دلایل جنگ تجاری چین و آمریکا

اصلاحات اقتصادی و تجاری که در سال 1979 آغاز شد، به تبدیل چین به یکی از بزرگترین و سریع‌ترین اقتصادهای جهان کمک کرد. رشد اقتصادی و آزادسازی تجاری چین، از جمله تعهدات تجاری جامعی که پس از ورود این کشور به سازمان تجارت جهانی (WTO) در سال 2001 انجام شد، منجر به گسترش شدید روابط تجاری آمریکا و چین شده است.  

با وجود روابط تجاری رو به رشد، روابط اقتصادی دوجانبه به طور فزاینده ای پیچیده و اغلب مملو از تنش شده است. از دیدگاه ایالات متحده، بسیاری از تنش‌های تجاری ناشی از گذار ناقص چین به اقتصاد بازار آزاد است.   

در حالی که چین رژیم های اقتصادی و تجاری خود را در سه دهه گذشته به طور قابل توجهی آزاد کرده است، همچنان تعدادی از سیاست های دولت را حفظ کرده (یا اخیراً تحمیل کرده است) که به نظر می رسد جریان تجارت و سرمایه گذاری را مختل می کند.  

زمینه های عمده نگرانی ابراز شده توسط سیاست گذاران و ذینفعان ایالات متحده شامل جاسوسی گسترده اقتصادی سایبری چین علیه شرکت های آمریکایی، سابقه نسبتاً ناکارآمد اجرای حقوق مالکیت معنوی،  سیاست های تبعیض آمیز نوآوری،  سوابق درهم  ریخته در اجرای تعهدات سازمان تجارت جهانی (WTO)،  استفاده گسترده از سیاست های صنعتی (مانند یارانه ها و موانع تجاری و سرمایه گذاری) برای ترویج و حمایت از صنایع مورد علاقه دولت، عدم شفافیت در قوانین و مقررات تجاری؛ تحریف سیاست های اقتصادی که منجر به مازاد ظرفیت در چندین صنعت شده است و مازاد تجاری بزرگ کالای خود با ایالات متحده، و سیاست های مداخله جویانه برای تأثیرگذاری بر ارزش پول آن است.           

بسیاری از سیاستگذاران ایالات متحده استدلال می کنند که چنین سیاست هایی بر منافع اقتصادی ایالات متحده تأثیر منفی می گذارد و به از دست دادن مشاغل ایالات متحده در برخی از بخش ها کمک کرده است.  

شرایط، سیاست ها و اقدامات اقتصادی و تجاری چین تأثیر قابل توجهی بر اقتصاد ایالات متحده به عنوان یک کل و همچنین بخش های خاص ایالات متحده دارد و بنابراین برای کنگره نگران کننده است.  

جنگ تجاری ایالات متحده و چین را می توان اساساً به عدم تعادل تجاری و رقابت بر سر تسلط اقتصادی جهانی نسبت داد.  

مفروضات آمریکا در مورد دزدی مالکیت معنوی آمریکا توسط چین و واکنش چین از طریق اعمال تعرفه های ۲۵ درصدی بر ۱۶ میلیارد دلار واردات از آمریکا، دلایل اصلی جنگ تجاری بین هر دو ابرقدرت بوده است. 

در تاریخ اقتصادی، از سال 2018 به عنوان سالی یاد خواهد شد که ایالات متحده جنگ تجاری با چین را آغاز کرد. هژمونی پیشرو دیرینه اکنون با هژمونی فزاینده در یکی از بزرگترین جنگ های تجاری تاریخ اقتصادی تا به امروز در حال آغاز است. روابط اقتصادی آمریکا و چین از زمانی که چین اصلاحات اقتصادی خود را آغاز کرد و رژیم تجاری خود را آزاد کرد در اواخر دهه 1970 به طور قابل توجهی گسترش یافت.  

بر اساس فرهنگ لغت INVESTOPEDIA، جنگ تجاری یک اثر جانبی حمایت گرایی است که زمانی رخ می دهد که یک کشور (کشور A) تعرفه ها را بر واردات کشور دیگر (کشور B) در تلافی افزایش تعرفه های کشور B بر واردات کشور A افزایش ده د.   با تشدید آن، جنگ تجاری تجارت بین المللی را کاهش می دهد. چین و ایالات متحده درگیر یک جنگ تجاری هستند، زیرا هر کشور همچنان در مورد تعرفه های اعمال شده بر کالاهای مبادله شده بین خود اختلاف نظر دارد.  

دونالد ترامپ، رئیس جمهور سابق  آمریکا در کمپین انتخاباتی خود وعده داده بود که سوء استفاده طولانی مدت چین از سیستم بین المللی را  شکسته و اقدامات ناعادلانه را رفع کند.  

اختلافات اقتصادی قبل از ورود چین به سازمان تجارت جهانی رخ داد، اما روسای جمهور سابق جورج بوش، بیل کلینتون، جورج دبلیو بوش و باراک اوباما همگی نتوانستند مشکلات را حل کنند.   

در آوریل 2018، ایالات متحده با توجه به نگرانی ها مبنی بر اینکه چین حقوق مالکیت معنوی را نقض می کند، درخواست مشاوره را به سازمان تجارت جهانی ارائه کرد. با افزودن تعرفه‌های مختلف، دولت ایالات متحده تا حدی به بخش  301 قانون تجارت 1974 آمریکا  ب رای جلوگیری از آنچه که شیوه‌های تجاری ناعادلانه و سرقت مالکیت معنوی می‌خواند تکیه کرد.   

این به رئیس جمهور این اختیار را می دهد که به طور یکجانبه جریمه یا سایر مجازات ها را برای یک شریک تجاری در صورتی که به نظر می رسد به طور غیرمنصفانه به منافع تجاری ایالات متحده آسیب می رساند، اعمال کند، به خصوص اگر قراردادهای تجاری بین المللی را نقض کند.  

در آگوست 2017، ایالات متحده تحقیقات رسمی را در مورد حملات به مالکیت معنوی ایالات متحده و متحدانش آغاز کرد که به تنهایی حدود 225 تا 600 میلیارد دلار در سال خسارت وارد کرد. نتیجه این است که ایالات متحده معتقد است قوانین چین با وادار کردن شرکت های خارجی به مشارکت در سرمایه گذاری مشترک با شرکت های چینی، حقوق مالکیت معنوی را تضعیف می کند، که سپس به شرکت های چینی اجازه دسترسی و اجازه استفاده، بهبود، کپی یا سرقت فناوری های آنها را می دهد.  

ایالات متحده همچنین این نگرانی را مطرح می‌کند که چین حق ثبت اختراع و حق چاپ قانونی را به رسمیت نمی‌شناسد و علیه فناوری وارداتی خارجی تبعیض قائل می‌شود و اینکه چین موانع غیرتعرفه‌ای متعددی ایجاد کرده است که بخش‌های اقتصاد چین را از رقابت بین‌المللی دور نگه داشته است.