آیا می توانید بعد از رابطه جنسی به عفونت قارچی مبتلا شوید؟

عفونت قارچی یک عفونت قارچی است که می‌تواند در قسمت‌های مختلف بدن رخ دهد، اما زمانی که در واژن یا آلت تناسلی پیدا شود می‌تواند هشداردهنده‌تر باشد. عفونت های قارچی از طریق جنسی منتقل نمی شوند و به راحتی قابل درمان هستند. اگرچه عفونت قارچی یک عفونت مقاربتی (STI) در نظر گرفته نمی شود، می تواند به دلیل رابطه جنسی ایجاد شود.

آیا رابطه جنسی می تواند باعث عفونت قارچی شود؟

شایع ترین قارچ مرتبط با عفونت قارچی واژن یا آلت تناسلی، کاندیدا آلبیکنس است

قارچ‌ها و باکتری‌های خاصی به طور معمول روی پوست زندگی می‌کنند و معمولاً هیچ مشکلی ایجاد نمی‌کنند. زمانی که تعادل باکتری‌ها و قارچ‌های طبیعی مختل شود، قارچ‌ها می‌توانند غالب شده و باعث عفونت‌های قارچی شوند.

عوامل متعددی، از جمله رابطه جنسی، می توانند محیط طبیعی باکتریایی واژن و آلت تناسلی را مختل کنند.

رابطه جنسی واژینال

عفونت‌های مخمری عفونت‌های مقاربتی نیستند، اما می‌توانند در طول رابطه جنسی نفوذی از یک شریک به شریک دیگر منتقل شوند.

اگر فردی بعد از رابطه جنسی بهداشت ضعیفی داشته باشد، عفونت های قارچی نیز بیشتر رخ می دهد.

رابطه جنسی دهانی

عفونت مخمری داخل دهان و گلو برفک نامیده می‌شود. در حالی که به نظر نمی‌رسد فردی که رابطه دهانی با فردی که عفونت قارچی مداوم دارد به برفک دهان مبتلا شود، پزشکان توصیه می‌کنند از رابطه جنسی دهانی خودداری کنند یا از دم دندان استفاده کنند. یا کاندوم در طول دوره عفونت.

این دستورالعمل به ویژه برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند به دلیل ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) مهم است، زیرا افراد مبتلا به HIV بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های قارچی و برفک هستند.

چه زمانی با پزشک خود صحبت کنید

عفونت قارچی معمولا خیلی نگران کننده نیست و به راحتی قابل درمان است. با این حال، عفونت های قارچی می تواند در افراد در معرض خطر و افرادی که از محرک های خاص مانند بهداشت ضعیف اجتناب نمی کنند، عود کند.

اگر علائم زیر را دارید باید به پزشک مراجعه کنید:

• شما برای اولین بار عفونت قارچی دارید.
• شما در مورد تشخیص مطمئن نیستید.
• علائم شما با داروهای ضد قارچ بدون نسخه (OTC) بهبود نمی یابد.
• شما سه یا بیشتر در کمتر از یک سال دارید.

درمان

چندین داروی بدون نسخه عفونت های قارچی را درمان می کنند.

کرم‌ها، پمادها و شیاف‌های ضد قارچ در دسترس هستند. این داروها معمولاً برای سه تا هفت روز استفاده می‌شوند و معمولاً در از بین بردن عفونت موفق هستند. گزینه ها شامل لومیترین (کلوتریمازول)، مونیستات (میکونازول) و واگیستات-1 (تیوکونازول) است.

به عنوان جایگزینی برای داروهای موضعی OTC، یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند یک ضد قارچ خوراکی به نام دیفلوکان (فلوکونازول) را تجویز کند.

 این معمولا در یک دوز واحد عمل می کند.

درمان طولانی‌تر از دو هفته تا چند ماه فقط برای عفونت‌های قارچی عودکننده یا پیچیده نشان داده می‌شود. اگر علائم پس از هفت روز درمان OTC برطرف نشد، باید برای ملاقات با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود وقت بگیرید.
مگر اینکه شریک جنسی شما علائم عفونت قارچی را داشته باشد، درمان برای آنها لازم نیست

برای از بین بردن کامل این وضعیت، مهم است که اقدامات بهداشتی خوب را ایجاد کنید. این همچنین به شما کمک می کند تا از عفونت های قارچی در آینده جلوگیری کنید.

پیشگیری

شما می توانید اقدامات مختلفی را برای جلوگیری از عفونت های مکرر قارچی انجام دهید، از جمله: 2

• لباس زیر نخی بپوشید که خیلی تنگ نباشد.3
• دوش نگیرید، زیرا این کار باکتری های طبیعی را از واژن خارج می کند.
• از محصولات زنانه معطر خودداری کنید.
• زمان زیادی را در وان آب گرم یا حمام آب گرم نگذرانید.
• سعی کنید از مصرف آنتی بیوتیک خودداری کنید مگر اینکه واقعاً ضروری باشد
• برای مدت طولانی در لباس‌های خیس مانند مایو و لباس‌های عرق‌دار درنگ نکنید.
• هر روز بشویید و بهداشت را رعایت کنید، به خصوص آلت تناسلی که ختنه نشده است.