پاپوش درست کردن یا افترا عملی
زمانی که فرد قدرت مقابله رو در رو با حریف خود را ندارد یا در زمانی که فردی پاییندست از اطاعت امر خلاف قانون مقام بالا دستی خود امتناع میورزد، ممکن است به اصطلاح «با درست کردن پاپوش» برای وی، سعی در تخریب او شود.
به طور مثال، افرادی به منظور گرفتن رای به نفع خود، پیشنهاد اخذ رشوه را به قاضی پروندهای دادند، اما پس از رد این پیشنهاد توسط قاضی عدالتخواه، این افراد به منظور تسلیم کردن قاضی مزبور در مقابل خواستهای نامشروع خود و وادار کردن وی به تمکین از خواستهایشان و نیز تخریب وی، اقدام به جاساز کردن مقداری مواد مخدر در شعبه مورد ریاست وی کردند.
این اتفاقی که در برخی سازمانها، وزارتخانهها و ارگانها به منظور کسب قدرت بیشتر یا به کرسی نشاندن حرفهای اشتباه و خواستهای نامشروع صورت میگیرد؛ بیآنکه از عواقب، آثار و لطمات آن بر مردم و جامعه آگاهیهایی وجود داشته باشد.
این موضوع در حالی است که در بسیاری از این موارد، افرادی که مرتکب چنین اعمال خلاف اخلاق و قانونی میشوند، با علم و آگاهی کامل نسبت به قانون مرتکب جرم میشوند.
ماده 699 از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی تحت عنوان تعزیرات مصوب سال ۱۳۷۵ مقرر میدارد: «هر کس عالماً عامداً به قصد متهم کردن دیگری، آلات و ادوات جرم یا اشیایی را که یافت شدن آن در تصرف یک نفر موجب اتهام او میشود، بدون اطلاع آن شخص در منزل یا محل کسب یا جیب یا اشیایی که متعلق به او است، بگذارد یا مخفی کند یا به نحوی متعلق به او قلمداد کند و در اثر این عمل، شخص مزبور تعقیب شود، پس از صدور قرار منع تعقیب یا اعلام برائت قطعی آن شخص، مرتکب به حبس از ۶ ماه تا سه سال یا تا هفتاد و چهار ضربه شلاق محکوم میشود.»
در خصوص این ماده نکاتی را به اختصار بیان می نماییم:
عنوان مجرمانه قانونی برای عمل پاپوش درست کردن برای افراد، افترای عملی می باشد.
افترای عملی جرمی است مقید به وسیله، به عبارتی دیگر اگر کسی به قصد متهم نمودن دیگری وسیله ای در خانه یا جیب او قرار دهد ولی در واقع وسیله مزبور جزء آلات و ادوات جرم نباشد مشول حکم قانونی افترای عملی نخواهد بود.
افترای عملی جرمی مقید به نتیجه نیز می باشد، لذا چنانچه وسیله ای که طبق قانون داشتن آن جرم محسوب می گردد را متعلق به دیگری نشان دهیم، بزه دیده می بایست حتماً تحت تعقیب قرار گیرد. بنابراین چنانچه وی مورد تعقیب قرار نگیرد عمل از شمول ماده موصوف خارج است.
افترای عملی با استفاده از هر شی یا وسیله ای که داشتن و نگه داری آن طبق قانون جرم محسوب می گردد، واقع می شود.
شروط تحقق جرم افترا عملی یا پاپوش درست کردن
شروط اصلی تحقق جرم افترای عملی به شرح ذیل خواهد بود:
1– داشتن سوء نیت عام برای مرتکب، به عبارتی دیگر وی بایستی سوء نیت عام در گذاردن و مخفی نمودن آلات و ادوات جرم یا اشیایی که یافت شدن آن در تصرف یک نفر موجب اتهام او می گردد داشته باشد.
2– داشتن سوء نیت خاص، به عبارتی دیگر مرتکب قصد متهم نمودن دیگری را داشته باشد و این اعمال را عالمانه و آگاهانه و از روی عمد انجام داده باشد.
3– بزه دیده یا همان شخصی که مورد افترای عملی واقع می شود می بایست از این اعمال ارتکابی بی اطلاع باشد.
زمانی بزه دیده یا متضرر از جرم افترای عملی می تواند از امتیازات مقرر در این ماده به منظور تحت تعقیب قرار دادن اتهام زنندگان به خود استفاده نماید که قرار منع تعقیب و یا اعلام برائت قطعی از وی صادر شده باشد. به عبارتی دیگر صدور قرار منع تعقیب یا اعلام برائت قطعی متهم برای تحقق جرم ضرورت دارد.
مجرم نشان داندن افراد بوسیله جاساز نمودن مواد مخدر، از موارد تشدید مجازات خواهد بود.
مجازات جرم افترا عملی یا پاپوش درست کردن
اگر جرم پاپوش برای فرد محرز شود او به حبس از شش ماه تا سه سال و 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد.
از آنجا که درست کردن پاپوش برای دیگری میتواند مشکلات متعددی را درست کند قانونگذار از این موضوع به راحتی نگذشته و حتی تا سه سال حبس را برای فرد در نظر گرفته است.
دیدگاه