پوست
فرآورده های ضد آفتاب
فرآورده های ضد آفتاب که به صورت سان بلاک (Sunblock) و سان اسکرین (Sunscreen) در دسترس هستند به دو شکل مختلف عمل می کنند. سان بلاک ها پرتوهای فرابنفش را منعکس و سان اسکرین ها، آن ها را به داخل پوست جذب می کنند.
سان بلاک ها اکثرا به شکل کرم یا لوسیون ساخته می شوند و اغلب حاوی اکسید روی، وازلین قرمز و دی اکسید تیتانیوم هستند و به پرتوهای زیان بخش فرابنفش A و B آفتاب اجازه نمی دهند به سطح پوست نفوذ پیدا کنند. تصور می شود سان بلاک ها موثرتر از سان اسکرین ها هستند، هر چند SPF یکسانی داشته باشند.
همه نواحی باز بدن باید با سان بلاک پوشیده شوند. این نواحی عبارتند از بینی، گوش، پوست ناحیه استخوان ترقوه و شانه ها بعضی از سان بلاک های پر قدرت ممکن است منافذ پوست را ببندند و موجب ایجاد آکنه شوند ولی امروزه فرآورده های سان بلاک جدید چرب نیستند و موجب بروز این عارضه نمی شوند. اسپری سان بلاک هم در دسترس است که به راحتی می توان از آن استفاده کرد.
نور آفتاب دارای 3 نوع پرتو زیان بخش فرابنفش (UVA) A فرابنفش (UVB) B و فرابنفش (UVC) C است.
طول موج UVA حدود 400 تا 320 نانومتر، طول موج UVB تقریباً 320 تا 290 نانومتر و طول موج UVC حدود 280 تا 100 نانومتر است. خطرات این پرتوها به کمک همین اعداد مشخص می شود. هر چه این عدد کوچک تر باشد طول موج، کوتاه تر و سطح انرژی نور بیشتر است و آسیب بیشتری به پوست می رساند.
UVC خطرناک ترین نوع این پرتوها است ولی خوشبختانه به وسیله لایه ازن جذب می شود.
پژوهشگران دریافته اند که UVA عامل ایجاد پیری پوست، شامل بروز چروک ها و خطوط ظریف، خشکی پوست و لکه های تیره پوستی است. تماس با UVA احتمال ایجاد خال بدخیم (ملانوم)را که خطرناک ترین نوع سرطان پوست است افزایش می دهد. پرتو فرابنفش (UVB) B موجب آفتاب سوختگی می شود.
اكثر ترکیبات ضد آفتاب (اعم از سان بلاک یا سان اسکرین) فقط از پرتوهای B (UVB) به طور موثر جلوگیری می کنند. قبل از خرید ترکیب ضد آفتاب توجه کنید که دارای برچسب «وسیع الطیف» باشد، زیرا تنها این نوع ضد آفتاب می تواند از هر دو نوع پرتو فرابنفش A و B ممانعت به عمل آورد.
برای محافظت در برابر آسیب ناشی از UVA و UVB باید از عینک آفتابی، کرم لب و کلاه لبه دار محافظ چشم، لب، مو و صورت نیز استفاده کرد.
دستورالعمل های مفید برای جوان ماندن پوست
1 - از مرطوب کننده های حاوی «اسید هیالورونیک» برای مقابله با چین و چروک های پوست خود استفاده کنید.
اسید هیالورونیک که به طور طبیعی در پوست یافت می شود، تولید سلول های سازنده و ترشح کننده کلاژن را افزایش می دهد و ساختار پوست را تقویت می کند، قابلیت کشسانی پوست را افزایش و التهاب پوست را تسکین می دهد و رادیکال های زیان بخش پوست را پاک می کند. با افزایش سن، مقدار اسید هیالورونیک تولید شده به وسیله پوست کم می شود و به این دلیل، مالیدن این ترکیب به پوست، تقریباً به طور فوری موجب گوشتالو و سفت شدن آن می شود. اسید هیالورونیک موضعی در مرطوب کننده های مختلف به شکل سرم، کرم، ژل و فرم های دیگر یافت می شود.
2 - از قرار گرفتن در معرض نور آفتاب خودداری کنید. حدود 90 درصد از آسیب های پوستی سنین بالا در نواحی باز بدن، مانند صورت، پشت گردن بازوها و پشت دست ها در اثر تماس با نور آفتاب ایجاد می شود.
3- برای جوان تر به نظر رسیدن پوست از اسیدهای چرب امگا-3 و امگا 6 استفاده کنید.
