ازدواج در روسیه؛ سنت هایی که فراموش شده اند

عروسی یکی از سنت های روسی که مراسم های خاص آن از نسلی به نسل دیگر منتقل شده و در این کشور بسیار مورد توجه می باشد.

برخی از مراسم های عروسی در روسیه عبارتند از:

• خواستگاری
• نامزدی
• جشن مرغ
• رتبه های عروسی
• قطار عروسی
• تشریفات عروسی
• عروسی
• نشست جوانان

سنت های خواستگاری در روسیه

در روسیه نیز مانند سایر کشورها مرسوم بود که خواستگاران را به خانه عروس می فرستادند. در روز مقرر، خواستگار یا اقوام داماد به خانه دختر می آمدند و والدین عروس معمولاً عجله ای برای پاسخ دادن نداشتند.

جواب نهایی بعد از دیدار دوم یا سوم به خواستگاران داده می شد. اگر جواب مثبت بود، پدر و مادر عروس نان را از خواستگاران می پذیرفتند و آن را می بریدند. در صورت امتناع، نان به خواستگاران برگردانده می شد.

برای خواستگاری موفق، مرسوم بود که تعدادی از اقدامات آیینی انجام شود. به عنوان مثال، اعتقاد بر این بود که در روزهای چهارشنبه و جمعه نباید هیچ گونه کار عروسی را شروع کرد، زیرا این روزها برای ازدواج نامساعد است. آنها همچنین مراقب بودند که خواستگاری مانند روز عروسی در روز 13 نیفتد. در عین حال، اعداد عجیبی مانند 3، 5، 7 و 9 نقش خاصی در خواستگاری و عروسی داشتند و خوش شانس محسوب می شدند.

البته خواستگاری مدرن در روسیه در حال حاضر عاری از همه تعهدات آیینی است و بسیار ساده شده است. خود داماد آینده به دیدار والدین دختر منتخب خود می رود و از آنها "دست دخترشان" را می خواهد. اگر پدر و مادر موافق باشند، پدر عروس آینده دست راست دخترش را در دست داماد آینده اش می گذارد. پس از خواستگاری، زوج های آینده توافق می کنند نامزدی خود را اعلام کنند و تاریخ آن را مشخص کنند.

سنت های نامزدی در روسیه

نامزدی اعلام رضایت متقابل عاشقان برای ازدواج است. پس حق داشتند که عروس و داماد نامیده شوند.

در روسیه، نامزدی مهمترین مراسم قبل از عروسی بود. والدین روبروی یکدیگر می نشستند و چند دقیقه سکوت می کردند - این رسم بود. سپس توافق نامه ای تنظیم و یادداشتی نوشته می شد که نشان می دهد در فلان زمان عروسی برگزار می شود.

اگر عروس از خانواده اصیلی بود یک توپ با خوراکی در خانه به او داده می شد و پدر عروس، عروس و داماد را به میهمانان معرفی می کرد و آنها نامزدی خود را اعلام می شد. سپس همه حاضران یک به یک به آنها تبریک می گفتند. در این روز داماد حلقه ای با نوعی سنگ قیمتی به عروس می داد.

در خانواده های متوسط ​​شهری، نامزدی آنقدر باشکوه نبود. معمولاً در این روز والدین عروس و داماد رسماً ملاقات می کنند و مراسم برکت انجام می شود. غالباً کشیش عروس و داماد را برکت می دهد.

در روستاها اقوام نزدیک همیشه در نامزدی حضور داشتند. والدین با یک نماد عروس و داماد را تبرّک می کردند. سپس تبادل سنتی نان و نمک صورت گرفت. پس از این، پدر داماد و پدر عروس به نوبت هفت بار تعظیم می کردند و دست یکدیگر را می فشردند و علناً قول می دادند کاری را که شروع کرده بودند با توافق به پایان برسانند.

بلافاصله پس از دعای خیر والدین، عروس به ایوان رفته و هفت بار به دو طرف تعظیم می کرد و به همسایه ها و دوستانی که در نزدیکی خانه او جمع شده بودند خبر می داد که کار تمام شد.

امروزه به ندرت چنین مرحله ای قبل از ازدواج مانند نامزدی مشاهده می شود. اما در صورت تمایل، تازه عروس ها می توانند یک شام یا مهمانی بگیرند. به طور سنتی، اقوام و دوستان به جشن نامزدی دعوت می شوند. داماد می تواند در روز نامزدی انگشتر به عروس هدیه دهد. این انگشتر که توسط عروس پذیرفته شده است، قصد هر دو را برای ازدواج را تایید می کند.

جشن مجردی

یکی از محبوب ترین مراسم قبل از عروسی، جشن مجردی است. طبق سنت، در آستانه عروسی، عروس دوستان خود را جمع می کند تا آخرین عصر زندگی آزاد و مجرد خود را با آنها بگذراند. در قدیم در این روز عروس همیشه به حمام می رفت. زنان نیز برای خواندن آواز عروسی و شانه کردن موهای عروس به آنجا می آمدند. قرار بود دختر گریه و زاری کند و خداحافظی نماید.

رتبه های عروسی

نقش ویژه ای در مراسم عروسی توسط افراد خاص ایفا می شد که بر اساس "درجات" توزیع می شد. هر یک از آنها، مطابق با "رتبه" خود، وظایف آیینی را که به آنها اختصاص داده شده بود، انجام می دادند.

دوست: مرد متاهلی که توالی اعمال آیینی را می داند. می تواند خوب صحبت کند و عروسی را رهبری کند. به داماد کمک می کند تا بر تمام موانع سر راه عروسی که دائماً توسط اقوام و دوستان عروس جلویش قرار می گیرد غلبه کند.

