اعتیاد به خودارضایی را چگونه باید تشخیص داد؟!

اعتیاد به خودارضایی

خود تحریکی بخشی جدایی ناپذیر از تمایلات جنسی انسان است که راهی طبیعی برای تجربه لذت، کشف تکنیک های جنسی و ارضای میل جنسی فراهم می کند.

خودارضایی (استمناء در مردان و استشهاء در زنان) با نام علمی (Masturbation) بخشی طبیعی از سلامت جنسی است. این کار یک فعالیت سرگرم‌کننده است که می‌تواند راهی ایمن و آسان برای کشف تمایلات جنسی و لذت شخصی باشد.

با این حال، اگر خودارضایی مانع انجام کارهای روزمره شود یا در شغل و مسئولیت‌های شما تداخل ایجاد کند، احتمالاً زمان آن فرارسیده است که سعی کنید در سبک زندگی خود تغییری به وجود آورید.

اعتیاد به خودارضایی زمانی رخ می‌دهد که در آن فرد دیگر نمی‌تواند انگیزه‌های روانی برای خودارضایی را سرکوب کند و در نتیجه، به اجبار چنین رفتاری را انجام می‌دهد.این نوع اعتیاد بسیار بحث‌برانگیز است، زیرا تحقیقات کافی قابل توجهی برای حمایت از آن به عنوان یک بیماری مستقل قابل تشخیص وجود ندارد. البته منطقی است که تحقیقات به دلیل برچسب‌های اجتماعی و شرم شخصی محدود باشند.

علل ایجاد اعتیاد به خودارضایی

اگر استرس زیاد یا اختلال خلقی دارید، ممکن است از خودارضایی برای احساس آرامش استفاده کنید.

انجام این کار به‌خودی خود اشتباه نیست اما ممکن است به‌طور وسواس‌گونه به دنبال ارگاسم باشید. این موضوع می‌تواند منجر به‌نوعی از خودارضایی شود که برای شما مشکل‌ساز است.

در زیر بعضی از دلایل احتمالی احساس نیاز به خودارضایی بیش از حد یا اجباری را بیان شده است.

• افسردگی یا اضطراب زمینه‌ای که آن‌ها را با استفاده از خودارضایی برای بالابردن روحیه، آرامش یافتن یا کاهش استرس مدیریت می‌کنید.

• عدم تعادل مواد شیمیایی طبیعی در مغز

• درد عاطفی ناشی از شرایط زندگی که می‌خواهید با تمرکز بر رفتارهای جنسی اعتیادآور آن‌ها را از بین ببرید.

• تفاوت‌های فرهنگی در بیان تمایلات جنسی

• ارتباط جنسی یا مهارت‌های حل تعارض ضعیف

همچنین عوامل خطرساز در اعتیاد به خودارضایی عبارت‌اند از:

• سهولت دسترسی به محتوای جنسی

• تنها بودن

• مشکلات سوءمصرف الکل یا مواد مخدر

• دچار شدن به یک بیماری روانی

• اختلافات خانوادگی یا دست و پنجه نرم کردن یک یا چند تن از اعضای خانواده با مشکلاتی مانند اعتیاد

• سابقه سوءاستفاده جسمی یا جنسی

علائم و نشانه های اعتیاد به خودارضایی

از آنجا که اعتیاد به خودارضایی به عنوان یک اختلال قابل تشخیص به رسمیت شناخته نشده است، توجه به این نکته مهم است که اصطلاح «علائم» در این مورد بیشتر به مجموعه‌ای از معیارهای شرایط گفته شده اشاره دارد.

علائم از نظر تعداد و شدت بسته به فرد و شدت اعتیاد متفاوت خواهد بود. به‌طورکلی، هر چه اعتیاد شدیدتر باشد، علائم نیز شدیدتر می‌شود. چنین علائمی فرد را در همه ابعاد از جمله جسمی، شناختی، عاطفی و اجتماعی تحت تأثیر قرار می‌دهد.