4- برای قابل انعطاف نگه داشتن پوست از روان درمانی استفاده کنید. استرس می تواند پوست را حساس تر کند و موجب تشدید آکنه، رزاسه و پیرتر به نظر رسیدن پوست شود. آرام سازی می تواند باعث قابل انعطاف شدن پوست شود.
5- برای حفظ سفتی پوست از نگاه کردن با چشم نیمه بسته خودداری کنید.
6- برای جوان به نظر رسیدن بیشتر بخندید.
7- می توان با ابزارهای ارتودنسی به منظور تغییر شکل دندان ها بالا کشیدن لب ها وسیع تر کردن خط لبخند و کاهش خطوط ظریف به جوان تر نشان دادن صورت در سنین میانسالی کمک کرد.
8- برای کاهش سرعت فرآیند ریزش مو، بر تغذیه و محافظت از ریشه های مو تاکید کنید.
9- برای کاهش علایم پیری پوست به متخصص پوست مراجعه کنید. لیزر می تواند موجب کاهش خطوط ظریف و تغییر رنگ های پوست، تقویت تولید کلاژن و بهبود تون و سفتی پوست شود. یکی از متداول ترین لیزرهای جدید فراکسل (fraxel) نام دارد که نوعی لیزر جزیی (fractional) است که به سه تا شش جلسه درمان در فواصل 4 تا 6 هفته ای نیاز دارد. روش دوم، استفاده از پر کننده (فیلر، Filler) است. برای چین های عمیق تر و گونه های فرو رفته یا لب های نازک، از فیلرهای آرایشی استفاده می شود. تزریق مستقیم فیلر به داخل نقاط نیازمند افزایش حجم، بافت های زیر آن ها را افزایش حجم می دهد و در نتیجه موجب هموار و سفت شدن پوست می شود.
10 - از کشیدن سیگار خودداری کنید.
مو
آناتومی و وظایف مو به بیان ساده
وظیفه مو برقراری زیبایی و محافظت از پوست سر در برابر عوامل مختلف است.
مو، مانند درخت، علاوه بر آنچه که در ظاهر دیده می شود، قسمت هایی دارد که از نظر پنهان اند و در زیر پوست سر قرار گرفته اند. ریشه مو از ساختاری لوله مانند موسوم به « فولیکول مو» بر خوردار است. سلول های جدید در ریشه مو ساخته می شوند. این سلول ها در اثر رشد و تقسیم از پوست سر خارج و رشد قابل مشاهده مو را موجب می شوند.
شاید تعجب کنید که وقتی مو قابل مشاهده می شود زمانی است که تبدیل به بافت مرده (شبیه به نوک ناخن) شده است.
هر تار مو از دو بخش اصلی، یعنی ساقه (تنه) و فولیکول (ریشه) تشکیل می شود. ساقه مو از سلول های قدیمی که در اثر رشد سلول های جدید به بیرون از سطح پوست رانده می شوند ساخته شده است.
ساقه مو از سه قسمت کوتیکول (بشره)، کورتکس (قشر) و مغز تشکیل می شود. «کوتیکول» لایه خارجی ساقه مو را تشکیل می دهد و از سلول های شفافی تشکیل می شود که مانند فلس ماهی یکدیگر را می پوشانند. وضعیت کلی مو تا حد زیاد به وسیله وضعیت کوتیکول مشخص می شود. و این لایه ، کش سانی (قابلیت ارتجاع) و انعطاف پذیری مو را موجب می شود. «کورتکس» (قشر) مو، لایه میانی است و از رشته های طناب مانند پروتئینی ساخته می شود و کوتیکول از آن محافظت به عمل می آورد. چنان چه کوتیکول مو آسیب ببیند، کورتکس بدون محافظ باقی می ماند و رطوبت خود را از دست می دهد و عوارضی، مانند مو خوره ایجاد می شوند. «مغز» مو ساختمان محافظ تار مو است. نکته جالب توجه آن که ممکن است این لایه موجود نباشد یا از بین برود، بدون این که تار مو ضعیف شود.
ریشه (فولیکول) مو حاوی چندین لایه است که هر یک وظایف مختلفی دارند. در قاعده فولیکول، بر آمدگی ای به نام «پاپیلا» قرار دارد که حاوی مویرگ ها یا رگ های خونی ظریف است که مسئول تغذیه سلول ها هستند. قسمت زنده مو، بخشی است که پاپیلا را احاطه می کند و پیاز (بولب؛ bulb)نام دارد و تنها قسمتی است که به وسیله مویرگ ها تغذیه می شود. سلول های پیاز مو هر 23 تا 72 ساعت، یعنی زودتر از هر سلول دیگری در بدن تقسیم می شوند.
