جنگ کره تاریخ جنگی که به جایی نرسید

کره منطقه‌ای از شرق آسیا است که در شبه جزیره کره تقسیم شده است که در پی جنگ کره به کره شمالی، کره جنوبی و منطقه غیرنظامی یا DMZ تقسیم شد.

جنگ کره در 25 ژوئن 1950 آغاز شد، زمانی که حدود 75000 سرباز از ارتش خلق کره شمالی به موازات 38 مرز بین جمهوری دموکراتیک خلق کره مورد حمایت شوروی در شمال و جمهوری طرفدار غربی کره در جنوب سرازیر شدند.

این تهاجم اولین اقدام نظامی جنگ سرد بود. تا ماه جولای، نیروهای آمریکایی از طرف کره جنوبی وارد جنگ شده بودند. تا آنجا که به مقامات آمریکایی مربوط می شود، این جنگ علیه نیروهای کمونیسم بین المللی بود.

پس از چند بار رفت و برگشت زودهنگام در طول موازی 38، درگیری متوقف شد و تلفات بدون هیچ چیز برای آنها افزایش یافت.

در همین حال، مقامات آمریکایی مشتاقانه برای ایجاد نوعی آتش بس با کره شمالی تلاش کردند. آنها می ترسیدند که جایگزین، جنگ گسترده تر با روسیه و چین باشد - یا حتی، همانطور که برخی هشدار دادند، جنگ جهانی سوم.

سرانجام در جولای 1953 جنگ کره به پایان رسید. در مجموع، حدود 5 میلیون سرباز و غیرنظامی جان خود را در جنگی که بسیاری در ایالات متحده از آن به عنوان "جنگ فراموش شده" یاد می کنند، به دلیل عدم توجه به آن در مقایسه با درگیری های مشهورتر مانند جنگ جهانی اول و دوم و جنگ ویتنام از دست دادند. شبه جزیره کره امروز هنوز تقسیم شده است.

دین آچسون، وزیر امور خارجه ایالات متحده (1893-1971) یک بار گفت: اگر بهترین ذهن‌های جهان به دنبال یافتن بدترین مکان ممکن در جهان برای مبارزه با این جنگ نفرین‌آمیز برای ما بودند، انتخاب متفق القول کره بود.

شبه جزیره تقریباً تصادفی در دامان آمریکا فرود آمده بود. از آغاز قرن بیستم، کره بخشی از امپراتوری ژاپن بود و پس از جنگ جهانی دوم، تصمیم گیری در مورد آنچه که باید با متصرفات امپراتوری دشمن خود انجام شود به عهده آمریکایی ها و شوروی افتاد.

در آگوست 1945، دو دستیار جوان در وزارت امور خارجه، شبه جزیره کره را در امتداد موازی 38 به نصف تقسیم کردند. روس ها منطقه شمال خط و ایالات متحده منطقه جنوب آن را اشغال کردند.

آیا می دانستید؟ برخلاف جنگ جهانی دوم و ویتنام، جنگ کره در ایالات متحده چندان مورد توجه رسانه ها قرار نگرفت. معروف ترین بازنمایی جنگ در فرهنگ عامه، سریال تلویزیونی "M*A*S*H" است که در یک بیمارستان صحرایی در کره جنوبی روایت می شود. این سریال از سال 1972 تا 1983 پخش شد و قسمت آخر آن پربیننده ترین قسمت تاریخ تلویزیون بود.

در پایان این دهه، دو دولت جدید در شبه جزیره شکل گرفت. در جنوب، سینگمن ری دیکتاتور ضد کمونیست (1965-1875) از حمایت اکراهی دولت آمریکا برخوردار بود. در شمال، دیکتاتور کمونیست کیم ایل سونگ (1912-1994) از حمایت شوروی برخوردار بود. با این حال، هیچ یک از دیکتاتورها راضی به ماندن در سمت خود در موازی 38 نبود و درگیری های مرزی رایج بود. نزدیک به 10000 سرباز کره شمالی و جنوبی قبل از شروع جنگ در نبرد کشته شدند.

جنگ کره و جنگ سرد

با این حال، تهاجم کره شمالی برای مقامات آمریکایی غافلگیرکننده بود. تا آنجا که به آنها مربوط می شود، این فقط یک مناقشه مرزی بین دو دیکتاتوری بی ثبات در آن سوی کره زمین نبود. در عوض، بسیاری می ترسیدند که این اولین گام در کمپین کمونیستی برای تسلط بر جهان باشد. به همین دلیل، عدم مداخله توسط بسیاری از تصمیم گیران ارشد یک گزینه در نظر گرفته نمی شد. در واقع، در آوریل 1950، یک گزارش شورای امنیت ملی موسوم به NSC-68 توصیه کرده بود که ایالات متحده از نیروی نظامی استفاده کند تا توسعه‌طلبی کمونیستی را در هر جایی که به نظر می‌رسد، «بدون توجه به ارزش استراتژیک یا اقتصادی ذاتی» «محافظت» کند.

