آشنایی با نحوه تصمیم گیری موفق در زندگی مشترک

تصمیمات مجردی در مقابل اشتراکی

هر کس که تا به حال سعی کرده تصمیمی کوچک یا بزرگ با شریک زندگی خود بگیرد، می داند که با چه موقعیت دشواری روبرو خواهد بود. حال چرا تصمیم گیری مشترک اینقدر سخت است؟ وقتی در زندگی مجردی هستید تصمیمات شما طبق خواست خود شما است. فقط به نیازهای شخصی بستگی دارند و معمولاً تأثیر بسیار کمی بر شرایط سایر افراد دارند یا حداقل این چیزی است که افراد طرز تلقی از تصمیم گیری فردی دارند. زمانی که در یک رابطه متعهد هستید تصمیم گیری ها مستلزم توافق و دریافت رضایت از هر دو طرف است و تقریباً هر تصمیمی که می گیرید روی شریک زندگی شما تأثیر می گذارد.

هنگامی که دو نفر وارد یک رابطه می شوند، تعداد تصمیماتی که باید به تنهایی بگیرند به میزان قابل توجهی کاهش می یابد. زیرا دایره تصمیم مربوطه آن ها با هم همپوشانی پیدا می کند. این لزوماً به این دلیل نیست که همه این تصمیمات باید با هم گرفته شوند، بلکه به این دلیل است که تقریباً هر تصمیمی که به صورت فردی در یک رابطه می گیرید روی شخص دیگر تأثیر می گذارد.

برای حفظ یک رابطه سالم، هر یک از شرکا باید حداقل هنگام تصمیم گیری، همسر خود را در نظر بگیرند. چه به طور فعال با هم تصمیم گیری کنید و چه در تصمیم گیری های فردی خود یکدیگر را مد نظر قرار بدهید، تصمیمات نسبتا کمی وجود دارد که باید به طور کامل به تنهایی اتخاذ کنید. با این حال میزان تداخل دو دایره تصمیم ها کاملاً به شما و شریک زندگی شما بستگی دارد و برای هر زوجی متفاوت است. هر چه زوجین بتوانند تصمیمات بیشتری را با موفقیت به اشتراک بگذارند و یا با اطمینان، قضاوت دیگران را به تعویق بیندازند بهتر است.

 سه اصل برای تصمیم گیری مشترک

فرض بگیرید شما آماده اید که همه تصمیمات را به عنوان یک زوج بگیرید. برای انجام مؤثر این اقدام، سه اصل وجود دارد که باید در طی فرآیند بر اساس آن ها حرکت کنید.

• برقراری ارتباط موثر: دیدگاه یکدیگر را درک کنید. طرف مقابل مسائل را چگونه می بینند؟ بگذارید آنچه را که می بینند و آنچه را که معتقدند درست است به شما بگویند. به گونه ای رفتار کنید که آن ها مطمئن شوند که گفته های آن ها ارزشمند بوده و به طور قابل توجهی در نتیجه و تصمیم نهایی اثرگذار خواهد بود.

• ادای احترام: هنگامی که شریک زندگی شما تصمیمات خود را می گیرد باید صریح و صمیمانه به قضاوت او احترام بگذارید و به او اجازه دهید که به تنهایی موفق شده و یا شکست بخورد.

• ایجاد اعتماد: هنگام تصمیم گیری خود باید به طور مداوم به شریک خود نشان دهید که می توانید به تنهایی تصمیمات خوبی بگیرید. این چیزی نیست که هر چند وقت یکبار انجام بدهید و زندگی خود بر مبنای "هر از گاهی" شکل بدهید. بلکه کاری است که شما به طور مداوم انجام می دهید و تغییری پایدار ایجاد می کند. تا زمانی که هر دو با یکدیگر ارتباط برقرار کنید، به یکدیگر احترام بگذارید و به صورت فردی تصمیمات قابل اعتماد بگیرید، رابطه شما قوی تر و شکوفا خواهد شد.

شکل گیری ارتباط و اعتماد در تصمیم گیری های مشترک

ارتباط و اعتماد به سادگی اتفاق نمی افتد. اگر زوجینی که بیش از حد تصمیمات یک جانبه می گیرند نتوانند مسیر خود را اصلاح کنند، ازدواج خود را به پایان نزدیک کرده و نمی توانند آن را نجات بدهند. تصمیم‌گیری در روابط برای سلامت کلی شراکت در زندگی بسیار مهم است. هر تصمیمی را که شما به‌عنوان یک زوج بتوانید با موفقیت به انجام برسانید شما را به یکدیگر نزدیک‌تر می‌کند. ارتباط را عمیق‌تر کرده و سطح اعتمادی را که در یکدیگر به دنبال آن هستید افزایش می‌دهد.