فولیکول مو به وسیله دو غلاف احاطه می شود. غلاف داخلی در ادامه ساقه مو قرار دارد و در زیر منفذ غده چربی (سباسه) خاتمه می یابد. غلاف خارجی در تمام مسیر، تا قاعده امتداد پیدا می کند. عضله ای به نام «عضله راست نگه دارنده مو» در زیر غده به یک لایه فیبری در دور غلاف بیرونی متصل می شود که انقباض آن موجب راست ایستادن مو می شود.
انواع مو
موهای خشک
در این نوع موها، غدد چربی فعال نیستند. عوامل دیگر مانند حضور بیش از حد در زیر آفتاب، استفاده از شامپوهای خشن و درمان های شیمیایی نیز موجب خشکی مو می شوند. تجمع چربی، منافذ پوست سر را می بندد و اجازه جریان یافتن چربی به سطح پوست را نمی دهد. این از علل دیگر خشکی مو است. موهای خشک به مقدار زیادی مواد غذایی نیاز دارد. موی خشک را با یک روغن گیاهی گرم، حداقل دو بار در هفته ماساژ دهید. از رژیم سرشار از روی استفاده کنید. شامپوی مورد مصرف شما باید از نوع ملایم باشد. از بیگودیهای الکتریکی و سشوار استفاده نکنید.
موهای چرب
معمولاً در افراد دارای پوست چرب، موهای چرب بیشتر دیده می شود. علت چرب بودن بیش از حد موها، ترشح زیادتر از معمول چربی است. موهای چرب را به راحتی می توان تشخیص داد. این نوع موها حتی پس از شستشو با شامپو چرب به نظر می آیند و بیشتر کثیف می شوند. برای دانستن آن که موهایتان از نوع خشک، چرب یا معمولی است، در روز دوم بعد از استحمام، کاغذ نازکی را بر روی پوست سر خود قرار دهید. اگر لکه چربی کوچکی بر روی کاغذ دیده شود ، مو از نوع معمولی و اگر لکه ای دیده نشود از نوع خشک است. اگر رشته های مو به یکدیگر چسبیده اند، موی شما از نوع چرب است.
موهای چرب باید هر 3 تا 4 روز و یا حتی با فواصل کمتر شسته و با لیمو آبکشی شوند. اگر دارای موهای چرب هستید از شامپوی حاوی حنا یا سدر استفاده کنید. ماساژ پوست سر با یک روغن گیاهی به حفظ pH آن کمک می کند. از مصرف غذاهای چرب پرهیز کنید و به جای آن سبزیجات برگ سبز و میوه بخورید.
موهای معمولی (متعادل)
ایده آل ترین نوع مو ، نوع معمولی (متعادل) است. موی معمولی، براق است و خشک به نظر نمی آید. برای داشتن موهای معمولی رعایت رژیم غذایی متعادل و مراقبت صحیح از مو نقش اساسی دارند.
موهای صاف
این نوع موها، کاملاً صاف هستند و به آن ها موهای نوع ۱ گفته می شود. این موها به هیچ وجه پیچ و تاب ندارد و بسیار نرم و براق هستند زیرا به دلیل نداشتن پیچ و تاب نور را به طور كامل منعکس می کنند. و بعضی از موهای صاف، کدر به نظر می آیند که معمولاً علت آن، آسیب دیدگی موها است.
موهای کمی مجعد (پیچ وتاب دار)
این نوع موها که موهای نوع 2 هم نامیده می شوند شامل سه گروه 2 A، 2 B و 2 C هستند. موهای نوع 2 A نازک و ظریف، موهای نوع 2 Bبه طور متوسط ناصاف و موهای نوع2 C ، ضخیم و خشن و فرفری هستند.
اگر موی شما از نوع 2 است می توانید با وسایل و روش های مختلف آن ها را به شکل صاف و نرم در آورید و یا بیشتر، آن ها را فردار کنید تا دارای ظاهری متفاوت شوید.
موهای دارای پیچ و تاب متوسط
این نوع موها که موهای نوع 3 هم نامیده می شوند دارای پیچ و تاب بیشتری هستند و می توان آن ها را به سه گروه 3 A، 3 B و 3 Cتقسیم کرد. پیچ و تاب موهای نوع 3 A کمتر و پیچ و تاب موهای نوع 3 B فشرده تر و بیشتر و پیچ و تاب موهای نوع 3 Cخیلی فشرده و زیاد است.
