرح نظری خود را برای ایجاد یک شناور در خلیج توکیو ارائه کرد. در سال 1961، Helix City راه حل متابولیسم زیستی شیمیایی Kisho Kurokawa به شهرنشینی بود. در طول این دوره زمانی مشابه، معماران نظری در ایالات متحده نیز به طور گسترده ای نمایش داده شد - آمریکایی آن آنتینگ با طراحی شهر برج و استرالیایی 300 ساله شهر فریدریش سنت فلوریان.
تکامل متابولیسم
گفته شده است که برخی از کارها در آزمایشگاه Kenzo Tange تحت تأثیر معماری آمریکایی لویی کان قرار گرفتند . بین سالهای 1957 و 1961، کان و همکارانش برج های انبساطی مدولار را برای آزمایشگاه تحقیقات پزشکی Richards در دانشگاه پنسیلوانیا طراحی کردند.
این ایده مدرن و هندسی برای استفاده از فضا، یک مدل بود.
دنیای متابولیسم به خودی خود متصل بود و خود ارگان قن تحت تأثیر کار همسرش، آن تیانگ قرار گرفت. به همین ترتیب، موسی الددی ، که با کان مشغول به کار بود، عناصر متابولیسم را در Habitat '67 خود در مونترال، کانادا به دست آورد. برخی معتقدند که فرانکل لویید رایت همه اینها را با طراحی کنسول خود از برج 1950 جانسون موز تحقیقاتی آغاز کرده است .
بهترین نمونه های معماری متابولیسم
یک مثال شناخته شده متابولیسم در معماری، کایکو کوروکوا، برج ناپاکین کپسول در توکیو است. بیش از 100 واحد کپسول ساخته شده از پیش ساخته، به صورت جداگانه بر روی بوته یک بتنی شبیه باریک بر روی ساقه تکیه می کنند، هرچند این ظاهر شبیه به یک ساقه ماشین های شستشوی جلو است.
در آمریکای شمالی، بهترین نمونه از معماری متابولیستی، مسلما توسعه مسکن برای نمایشگاه 1967 در مونترال کانادا است.
پایان متابولیسم
نمایشگاه بین المللی 1970 در اوزاکا، ژاپن آخرین تلاش جمعی معماران متابولیست بود. کنزو تنگ با طرح جامع نمایشگاه های Expo '70 به حساب می آید. پس از آن، معماران فردی از جنبش به خودی خود مستقل و مستقل در حرفه خود شد. ایده های جنبش متابولیست، خودشان معماری ارگانیک هستند؛ اصطلاحی که فرانکل لویید رایت آن را مورد استفاده قرار داد، که تحت تاثیر ایده های لوئی سولیوان بود که معموال اولین معمار مدرن آمریکا در قرن نوزدهم بود.
ایده های قرن بیست و یکم در مورد توسعه پایدار ، ایده های جدید نیستند؛ آنها از ایده های گذشته تکامل یافته اند. "پایان" اغلب یک شروع جدید است.
دیدگاه