الکساندر گراهام بل که در ادینبورگ، اسکاتلند به دنیا آمد، فرزند وسط الکساندر ملویل و الیزا سیموندز بل بود. او در اوایل زندگی خود شروع به اختراع کرد و یکی از اولین پروژه های او اختراعی بود که گندم را از پوسته آن جدا می کرد. اما او به عنوان فرزند یک استاد فن بیان بیشتر مجذوب صدا و گفتار بود. با تشویق پدرش، او حتی با برادر بزرگترش ملویل روی ایجاد یک ماشین صحبت کار کرد.
البته بل به اختراع یک دستگاه سخنگو ادامه داد که نحوه ارتباط ما را متحول کرد. درباره این مرد و اختراعات مبتکرانه او بیشتر بدانید.
1. بل خودش اسم میانی اش را انتخاب کرد
در حدود یازدهمین سالگرد تولدش، او تصمیم گرفت به جای الکساندر بل، الکساندر گراهام بل شود. شاید او از اینکه سومین اسکندر در خانواده باشد و این نام کوچک را با پدر و پدربزرگش به اشتراک بگذارد خسته شده بود. به هر دلیلی برای اضافه شدن، بل از یکی از شاگردان سابق پدرش الکساندر گراهام برای اضافه کردن "گراهام" به ترکیب اسمش الهام گرفت. بل ممکن است حلقه نام مستعار جدید خود را دوست داشته باشد، اما او هنوز برای خانواده‌اش با نام‌های «الک» یا «الک» شناخته می‌شد. بل ممکن است حلقه نام مستعار جدید خود را دوست داشته باشد، اما او هنوز برای خانواده‌اش با نام‌های «الک» شناخته می‌شد.
2. بل نه تنها یک مخترع با استعداد، بلکه یک معلم با استعداد بود
او زمانی که تنها 16 سال داشت به عنوان مربی در یک مدرسه شبانه روزی پسرانه شروع به کار کرد. پدرش «گفتار مرئی» را ایجاد کرده بود که سیستمی از نمادهای آوایی بود. این نمادها نشان می دادند که چگونه می توان صداهای مورد نیاز برای گفتن هر کلمه را به صورت فیزیکی تولید کرد.
بل توانست از این سیستم برای دانش آموزان ناشنوا استفاده کند تا به آنها کمک کند صحبت کردن را یاد بگیرند و زبان خود را بهبود بخشند. بل نیز برخی از روش های خاص خود را داشت. مادرش در کودکی پس از یک بیماری دچار کم شنوایی شدید شده بود و بل از راه های مختلفی برای برقراری ارتباط با او استفاده می کرد.
بل در حین کار در بوستون، معلم ناشنوایان مورد احترامی شد. او در مدرسه ناشنوایان بوستون کار می کرد و دانش آموزان خصوصی را نیز می دید. بل بعداً در مؤسسه کلارک برای ناشنوایان کار کرد و در دانشکده خطابه دانشگاه بوستون مقام استادی گرفت.
یکی از شاگردانش میبل هوبارد سرانجام همسر او شد. پدرش، گاردینر گرین هوبارد، یکی از خیرین بل شد و از کار او حمایت کرد.
برای دانش‌آموز دیگری، بل دستکش‌های ویژه‌ای با حروف الفبا روی آنها ساخت که به آنها اجازه می‌داد از طریق املای کلمات با هم ارتباط برقرار کنند.
بل در طول زندگی خود به حمایت از آموزش ناشنوایان متعهد بود. او در سال 1893 با هلن کلر ملاقات کرد و به دختر جوان ناشنوا در یافتن یک معلم خوب کمک کرد. در همان سال، بل همچنین انجمن ترویج آموزش گفتار به ناشنوایان را تأسیس کرد.
3. بل با ثبت ادعای خود چند ساعت قبل از الیشا گری، حق ثبت اختراع خود را برای تلفن به دست آورد
بل در14 فوریه 1876 حق اختراع خود را برای نسخه تلفن خود ثبت کرد. بعداً در همان روز، وکیلی که برای الیشا گری کار می کرد، اخطاریه ای را به عنوان یک نوع اعلامیه اختراع، برای تلفن از طرف او ارائه کرد.
بل همانطور که در سال 1874 به والدینش نوشت، از تلاش های رقیب خود آگاه بود و فشار زیادی را برای به پایان رساندن طرح خود احساس می کرد.
در مارس 1876، بل حق ثبت اختراع تلفن را دریافت کرد. او سال بعد شرکت تلفن بل را با پدرزنش گاردینر گرین هوبارد، دستیارش توماس واتسون و توماس سندرز تأسیس کرد.
رقیب او وسترن یونیون مخترعان دیگری از جمله گری را استخدام کرد تا سیستم تلفنی خود را توسعه دهند که منجر به درگیری حقوقی بین این دو تجارت شد. در طول سال ها، بل به شدت از حق ثبت اختراع تلفن خود در تعدادی از دعاوی دیگر دفاع کرد.
4. پس از تلفن، بل به توسعه مجموعه ای از اختراعات دیگر ادامه داد
بل فوتوفون را ساخت که از نور برای انتقال صدا استفاده می کرد. بل آن را یکی از بزرگترین اختراعات خود می دانست. او همچنین از هدیه خود برای اختراع برای حل مشکلات استفاده کرد. بل پس از مرگ پسرش در سال 1881، یک ژاکت فلزی وکیوم ساخت تا به تنفس کمک کند.
این ایده بر طراحی دستگاه ریه آهنی که برای کمک به بیماران فلج اطفال در دهه 1950 استفاده می شد، تأثیر گذاشت. هنگامی که یک قاتل در سال 1881 به رئیس جمهور جیمز گارفیلد شلیک کرد، از بل خواسته شد تا به رهبر بیمار کمک کند.
او یک ماشین الکترومغناطیسی ابداع کرد تا تشخیص دهد گلوله در کجای بدن گارفیلد گیر کرده است. در این کار شکست خورد (گارفیلد بعداً درگذشت)، اما دستگاه، پیشروی برای فلزیاب مدرن بود.
5. بل در سالهای آخر عمرش، شیفته پرواز و حرکت بود
او آزمایش با بادبادک ها را در دهه 1890 آغاز کرد و حتی یک ساختمان ویژه در ملک خود داشت تا روی این پروژه ها کار کند. بل پس از آزمایش های زیاد، طرحی مبتکرانه برای بادبادک بر اساس چهار ضلعی ایجاد کرد.
در سال 1907 او انجمن آزمایش هوایی را با گلن کرتیس، توماس سلفریج، کیسی بالدوین و جی.ای.د. مک کردی را تشکیل داد.
این انجمن ماشین های پرنده ای را توسعه داد که معروف ترین آنها Silver Dart بود. در 23 فوریه 1909، دارت نقره ای اولین هواپیمایی بود که یک پرواز برقی در کانادا انجام داد. بل بعدها با بالدوین روی هیدروفویل کار کرد. یکی از طرح‌های آنها، معروف به HD-4، رکورد سرعت را در سال 1919 ثبت کرد. موفقیت آنها تا دهه 1960 در کتاب رکوردها باقی ماند.
دیدگاه