علائم رایج اعتیاد به خودارضایی شامل موارد زیر است:

• از دست دادن قدرت درک

• نداشتن کنترل روی میل و وسوسه

• شرمندگی از انجام خودارضایی

• احساس گناه درمورد خودارضایی

• تحریک بیش از حد بر اثر خودارضایی بسیار زیاد

• اختلال در عملکرد جنسی

راه‌ های جلوگیری از خودارضایی افراطی

در بعضی موارد، خودارضایی می‌تواند منجر به ایجاد یک سری احساسات منفی شود یا در تعدادی از جنبه‌های زندگی فرد تداخل ایجاد کند. به عنوان مثال، اگر شخصی تعامل خود با دیگران را محدود می‌کند یا برای خودارضایی از رفتن به سر کار سرباز می‌زند، ممکن است وقت آن فرا رسیده باشد که بداند چطور باید جلوی خودارضایی را بگیرید.

اگرچه نامتعارف است، اما خودارضایی مکرر می‌تواند باعث تحریک پوست و تورم آلت تناسلی مرد شود.

در این صورت، ممکن است لازم باشد جلوی خودارضایی را بگیرید تا علائم را تسکین دهید.

اگر خودارضایی در حال تبدیل‌شدن به یک مشکل جدی است، راهکارها و تکنیک‌هایی وجود دارد که به فرد کمک می‌کند جلوی آن را بگیرد.

در ادامه این ترکیبی از این روش‌ها را برای شما آورده‌ شده است:

• دوری کردن از هرگونه محتوای جنسی

• انجام فعالیت‌های متنوع

• به‌طورجدی دنبال کمک‌گرفتن از سایرین باشید.

• گذراندن بیشتر وقت با خانواده و دوستان

• ورزش‌کردن

• عضو یک گروه حمایتی شوید.

تشخیص اعتیاد به خودارضایی

خودارضایی یک فعالیت طبیعی و سالم است که دارای چندین مزیت برای سلامتی جنسی و روانی است. می تواند استرس را از بین ببرد. به شما کمک کند بهتر بخوابید و خلق و خوی مثبت خود را تقویت کنید. به شما کمک می کند در مورد پاسخ ها و نیازهای جنسی خود اطلاعات بیشتری کسب کنید. اما چه زمانی خودارضایی از مرز یک رفتار سالم گذر کرده و به یک رفتار مشکل‌ساز مبدل می شود؟

اگر بیشتر از تعداد اعلام شده در بخش قبلی خودارضایی می کنید لزوماً به این معنی نیست که مشکلی وجود دارد. تعداد دفعاتی که یک فرد درگیر لذت جنسی می شود در بین افراد متفاوت است. با این حال اگر دفعات تکرار شما در حدی است که باعث نگرانی خود شما نیز می شود، با شناخت علائمی هایی که نشان می دهد به طور اجباری خودارضایی می کنید یا خیر می توانید به دنبال درمان باشید.

توجه به علائم برای تشخیص اعتیاد به خودارضایی

• خودارضایی مکرر که باعث احساس فوریت انجام عمل می شود

• خودارضایی در ملاء عام یا در مکان هایی که ترجیح شما نیست مانند دستشویی عمومی یا هر فضای عمومی دیگر

• ایجاد اخلال در روند انجام طبیعی وظایف شخصی و شغلی در محل کار و خانه

• خودارضایی در زمانی که تمایلی به آن ندارید یا زمانی که برانگیخته نیستید

• استفاده از خودارضایی به عنوان پاسخی به عوامل استرس‌زا در خانه

• در حین یا بعد از خودارضایی متوجه می شوید که همچنان به آن فکر می کنید

• شما خودارضایی را به فعالیت های دیگر ترجیح می دهید. مانند رفتن به خانه به جای ماندن در مهمانی، انتخاب تنها بودن به جای بودن کنار شریک زندگی

• بروز مشکلات و ناراحتی های تناسلی یا سایر علائم آسیب‌دیدگی مانند ایجاد حساسیت ها و تحریک پوستی منجر به درد و خارش و التهاب یا ضعف جسمانی می‌شود.

