امپراتوران روم حاکمان تعیین شده امپراتوری بودند که پس از پایان جمهوری روم آغاز شد. مشروعیت حکومت یک امپراتور بستگی به کنترل او بر ارتش و به رسمیت شناخته شدن توسط سنا داشت.
10 امپراطور قدرتمند امپراطوری روم
عصر جمهوری روم با مرگ ژولیوس سزار به پایان رسید و آگوستوس آغاز امپراتوری روم را نشان داد که از 27 قبل از میلاد تا 476 بعد از میلاد ادامه داشت.
در طول این دوره تعدادی از امپراتورها فرمانروایی کردند و سلطنت آنها به تعدادی از سلسله ها تقسیم شد. در اینجا لیستی از 10 امپراتور برتر حاکم در روم باستان آورده شده است.
1. آگوستوس (سپتامبر 63 قبل از میلاد - 19 آگوست ، 14 میلادی)
در بالای لیست یک انتخاب بسیار واضح وجود دارد - بنیانگذار امپراتوری روم آگوستوس که طولانی ترین دوره پادشاهی را 41 سال از 27 قبل از میلاد تا 14 بعد از میلاد داشته است.
او که با نام اکتاویان متولد شد، به عنوان افتخاری از دستاوردهای بزرگش توسط سنا به نام آگوستوس شناخته شد.
او و مارک آنتونی به دنبال انتقام مرگ سزار با هم همراه شدند قبل از اینکه رو در روی هم قرار بگیرند.
آگوستوس، مارک آنتونی و ملکه معروف مصر کلئوپاترا را شکست داد و پس از آن همراه با مجلس سنای روم قانون اساسی جدیدی را برای امپراتوری بزرگ ایجاد کردند.
سلطنت آگوستوس آغازگر دوران صلح نسبی بود که به Pax Romana یا صلح رومی معروف بود. چندین جنگ در مرزهای روم به نام برای توسعه طلبی و یک جنگ داخلی یکساله نیز وجود داشت. اما پس از جانشینی آگوستوس بر تخت پادشاهی، جهان روم بیش از دو قرن عاری از هرگونه جنگ وسیع بود.
آگوستوس حکیمانه حکمرانی کرد و جاده ها، قنات ها و ساختمانها ساخت. آگوستوس نه تنها اولین بلکه مطمئناً یکی از بهترین امپراطورانی بود که روم تاکنون داشته است.
2- تراژان (سپتامبر 53 بعد از میلاد - 8 اوت ، 117 میلادی)
تراژان که توسط سنا بهترین فرمانروا شناخته می شود از سال 98 پس از میلاد تا آخرین نفس خود در 117 بعد از میلاد بر روم باستان حکومت کرد.
تراژان یکی از برجسته ترین امپراتورهای روم است و تحت حکومت او امپراتوری به اوج خود رسید. از او به عنوان یک سرباز - امپراتور موفق یاد می شود که بزرگترین گسترش نظامی در تاریخ روم را رهبری می کرد و امپراتوری را تا زمان مرگش به حداکثر سرزمین خود رساند.
او توسط مردم عادی، سنا و ارتش مورد احترام بود، زیرا نام خود را از طریق حکومت بشردوستانه خود که بر برنامه های گسترده عمرانی عمومی و سیاست های رفاهی نظارت می کرد مشهور کرد.
به عنوان یک امپراتور شهرت تراژان پایدار ماند. او یکی از معدود فرمانروایانی بود که شهرت وی 19 قرن باقی ماند.
3. مارکوس اورلیوس (آوریل 121 میلادی - 17 مارس ، 180 میلادی)
مارکوس اورلیوس به عنوان آخرین "پنج امپراتور خوب" و فیلسوف رواقی در نظر گرفته می شود.
مارکوس اورلیوس از سال 161 تا 180 بعد از میلاد بر امپراتوری روم فرمانروایی کرد. در دوران سلطنت اش امپراتوری احیا شده اشکانی را در شرق شکست داد.
مدیتیشن های رواقی مارکوس اورلیوس به زبان یونانی در حالی که بین 170 تا 180 بعد از میلاد در لشکرکشی بود نوشته شد و هنوز به عنوان یک اثر ادبی برای فلسفه خدمت و وظیفه مورد احترام قرار می گیرد و نحوه یافتن و حفظ آرامش در بحبوحه درگیری ها را با پیروی از طبیعت به عنوان منبع راهنما و الهام بخش توصیف می کند.
مارکوس اورلیوس در زمان حیات خود شهرت یک پادشاه فیلسوف را به دست آورد و این عنوان پس از مرگ او باقی می ماند زیرا او به عنوان "فیلسوف" شناخته شد.
4. تیبریوس (16 نوامبر ، 42 قبل از میلاد - 16 مارس ، 37 میلادی)
امپراتور 14 تا 37 بعد از میلاد تیبریوس کلادیوس نرون پسر لیویا دروسیلا بود که بعداً در سال 39 قبل از میلاد با آگوستوس ازدواج کرد و تیبریوس را پسرخوانده آگوستوس کرد. او بعداً توسط آگوستوس به عنوان وارث خود پذیرفته شد و این زمانی بود که او نام تیبریوس ژولیوس سزار را گرفت نامی که امپراتورهای بعدی نیز بر آن خواهند گذاشت.