موهای مجعد و فرفری
این نوع موها که موهای نوع ۴ هم نامیده می شوند. به طور بسیار متراکم و زیاد مجعد و فرفری هستند. اگر چه این نوع موها ضخیم تر و خشن تر از سایر انواع موهای مجعد هستند ولی کاملاً زیبا به نظر می رسند. نوع 4 A از الگوی «S» مانند و نوع 4 B و 4 C از الگوی زیگزاگ برخوردار هستند.
موی نوع ۴ به سختی رشد می کند زیرا لایه های بشره (کوتیکول) کمتری نسبت به سایر انواع مو دارد. این نوع مو به طور شایع در اثر استفاده از شانه یا برس می شکند.
هرگز موهای مجعد را در زمان خشک بودن برس نکشید زیرا این کار موجب آسیب دیدگی و شکستن موها می شود.
استفاده از فرآورده های حالت دهنده، روغن های گرم و وارد نیاوردن کشش به موها، به وسیله دم اسبی کردن یا آرایش هایی که موجب کشیده شدن موها می شوند، موها را از آسیب دیدگی محافظت می کنند.
چند نکته مهم درباره موها
اگر موهایتان را نشسته اید و خشک هستند از برس های مویی و چنان چه موها خیس (مرطوب) هستند از برس های نرم دارای دندانه های لاستیکی استفاده کنید.
قبل از شستشو با شامپو، زدن چند ضربه ملایم به موهای خشک به برداشته شدن پوسته ها و تحریک پوست سر و افزایش جریان خون به ریشه موها کمک می کند.
نوع آبی که موهایتان را با آن می شویید اهمیت زیادی دارد. اگر موهایتان کدر است و یا فرم نمی گیرد ممکن است این اشکال ناشی از نوع آب باشد. شستشوی موها با آب چاه که حاوی مواد معدنی طبیعی است و «آب سخت» هم نامیده می شود می تواند آن ها را کدر کند. در این وضعیت معمولاً موها حالت نمی گیرند. از سوی دیگر، «آب نرم» مواد معدنی زیان بخش کمتری دارد. برای رهایی از عوارض ناشی از مواد معدنی، هفته ای یک بار از شامپوی صاف کننده مو استفاده نمایید.
قبل از رنگ کردن موها، قسمت انتهایی آن ها را کمی مرطوب کنید. انتهای موها رنگ بیشتری را به خود جذب می کنند و خیس کردن این قسمت موجب می شود رنگ را به سرعت جذب نکند.
فرآورده های شیمیایی، مثل رنگ مو می توانند موجب آسیب دیدگی مو شوند. از فرآورده های محافظ رنگ که به منظور به حداقل رساندن خشکی موها و حفظ رنگ مو در وضعیت صحیح و پیشگیری از آسیب دیدگی موها ساخته شده اند استفاده کنید.
استرس، خستگی، افسردگی، تغییرات فصلی، حاملگی، جراحی ها و شوره سر می توانند از طریق ضعیف کردن متابولیسم، موجب ریزش مو شوند با این حال علت اصلی ریزش مو، تغییرات هورمونی است.
رفع شوره و خارش پوست سر
شوره سر در اثر ریزش شدید سلول های مرده پوست سر و بازسازی تسریع شده رو پوست (اپیدرم) ایجاد می شود. یعنی مدت این فرآیند که باید به طور متوسط ۲۸ روز باشد به حدود ۱۴ روز می رسد. شوره سر اغلب با خارش و ناراحتی همراه است.
قارچ «مالاسزيا» به طور طبیعی بر روی سر سالم وجود دارد و از چربی ترشح شده از فولیکول مو تغذیه می کند. گاهی رشد این قارچ به دلایل نامشخص غیر قابل کنترل می شود و در نتیجه، بازده سلولی و تولید سلول های جدید افزایش می یابد و سلولهای مرده بیشتری ریزش می کنند و شوره تولید می شود.
شامپو کردن روزانه شوره را از سر دور می کند و چربی پوست سر و موها را کاهش می دهد. ولی چنان چه شوره با این کار رفع نشده باید از شامپوی ضد شوره استفاده کرد.
موخوره
موخوره (trichoptilosis) دراثر آسیب های مکانیکی و شیمیایی وارد شده بر مو که به تخریب موها منجر می شوند به وجود می آید.
