آزادی یکی از ملزومات اصلی رشد شخصیتی هر فردی است. اما زمانی که افراد در رابطه ای قرار می گیرند، خواه ناخواه تعریف افراد از آزادی تغییر می کند. اما باید توجه داشت از نظر هر فردی بسیار مهم است که نتیجه ی اضافه شدن روابط به زندگی اش تغییری مثبت باشد نه منفی.
آزادی و روابط زناشویی
هر یک از ما برای ایجاد روابطمان زمان و انرژی مشخصی صرف می کنیم. بنابراین اگر این حس را داشته باشیم که وجود این روابط چیزی به ما اضافه نکرده و باعث بهتر شدن زندگی مان نشده است احساس سرخوردگی می کنیم.
یکی از عوامل ایجاد این نوع سرخوردگی ها احساس محدودیت در روابط است. زمانی که فرد با قرار گرفتن در رابطه ای احساس کند آزادی و عملکردهای او به شکل قابل توجهی محدود شده است اولین واکنشی که نسبت به این محدودیت از خود نشان می‌دهند مقاومت است.
ممکن است در ابتدای هر رابطه ای محدودیت در آزادی های فردی به دلایل مختلف از جمله میزان بالای احساسات عاشقانه پذیرفته شود و طرفین برای هم دیگر گذشت کنند؛ اما با مرور زمان مقاومت خود را آغاز کرده و و این تفکر که من می خواهم زندگی شخصی خود و آزادی فردی داشته باشم به تدریج در درون و ذهن فرد رشد می یابد.
اینکه یکی از طرفین رابطه یا هر دو مجبور باشند برای جلب نظر دیگری خود را از بسیاری از رویاها و خواسته هایشان محروم کنند امری که در دراز مدت به رابطه آسیب های جدی وارد می کند. مسئله اصلی این است که طرفین باید به همدیگر اعتماد داشته و همدیگر را در اینکه رشد شخصی داشته باشند، یاری کنند.
رابطه بین دو نفر است، اما دو نفر مستقل. قرار نیست همه چیزها به همدیگر وابسته و محدود باشد.
عامل اصلی عدم احساس آزادی در روابط این است که افراد مجبورند به خاطر جلب نظر فرد مقابل یکسری از علایق، تفریحات و رویاهایشان را کنار بگذارند. چیزهایی که نه تنها وجودشان هیچ آسیبی به رابطه نمی زند بلکه آزاد گذاشتن فرد مقابل در پرداختن به آن ها می تواند تاثیر مثبت کاملا محسوسی در ارتباطمان داشته باشد. بنابراین می توانیم با آگاهی از رویاها و علایق فرد مقابل و تشویق او به پرداختن به آن ها از نظرش تبدیل به فردی دوست داشتنی تر شده و عمق رابطه را تا حد زیادی بیشتر کنیم.
این بسیار مهم است که درک کنیم افراد مورد علاقه ی ما عقاید و نقشه های خاص خود را برای زندگی دارند و اگر ما آن ها را دوست داریم باید خواسته ها و علایقشان را نیز دوست داشته باشیم.
البته باید توجه داشت توجه به آزادی های فردی در رابطه افراد باید باید با امر ضروری دیگری یعنی تعهد همراه باشد.
برای حفظ تعادل بین احساس آزادی و استقلال طرفین یک رابطه و متعهد بودن آن ها به فرد مقابل و از آنجایی که میزان نیاز افراد به استقلال متفاوت از یکدیگر است، لازم است که آن ها هر چند وقت یک بار با هم گفتگو کرده و در صورت نیاز در مورد توافق بین خودشان تجدید نظر کنند.
احترام به آزادی فردی در زندگی زناشویی
قانون آزادی های شخصی در قانون اساسی هر کشوری درج گردیده است و ما این قانون را برای خود محترم می شماریم و در ارتباط با دوستان و آشنایان تا حدودی رعایت می کنیم. اما متأسفانه در زندگی زناشویی خود را ملزم به رعایت این قانون نمی دانیم و زیر پا گذاشتن این قانون را با خواندن نامه ها و گوش دادن به تلفن های یکدیگر آغاز می کنیم؛ حتی در بسیاری موارد دیده شده که کیف های دستی و کمدهای شخصی دیگران را به صورت عادت می گردیم! و در پاره ای اوقات انجام این کارها را دلیل بر صمیمت در خانواده می دانیم. این گونه کارها نه تنها دلیل بر صمیمیت نیست بلکه موجب پایمال کردن آزادی های شخصی و در نظر نگرفتن فردیت افراد خانواده است.
رعایت این قانون در مورد اوقات اشخاص هم صدق می کند. خارج از محیط خانه اگر بخواهیم با شخصی قرار بگذاریم، سعی می کنیم از او بپرسیم چه ساعتی مناسب است تا حتی الامکان از برهم خوردن برنامه او جلوگیری کنیم. رعایت چنین مسائلی در زندگی خانوادگی به خصوص در زندگی زناشویی هم لازم و ضروری است. اما رعایت اوقات فراغت زن و شوهر شاید از نظر ظاهر کمی غیر عادی باشد، زیرا طرز فکر حاکم بر اجتماع می گوید که آنها در هر صورت و در همه وقت باید از وظایف مادری و همسری خود پیروی کنند؛ ولی زنان می توانند علی رغم انجام وظایف مادری و همسری، اوقاتی را برای برنامه های شخصی اختصاص دهند؛ و رعایت چنین مسأله ای از طرف شوهران ضروری است.
همچنین زنان باید در مورد شوهران خود این مسأله را رعایت کنند زیرا کار و مسؤولیت پی در پی روح و جسم آدمی را خسته می کند و داشتن سرگرمی و تفریح، لازم و ضروری است. گاهی بعضی از سرگرمی ها خانوادگی است و همه اعضا در آن شرکت می کنند، و گاهی خصوصی و فردی است. گاهی اوقات شوهر شما مشغول مطالعه است و یا تلویزیون تماشا می کند. زمانی هم ممکن است گلدان ها را جابجا کند.
دیدگاه