تیبریوس یکی از بزرگترین ژنرال های روم بود که پایه های مرز شمالی را پایه ریزی کرد. اما از او به عنوان یک فرمانروای تاریک، گوشه گیر و غم انگیز یاد می شد که هرگز واقعاً نمی خواست امپراتور باشد زیرا مسئولیت بر عهده او بود.
علیرغم تصویر بسیار منفی او از تاریخ نگاران رومی تیبریوس پس از مرگش با تقریباً سه میلیارد سسترن خزانه امپراتوری را ترک کرد.
تیبریوس به جای این که دست به فتوحات گرانقیمت بزند، او تصمیم گرفت پایگاههای بیشتری ایجاد کند و از دیپلماسی در مورد درگیری ها استفاده کند. همه این مراحل نوآورانه با تبدیل شدن روم به یک امپراتوری قوی تر و مستحکم نتیجه داد.
5. کلادیوس (10 اوت قبل از میلاد - 13 اکتبر ، 54 میلادی)
کلادیوس یکی از اولین امپراتوران روم بود که در خارج از ایتالیا متولد شد. سلطنت وی از 41 تا 54 بعد از میلاد به طول انجامید.
او پسر دروسوس و آنتونیا مینور بود و چون دچار لنگیدن و ناشنوایی جزئی شده بود به طرز ناعادلانه ای توسط خانواده اش محروم شد و تا زمان کنسولگری اش از مشاغل دولتی کنار گذاشته شد.
اما این ناتوانی خاص به طور مستقیم یا غیر مستقیم او را از سرنوشت تیبریوس و کالیگولا نجات داد زیرا دشمنان احتمالی هرگز او را به عنوان یک تهدید جدی نمی دیدند.
از نظر اشراف و سنا حکومت او آسیب پذیر بود، آنها با صعود وی به تاج و تخت کاملاً مخالف بودند اما او بزرگترین حمایت خود را از ارتش دریافت کرد.
کلادیوس ترکیبی مثبت از ویژگی های متناقض بود: غافل، مردد، گیج، مصمم، بی رحم، شهودی، عاقل و تحت سلطه همسر و کارکنان شخصی آزادگانش بود.
اما با وجود همه اینها و عدم تجربه آشکار او کلادیوس ثابت کرد یک مدیر قادر و کارآمد است.
او همچنین یک سازنده بلند پرواز بود. او بسیاری از جاده ها، قنات ها و کانال های جدید را در امپراتوری ساخت. در زمان سلطنت او امپراتوری فتح بریتانیا را آغاز کرد. او با داشتن علاقه شخصی به حقوق در محاکمات عمومی ریاست می کرد و روزانه 20 فرمان صادر می کرد.
6. هادریان (ژانویه 76 میلادی - 10 ژوئیه ، 138 میلادی)
امپراتور از 117 تا 138 میلادی هادریان در خانواده ای ایتالیایی متولد شد.
با وجود اینکه تراژان هرگز او را به طور رسمی به عنوان وارث خود تعیین نکرد همسر تراژ این قرار را درست قبل از مرگ وی اعلام کرد.
هادریان تقریباً از همه استانهای تحت فرمان خود دیدن کرد و در سطح استان با مردم ارتباط برقرار کرد. او که از طرفداران شناخته شده یونان بود به دنبال بازگرداندن معماری یونانی به شکوه قدیمی خود بود. او پانتئون را بازسازی کرد و معبد زهره و روما را ساخت.
هادریان مدت زیادی از دوران سلطنت خود را با ارتش گذراند و لباس نظامی بر تن داشت و در مواقعی با سربازان غذا می خورد و می خوابید. حفظ ارتش هشیار و پاسخگو بزرگترین چالش او بود بنابراین او گاهی زنگ هشدارهای دروغین را برای آزمایش آموزش، رزمایش و پاسخ ارتش خود به بحران ناگهانی اعلام می کرد. اما علیرغم شهرت وی به عنوان یک مدیر نظامی کارآمد سلطنت وی با فقدان درگیری های عمده همراه بود.
7. وسپاسیان (9 نوامبر میلادی - 23 ژوئن ، 79 میلادی)
فرمانروایی وسپاسیان امپراتور مشهور روم از سال 69 تا 79 پس از میلاد به طول انجامید.
وی سلسله فلاویان را تاسیس کرد که به مدت 27 سال بر امپراتوری روم حکومت کرد. حکومت او در یکی از پر دردسرترین دوران تاریخ روم آغاز شد زیرا رومیان تازه در حال بهبودی از عواقب امپراتورهای بدنام مانند نرون و کالیگولا بودند و یک جنگ داخلی که چهار امپراتور در یک سال درگیر آن بودند.