• کاهش تمایل به رابطه جنسی با شریک زندگی خود به دلیل از دست دادن حساسیت دستگاه تناسلی، احساس گناه یا شرم شدید پس از خودارضایی

• اگر خودارضایی برای شما بیش از حد و در سطح یک رفتار وسواسی شود، هشداری است برای صحبت با یک متخصص سلامت جنسی

درمان اعتیاد به خودارضایی

اگر احساس می کنید دچار احساس اجبار برای انجام خودارضایی شده اید و اعتیاد به خودارضایی را تجربه می کنید اولین قدم این است که در مورد آن با یک درمانگر و متخصص سلامت روان صحبت کنید. به خاطر داشته باشید که متخصصان بهداشت کاملا به اصل محرمانه بودن اسرار مراجع اگاهی دارند و همه چیز بین شما و درمانگر باقی می ماند. گزینه های درمانی برای اجبار یا اعتیاد به خودارضایی شامل موارد زیر می باشد.

1. روان درمانی

روان درمانی که گاهی گفتار درمانی نیز نامیده می شود علت اصلی این رفتار را با گفتگو و پیگیری از طریق پرسش و پاسخ شناسایی می کند. سپس شما و درمانگر می توانید برای ایجاد راهبردهای مقابله ای و راه هایی برای کاهش یا حذف خودارضایی اجباری با یکدیگر همکاری کنید. به عبارتی درمان به شما در تعیین علت اساسی اعتیاد به خودارضایی کمک کرده و امکان می دهد استراتژی هایی برای کاهش این رفتار اتخاذ کنید. به عنوان مثال:

• اگر با ترومای گذشته دست و پنجه نرم می کنید، درمانگر می تواند به شما در حل و فصل و کنار آمدن تروما کمک کند تا مهارت های مقابله ای بهتری برای مدیریت درد عاطفی پیدا کنید.

• اگر از خودارضایی به عنوان راهی برای کاهش استرس زندگی استفاده می کنید، یک درمانگر می تواند در این مورد نیز به شما کمک کند. مهم است بدانید که ممکن است هفته ها یا ماه ها برای حل مشکلات اساسی زمان نیاز داشته باشید. حتی اگر در ظاهر این رفتار ساده و سرراست در حل کردن به نظر برسد.

• دارو اگرچه هیچ دارویی برای اعتیاد به خودارضایی وجود ندارد، اما اگر اختلال روانی دیگری مانند افسردگی اساسی یا اختلال وسواس فکری-اجباری تشخیص داده شود، دارو می‌تواند به کاهش رفتارهای اجباری شما کمک کند.

2. شناسایی محرک ها

آیا متوجه شده اید که بی حوصلگی یا تنهایی شما را به سمت خودارضایی سوق می دهد؟ آیا با خودارضایی سعی در کاهش استرس دارید؟ اگر چنین است می توانید فعالیت های دیگری را بیابید که خستگی مزمن، تنهایی یا استرس را کاهش می دهد. به این ترتیب، وقتی این احساسات را تجربه می کنید، به جای آن مهارت های مقابله ای دیگری خواهید داشت که می توانید به آن ها تکیه کنید. علاوه بر این ممکن است به محدود کردن یا حذف محرک های جنسی و هر وسیله جنسی که ممکن است در خانه خود داشته باشید کمک کننده خواهد بود. همچنین پیشنهادات زیر می تواند راه گشا باشد.

• اجتناب از محرک‌هایی که ترغیب کننده عمل خودارضایی هستند. مانند تصاویر و فیلم های پورنوگرافی

• اختصاص زمان بیشتر برای سپری کردن اوقات با دیگران در موقعیت‌های اجتماعی

• پیدا کردن یک گروه پشتیبانی حضوری یا آنلاین تا مکانی امن برای بحث در مورد نگرانی های خود داشته باشید و راه های جدیدی برای مدیریت رفتارهای جنسی بیاموزید.