دیوید هیوم و قانون علیت
هیوم از ادراکات ما عناصر اساسی تجربه بشری را آغاز می کند.
اینها به برداشت هایی تقسیم می شوند که همه احساسات ، تعصبات و عواطف ما را درک می کنند، همانطور که اولین ظهور خود را در روح نشان می دهند و و ایده ها که تصاویر ضعیف این [برداشت ها] در تفکر و استدلال است. ایده ها از روی برداشت ها ساخته شده اند، اما همیشه بازتولید مستقیم نیستند. زیرا ما می توانیم چیزهایی را که تا به حال تجربه نکرده ایم از مواد تهیه شده از برداشت ها مانند خرهای پرنده یا خیابان های سنگ فرش شده با طلا تصور کنیم.
برخی از ایده ها، مانند فضا، زمان، وجود اشیاء و خود بیرونی و علیت، به طور جهانی وجود دارند و برای درک ما از جهان اساسی هستند. با این حال، هیوم استدلال می کند که این ایده ها تنها با حواس و دلیل ما مجهز نشده اند.
حمله شکاکانه هیوم به ایده علیت به ویژه مشهور است. عقل تنها می تواند معرفت قطعی راجع به روابط لازم ایده ها ارائه دهد. اگر تعاریف "دو" و "بعلاوه" را بدانیم، دلیل می تواند به ما بگوید که دو بعلاوه دو چهار است. با این حال، علت یک امر تجربی است و بنابراین مشمول این نوع یقین مفهومی نیست. در حالی که ما نمی توانیم دو بعلاوه دو را معادل چیزی جز چهار تصور کنیم، اما می توانیم یک شی را بدون علت آن تصور کنیم. بنابراین تنها دلیل نیست که ایده علیت را ارائه می دهد.
هیوم استدلال می کند ما هرگز علیت را مستقیماً تجربه نمی کنیم. حواس ما می تواند به ما بگوید که دو جسم در فضا و زمان به هم نزدیک هستند و یکی از دیگری دنبال می شود، با این حال، حواس ما هرگز "ارتباط ضروری" علیت را مشاهده نمی کند.
پس چگونه به ایده علیت می رسیم؟ به گفته هیوم، ما این ایده را از طریق تخیل و تجربه شکل می دهیم. اگرچه ما هرگز نمی توانیم یک شی را تجربه کنیم که علت ایجاد شیء دیگر شود، ما اشیاء خاصی را که همواره از دیگران پیروی می کنند یا پیوند ثابت را تجربه می کنیم.
این تجربیات این انتظار را ایجاد می کند که اجسام خاصی در آینده تعقیب یکدیگر را ادامه دهند و این در نهایت در تخیل ما با ایده ارتباط ضروری بین علت و معلول ترکیب می شود.
بنابراین هیوم آنچه را که نقد او حل کرد باز می گرداند، اما آن را بر پایه جدیدی قرار می دهد.
به جای یقین از دلیل عقلی یا داده های حسی، علیت (و ایده های ما در مورد زمان، مکان، حالات ادامه دار و اشیاء خارجی) محصول تخیل است، یک قوه ذهنی متغیر که "ظاهراً بسیار پیش پا افتاده و متکی بر عقل بسیار اندک است و بر اساس تجربه کار می کند.
از آنجا که علیت از عملکرد تخیل ما ناشی می شود ما نمی توانیم آن را به جهان خارج از تصورات خود نسبت دهیم.
علیت چیزی است که در ذهن وجود دارد، نه در اشیاء.
علی رغم این دیدگاه ، هیوم معتقد است که زندگی و عمل به طور کامل بستگی به اعتقاد به علیت دارد و طبیعت ما به گونه ای است که نمی توانیم آن را باور نکنیم. خود علّت و اشیاء خارجی تخیل هستند، اما آنها داستانهایی هستند که بدون آنها نمی توانیم زندگی کنیم.
دیدگاه