تصمیم گیری مشترک باعث می شود نیازهای یکدیگر را برابر نیازهای خود قرار دهید. وقتی شروع به کار می‌کنید که انگار نیازهای شریک متعلق به خود شما است و بخشی از مسئولیت احساسات او را بر عهده می‌گیرید. این تکامل یافته ترین و پایدارترین سطح یک رابطه است و جایی است که زوجین باید تلاش کنند تا به آن برسند.

تصمیم گیری و تکنیک های مبتنی بر مبانی آن

وقتی همیشه تصمیمات خود را به تنهایی گرفته اید سخت است که مجبور باشید به طور دائم با مشورت شخص دیگری تصمیم گیری کنید. اما این همان چیزی است که شما در یک رابطه، به خصوص روابط طولانی مدت و زمانی که با هم زندگی می کنید اتفاق می افتد. حتی تصمیمات نسبتاً کوچک مانند اینکه امشب بیرون بروید، کاشی حمام را چه رنگی انتخاب کنید یا زمان و مکان تعطیلات، ممکن است با مشکلاتی همراه شود. به ویژه اگر سلیقه شما بسیار مشابه نباشد. دو مبنای اصلی برای تصمیم گیری وجود دارد.

دلیل یا منطق، جایی که شما آگاهانه از حقایق پیش روی خود و دانش قبلی خود استفاده می کنید و با استفاده از آن شواهد تصمیم می گیرید. دوم شهود یا احساس درونی، جایی که تصمیم شما باید "احساس درستی داشته باشد". شهود در واقع ترکیبی از تجربیات قبلی و ارزش های شماست و بنابراین ابزار ارزشمندی است.

حل و فصل اختلافات و اتخاذ تصمیمات در یک رابطه گام نخست فرایند است. زوجین وقتی سعی می کنند تصمیم مشترکی بگیرند جایگزینی برای صحبت کردن درباره مسائل موجود پیدا نمی کنند. این به این معنی است که صرفا در تلاش برای تفهیم منظور و خواست خود هستند. حال آنکه شیوه درست این است که هم دیدگاه خود را توضیح دهند و هم به نظرات شریک زندگی خود گوش بدهند. 

1. بکارگیری عقل و شهود

یکی از راه‌های بهبود تصمیم‌گیری مشترک این است که کنار هم بنشینید و هم عقل و هم شهود خود را برای مشکل به کار ببرید. با مرور واقعیت ها شروع کنید. با تمرکز بر مساله به این فکر کنید که اوضاع به کدام سمت و سو پیش می رود؟ آیا پاسخ واضحی برای ابهامات موجود وجود دارد یا شرایط دقیق‌تری برای تعیین راه حل موجود است؟ وقتی به یک پاسخ منطقی نرسیدید یا به نقطه‌ای رسیدید که پاسخ واضحی وجود ندارد با شهود خود مساله را بررسی کنید.

برداشت های ذهنی و حسی به شما می گوید که چه کاری انجام بدهید. از خود بپرسید چرا و آماده بررسی آنچه در پشت این احساس است باشید. اگر هنوز اختلاف نظر وجود دارد، در صورت لزوم مصالحه کنید و سعی کنید به نقطه میانی برسید که هر دو آماده پذیرش آن باشید.

2. شکل دهی فرایند و چارچوب

این مرحله یک ساختار پیچیده‌تر دارد که ممکن است به ویژه برای زمانی مفید باشد که برای مدتی در تصمیم‌گیری با هم مشکل داشته‌اید. چارچوبی مانند چارچوب تصمیم‌گیری بر مبنای پیش فرض ها است. این یک فرآیند گام به گام برای تصمیم گیری فراهم می کند. اما کار در یک فرآیند روش خوبی برای اطمینان از این است که به همه چیز فکر کرده‌اید و به شما کمک می‌کند تا با نتیجه راحت‌تر باشید.

در نهایت، اگر هنوز نمی توانید تصمیم بگیرید، پاسخ پیش فرض معمولاً مطابق با وضعیت موجود خواهد بود. این امر به ویژه برای تصمیم گیری های مهم مانند خانه تکانی، ازدواج، بچه دار شدن و غیره مهم است. ممکن است کمی احساس ناراحتی ایجاد کند به خصوص اگر شما آن شریکی بودید که می خواستید تغییر را ایجاد کنید. در نهایت باید بدانید که نمی توانید شخص دیگری را مجبور کنید چنین تصمیمی را بپذیرد.