رئیس جمهور هری ترومن (1884-1972) گفت، اگر ما کره را ناامید کنیم، شوروی [شوروی] به راه خود ادامه خواهد داد و یکی پس از دیگری [مکان ها] را می بلعد. نبرد در شبه جزیره کره نمادی از مبارزه جهانی شرق و غرب، خیر و شر، در جنگ سرد بود. با حمله ارتش کره شمالی به سئول، پایتخت کره جنوبی، ایالات متحده نیروهای خود را برای جنگ علیه کمونیسم آماده کرد.

در ابتدا، جنگ یک جنگ تدافعی برای بیرون راندن کمونیست ها از کره جنوبی بود و برای متفقین بد پیش رفت. ارتش کره شمالی منظم، آموزش دیده و مجهز بود. در مقابل، نیروهای ری در ارتش کره جنوبی، ترسیده، گیج شده بودند و به نظر می رسید که تمایل به فرار از میدان نبرد در صورت هر اقدام تحریک آمیزی داشتند. همچنین، یکی از گرم ترین و خشک ترین تابستان های ثبت شده بود، و سربازان تشنه ناامید آمریکایی اغلب مجبور به نوشیدن آب از شالیزارهای برنج که با فضولات انسانی بارور شده بود، بودند. در نتیجه بیماری‌های خطرناک روده و سایر بیماری‌ها یک تهدید دائمی بودند.

در پایان تابستان، رئیس جمهور ترومن و ژنرال داگلاس مک آرتور (1880-1964)، فرمانده مسئول آسیایی، در مورد مجموعه جدیدی از اهداف جنگ تصمیم گرفتند. اکنون، برای متفقین، جنگ کره یک جنگ تهاجمی بود: این جنگ برای "آزادسازی" شمال از دست کمونیست ها بود.

در ابتدا، این استراتژی جدید موفقیت آمیز بود. فرود اینچئون، یک حمله آبی خاکی در اینچئون، کره شمالی را از سئول بیرون راند و به سمت خود در موازی 38 برگشت. اما هنگامی که نیروهای آمریکایی از مرز عبور کردند و به سمت شمال به سمت رودخانه یالو، مرز بین کره شمالی و چین کمونیست حرکت کردند، چینی ها نگران محافظت از خود در برابر آنچه آنها «تجاوز مسلحانه به خاک چین» نامیدند، شدند. رهبر چین مائو تسه تونگ (1893-1976) نیروهایی را به کره شمالی فرستاد و به ایالات متحده هشدار داد که از مرز یالو دور بماند، مگر اینکه خواهان جنگ تمام عیار باشد.

این چیزی بود که پرزیدنت ترومن و مشاورانش به طور قطع نمی خواستند: آنها مطمئن بودند که چنین جنگی به تجاوز شوروی در اروپا، استقرار سلاح های اتمی و میلیون ها مرگ بی منطق منجر می شود. با این حال، برای ژنرال مک آرتور، هر چیزی کمتر از این جنگ گسترده تر نشان دهنده «مماشات» بود، یک ضربه زدن غیرقابل قبول برای کمونیست ها.

همانطور که رئیس جمهور ترومن به دنبال راهی برای جلوگیری از جنگ با چینی ها بود، مک آرتور تمام تلاش خود را برای تحریک آن انجام داد. سرانجام، در مارس 1951، او نامه‌ای به جوزف مارتین، رهبر جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان آمریکا که با مک آرتور از اعلام جنگ همه‌جانبه علیه چین حمایت می‌کرد و می‌توان برای افشای این نامه به مطبوعات حساب کرد، ارسال کرد. مک آرتور نوشت: «هیچ جایگزینی برای پیروزی» علیه کمونیسم بین المللی وجود ندارد.

برای ترومن، این نامه آخرین ضربه بود. در 11 آوریل، رئیس جمهور ژنرال را به دلیل نافرمانی برکنار کرد.

جنگ کره به بن بست رسیده است

در جولای 1951، پرزیدنت ترومن و فرماندهان نظامی جدیدش مذاکرات صلح را در پانمونجوم آغاز کردند. با این حال، با متوقف شدن مذاکرات، درگیری در امتداد موازی 38 ادامه یافت. هر دو طرف مایل بودند آتش‌بسی را بپذیرند که مرز موازی سی و هشتم را حفظ کند، اما نمی‌توانستند در مورد اینکه اسیران جنگی که باید اجباراً «بازگردانده شوند» توافق کنند. (چینی ها و کره شمالی گفتند بله، ایالات متحده گفت نه.)

سرانجام، پس از بیش از دو سال مذاکره، دشمنان در 27 ژوئیه 1953 یک آتش بس امضا کردند. مرز جدیدی را در نزدیکی خط موازی 38 ترسیم کرد که به کره جنوبی 1500 مایل مربع قلمرو اضافی داد. و یک "منطقه غیرنظامی" به عرض 2 مایل ایجاد کرد که هنوز هم وجود دارد.

تلفات جنگ کره

جنگ کره نسبتا کوتاه اما فوق العاده خونین بود. نزدیک به 5 میلیون نفر جان باختند. بیش از نیمی از این افراد - حدود 10 درصد از جمعیت کره قبل از جنگ - غیرنظامی بودند. (این میزان تلفات غیرنظامیان بیشتر از تلفات جنگ جهانی دوم و جنگ ویتنام بود.) تقریباً 40000 آمریکایی در عملیات در کره کشته شدند و بیش از 100000 زخمی شدند.