در موخوره، شکاف طولی در مسیر موها و یا چند شاخه شدن انتهای آزاد موها دیده می شود. این عارضه، بیشتر در خانم هایی که موهایشان را به طور مداوم آرایش می کنند و به شکل هایی مختلف در می آورند و از مواد اکسیدان و رنگ موهای گوناگون استفاده می نمایند روی می دهد.
موخوره در اثر برس زدن های خشن و ممتد موها و استفاده بسیار زیاد از سشوار و بیگودی نیز که موجب خشکی زیاد موها می شود به وجود می آید. همچنین نور آفتاب، سایش و مالش مداوم موها و تماس زیاد با گرد و غبار به ایجاد موخوره می انجامند.
مو خوره را می توان در موهایی که عمرشان طولانی شده نیز مشاهده کرد و نیز در افرادی که از خشکی و شکنندگی مو شکایت دارند دیده می شود.
گاهی در طول این موها، گره های برجسته ای ظاهر می شود که ناشی از ضربه های متعددی هستند که در حین برس زدن های شدید به ساقه مو وارد می آید.
موخوره بیشتر به پیشگیری نیاز دارد تا درمان و از آنجا که قسمت های مرده مو دچار این عارضه می شوند و این قسمت ها قدرت ترمیم ندارند، بهترین کار، چیدن قسمت های آسیب دیده است.
استفاده از ترکیبات ملایم و غیر محرک برای شستشوی موهای خشک و چرب کردن موها نیز موثر واقع می شود.
ناخن
آناتومی و وظایف ناخن به زبان ساده
ناخن ها نقش مهمی در حفاظت از انگشتان دارند و مهارت کارهایی را که با انگشتان انجام می شود افزایش می دهند.
همواره با ناخن هایتان دقت کنید که آیا قوی و سالم هستید یانه؟ به شیارها، فرورفتگی ها یا رنگ و شکل غیر طبیعی ناخن ها دقت کنید. بسیاری از بیماری های ناخن با مراقبت صحیح غیر قابل پیشگیری هستند و بعضی از آن ها نشانه بیماری جدی هستند که نیاز به توجه دارند.
ناخن از لایه های بر روی هم قرار گرفته پروتئینی موسوم به کراتین که در مو و پوست هم وجود دارد ساخته می شود. هر ناخن از چند قسمت تشکیل می شود که عبارتند از:
صفحه ناخن: بیشترین قسمت قابل مشاهده ناخن را تشکیل می دهد و همان بخش سختی است که در هنگام نگاه کردن به انگشتان دیده می شود.
چین های ناخن: به پوست واقع در دور ناخن گفته می شود.
بسترناخن: به پوست واقع در زیر صفحه ناخن گفته می شود. سلول های واقع در بستر ناخن، صفحه ناخن را می سازند و مسئول نگه داشتن صفحه ناخن هستند.
بشره (کوتیکول): بافتی است که در قاعده ناخن، از روی صفحه ناخن عبور می کند و سلول های کراتین جدیدی که به آهستگی از بستر ناخن ظهور می کنند محافظت می نماید.
ماهک (لونولا: lunula): ناحیه کوچکی به شکل ماه یا هلال است که در قاعده ناخن و زیر صفحه ناخن قرار دارد.
ناخن ها از ناحیه زیر کوتیکول (ماتریکس) واقع در قاعده ناخن رشد می کنند. با رشد سلول های جدید، سلول های قدیمی سخت و فشرده می شوند و سرانجام از نوک انگشتان به سمت بیرون می آیند.
ناخن ها روزی 1/0میلی متر رشد کنند و ۴ تا ۶ ماه طول می کشد تا به طور کامل بازسازی شوند. ممکن است رشد ناخن انگشتان پا آهسته تر صورت گیرد. و ناخن های سالم، صاف و بدون شکاف هستند و قوام و رنگی یکسان دارند و لکه یا تغییر رنگ در آن ها دیده نمی شود.
اختلالات شایع ناخن
بعضی از اختلالات ناخن بی ضرر هستند. از این جمله اختلالات می توان به ایجاد شیارهای عمودی (که با افزایش ممکن است برجسته تر شوند) و خط ها یا لکه های سفید اشاره کرد. معمولاً لکه ها در نتیجه آسیب دیدگی صفحه یا بستر ناخن ایجاد می شوند.