3. پرسشگری درباره ارزش ها

اگر متوجه شوید که شما دو نفر چیزهای بسیار متفاوتی می خواهید و اهداف مجزایی را دنبال می کنید، اوضاع می تواند برای تصمیم گیری مشترک بسیار دشوار شود. به عنوان مثال، اگر یکی از شما خواهان بچه دار شدن و دیگری احساس کند که آمادگی این کار را ندارد یا هرگز نخواهد که پدر یا مادر شود، احساس می کنید که اساس رابطه شما در حال به چالش کشیده شدن است و ارزش های شما زیرسوال می رود.

در آخرین تحلیل برای نتیجه گیری و تصمیم گرفتن، شرایط شما را مجبور به تصمیم گیری های دیگری می کند؛ مانند اینکه آیا می خواهید رابطه ادامه یابد یا چیزهای دیگر مهم تر هستند. اگر این وضعیت در مورد شما صدق کند، مراجعه به روانشناس و صحبت در مورد مکالمات دشوار در روابط و جدایی برای شما مفید خواهد بود.

4. تصمیم گیری، مذاکره و متقاعد سازی

در چه مرحله ای یک تصمیم مشترک به یک مذاکره و یا موضوع متقاعدسازی تبدیل می شود؟ این سه بسیار نزدیک به هم و مرتبط هستند و حتی ممکن است یک موضوع واحد قابل درک باشند. اتخاذ تصمیم مشترک یک نفر ممکن است نوعی مذاکره برای شخص دیگر باشد.

واقعا مهم نیست اسمش را چه می گذارید. نکته این است که راهی برای تصمیم گیری با هم پیدا کنید، چه از طریق یک فرآیند مذاکره و چه با استفاده از چارچوب تصمیم گیری یکسان. به هر حال هر دوی شما باید آن ها را در نظر بگیرید. بنابراین اگر می‌خواهید پایه‌ای برای یک رابطه بلندمدت در زندگی مشترک ایجاد کنید باید با هم روی ساختن آن کار کنید. اگر نمی توانید، کمک حرفه ای بگیرید.

 چند پیشنهاد برای تصمیم گیری موفق

تصمیم گیری به عنوان یک زوج، از مراحل اولیه آشنایی به بعد و همچنین در ازدواج، جایی که مسائل مهم تر و بیشتری برای تصمیم گیری مشترک وجود دارد، مهم است. تصمیم گیری می تواند انرژی زیادی بگیرد. اگر فرآیند تصمیم گیری به خوبی مدیریت نشود، حتی می تواند منجر به خستگی یا اضطراب شود. بار تصمیم گیری در مورد یک موضوع گاهی بیش از دیگری به دوش یکی از زوجین می افتد که آن را تا جایی که به یک تصمیم یکجانبه تبدیل شود گسترش می دهد.

تعارضات ممکن است به دلیل دیدگاه های مختلف ایجاد شود. یکی از زوجین یا دیگری تحت تأثیر شرایط قرار می گیرد یا با ترس از عواقب تصمیم احساسات ناخوشایند نظیر فلج شدن می کند. چند مرحله ساده وجود دارد که می تواند به شما کمک کند تا در مسیر درستی در تصمیم گیری مشترک به موفقیت برسید.

1. تشخیص مساله

ابتدا تمام حقایق مرتبط با تصمیم خود را جمع آوری کنید. اطلاعات موجود را بخوانید، سوال بپرسید و با دیگران مشورت کنید. گاهی اوقات تجربیات دیگران می تواند اطلاعاتی را ارائه دهد که ممکن است قبلاً به آن توجه نکرده باشید. سعی کنید فقط با کسانی صحبت نکنید که از دیدگاه شما حمایت می کنند. افرادی را انتخاب کنید که در مورد موضوع مورد نظر آگاه باشند و بتوانند دیدگاهی عینی به شما ارائه دهند نکات منفی را نیز برجسته کنند.

اطلاعات را به صورت مکتوب و در شکل فهرستی که می‌توانید ببینید و به‌ روزرسانی کنید جمع آوری کنید. اگرچه ممکن است در ابتدا حجم اطلاعات زیاد به نظر برسد، اما با نوشتن ایده‌ها، نکات و زوایای ایده ها واضح‌تر می‌شود که کدام یک به تصمیم گیری مرتبط‌تر هستند و کدامیک کمتر.

