امروز: پنج شنبه, ۰۹ فروردين ۱۴۰۳ برابر با ۱۷ رمضان ۱۴۴۵ قمری و ۲۸ مارس ۲۰۲۴ میلادی
کد خبر: 280702
۹۸۹
۱
۰
نسخه چاپی

توکوفوبیا چیست و چه علائمی دارد؟

توکوفوبیا

توکوفوبیا چیست؟

توکوفوبیا ترس شدید از زایمان است. این اضطراب یا اکراه و بی‌ میلی از فکر به دنیا آوردن نوزاد نیست، که عموماً طبیعی است. توکوفوبیا چیزی است که به عنوان یک فوبی خاص شناخته می شود، به این معنی که آنقدر شدید است که کیفیت زندگی را مختل کند.

در برخی موارد، توکوفوبیا ممکن است منجر به ترس از بارداری نیز شود، یا باعث شود که مبتلایان از باردار شدن خودداری کنند (حتی اگر بخواهند بچه دار شوند).

انواع توکوفوبیا

دو نوع مختلف توکوفوبیا وجود دارد: اولیه و ثانویه.

• توکوفوبیا اولیه: در افرادی رخ می دهد که قبلا هرگز زایمان نکرده اند اما به توکوفوبیا مبتلا هستند.

• توکوفوبیا ثانویه: زمانی رخ می دهد که ترس ناشی از تجربه قبلی زایمان باشد.

علاوه بر این، برخی از افراد ممکن است پس از زایمان سخت دچار اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) شوند.

علائم توکوفوبیا

اگرچه ترس شدید و روانی از زایمان بزرگترین ویژگی توکوفوبیا است، اما تنها این ترس نیست. بسیاری از علائم با علائم اختلالات افسردگی و اختلالات اضطراب فراگیر همپوشانی دارند و می توانند در چندین جنبه زندگی، از خواب گرفته تا رژیم غذایی و خلق و خوی کلی تداخل داشته باشند.

علائم رایج توکوفوبیا عبارتند از:

• پرهیز از رابطه جنسی

• به تعویق انداختن یا اجتناب از بارداری حتی اگر می خواهید بچه دار شوید

• تثبیت افکار در خصوص مواردی که ممکن است در حین زایمان رخ دهد، مانند مرگ مادر یا کودک یا نقص مادرزادی

• تلاش برای جلوگیری از باردار شدن (مانند دو یا سه برابر کردن روش های پیشگیری از بارداری)

• بی خوابی یا کابوس

• نوسانات خلقی

• حملات پانیک یا افزایش علائم اضطراب مانند خستگی، نگرانی غیر منطقی یا سردرد

• درخواست زایمان سزارین (سزارین) بدون دلایل پزشکی

• علائم افسردگی، مانند خستگی، بدن درد، کاهش اشتها یا میل جنسی، یا از دست دادن علاقه به فعالیت های مورد علاقه

علل توکوفوبیا

همیشه دلیل روشن یا واضحی وجود ندارد که چرا فردی به توکوفوبیا مبتلا شده است. این می تواند نتیجه انباشته شدن افکار، ترس ها، تجارب و تصورات از پیش تعیین شده در مورد زایمان باشد که در طول زندگی فرد ایجاد می شود.

با این حال، عواملی وجود دارند که با افزایش خطر توکوفوبیا مرتبط هستند.

ترس های پزشکی

افراد مبتلا به توکوفوبیا اولیه ممکن است به طور کلی ترس های بزرگ تری داشته باشند، از جمله ترس از پزشکان، بیمارستان ها، درد یا از دست دادن کنترل و انجام اقدامات پزشکی.

آنها همچنین ممکن است قربانی قصور پزشکی یا بدرفتاری توسط متخصصان شده باشند و به شایستگی متخصصان پزشکی اعتماد ندارند. آنها همچنین ممکن است دانشی بالاتر از حد متوسط از احتمال خطرات و عوارض زایمان داشته باشند.

تاریخچه شخصی آسیب زا

ترس از زایمان ممکن است ناشی از تجربیات جنسی آسیب زا در گذشته باشد، چه در دوران کودکی و چه در بزرگسالی.

تجربیات تروماتیک زایمان

در افراد مبتلا به توکوفوبیا ثانویه (آنهایی که قبلا زایمان کرده اند)، اگر تجربه زایمان آن ها دردناک، چالش برانگیز یا پیچیده باشد، ترس ممکن است شبیه PTSD باشد. این مورد همچنین می تواند در صورت سقط جنین، مرده زایی یا سقط جنین رخ دهد.

با این حال، توکوفوبیا ثانویه می‌تواند پس از زایمان طبیعی یا سالم قبلی نیز ایجاد شود.

تاریخچه اضطراب و افسردگی

سابقه بیماری‌های روانی، از جمله اضطراب و افسردگی، می‌تواند احتمال ابتلا به توکوفوبیا را افزایش دهد. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد افسردگی دوران بارداری، به‌ویژه، می‌تواند شانس ابتلا به توکوفوبیا را افزایش دهد، اگرچه خیلی شایع نیست.

تشخیص توکوفوبیا

مانند سایر شرایط روانی، توکوفوبیا توسط یک متخصص روانی واجد شرایط، مانند روانشناس، روانپزشک، یا مددکار اجتماعی بالینی دارای مجوز تشخیص داده می شود.

تمایز بین توکوفوبیا، PTSD و افسردگی پس از زایمان می تواند مهم باشد. همه اینها ممکن است علائم همپوشانی داشته باشند، اما ممکن است نیاز به رویکردهای متفاوتی برای درمان داشته باشند.

راه های درمان توکوفوبیا

اگرچه فوبیا یک شکل شدید از اضطراب هستند، اما قابل درمان نیز هستند. دو راه اصلی برای درمان توکوفوبیا درمان و دارو هستند.

درمان شناختی رفتاری (CBT)، روان درمانی و مواجهه درمانی در درمان فوبیا و سایر اختلالات مرتبط با اضطراب موثر هستند.

یافتن یک درمانگر با آموزش در روش درمانی ترجیحی و همچنین تجربه درمان افراد در دوران بارداری یا ارائه مراقبت های بهداشت روانی قبل از تولد بسیار مهم است.

دارو درمانی

داروهای اختلالات اضطرابی از مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز (MAOIs) تا بنزودیازپین‌ها و مسدودکننده‌های بتا را شامل می‌شود.

البته باید توجه داشت که برنامه های درمانی بسیار فردی هستند.

  • منبع
  • حقوق نیوز

دیدگاه

شما هم می توانید دیدگاه خود را ثبت کنید



کد امنیتی کد جدید