سایر اختلالات ناخن می توانند نشان دهنده وجود بیماری باشند. به عنوان مثال زرد رنگ شدن ناخن ها ممکن است در اثر بیماری تنفسی، مثل برونشیت مزمن یا تورم دست ها یا عفونت های قارچی یا میکروبی زیر ناخن روی دهد. اگر ناخن ها از بستر خود جدا شوند ممکن است نشان دهنده بیماری پسوریازیس یا عدم تحمل به بعضی داروها باشد.
دندانه دار شدن ناخن ها که به آن ها خطوط بیو ( Beau ' s lines) گفته می شود در موارد قطع رشد ناحیه زیر کوتیکول روی می دهد و ممکن است ناشی از آسیب یا بیماری شدید باشد. چنان چه مبتلا به مشکلی در ناخن خود شده اید که مدتی است طول کشیده یا با سایر علایم و نشانه ها همراه است به پزشک مراجعه کنید.
مراقبت از ناخن ها
برای پیشگیری از آسیب دیدگی ناخن ها از آن ها برای ضربه زدن و بلند کردن اشیا استفاده نکنید.
ناخن ها را نجوید و به کوتیکول ناخن ها ضربه نزنید. این کارها موجب آسیب بستر ناخن می شوند. حتی یک بریدگی کوچک ناخن می تواند موجب ورود باکتری ها یا قارچی و ایجاد عفونت ناخن (پارونیشی؛ paronychia) شود.
از ناخن های خود محافظت به عمل آورید. در هنگام تماس طولانی با صابون و آب یا در زمان استفاده از مواد شیمیایی خشن از دستکش لاستیکی دارای آستر نخی استفاده کنید.
به طور مرتب ناخن ها را کوتاه و زیر آن ها را تمیز کنید.
به طور مرتب ناخن ها را مرطوب کنید. ناخن ها هم مانند پوست بدن نیاز به رطوبت دارند. در هنگام مرطوب کردن دست ها، مرطوب کننده را به ناخن ها نیز بمالید. پس از پاک کردن لاک ناخن هم مرطوب کننده به ناخن ها بمالید.
آرایش ناخن (مانیکور) و ناخن های ضعیف
اگر ناخن های خود را آرایش (مانیکور؛ manicure) می کنید به یاد داشته باشید که کوتیکول ناخن را بر ندارید زیرا موجب عفونت ناخن می شود. همچنین مطمئن شوید که تکنیسین ناخن، به طور صحیح تمام وسایل مورد استفاده را استریل می کند. استفاده از وسایل غیر استریل می تواند موجب انتقال عفونت های ویروسی مثل هپاتیت B یا زگیل شود.
ناخن های ضعیف یا شکننده دایماً در معرض آسیب و شکستن قرار دارند. برای جلوگیری از این اشکال، نوک ناخن ها را به شکل کوتاه و مربع و کمی گرد در آورید و بعد از استحمام به کوتاه کردن ناخن ها بپردازید یا این کار را پس از 15 دقیقه قرار دادن دست ها در روغن حمام انجام دهید و پس از کوتاه کردن ناخن ها از مرطوب کننده استفاده کنید.
کوتیکول ناخن را در هنگام خواب شب مرطوب کنید و دست ها را با دستکش نخی بپوشانید.
به ناخن ها، سفت کننده ناخن بمالید ولی توجه کنید که از ترکیبات حاوی تولوئن سولفونامید یا فرم آلدئید نباشد زیرا این مواد می توانند موجب قرمزی یا تحریک پوست شوند.
لاک ناخن را بیش از دو بار در ماه با مواد پاک کننده پاک نکنید بلکه سعی کنید با دستکاری لاک، آن را از ناخن جدا نمایید. از استون برای پاک کردن لاک ناخن استفاده نکنید زیرا موجب خشکی ناخن می شود.
شکستگی های ناخن را با چسب ناخن ترمیم کنید.
معمولاً رژیم غذایی خاصی برای تقویت ناخن وجود ندارد. تنها در صورت کمبود پروتئین، با افزودن پروتئین یا کلسیم به رژیم غذایی می توان به تقویت ناخن کمک کرد.
قرار دادن ناخن ها در ژلاتین به تقویت ناخنها کمک نمی کند.
بیشتر بخوانید:
تمام آنچه درباره پوست و مراقبت از آن باید بدانید(قسمتهای دیگر)
منبع: مراقبت از پوست، مو و ناخن(زیبایی) - علیرضا منجمی
پایگاه خبری حقوق نیوز - پوست و مو
دیدگاه