اپیدمی سرطان گلو که روابط جنسی و انتقال HPV باعث ایجاد آن می شود!

سرطان گلو در حال تبدیل شدن به یک اپیدمی است و روابط جنسی پرخطر ممکن است عامل آن باشند.

سرطان گلو که به عنوان سرطان حنجره یا حلق نیز شناخته می‌شود، نوعی سرطان است که در بافت‌های گلو، از جمله حنجره (جعبه صدا) یا حلق (لوله‌ای که از پشت بینی به بالای بینی کشیده می‌شود) ایجاد می‌شود.  سرطان در سلول‌های سنگفرشی گلو ایجاد شود که به آن کارسینوم سلول سنگفرشی می‌گویند.

عامل خطر اصلی سرطان گلو اغلب مصرف تنباکو از جمله سیگار کشیدن یا جویدن تنباکو است. مصرف زیاد الکل، عفونت ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) و قرار گرفتن در معرض برخی مواد شیمیایی یا مواد مانند آزبست نیز می‌تواند خطر ابتلا به سرطان گلو را افزایش دهد.

علائم سرطان گلو ممکن است شامل گلودرد مداوم، اشکال در بلع، گرفتگی صدا، گوش درد، توده در گردن یا کاهش وزن غیرقابل توجیه باشد. درمان سرطان گلو معمولاً شامل ترکیبی از جراحی، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی است که بستگی به مرحله و محل سرطان دارد.

تشخیص زودهنگام و درمان می‌تواند شانس نتیجه موفقیت‌آمیز را افزایش دهد. اگر علائم سرطان گلو را تجربه می‌کنید، مهم است که برای ارزیابی و تشخیص به پزشک مراجعه کنید.

عوامل خطر سرطان گلو

• استفاده از تنباکو: کشیدن سیگار، سیگار برگ یا پیپ و همچنین استفاده از محصولات تنباکوی بدون دود مانند جویدن تنباکو، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان گلو را افزایش دهد.

• مصرف زیاد الکل: نوشیدن مقادیر زیاد الکل می‌تواند پوشش داخلی گلو را تحریک کرده و خطر ابتلا به سرطان گلو را افزایش دهد. این خطر حتی برای افرادی که به شدت سیگار می‌کشند و الکل می‌نوشند بیشتر است.

• عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV): گونه‌های خاصی از HPV که عفونت‌های مقاربتی هستند، می‌توانند خطر ابتلا به سرطان گلو را به‌ویژه در اوروفارنکس (پشت گلو) افزایش دهند.

• سن: خطر ابتلا به سرطان گلو با افزایش سن افزایش می‌یابد و بیشتر موارد در افراد بالای ۵۰ سال رخ می‌دهد.

• جنسیت: مردان بیشتر از زنان در معرض ابتلا به سرطان گلو هستند.

• سابقه خانوادگی: سابقه خانوادگی سرطان‌های سر و گردن می‌تواند خطر ابتلا به سرطان گلو را افزایش دهد.

• قرار گرفتن در معرض مواد یا مواد شیمیایی خاص: قرار گرفتن در معرض مواد یا مواد شیمیایی خاص، مانند آزبست، می‌تواند خطر ابتلا به سرطان گلو را افزایش دهد.

توجه به این نکته مهم است که داشتن یک یا چند عامل خطر لزوماً به این معنی نیست که فرد به سرطان گلو مبتلا می‌شود. با این حال، آگاهی از این عوامل خطر و انجام اقداماتی برای کاهش خطر ابتلا به سرطان گلو، مانند ترک سیگار، مصرف الکل در حد اعتدال یا عدم مصرف الکل، انجام رابطه جنسی ایمن و به حداقل رساندن قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی و مواد مضر بسیار مهم است.

اما در طول دو دهه گذشته، افزایش سریع سرطان گلو در غرب گزارش شده، تا جایی که برخی آن را یک اپیدمی نامیده‌اند. سرطان اوروفارنکس (ناحیه لوزه‌ها و پشت گلو) بسیار شیاع شده.

عامل اصلی این سرطان ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است که عامل اصلی سرطان دهانه رحم نیز می‌باشد. سرطان اوروفارنکس در حال حاضر بیشتر از سرطان دهانه رحم در ایالات متحده و بریتانیا شایع شده است.

HPV از طریق جنسی منتقل می‌شود. برای سرطان اوروفارنکس، عامل خطر اصلی تعداد شرکای جنسی مادام العمر، به ویژه آنهایی که یک شخص رابطه دهانی با آنها دارد مهم است. احتمال ابتلا به سرطان دهان و حلق در افرادی که شش یا بیشتر شریک جنسی با کیفیت ذکرشده دارند، ۸.۵ برابر بیشتر از کسانی است که رابطه جنسی به صورت ندارند. ۸۰ درصد از بزرگسالان در مقطعی از زندگی‌شان رابطه جنسی دهانی داشته‌اند. با این حال، خوشبختانه، تنها تعداد کمی از این افراد به سرطان دهان و حلق مبتلا می‌شوند. پس چرا تعداد کسانی که سرطان حلق می‌گیرند با وجود شیوع، به این عدد نزدیک نیست.

تئوری رایج این است که اکثر ما به عفونت‌های HPV مبتلا می‌شویم و می‌توانیم آن‌ها را به طور کامل پاک کنیم. با این حال، تعداد کمی از افراد نمی‌توانند از شر عفونت خلاص شوند، شاید به دلیل نقص در جنبه خاصی از سیستم ایمنی بدنشان.

در این بیماران، ویروس قادر به تکثیر مداوم است و به مرور زمان در موقعیت‌های تصادفی در DNA میزبان ادغام می‌شود و آنها را سرطانی می‌کنند.

واکسیناسیون HPV دختران جوان در بسیاری از کشور‌ها برای پیشگیری از سرطان دهانه رحم اجرا شده است. اکنون شواهد غیرمستقیم در حال افزایشی وجود دارد که نشان می‌دهد ممکن است برای جلوگیری از عفونت HPV و ایجاد سرطان حلق هم موثر باشد.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پسران نیز در کشور‌هایی که پوشش واکسن بالایی در دختران وجود دارد (بیش از ۸۵ درصد) با “مصونیت گله‌ای یا همگانی” از سرطان حلق (به این علت) ایمن می‌مانند.

اما فقط در صورتی که پوشش دختران بالا باشد – بیش از ۸۵ درصد و شخص در کشورهای دیگر رابطه جنسی پرخطر نداشته باشد، این نوع ایمنی از او حفاظت می‌کند.

در کشور‌هایی که پوشش واکسن برای دختران کم است، ایمنی ایجاد نمی‌شود. به عنوان مثال، ایالات متحده که تنها ۵۴.۳ درصد از نوجوانان ۱۳ تا ۱۵ ساله دو یا سه دوز واکسیناسیون HPV را در سال ۲۰۲۰ دریافت کرده بودند.

پسران نیز باید واکسن HPV را بزنند

این امر باعث شده است که چندین کشور، از جمله بریتانیا، استرالیا و ایالات متحده، توصیه‌های ملی خود را برای واکسیناسیون HPV به پسران جوان – که سیاست واکسیناسیون جنسی خنثی نامیده می‌شود – گسترش دهند.

اما در برخی کشورهای دیگر به دلیل نگرانی در مورد ایمنی خود واکسن، ضرورت تزریق آن یا اصلا نگرانی در مورد تشویق بی بند و باری با واکسیناسیون HPV ، برنامه یا عزم جدی یا تبلیغات لازم انجام نمی‌شود.