استقلال آمریکا | آمریکا چگونه از بریتانیا مستقل شد؟

استقلال ایالات متحده آمریکا چگونه محقق شد؟

در تقویم آمریکا چهارم جولای از اهمیت خاصی برخوردار است. در این روز ۱۳ ایالت این کشور استقلال خود را از امپراتوری بریتانیا اعلام کردند و این روز «روز استقلال» نامیده و تعطیل رسمی اعلام شد.

در روز چهارم جولای ۱۷۷۶، ۱۳ مستعمره آمریکا که به عنوان ایالت های «ساحل شرقی» شناخته می شوند، اعلامیه استقلال از امپراتوری بریتانیا را منتشر کردند. بنابراین ریشه اصلی استقلال آمریکا و تبدیل آن به ایالات متحده آمریکا در استقلال این  ۱۳ ایالت قرار دارد.

این مستعمرات که عمدتاً متکی به کشاورزی بودند، تحت حکومت بریتانیا قرار داشتند که بهره کشت و زرع آنها، به ویژه تنباکو، را به خود اختصاص می داد.

روابط این مستعمرات با بریتانیا که زمانی دوستانه بود با تشدید قوانین مالیات گیری توسط دولت بریتانیا، از جمله قانون شکر و افزایش احساسات ملی گرایانه آمریکایی ها رفته رفته دچار تنش شد.

جنگ انقلاب آمریکا نتیجهٔ انقلاب سیاسی آمریکا بود که با کشمکش مابین پارلمان بریتانیای کبیر و مستعمره‌نشینانی که به قانون تمبر اعتراض داشتند آغاز گردید.

قانون تمبر، مالیاتی مستقیم بود که توسط پارلمان بریتانیا در سال 1765 بر مستعمره‌های آمریکای بریتانیا بسته شد. به موجب این قانون بسیاری از محتواهای چاپی در مستعمرات باید از کاغذهای تمبرداری که در لندن تولید می‌شد، استفاده می‌کردند یا تمبر مالیه بر آن‌ها الصاق می‌شد. محتواهای چاپی شامل اسناد قانونی، مجلات، روزنامه‌ها و بسیاری از انواع دیگر کاغذها در مستعمرات می‌شد. مشابه مالیات‌های پیشین، مالیات تمبر می‌بایست به وجه رایج بریتانیا پرداخت می‌شد و نه اسکناس‌های رایج در مستعمرات.

آمریکایی‌ها تصویب قانون تمبر را مغایر با قانون اساسی می‌پنداشتند. پارلمان بر حقش مبنی بر مالیات بستن بر مستعمره‌نشینان پای می‌فشرد و آمریکاییان خواستار احقاق حقوق‌شان به عنوان شهروندان بریتانیا بودند و پرداخت مالیات را بدون حضور در پارلمان برنمی‌تابیدند.

از 1765 برخی ساکنان ایالات متحده درخواست هایی در رابطه با داشتن نمایندگانی در پارلمان بریتانیا را آغاز کردند. شعار این افراد، یعنی «بدون نماینده مالیاتی نخواهد بود»، بعدها به شعار اصلی انقلابی های آمریکایی و جمله ای ماندگار در تاریخ سیاست تبدیل شد.

این خواسته گهگاه به تنش های جدی و درگیری نیز منجر می شد که تی پارتی (حزب چای) بوستون در ۱۷۷۳ یکی از این موارد است.

این حزب در واقع اعتراضی بود به قانون چای که به شرکت هند شرقی بریتانیا حق فروش انحصاری چای در ۱۳ مستعمره شرقی را اعطا می کرد.

اختلافات با تصویب و اجرای قانون اجبار که از سوی ملی گرایان آمریکایی به عنوان قانون غیرقابل تحمل خوانده می شد، بدتر هم شد. به موجب این قانون که برای مبارزه با تی پارتی بوستون تصویب شده بود، قدرت محدود مستعمره نیمه خودمختار ماساچوست گرفته شد و تحت سیطرهٔ ارتش به فرماندهی ژنرال توماس گیج قرار گرفت.

آمریکایی‌ها در هر مستعمرهٔ دولت سایه تشکیل دادند و کنگرهٔ قاره‌ای را تأسیس نمودند.

کنگره قاره ای متشکل از نمایندگان 13 مستعمره، نشستی را ترتیب داد. سپتامبر 1774 کنگره ‌قاره‌ای، تجارت با انگلستان را تحریم کرد.

در دومین جلسه این نشست در 1775 جنگ استقلال علیه امپراتوری بریتانیا اعلام شد و مسوولیت مقاومت در برابر نیروی نظامی ‌بریتانیا را به ژنرال مزرعه‌دار ‌آمریکایی، جورج واشنگتن، سپرد؛ جنگ‌های طولانی انقلاب آغاز شده بود.

در روزهایی که جورج واشنگتن، برای حفظ سرزمین‌های ‌آمریکا می‌جنگید، توماس جفرسون، حقوقدان ویرجینیایی نیز اعلامیه استقلال ملتی که دیگر «آمریکا» نامیده می‌شدند را برای تقدیم به جورج سوم، پادشاه انگلستان آماده می‌کرد.

سرانجام در چهارم ژوئیه 1776 اعلامیه استقلال که توماس جفرسون نقشی اساسی در نگارش آن داشت، توسط 56 نماینده سیزده ایالتی که اکنون دولت واحدی را تشکیل می دادند امضا شد.

نمایندگان کنگره ‌قاره‌ای، اعلامیه‌ای را روی دست‌ها بالا گرفتند و فریاد شادی سردادند که: ما ‌آمریکایی هستیم.

نبرد بین استقلال طلبان آمریکا و بریتانیا بالاخره با عهدنامه پاریس در 1783 به نفع آمریکایی ها به پایان رسید و حاکمیت ایالات متحده بر مناطقی که امروزه تقریباً به کانادا از شمال، فلوریدا از جنوب و رود می‌سی‌سی‌پی از غرب محدود است به رسمیت شناخته شد.