تعریف خودسانسوری
بر اساس تعاریف علمی خود سانسوری را می‌توان در جوامع مختلف به انواع متفاوت دسته بندی کرد. ساده ترین آن به این شکل است که فرد یا افرادی بنا بر شرایطی همچون قرار گرفتن در اقلیت یا عدم تایید توسط دیگران یا تردید در پذیرش توسط جامعه اجبارا سکوت کرده یا جملاتی را به زبان می‌آورند که در اصل هیچ اعتقادی به آن ندارند. البته باید به این نکته مهم نیز توجه داشت که خودسانسوری تنها در کلام خلاصه نمی‌شود و می‌توان آن را در انواع متعددی از ارتباطات اجتماعی نظیر نوشتن، دیدن و حتی نوع و شکل لباس پوشیدن و غذا خوردن نیز ملاحظه کرد.
خودسانسوری در واقع سانسور نوع فکر، رفتار و چیزی که هستید به منظور جلوگیری از نوع فکر منفی دیگران است. در واقع یک صدا ممکن است به صورت مکرر کلمات نتوانستن، نشدن، و … را در ذهن شما تکرار کند.
خودسانسوری برای جلوگیری از قضاوت منفی افراد است. افرادی که خودسانسوری می کنند در واقع می خواهند از خودشان در مقابل درد عاطفی که به دلیل رفتار بد دیگران ممکن است رخ دهد، محافظت می کنند. اما ریشه خودسانسوری به کجا باز میگردد. مسئله بسیار عمیق تر از چیزی است که در ظاهر دیده می شود. مسئله خودسانسوری عموما به کودکی افراد و نحوه رفتار با آن ها باز می گردد. عموما به دلیل دریافت عشق ناکافی و تایید نشدن در کودکی رخ میدهد. اما این مسئله در هر فرد می تواند منحصر به فرد باشد. مسئله اصلی آن است که فرد خودسانسورگر عموما :
- اعتماد به نفس ندارد
- عشق به میزان کافی در کودکی دریافت نکرده است
- عدم تایید والدین و اطرافیان عزت نفس او را کاهش داده
- مقایسه زیاد بین او و دیگران اتفاق افتاده
- و از همه مهمتر خودش را دوست ندارد.
دارای این مشکلات می باشند. حل نکردن این مشکلات در مسئله ای به اسم خودسانسوری بروز می کند.
ویژگی های افراد خودسانسورگر
عموما افراد خودسانسورگر افرادی تحلیل کننده رفتار دیگران درباره خودشان هستند. عموما این افراد ویژگی های یکسانی دارند. در صحبت با اکثر افراد خودسانسورگر به جملاتی مانند موارد زیر بر می خورید:
- برای من مشکل است که نظراتم را در صورتی که مخالف با دیگران باشم اعلام کنم.
- زمان های زیادی وجود دارد که به نظرم انسان های اطرافم نظرات صحیحی ندارند اما من به آن ها چیزی نمی گویم.
- زمانی که مخالف دیگران هستم ترجیح می دهم که نظر خودم را مشابه با آن ها نشان دهم تا مخالفت و بحث کنم.
- بعد از زمان هایی که در جمع هستم شروع به سرزنش خودم برای حرف هایی که گفته ام و یا رفتارهایی که کرده ام می کنم.
- نگران هستم که دوستان صمیم ام را از دست بدهم اگر نحوه ای که دوست دارم رفتار کنم.
- نمی توانم پایبند به مرزها وچهارچوب هایم باشم.
- برایم صحبت نکردن امنیت بیشتری دارد تا صحبت های درباره نظراتم.
و …
خودسانسوری اطلاعات مشخص باعث می شود شما همزیستی مسالمت آمیزتری در اجتماع داشته باشید. اما با اینحال، خودسانسوری می تواند باعث اضطراب، گناه، و خجالت شود؛ و ممکن است باعث ضربه زدن به جریان آزاد اطلاعات شود. همچنین، می تواند منجر به نادیده گرفتن اجتماع، تضعیف بحث عمومی، و تنزل اجتماعی شود.
عناصر خودسانسوری
روانشناسان بیان می کنند که خودسانسوری حداقل بر اساس سه عنصر بنا شده است:
اول از همه، انسان بطور طبیعی تمایل به برقراری ارتباط، افشا و به اشتراک گذاری اطلاعات دارد. اعضای جوامع دارای مشوق های روانشناختی برای به اشتراک گذاری اطلاعات دارند. اما موانع طبیعی مشخصی برای خودسانسوری وجود دارد.
دوم، افراد به عنوان اعضای گروه، دربارۀ گروه شان نگرانی هایی دارند. به این معنی که آنها تلاش می کنند تا تصویر مثبتی از گروه شان ارائه دهند و از اطلاعاتی که تاثیر منفی در وجهه گروه شان دارد جلوگیری می کنند.
و نهایتا سوم اینکه، ارائه اطلاعات آشکار نشده در صورت آشکار شدن ممکن است به فرد آسیب برساند. بخصوص اطلاعاتی که ناقص قوانین، ارزش ها و فرهنگ باشد.
تقویت این بحران می تواند از شخصی به شخص دیگر متغیر باشد. همچنین می تواند وابسته به نوع اطلاعات، محیط، و عوامل دیگر باشد. با این وجود، هر کسی درگیر خودسانسوری می شود همیشه یک چالش درونی را تجربه می کند.
راه های مقابله با خودسانسوری
- مشاهده کنید که در چه زمان هایی خودسانسوری می کنید.
- در واقع مشخص کنید که چه زمان ها و موقعیت هایی شما تصمیم میگیرید که خودتان نباشید. آگاهی از این موضوع قدم بزرگی است.
- سعی کنید هر بار خودسانسوری را در این موقعیت ها کمتر کنید.
- از دایره اطمینان رفتاری خارج شوید و خودتان باشید. و از خود بودنتان و بیان خودتان لذت ببرید.
- به ریسک های بیشتری بپردازید.
- افراد خودسانسورگر عموما قابلیت های خود را نمی دانند. سعی در شناخت قابلیت های ناشناخته خود کنید.
- به چیزهایی که می گوید حتی در صورت اشتباه بودن اعتقاد داشته باشید.
دیدگاه