مجموعهای از عناصر فولکلور و بومی وجود دارد که ما فقط در سنتهای عروسی در مغولستان مییابیم، کشوری در شرق آسیا که هنوز به برگزاری مراسم با اعمال باستانی که از اجدادش به ارث رسیده است، ادامه میدهد.
سنت های عروسی در مغولستان
خواستگار
اگرچه این یک سنت باستانی است، اما برخی از قبایل مغولستانی وجود دارند که از دلال ازدواج که مسئول تجزیه و تحلیل زنان احتمالی سازگار با یک مرد است، استفاده می کنند، استخدام از طرف خانواده مرد انجام می شود.
برخی از خانواده ها از ۸ سالگی به دنبال همسر برای فرزندان پسر خود می گردند تا در آینده بتوانند ازدواج کنند. اگر خواستگار خانواده عروس احتمالی را متقاعد کند، آنگاه مرد و خانواده اش مستقیماً برای درخواست او در سن مناسب می روند.
گرفتن بله از عروس باید سخت باشد
برای مغولها، پذیرش یا «بله» یک زن بسیار ارزشمندتر است اگر زن در دادن پاسخ دیر یا مکرر آن را رد کند. این عمل نمادی از پاکی روحی و افتخار خانوادگی برای مقصود و همچنین شجاعت خواستگار است.
اگر برعکس، دوست پسر آینده در دو تلاش اول از والدین یا خود دوست دختر، بله را بگیرد، میتوان آن را تحقیر مرد تلقی کرد، زیرا این بدان معناست که زن آنقدر شایسته نیست که او را تسخیر کند یا بگیرد.
تصنیف عشق
یکی دیگر از سنت های بزرگ عروسی در مغولستان، تصنیف کلاسیک عشق است، آواز محلی که توسط داماد خوانده می شود، پس از اینکه خانواده دختر او را به عنوان خواستگار و شوهر آینده می پذیرند و تعدادی هدیه خانواده را با خود می برند.
به همین دلیل است که داماد مقداری مشروبات الکلی برای پدر دختر و برای مادر کره برای تهیه غذاهای لذیذ و شیرینی برای عروس به عنوان هدیه ویژه ارائه می دهد.
تاریخ عروسی
همانطور که معمولا در عروسی های آسیایی می بینیم، تاریخ عروسی بر اساس عقاید خودشان، برای آینده عروس و داماد شخصیتی نمادین و تعیین کننده دارد. بنابراین ترجیح داده شد که روزهای مهمی برای عقاید و مذاهب مغولان انتخاب شود.
خانواده داماد نزد یک لاما یا کشیش بودایی می روند تا او بتواند مناسب ترین تاریخ را برای مراسم انتخاب کند، زیرا او از جشن های محلی و روزهایی که می تواند شانس و اقبال بیشتری داشته باشد آگاهی دارد.
تعهد همیشگی
اگر این تعهد در دوران کودکی همسران آینده باشد، داماد مسئولیتی همیشگی و تغییر ناپذیر با خانواده عروس بر عهده میگیرد که عبارت است از ملاقات با او در تمام روزهای مهم و جشنهای برگزار شده توسط آنها.
اگر به هر دلیلی نیایید، می توان در ازدواج تجدید نظر کرد، زیرا وعده ها و تعهدات برای فرهنگ بسیار مهم است. به نوبه خود، پسر باید هدیه ای بیاورد تا همسر آینده خود را مورد توجه قرار دهد.
9 هدیه
برای مغول ها عدد ن9 نشان دهنده باروری، طول عمر و خوشبختی است. به همین دلیل است که خانواده داماد باید 9 هدیه برای خانواده عروس بیاورند که نشان دهنده تعهد سلطنتی و شانس یا ثروت برای ازدواج است.
در مورد نامزد باید چهار هدیه اضافی به عروس بدهد که 4 لباس برای 4 فصل سال با رنگ های معرف و زیور آلات است. هدایا از گاو، شتر و تا حدی اسب متغیر است. تمام سفید.
کت و شلوار عروس و داماد
برخلاف سایر فرهنگها، در مغولستان، عروس و داماد عملاً یک کت و شلوار میپوشند، زیرا بخشی از لباسهای بومی است که از آغاز فرهنگ خود استفاده میکردهاند، و فقط از نظر رنگ و برخی جزئیات و لوازم جانبی متفاوت هستند.
این لباس دیل نام دارد و لباسی کلاسیک و سنتی است که مغول ها در زمان ازدواج می پوشند. این می تواند از والدین آنها به ارث برده شود، اگرچه می توانند توسط خودشان طراحی شوند تا شانس بیشتری برای زوج ها ایجاد کنند.
آهنگی برای بردن عروس
در روز عروسی این داماد است سوار بر اسب یا شتر به دنبال نامزدش میگردد و لباس عروسی خود را برای این مراسم میپوشد. به محض ورود، او با اقوام عروس ملاقات می کند که مانعی در درب خانه تشکیل می دهند.
در آن لحظه، داماد باید از طریق یک شعار محلی، دلایلی که چرا به دنبال نامزد خود می رود، بخواند. اگر کسانی که روی مانع هستند با آهنگ ها پاسخ رد دهند، خواستگار باید به آواز خواندن ادامه دهد تا زمانی که صحبت را باز کند و بتواند همسر آینده اش را بگیرد.
کالسکه شتر
همه ما در فرهنگهای غربی کالسکههای سنتی را دیدهایم که عروس و داماد را به کلیسا میبرد، اما در مغولستان از شتر استفاده میکنند که معمولاً یک جفت شتر است و توسط خانواده بزرگ شدهاند تا «بار» کاملاً آشنا باشد.
علاوه بر این، مواقعی پیش میآید که داماد در کالسکه با عروس سوار بر یکی از شترها میشود که نماد رهبری و نقش مسئولیتی است که مرد در ازدواج آینده خواهد داشت.
حجاب سرخ
لباس عروس یک ویژگی خاص دارد و آن این است که حجاب او سفید نیست بلکه قرمز است، یک سنت عروسی که فقط در مغولستان پیدا می کنیم.
لباس عروس توسط همسایهها و زنان محلهاش پوشیده میشود و آنها همانطور که سنت حکم میکند، تمام تمهیدات لازم را برای ظاهر شدن او به عهده دارند. همچنین گاهی اوقات برای خوش شانسی از اکسسوری هایی که از اجدادشان به ارث رسیده است استفاده می کنند.
ضیافت پنیر و بره
غذاهای بومی را نمی توان در جشن عروسی مغولی غایب کرد، بنابراین محبوب ترین غذاهای آنها پنیر بومی و بره است. خانواده و نزدیکترین آنها با چشیدن خوشمزه ترین غذاهای تهیه شده توسط خودشان جشن عروسی را جشن می گیرند.
با صدای موسیقی و آهنگ های محلی منطقه، رقص های سنتی گرد هم می آیند. البته عروس و داماد همیشه باید با هم باشند، زیرا از آن لحظه به یک زوج جدایی ناپذیر برای زندگی تبدیل شده اند.
سه بار دور چادر
عشایری مغول هستند که در چادرهای مخصوص زندگی می کنند. در این صورت، عروس باید پس از ازدواج بر اسبی سوار شود و به عنوان اقدامی برای جدایی و خداحافظی از خانهاش در طول زندگی، سه دور خانهاش را دور بزند.
پس از آن، داماد کنترل اسب را به دست می گیرد و با هم به خانه جدید خود می تازند.
دیدگاه