وسپاسیان که ژنرالی با صلاحیت بود که توان خود را در میدان جنگ به اثبات رسانده بود وظیفه ایجاد تعادل در روم را بر عهده گرفت و در طول 10 سال حکومت خود این کار را کرد و نام خود را به عنوان یکی از بزرگترین امپراتورهای روم ثبت نمود.
در دوران سلطنت وسپاسیان پول زیادی صرف کارهای عمومی و همچنین برای مرمت و زیباسازی شهر رم شد. وی ساخت معبد صلح، تعدادی حمام عمومی و یکی از باشکوه ترین بناهای روم باستان کولوسئوم را آغاز کرد.
متأسفانه در زمان تکمیل کولوسئوم وسپاسیان مرده بود. پس از مرگ وی در 79 پس از میلاد پسر بزرگش تیتوس جانشین او شد و بدین ترتیب اولین امپراتور روم شد که به طور مستقیم پسر طبیعی اش جانشین وی شد و سلسله فلاویان را تاسیس کرد.
8. آنتونینوس پیوس (19 سپتامبر ، 86 میلادی - 7 مارس ، 161 میلادی)
آنتونینوس پیوس ، فرزندخوانده و جانشین امپراتور هادریان ، از 138 تا 161 بعد از میلاد بر امپراتوری روم فرمانروایی کرد. اولین اقدام او به عنوان امپراتور اعطای افتخار به پدر خوانده اش هادریان بود و به عنوان بخشی از معامله آنتونینوس امپراتور آینده، مارکوس اورلیوس را پذیرفت. او یکی از آرام ترین حاکمان در تاریخ امپراتوری روم بود. هیچ گزارشی از هیچ گونه اقدام نظامی مهم در دوران سلطنت وی در دست نیست.
او معابد، تئاترها و مقبره ها را ساخت، هنرها و علوم رومی را ارتقا داد و به معلمان بلاغت و فلسفه افتخارات و پاداش های مالی اهدا کرد. آنتونینوس عملاً در میان امپراتورهای روم منحصر به فرد بود زیرا بدون خروج از ایتالیا با این بحران ها کنار آمد. این شیوه حکومتی توسط معاصران و نسل های بعدی او بسیار مورد ستایش قرار گرفت.
9. کنستانتین بزرگ (فوریه 272 میلادی - مه 337 میلادی)
نام کامل کنستانتین Flavius Valerius Aurelius Constantinus Augustus بود. این امپراتور مشهور که بعدها اولین امپراتور مسیحی روم در تاریخ شد فرمانروایی با اهمیت تاریخی بزرگ بود.
او یک امپراتوری تقسیم شده را تحت فرمان یک امپراتور واحد متحد کرد و در برابر برخی از دشمنان سرسخت مانند فرانک ها ، آلمانی ها ، گوت ها و سارمات ها پیروزی های مهمی کسب کرد. او همچنین برخی از استانهای روم را که مدتها از دست رفته بود تصرف کرد. او پایتخت خود را ایجاد کرد و آن را به نام خود - قسطنطنیه - نامید که بعدها پایتخت امپراتوری بیزانس شد. به همین دلیل او به عنوان بنیانگذار بیزانس شناخته می شد.
و نیاز به حمایت مسیحیان را درک کرد زیرا مسیحیت در حال افزایش بود و سرانجام به یک شخصیت تاریخی مهم مسیحی تبدیل شد و اولین امپراتوری بود که این ایمان را پذیرفت. کلیسای قبر مقدس که به دستور او در محل ادعای مقبره عیسی در اورشلیم ساخته شد مقدس ترین مکان در جهان مسیحیت شد. تغییر دین وی تأثیر قابل توجهی بر ترجیحات مذهبی امپراتوری بیزانس بعدی داشت.
10. جاستینیان (482 میلادی - 14 نوامبر ، 565 میلادی)
گرچه امپراتوری روم غربی تا سال 476 بعد از میلاد به دست بربرها افتاده بود ، امپراتوری روم شرقی آخرین سلطنت را تحت فرمان جاستینیان اول داشت که از 526 تا 565 بعد از میلاد بر شرق (که امپراتوری بیزانس نیز نامیده می شد) فرمانروایی کرد.
در دوران سلطنت خود یوستینیان در صدد احیای عظمت امپراتوری و تصرف مجدد نیمه غربی از دست رفته بود. ژنرالهای بزرگ وی بلیساریوس و نارسس بسیاری از مناطق امپراتوری از جمله خود شهر رم را تصاحب کردند. به دلیل فعالیت های ترمیمی خود گاهی اوقات در تاریخ معاصر به عنوان آخرین رومی نامیده می شود.
جاستینیان بخاطر ایجاد یک قانون حقوق واحد، کد جاستینین که بر اساس مجموعه ای از قوانین روم قرار داشت مشهور بود. این کد بعداً به عنوان اساس همه نظام های حقوقی در جهان غرب در نظر گرفته شد.
جاستینیان همچنین بر ساخت ساختمانهای بزرگ در پایتخت خود قسطنطنیه نظارت داشت که برجسته ترین آنها کلیسای ایاصوفیه بود که بعدها مرکز مسیحیت ارتدوکس شرقی برای قرن ها شد.
دیدگاه