2. توجه به عواقب تصمیم گیری

همانطور که مزایا و معایب هر گزینه را در نظر می گیرید به احساسات و نگرانی های یکدیگر توجه کنید. اینکه عواقب تصمیم چگونه بر دیگران، به ویژه آسیب پذیرترین افراد خانواده تأثیر می گذارد؟ آیا گزینه هایی وجود دارند که به دلیل اینکه به شما احساس آرامش و امید می دهند برجسته باشند؟ آیا برخی احساس اضطراب یا ناامیدی را القا می کنند؟ به خاطر داشته باشید که احساساتی مانند آرامش، آزادی و شادی شاخص هایی هستند که شما را به انتخاب درست نزدیک تر می کنند.

این احساسات را بررسی کنید تا دریابید که آیا این احساسات ناشی از تمایلات خودخواهانه، ترس از آنچه دیگران ممکن است فکر کنند می باشد یا تمایل واقعی برای انجام کارهای خوب هستند. به احتمال زیاد تصمیم درست در همان لحظه گرفته نخواهد شد اما شروع خوبی به عنوان یک تمرین شخصی و مشترک خواهد بود. در دنیای شتابزده امروزی نه تنها جمع آوری اطلاعات بلکه توانایی به کارگیری این عمل متفکرانه نیز ارزش زیادی دارد.

3. تعیین محدودیت های زمانی

اگر پس از کمی فکر کردن، گزینه روشنی پیدا نشد، می توانید به تمرینات پیش فرض استناد کنید. تصور کنید که دوست صمیمی شما با همین موقعیت به شما مراجعه می کند. چه توصیه ای به او می کنید؟ یک چارچوب زمانی تعیین کنید که در آن تصمیم خود را بگیرید. در تصمیم گیری های مهم عجله نکنید اما به تعویق هم نیندازید. تعیین یک زمان ثابت و یک روز خاص برای تصمیم ضروری است. گاهی اوقات همه چیز روشن نمی شود و شما نمی توانید همه موارد احتمالی را در نظر بگیرید.

شما باید حدی تعیین کنید و اگاه باشید نمی توانید همه چیز را کنترل کنید. در غیر این صورت در نهایت زمان گرانبهای خود را در انتظار شفافیت بیشتر تلف کرده و در دایره ای تکراری دور می زنید که به جایی نمی رسد. وقتی تاریخ تعیین شده فرا رسید، قاطعانه بر اساس تشخیص خود تصمیم بگیرید و جلو بروید.

4. پذیرش مسئولیت مشترک

مسئولیت تصمیماتی که به عنوان یک زوج می گیرید را بپذیرید. در غیر این صورت تنش یا عصبانیت به وجود می آید و می تواند بر روابط شما تأثیر منفی بگذارد. شما افراد منحصر به فرد با نیازها و خواسته های متفاوت هستید. بنابراین همیشه در مورد هر تصمیمی توافق نخواهید داشت. این بدان معنی است که هر از گاهی مجبور خواهید بود به یکدیگر مصالحه کنید و به یکدیگر اعتماد کنید.

هر یک از شما باید این سوال را از خود بپرسید که آیا این تصمیم برای ما بهترین است یا فقط برای من؟ مهم است که در طول این فرآیند به دنبال تمرکز بر درک متقابل و اتحاد در رابطه خود باشید. صرف نظر از نتیجه، فرآیند تصمیم گیری در نهایت باید به ایجاد یک رابطه حمایتی و محبت آمیز منجر شود.

5. ارزیابی مجدد

هر از چند گاهی تصمیمات مهم گذشته خود را ارزیابی کنید و اگر تصمیمی گرفته اید که برای یکی یا هر دوی شما خوب نبوده، از اعتراف به آن نترسید. همچنین فرآیندهای تصمیم گیری گذشته خود را مرور کنید. این به شما می‌آموزد که چه چیزی کار می‌کند و چه چیزی جواب نمی‌دهد. نقاط قوت و ضعف شما در طول فرآیند چه بوده است و چه چیزی می‌توانید از آن ها بیاموزید. بسیاری از زوج‌ها در دام احساس غرور یا ترس از اشتباه کردن گرفتار می‌شوند.

بنابراین آن ها نمی پذیرند که تصمیم آن ها بهترین تصمیم نبوده و نیاز به بررسی مجدد دارد. لجاجت آن ها را از حرکت به جلو باز می دارد. به خاطر داشته باشید که اگر تصمیمی با صراحت، صداقت و اعتماد گرفته شده باشد، می توان همه چیز را اصلاح کرد.