کمال گرایی چیست؟
آیا استانداردهای بالایی برای خود تعیین می کنید؟ آیا دریافت چیزی کمتر از نمره A در مدرسه باعث بحران در شما می شود؟ اگر با چیزی کمتر از عالی بودن استرس دارید، ممکن است یک کمال گرا باشید.
کمال گراها برای تولید کار بی عیب و نقص تلاش می کنند و همچنین نسبت به افراد غیر کمال گرا از انگیزه و وظیفه شناسی بالاتری برخوردارند. با این حال، آنها همچنین به احتمال زیاد استانداردهای انعطاف ناپذیر و بیش از حد بالایی را تعیین می کنند، رفتار خود را بیش از حد انتقادی ارزیابی می کنند، ذهنیت همه یا هیچ را در مورد عملکرد خود دارند ("کار من یا کامل است یا یک شکست کامل") و بر این باورند که ارزش شخصی آنها منوط به عملکرد عالی است.
مطالعات همچنین نشان داده اند که افراد کمال گرا سطوح بالاتری از استرس، فرسودگی شغلی و اضطراب دارند.
این ویژگی به جای اینکه عامل جشن و موفقیت باشد، می تواند شما را در معرض خطر درد عاطفی قرار دهد و باعث به تعویق انداختن کارها شود. در حالی که تلاش برای بهترین بودن برای شما قابل ستایش به نظر می رسد، تحقیقات به طور فزاینده ای نشان می دهد که این الگوی رفتاری اغلب با افسردگی، اضطراب، اختلالات وسواس فکری، اختلالات خوردن و سندرم خستگی مزمن مرتبط است.
تحقیقات دانشگاه براک در انتاریو که رابطه بین کمال گرایی و سلامت جسمانی را در 492 مرد و زن بین 24 تا 35 سال بررسی کرده است، نشان می دهد که افراد کمال گرا بیشتر احساس ناخوشی می کنند و از ناراحتی معده، بد خوابی، تنگی نفس شکایت می کنند. همچنین درد و خستگی و اینکه روزهای مریضی بیشتری را سپری می کنند.
کمال گراها همچنین ممکن است آنقدر از شکست بترسند که انجام کار خود را تا زمانی که خیلی دیر شده به تعویق بیاندازند. همانطور که روانشناس دیوید دی برنز در مقاله ای در سال 1980 در روانشناسی امروز نوشت "برای رسیدن به ستاره ها، کمال گرایان ممکن است در نهایت به هوا چنگ بزنند."
راه حل کمال گرایی
کمال گرایی یک ویژگی شخصیتی پایدار است و به همین دلیل تغییر آن دشوار است. با این حال، خوشبختانه، بیش از یک نوع کمال گرایی وجود دارد.
کمال گرایی تجویز شده از نظر اجتماعی ناشی از ترس از این است که اگر کامل نباشید دیگران شما را مسخره کنند. همچنین اغلب با خواسته های کمال گرایانه خانواده، دوستان و همکاران و با احساس پریشانی و افسردگی همراه است.
محققان انتاریو دریافتند که این گروه از کمال گراها ناسالم ترین هستند و حداقل برخی از علائم آنها به افسردگی مرتبط است.
کمال گرایان توصیه شده اجتماعی تمایل داشتند که شبکه های حمایت اجتماعی قوی نداشته باشند، زیرا نه تنها از دیگران انتقاد می کردند، بلکه در صورت نیاز به درخواست کمک از دیگران احساس "شکست" می کردند.
اگر تلاش شما انگیزه درونی دارد و می توانید از ناامیدی خود را رها کنید، سطح معینی از کمال گرایی کاملا سالم است.
اگر خیلی خودانتقادگر نباشید و احساس نکنید که بهترین های شما هرگز به اندازه کافی خوب نخواهد بود، حتی می تواند نیروی محرکی باشد که باعث می شود نسبت به خودتان و چیزهایی که به دست می آورید احساس خوبی داشته باشید.
در حالی که به نظر می رسد تحقیقات نشان می دهد که کمال گرایی همیشه یک فضیلت نیست، نحوه کنار آمدن با آن چیزی است که واقعاً اهمیت دارد.
اهداف دست نیافتنی تعیین نکنید و زمانی که نتوانستید به آنها دست یابید، خود را سرزنش کنید. همچنین از وسواس در مورد اینکه هیچ کس نمی تواند کارها را به خوبی شما انجام دهد اجتناب کنید. در عوض، به یاد داشته باشید که این ویژگی یک شمشیر دو لبه است - و استانداردهای خود را خیلی بالا قرار ندهید.
دیدگاه