داوطلب:  فرد متاهل (معمولا از میان اقوام) عروسی را رهبری می کند که گاه همان اعمال تشریفاتی فرد دوست را انجام می داد.

سواتیا: زنی متاهل است که عروس و داماد را همراهی می کند. او به عروس کمک می کرد تا موهایش را حالت دهد، روسری بپوشد و غیره.

ساقدوش ها: از میان جوانان مجرد انتخاب می شوند. وظیفه آنها نگه داشتن تاج بر روی تازه عروس بود. این شخصیت ها به عنوان شاهد وارد یک عروسی مدرن شدند.

تیسیاتسکی: رئیس قطار عروسی - پدرخوانده یا عموی داماد است.

بستر: زنی متاهل از خانواده عروس. وظیفه او محافظت از رختخواب تازه عروس در برابر آسیب در راه از خانه والدین عروس، در جشن عروسی در خانه داماد بود.

سناریاتیخا: زنی متاهل از اقوام عروس است که در روز عروسی لباس می پوشید و موهای عروس را شانه می کرد.

قطار عروسی

حرکت قطار عروسی با آیین هایی همراه بود که هدفی جادویی داشت - تا از خود در برابر ارواح شیطانی محافظت کنند و از تولد فرزندان در یک خانواده جدید اطمینان حاصل نمایند.

همه چیز از اینجا شروع می شد که یکی از دوستان، گاهی اوقات یک داوطلب، با همه افراد حاضر تماس می گرفت و از والدین شروع می کرد. داماد پس از رسیدن به خانه عروس، از طریق دروازه های قفل شده به شکل تمثیلی خاص با پدرش مذاکره می کرد: «ما تاجری هستیم که اجناس قرمز می فروشیم. ما گم شده‌ایم و می‌خواهیم به ما اجازه  دهید شب را اینجا بگذرانیم و غیره. پس از مذاکره و گاه پرداخت پولی، دوست و پس از او کل قطار به حیاط اجازه ورود می‌دادند.

قبل از عزیمت به عروسی ، این زوج جوان توسط والدین دختر با یک نماد و نان متبرک  می شدند. پدر عروس با کلماتی دست راست او را در دست داماد می گذاشت: « سیر کن، کفش بپوش، لباس بپوش، او را به سر کار بفرست و توهین نکن!» عروس در حال خروج از خانه، حتی اگر ازدواج را دوست داشت، گریه و زاری می کرد.

در حال خروج از خانه عروس رازک و جو دوسر بر روی عروس و داماد می ریختند و سپس قطار عروسی به سمت کلیسا حرکت می کرد.

تشریفات عروسی

قبل از عزیمت به سمت کلیسا، معمولاً آیین طاق ها برگزار می شد. اتحاد نمادین عروس و داماد که با همراهی آهنگ های خاص در وسط کلبه یا در حیاط اجرا می شود.

دوست یا داوطلب عروس و داماد را نزد هم می آورد و دست هایشان را به هم می چسباند یا با روسری می بست. عروس و داماد سه بار دایره ای راه می رفتند. تشریفات با نان نیز معنایی جادویی از پیوند داشت.

مثلا دوست پس از بریدن یک لبه از نان عروس و نان داماد که با خود آورده بود، آنها را تا کرد. آنها را با یک روبان قرمز می بست و به مادرخوانده می داد و او آنها را سر میز می برد. نان را بالای سر عروس و داماد که کنار هم نشسته بودند می شکستند. نیمی از نان داماد را به پدر عروس می دادند و نیمی از نان عروس را به دوست داماد می دادند و نصف ها را با روبان می بستند و روی میز می گذاشتند.

عروسی

عروسی یک مراسم بسیار زیبا و مرموز است که در کلیسا برگزار می شود. جوانان در پیشگاه خداوند نذر می کنند که در غم و شادی وفادار باشند.

ضیافت

پس از پایان عروسی، تازه عروس و داماد برای دریافت دعای خیر والدین به خانه داماد می رفتند.

در راه رسیدن به خانه داماد، داماد همه احتیاط ها را رعایت می کرد: دعا و طلسم می خواند، سنگ هایی را که ممکن بود با جادو ریخته شود از جاده جدا می کرد. از این گذشته ، اعتقاد بر این بود که یک عروسی می تواند به راحتی توسط یک فرد نامهربان خراب شود.

در خانه زادگاهش، داماد و همراهانش با مادرش ملاقات کردند که کت پوست گوسفندی بر تن داشت. جو و ارزن روی پسر و عروسش می پاشید - همه اینها قرار بود از زوج جوان محافظت کند و وعده ثروت داشت.

پدر داماد هم بیرون می آمد، او و مادر داماد به تازه عروس و داماد را تبریک می گفتند و تا سر سفره عقد همراهی شان می کردند.  امروزه طبق سنت والدین پس از ثبت نام در اداره ثبت احوال در آستانه خانه با نان و نمک از تازه عروس استقبال می کنند.

جوانان پس از خوش آمد گویی، نان را گاز می گیرند و در نمک فرو می کنند و می خورند. آنها بر این باورند که کسی که بیشتر گاز می گیرد در ازدواج رهبر ی را در دست دارد. این آیین نماد رضایت واقعی و خالصانه است و نشانه آن است که جوان از این پس مانند خرده نان خواهد بود.

سپس همه سر میزها می نشینند و شروع به ضیافت می کنند. بعد داماد از پدر و مادرش برای رفتن به رختخواب، دعای خیر  می کند و با رفتن آنها دوباره به ضیافت می پردازند. روز بعد از عروسی، داماد مهمانان را به خانه خود فرا می خواند. بعد به سراغ پدر و مادر عروس رفته و از آنها به خاطر دخترشان تشکر می کند. روز سوم عروس و داماد با آنها برای شام می روند.